Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ.

-Γέροντα,αν είναι ευλογημένο,θα ήθελα να μου εξηγήσετε κάτι από τον Ισαάκ.              -Από ποιόν;Από τον παπά-Ισαάκ;Από τον Αββά Ισαάκ να λες!Οταν μιλάμε για τον παπά-Ισαάκ,λέμε ο πατήρ-Ισαάκ ,και τους Αγίους να τους αποκαλούμε μόνο με το όνομά τους;Δεν ταιριάζει,δεν μπορεί να προσεύχεσε λ.χ. στον Άγιο Γεώργιο και να λες ''Γιώργη μου,κάνε μου αυτό''Αυτό έχει αναίδεια.Είχα δώσει σε έναν κοσμικό ένα μικρό τεμάχιο από το ιερό Λείψανο του Αγίου Αρσενίου και μετά αυτός έλεγε:''Αρσένιε,Αρσένιε..''Από που κι ως που;           -Mήπως,Γέροντα,το έκανε από απλότητα;                                    -Απλότητα είναι αυτή;Ούτε σε έναν άνθρωπο,αν ήταν μεγαλύτερος του,δεν θα έπρεπε να μιλήσει έτσι.Και πατέρας του να ήταν,πάλι δεν θα έπρεπε να μιλήσει έτσι.Και δύο χρόνια να ήταν μεγαλύτερος του,πάλι δεν θα ταίριαζε,αφού ήταν κληρικός.Πόσο μάλλον τώρα που είναι Άγιος!Και το έλεγε και σε άλλους.Ούτε στοιχειώδη σεβασμό δεν είχε!                                       -Γέροντα δεν υπάρχει περίπτωση να απευθύνεται κανείς έτσι σε έναν Άγιο από πραγματική απλότητα,χωρίς να έχει αναίδεια;          -Πρέπει να έχει φτάσει σε μεγάλη πνευματική κατάσταση,για να μπορεί να επικοινωνήσει έτσι με τους Αγίους,να έχει φτάσει σρτην αγία παρρησία της μεγάλης ευλάβιας και απλότητας.Κάποιες απλές ψυχές,που είναι σαν μικρά παιδιά,μπορούν να πουν με την απλότητα και την αθωότητα του παιδιού στον Θεό''Θεέ μου πρέπει να μου το δώσεις αυτό,γιατί δεν μου το δίνεις;"          ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ''ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ''-ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ.