Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Άρχων Αγγέλων Μιχαήλ Πρωτάγγελος υπάρχεις
Στας ουρανίους στρατιάς Ζει Μέγας Αρχιστράτηγος.

Βολίς το θείο βλέμμα σου τα πέρατα ελέγχει.

Σε ποια παράκληση πιστού η χάρις σου δεν τρέχει!
Γοργόφτερος κι αστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,
Μπροστά στο θρόνο του Θεού Μεγάλος Αρχιγέτης.
Δέος και φόβο Αρχάγγελε μπρος τη μορφή σου έχω,
Μη με τις πράξεις στερηθώ τη χάρη σου προσέχω.
Ελέγχεις και παρατηρείς τις πράξεις της ζωής μας.
Μ` αυτές θα κρίνεις τελικά την τύχη της ψυχής μας.
Ζυγόν κρατάς Αρχάγγελε, ζυγόν δικαιοσύνης,
κατά τα έργα καθενός ανάλογα θα κρίνεις.
Η θεωρία σου φρικτή σ` όσους παραστρατούνε.
Αλοίμονο! του ξίφους σου το τέλος θα δεχτούνε.
Θυριωδίες και κλαυθμοί σκεπάσανε τη γη μας.
Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.
Ίσταται πρόδηλος παντού λέων καθοπλισμένος,
Έτοιμος να εκδικηθείς τους παραστρατημένους.
Κάλλη ουρανία κοσμούν την άυλη μορφή σου.
Τίνους πιστού το καύχημα δεν είναι η δυναμής σου;
Λάμπεις και ακτινοβολείς σαν υλαρός κοιτάζει
Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σαν τους κακούς δικάζεις.

Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου η χάρις.
Μη με θυμό την άθλιαν ψυχήν μου παραλάβεις.
Νόμοι απαραβίαστοι, οι θείες προσταγές σου,
Μύρια, άυλα τάγματα εις τις διαταγές σου.
Ξίφος αμφίστομο κρατάς στην κραταιά σου χείρα.
Συ, των θνητών σου τας ψυχάς καθοδηγείς τη μοίρα.
Ουρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,
Εις τους κινδύνους της ζωής τα` άγιο σου χέρι βάλε.
Πολέμους γέμισε η γη άφρονες κυβερνούνε,
Στο χείλος της καταστροφής τον κόσμο οδηγούνε.
Ροαίς τα δάκρυα κυλούν από μύριους πόνους.
Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μη μας αφήνεις μόνους.
Ζω στο καμίνι, η ζωή βράζει σαν Αμαρτία,
Παραφροσύνη οδηγεί μόνο στην απληστία.
Το τέλος κάθε μέρας μας κοντά σε Σε μας φέρνει,
Στο νου μας όμως δεν περνά, ποιος την ψυχή μας παίρνει.
Υμνος ας γίνει ολόκληρη η ταπεινή ψυχή μου.
Φύλαξ παγκόσμιος Εσύ, πρόμαχος παραστάτης.
Γένου Μέγα Ταξιάρχε όλων μας ο Προστάτης!
Χριστού μας δημιούργημα όσο κι αν αμαρτήσω
Την θύρα του ελέους σου φώτισε να χτυπήσω.
Ψάλλουν τα χείλη των πιστών ύμνους από καρδίας.
Θεράπευσον τα τραύματα της μαύρης αμαρτίας.
Ω! προστάτα Μιχαήλ την ταπεινή γραφή μου
Δέξου την σαν την πιο αγνή που έχω προσευχή μου.
ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
vimaorthodoxias.gr