Ὁ κορωνοϊὸς τῆς ἁμαρτίας καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία
Μέχρι πότε θὰ ἀγκιστρωνόμαστε στὸ ἅρμα τοῦ Σατανᾶ καὶ θὰ ὑποκλινόμαστε στὰ τερτίπια τῆς Νέας Τάξης;
Ποιὸς πραγματικὰ φταίει γιὰ τὴν κατάντια τῆς κοινωνίας μας…
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος συνήνεσε μὲ φθηνὲς-ἀστεῖες δικαιολογίες στὴν ἐνίσχυση τοῦ φόβου τοῦ θανάτου ταυτιζόμενη μὲ κοσμικὲς ἀντιλήψεις, κλείνοντας ἑρμητικὰ τὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καὶ ἀποκρύπτοντας πὼς ὁ ἀναστὰς Χριστὸς εἶναι ὁ κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
θεολόγος-Δημοσιογράφος
«1. ἐγὼ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγον σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. οὐκ ἔσονται σοὶ θεοὶ ἔτεροι πλὴν ἐμοῦ.
Μέσα
στὸ πλαίσιο πιστεύω πὼς ἔχω τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴν κατάντια
τῆς πολιτικῆς καὶ κυρίως τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας μας. Ἐπέτρεψα λόγω
τῆς μεταδοτικῆς ἁμαρτίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ποὺ μὲ ἔχει μετατρέψει σὲ
ζωντανὸ νεκρό, νὰ ἔχουμε μία ταλανιζόμενη πλειονότητα τῆς Ἱεραρχίας
μεταξὺ πίστης καὶ ἀπιστίας. Νὰ ἔχουμε μία Ἱερὰ Σύνοδο παντελῶς ἀδιάφορη
στὰ περὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ εἶχε ὡς
προτεραιότητα τὶς δημόσιες σχέσεις, τὸ φαίνεσθαι, τὶς ἐκκλησιαστικὲς
ἐπενδύσεις (ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας) καὶ τὴν φαρισαϊκὴ
καύχηση καὶ ἐπίδειξη ἑνὸς ἀνίερου ἔργου μίας τιποτένιας προσφορᾶς. Μία
Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ χαριεντίζεται μὲ τοὺς κοσμικὰ λογιζόμενους ἰσχυροὺς καὶ
ἐναγκαλίζεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς ἐρωτευμένη ἐνθουσιώδης κορασίδα. Μία
Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ συνηγορεῖ στὶς ψευδαισθήσεις, στὶς ἐγκληματικὲς
ἀνήθικες πράξεις τοῦ πολιτικοῦ-δαιμονικοῦ συστήματος καὶ στὶς κάθε λογῆς
αὐταπάτες του. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ ταυτίζεται καὶ προτιμᾶ νὰ παίζει τὸ
ρόλο τοῦ κομπάρσου στὴν ἑκάστοτε θεατρικὴ σκηνή, ποὺ κάθε φορὰ ἀνεβάζει ἡ
κρατικὴ ἐξουσία γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τὴν ἰσχύ της.
Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ σὲ ἑκάστοτε καιροὺς δοκιμασίας ἀναλαμβάνει νὰ
καθησυχάζει τὸν πιστὸ λαὸ μέχρι τὸ βαθμὸ τοῦ ὑπνωτισμοῦ ἀποσκοπώντας
κυρίως στὸ νὰ ἐξασφαλίσει ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες σ’ αὐτὴν
Ἱεράρχες τὰ κεκτημένα του. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ συνέβαλε πλεῖστα μὲ τὴ
στάση της νὰ τοποθετήσει ἰσάξιο τῆς ἀλήθειας τὸ ψεῦδος καὶ πιεζόμενη νὰ
διχάσει τὸ χριστεπώνυμο ποίμνιο, κλῆρο καὶ λαὸ σὲ οἰκουμενιστὲς καὶ
ζηλωτές… Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ προτιμᾶ νὰ ἀποφασίζει μὲ γνώμονα τὸν
ἀντίκτυπο στὴν κοινωνία καὶ ὄχι μὲ γνώμονα τὴν ἰαματικὴ καὶ σωτήρια γιὰ
τὸν ἄνθρωπο πίστη στὶς εὐαγγελικὲς ἀλήθειες τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τοὺς
Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ ὑποβάθμισε μὲ τὴν
ὅλη ὑποκριτικὴ στάση καὶ συμπεριφορὰ της τὴν εὐεργετικὴ σημασία ποὺ
ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς καὶ ἡ αἰωνιότητα. Μία Ἱερὰ
Σύνοδο ποὺ συνήνεσε μὲ φθηνὲς-ἀστεῖες δικαιολογίες στὴν ἐνίσχυση τοῦ
φόβου τοῦ θανάτου ταυτιζόμενη μὲ κοσμικὲς ἀντιλήψεις, κλείνοντας
ἑρμητικὰ τὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ἀποκρύπτοντας πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ
κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου. Μία Ἱερὰ Σύνοδος ποὺ συνηθίζει νὰ
ἐπιστρατεύει κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὶς κοσμικὲς ἀντιλήψεις της τὴν λεγόμενη
ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία γιὰ νὰ καλύψει τὶς κατὰ συρροὴν ἐγκληματικὲς
πράξεις-ἀποφάσεις σὲ βάρος τῆς ἀλήθειας.
Μετέθεσαν οἱ ἀθεόφοβοι καὶ τὸ Πάσχα
Μέσα
στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἀντὶ νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου
ζωῆς, δηλαδὴ τὴ μετάνοια ὡς ἀντίδοτο-φάρμακο κατὰ τοῦ θανατικοῦ ἰοῦ
«μετέθεσαν» οἱ ἀθεόφοβοι τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα κατὰ τὴν λειτουργικὴ
ἀπόδοση αὐτοῦ μετὰ σαράντα ἡμέρες, ἤτοι τὸ μεσονύκτιο τῆς Τρίτης 26ης
Μαΐου πρὸς τὴν 27η, εὐελπιστώντας πὼς μέχρι τότε θὰ ἔχει ξεπεραστεῖ ὁ
φόβος τοῦ θανάτου. Ἔτσι φυσικὰ ἐπιβεβαιώνουν ἄθελά τους τὴν προφητικὴ
ρήση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περὶ τῶν δύο Πασχαλιῶν ἀλλὰ κι αὐτὴ
συνάμα περὶ τῶν κληρικῶν τῶν ἐσχάτων χρόνων.
Μπορεῖ νὰ πιστεύουν ὅτι μέχρι τότε οἱ ἐπιστήμονες θὰ ἔχουν ἀνακαλύψει τὸ φάρμακο καὶ ἡ ζωὴ θὰ ἐπανέλθει στὰ «φυσιολογικὰ-κοσμικά» της ἐπίπεδα… Μὲ βεβαιότητα λοιπὸν τοὺς μεταφέρω πὼς ὅσο σημαία τῆς ὀρθόδοξης πατρίδας μας ἀποτελεῖ τὸ λάβαρο τοῦ Σατανᾶ ( βλ. νόμους περὶ ἀνωμαλίας- ὑποβάθμισης τῶν μυστηρίων, βλασφημίας τῶν θείων, φιλαυτία, διωγμὸς τῆς ὀρθόδοξης πίστης κ.ο.κ.), οἱ δοκιμασίες θὰ εἶναι ὅλο καὶ πιὸ σκληρὲς καὶ θὰ ἀγγίξουν πολύ σύντομα καὶ τὶς αὐλές τους.
Μὲ πόνο ψυχῆς τοὺς θερμοπαρακαλῶ νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ ἅρμα τοῦ Ἑωσφόρου, ποὺ ἁλωνίζει ἀνεξέλεγκτα ὁλάκερη τὴν οἰκουμένη προβάλλοντας καὶ διαφημίζοντας μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, μία παγκοσμιοποιημένη ὑφήλιο κάτω ὑπὸ τὶς προσταγὲς τοῦ ψευτομεσσία-Ἀντίχριστου. Τοὺς παρακαλῶ νὰ ἐργαστοῦν ἔστω κι αὐτὴ τὴν ὕστατη ὥρα κατὰ τῆς ἀντιμετώπισης τοῦ μεταδοτικοῦ κορωνοϊοῦ τῆς ἁμαρτίας- ἀμετανοησίας, ὁ ὁποῖος θανατώνει ψυχὲς καὶ ὄχι σώματα, στερώντας ἀπ’ αὐτὲς τὴν αἰωνιότητα.
Συγχωρέστέ με ἀλλὰ κρίνω σκόπιμο νὰ ἀναφέρω καὶ πάλι τὴ ρήση καὶ τὴν προτροπὴ τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου Τσαλίκη. Εἶχε πεῖ λίγο πρὶν τὴν ὁσιακὴ κοίμησή του πὼς «ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος θὰ δοκιμασθοῦν σκληρά. Νὰ εὔχεσθε νὰ μὴν σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ». Εὔχομαι λοιπὸν καὶ προσεύχομαι τὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο –ἂν καὶ εἶναι βυθισμένος στὴν ἀκολασία- νὰ μὴν ἐπιτρέψει ὁ Χριστὸς νὰ εἰσχωρήσει στὶς πληγὲς τοῦ ἐγωισμοῦ του τὸ νυστέρι-σπαθὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, βαθειά… Σύμφωνα μὲ τὴν προφητικὴ ρήση σὲ ἀνύποπτο χρόνο μίας ἁγίας γερόντισσας, τῆς γερὸ-Πορφύραινας τῆς Κρήτης ἡ Παναγία μας, ἡ Ἁγία Θεοτόκος βοηθᾶ νὰ μὴν εἶναι μεγάλος ὁ πόνος. (βλ. Στῦλος Ὀρθοδοξίας τεύχ. 217 σελ 3).
ΠΗΓΗ
ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020.
orthodoxia.gr
Μέχρι πότε θὰ ἀγκιστρωνόμαστε στὸ ἅρμα τοῦ Σατανᾶ καὶ θὰ ὑποκλινόμαστε στὰ τερτίπια τῆς Νέας Τάξης;
Ποιὸς πραγματικὰ φταίει γιὰ τὴν κατάντια τῆς κοινωνίας μας…
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος συνήνεσε μὲ φθηνὲς-ἀστεῖες δικαιολογίες στὴν ἐνίσχυση τοῦ φόβου τοῦ θανάτου ταυτιζόμενη μὲ κοσμικὲς ἀντιλήψεις, κλείνοντας ἑρμητικὰ τὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καὶ ἀποκρύπτοντας πὼς ὁ ἀναστὰς Χριστὸς εἶναι ὁ κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
θεολόγος-Δημοσιογράφος
Εἶναι
πολὺ εὔκολο ἐν μέσω τοῦ ὑπαρκτοῦ φόβου ποὺ κυριαρχεῖ σὲ ὁλάκερη τὴν
κοινωνία μας, σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο καὶ τῆς ἔντονα δοκιμαζόμενης ἀδύναμης,
ὅπως στὴν πράξη ἀποδεικνύεται πίστης μας, νὰ ἐπιχειροῦμε νὰ ἀνακαλύψουμε
τὴν αἰτία τοῦ κακοῦ! Ἀσυναίσθητα λοιπὸν βλέπουμε τὸν ἄλλον ὡς φταίχτη
τῶν ἐπικείμενων δεινῶν, προσδίδοντας στὸν ἑαυτὸ μας ρόλο κριτή. Καὶ ἔτσι
ὡς παρατηρητὲς-δικαστὲς κρίνουμε καὶ βγάζουμε συνεχῶς σκληρὲς ἐνίοτε
ἐτυμηγορίες πάντα γιὰ τὸν ἄλλον. Μὲ εὐκολία ἐπιδίδουμε τὶς ἐτυμηγορίες
ποὺ συνοδεύονται μὲ ἰδιαίτερες «ποινὲς» στοὺς οἰκείους μας, στοὺς
γείτονές μας, στοὺς πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ἄρχοντες!
Προσωπικὰ λοιπὸν νοιώθω τὴν ἀνάγκη νὰ ἐξομολογηθῶ ἐνώπιόν σας
δημοσίως ἐπιζητώντας νὰ μὴν ἐπιδείξετε, ὅλοι σας ἀνεξαιρέτως, καμία
παντελῶς ἐπιείκεια. Κι αὐτὸ γιατί πιστεύω πὼς μὲ τὴ στάση σας αὐτὴ θὰ μὲ
βοηθήσετε στὸν ἀγώνα τῆς μετάνοιάς μου.Μὲ παρρησία λοιπὸν σᾶς ἐξομολογοῦμε ὅτι στὸ διάβα τῆς ζωῆς μου δὲν ὑπῆρξε οὔτε μία ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας ποὺ νὰ μὴν τὴν παραβῶ. Οὔτε μία! Καὶ θέλω νὰ μὲ πιστέψετε. Δὲν ἀπολογοῦμαι, ἐξομολογοῦμαι, ὅπως προανέφερα.Πάρτε τὶς δέκα ἐντολὲς ποὺ μᾶς ἐνεχείρισε ὁ Κύριός μας μέσω τοῦ προφήτη Μωϋσέως καὶ θὰ καταλάβετε τί ἐννοῶ… Ὅλες μὰ ὅλες τὶς ποδοπάτησα. Παραθέτω γιὰ νὰ καταλάβετε τὶς δέκα ἐντολές, ποὺ μπορεῖ κάποιοι ἐξ ὑμῶν ἴσως νὰ μὴν ἐνθυμοῦνται.
«1. ἐγὼ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγον σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. οὐκ ἔσονται σοὶ θεοὶ ἔτεροι πλὴν ἐμοῦ.
- οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῆ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γὰρ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἔως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσι με καὶ ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσι με καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου.
- οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῷ· οὐ γὰρ μὴ καθαρίση Κύριος ὁ Θεός σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίω.
- μνήσθητι την ἡμέρα τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. ἐξ ἡμέρας ἐργὰ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρα τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, ὁ βούς σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου καὶ πᾶν κτῆνός σου καὶ ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοὶ. ἐν γὰρ ἐξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ· διὰ τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἐβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν.
- τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοὶ γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένη ἐπὶ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἥς Κύριος ὁ Θεός σοῦ δίδωσι σοι.
- οὐ μοιχεύσεις
- οὐ κλέψεις
- οὐ φονεύσεις
- οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ.
- οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναίκα τοῦ πλησίον σου. οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου οὔτε τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ οὔτε τὸν παίδα αὐτοῦ οὔτε τὴν παιδίσκην αὐτοῦ οὔτε τοῦ βοὸς αὐτοῦ οὔτε τοῦ ὑποζυγίου αὐτοῦ οὔτε παντὸς κτήνους αὐτοῦ οὔτε ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί».
Ὡς ἐκ τούτου γιὰ τὸ θανατικὸ ἰὸ τοῦ Κορωνοϊοῦ πιστεύω ἀπόλυτα πὼς εὐθύνομαι μόνο ἐγὼ καὶ κανεὶς ἄλλος. Καὶ τὸ θανατικὸ αὐτὸ τὸ ἐπέτρεψε ὁ καλὸς Θεὸς ἀποσκοπώντας στὴν ἀποκλειστικὰ δική μου προσωπικὴ μετάνοια.Ὁ γλυκύτατος Χριστὸς μᾶς θέλει ἁγίους. Θέλει νὰ Τοῦ μοιάσουμε, ἔτσι ὥστε ἡ ζωή μας νὰ εἶναι παραδεισένια καὶ τὸ θαῦμα νὰ καταστεῖ τρόπος ζωῆς. Ἐμεῖς ὅμως, καὶ πρῶτος ὁ γράφων προτιμήσαμε νὰ φτιάξουμε ἕνα θεὸ διαφορετικό, ἕνα θεὸ στὰ μέτρα μας, ἕνα θεὸ κατὰ τὸ πῶς κάθε φορὰ μᾶς βολεύει.
Μέσα
στὸ πλαίσιο πιστεύω πὼς ἔχω τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴν κατάντια
τῆς πολιτικῆς καὶ κυρίως τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας μας. Ἐπέτρεψα λόγω
τῆς μεταδοτικῆς ἁμαρτίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ποὺ μὲ ἔχει μετατρέψει σὲ
ζωντανὸ νεκρό, νὰ ἔχουμε μία ταλανιζόμενη πλειονότητα τῆς Ἱεραρχίας
μεταξὺ πίστης καὶ ἀπιστίας. Νὰ ἔχουμε μία Ἱερὰ Σύνοδο παντελῶς ἀδιάφορη
στὰ περὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ εἶχε ὡς
προτεραιότητα τὶς δημόσιες σχέσεις, τὸ φαίνεσθαι, τὶς ἐκκλησιαστικὲς
ἐπενδύσεις (ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας) καὶ τὴν φαρισαϊκὴ
καύχηση καὶ ἐπίδειξη ἑνὸς ἀνίερου ἔργου μίας τιποτένιας προσφορᾶς. Μία
Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ χαριεντίζεται μὲ τοὺς κοσμικὰ λογιζόμενους ἰσχυροὺς καὶ
ἐναγκαλίζεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς ἐρωτευμένη ἐνθουσιώδης κορασίδα. Μία
Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ συνηγορεῖ στὶς ψευδαισθήσεις, στὶς ἐγκληματικὲς
ἀνήθικες πράξεις τοῦ πολιτικοῦ-δαιμονικοῦ συστήματος καὶ στὶς κάθε λογῆς
αὐταπάτες του. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ ταυτίζεται καὶ προτιμᾶ νὰ παίζει τὸ
ρόλο τοῦ κομπάρσου στὴν ἑκάστοτε θεατρικὴ σκηνή, ποὺ κάθε φορὰ ἀνεβάζει ἡ
κρατικὴ ἐξουσία γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τὴν ἰσχύ της.
Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ σὲ ἑκάστοτε καιροὺς δοκιμασίας ἀναλαμβάνει νὰ
καθησυχάζει τὸν πιστὸ λαὸ μέχρι τὸ βαθμὸ τοῦ ὑπνωτισμοῦ ἀποσκοπώντας
κυρίως στὸ νὰ ἐξασφαλίσει ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες σ’ αὐτὴν
Ἱεράρχες τὰ κεκτημένα του. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ συνέβαλε πλεῖστα μὲ τὴ
στάση της νὰ τοποθετήσει ἰσάξιο τῆς ἀλήθειας τὸ ψεῦδος καὶ πιεζόμενη νὰ
διχάσει τὸ χριστεπώνυμο ποίμνιο, κλῆρο καὶ λαὸ σὲ οἰκουμενιστὲς καὶ
ζηλωτές… Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ προτιμᾶ νὰ ἀποφασίζει μὲ γνώμονα τὸν
ἀντίκτυπο στὴν κοινωνία καὶ ὄχι μὲ γνώμονα τὴν ἰαματικὴ καὶ σωτήρια γιὰ
τὸν ἄνθρωπο πίστη στὶς εὐαγγελικὲς ἀλήθειες τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τοὺς
Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μία Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ ὑποβάθμισε μὲ τὴν
ὅλη ὑποκριτικὴ στάση καὶ συμπεριφορὰ της τὴν εὐεργετικὴ σημασία ποὺ
ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς καὶ ἡ αἰωνιότητα. Μία Ἱερὰ
Σύνοδο ποὺ συνήνεσε μὲ φθηνὲς-ἀστεῖες δικαιολογίες στὴν ἐνίσχυση τοῦ
φόβου τοῦ θανάτου ταυτιζόμενη μὲ κοσμικὲς ἀντιλήψεις, κλείνοντας
ἑρμητικὰ τὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ἀποκρύπτοντας πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ
κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου. Μία Ἱερὰ Σύνοδος ποὺ συνηθίζει νὰ
ἐπιστρατεύει κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὶς κοσμικὲς ἀντιλήψεις της τὴν λεγόμενη
ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία γιὰ νὰ καλύψει τὶς κατὰ συρροὴν ἐγκληματικὲς
πράξεις-ἀποφάσεις σὲ βάρος τῆς ἀλήθειας.Νὰ λοιπὸν γιατί θεωρῶ πὼς μὲ τὸ νὰ μεταδώσω τὸν κορωνοϊὸ τῆς ἁμαρτίας μου συνέβαλα ἀκόμη πιὸ πολὺ καὶ στὶς ἀπαράδεκτες ἀπόψεις ἀσήμαντων καὶ πνευματικὰ φτωχῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἱερέων ποὺ πάνω ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ σωτηρία ἔθεσαν καὶ θέτουν τὸ χρυσὸ καὶ τὴν καλοπέρασή τους. Ὁ κορωνοϊὸς τῆς δικῆς μου ἁμαρτίας ἀνέδειξε ὅλα αὐτὰ τὰ ἀσήμαντα φοβισμένα ἀνθρωπάκια στὸ ἀρχιερατικὸ καὶ ἱερατικὸ ἀξίωμα. Ἀνθρωπάκια ναί, σὰν καὶ μένα τὸν ἀνάξιο καὶ τιποτένιο, ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων γιὰ νὰ καλύψουν φόβους, σκάνδαλα, ἀτασθαλίες. Καὶ τὸ πιὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι ἐπιχειροῦν νὰ καλύψουν καὶ νὰ δικαιολογήσουν τοὺς φόβους τους, ἀντὶ νὰ σιωποῦν καὶ νὰ κλαῖνε, μὲ τὴν φαρισαϊκὴ ἢ μεταπατερικὴ κατὰ τὸ δοκοῦν χρησιμοποίηση ἀποσπασμάτων πατερικῶν κειμένων… καὶ ἀποφάσεων. Μὲ τὴν ὅλη στάση τους καὶ συμπεριφορά, τὸν ἐναγκαλισμό τους στὴν ἐκκοσμικευμένη ἐξουσία ἐπιβεβαιώνουν κάθε φορὰ τὴ ρήση τοῦ Μάρξ, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι τὸ ὄπιο τοῦ λαοῦ.
Μετέθεσαν οἱ ἀθεόφοβοι καὶ τὸ Πάσχα
Μέσα
στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἀντὶ νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου
ζωῆς, δηλαδὴ τὴ μετάνοια ὡς ἀντίδοτο-φάρμακο κατὰ τοῦ θανατικοῦ ἰοῦ
«μετέθεσαν» οἱ ἀθεόφοβοι τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα κατὰ τὴν λειτουργικὴ
ἀπόδοση αὐτοῦ μετὰ σαράντα ἡμέρες, ἤτοι τὸ μεσονύκτιο τῆς Τρίτης 26ης
Μαΐου πρὸς τὴν 27η, εὐελπιστώντας πὼς μέχρι τότε θὰ ἔχει ξεπεραστεῖ ὁ
φόβος τοῦ θανάτου. Ἔτσι φυσικὰ ἐπιβεβαιώνουν ἄθελά τους τὴν προφητικὴ
ρήση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περὶ τῶν δύο Πασχαλιῶν ἀλλὰ κι αὐτὴ
συνάμα περὶ τῶν κληρικῶν τῶν ἐσχάτων χρόνων.Μπορεῖ νὰ πιστεύουν ὅτι μέχρι τότε οἱ ἐπιστήμονες θὰ ἔχουν ἀνακαλύψει τὸ φάρμακο καὶ ἡ ζωὴ θὰ ἐπανέλθει στὰ «φυσιολογικὰ-κοσμικά» της ἐπίπεδα… Μὲ βεβαιότητα λοιπὸν τοὺς μεταφέρω πὼς ὅσο σημαία τῆς ὀρθόδοξης πατρίδας μας ἀποτελεῖ τὸ λάβαρο τοῦ Σατανᾶ ( βλ. νόμους περὶ ἀνωμαλίας- ὑποβάθμισης τῶν μυστηρίων, βλασφημίας τῶν θείων, φιλαυτία, διωγμὸς τῆς ὀρθόδοξης πίστης κ.ο.κ.), οἱ δοκιμασίες θὰ εἶναι ὅλο καὶ πιὸ σκληρὲς καὶ θὰ ἀγγίξουν πολύ σύντομα καὶ τὶς αὐλές τους.
Μὲ πόνο ψυχῆς τοὺς θερμοπαρακαλῶ νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ ἅρμα τοῦ Ἑωσφόρου, ποὺ ἁλωνίζει ἀνεξέλεγκτα ὁλάκερη τὴν οἰκουμένη προβάλλοντας καὶ διαφημίζοντας μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, μία παγκοσμιοποιημένη ὑφήλιο κάτω ὑπὸ τὶς προσταγὲς τοῦ ψευτομεσσία-Ἀντίχριστου. Τοὺς παρακαλῶ νὰ ἐργαστοῦν ἔστω κι αὐτὴ τὴν ὕστατη ὥρα κατὰ τῆς ἀντιμετώπισης τοῦ μεταδοτικοῦ κορωνοϊοῦ τῆς ἁμαρτίας- ἀμετανοησίας, ὁ ὁποῖος θανατώνει ψυχὲς καὶ ὄχι σώματα, στερώντας ἀπ’ αὐτὲς τὴν αἰωνιότητα.
Συγχωρέστέ με ἀλλὰ κρίνω σκόπιμο νὰ ἀναφέρω καὶ πάλι τὴ ρήση καὶ τὴν προτροπὴ τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου Τσαλίκη. Εἶχε πεῖ λίγο πρὶν τὴν ὁσιακὴ κοίμησή του πὼς «ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος θὰ δοκιμασθοῦν σκληρά. Νὰ εὔχεσθε νὰ μὴν σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ». Εὔχομαι λοιπὸν καὶ προσεύχομαι τὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο –ἂν καὶ εἶναι βυθισμένος στὴν ἀκολασία- νὰ μὴν ἐπιτρέψει ὁ Χριστὸς νὰ εἰσχωρήσει στὶς πληγὲς τοῦ ἐγωισμοῦ του τὸ νυστέρι-σπαθὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, βαθειά… Σύμφωνα μὲ τὴν προφητικὴ ρήση σὲ ἀνύποπτο χρόνο μίας ἁγίας γερόντισσας, τῆς γερὸ-Πορφύραινας τῆς Κρήτης ἡ Παναγία μας, ἡ Ἁγία Θεοτόκος βοηθᾶ νὰ μὴν εἶναι μεγάλος ὁ πόνος. (βλ. Στῦλος Ὀρθοδοξίας τεύχ. 217 σελ 3).
ΠΗΓΗ
ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020.
orthodoxia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου