Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή, της Πετρουπόλεως (1730 – 1801)
Εορτάζει στις 24 Ιανουαρίου
“Είμαι συνηθισμένη στο κρύο και τη βροχή, δεν μπορώ να συνηθίσω απλώς τον κακό καιρό στις καρδιές των ανθρώπων”.
Οσία Ξένια Αγίας Πετρούπολης η δια Χριστόν σαλή
«Ημείς μωροί δια Χριστόν …» Α’ Κορ. δ. 10
“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών”
«τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταιχνύνη» (Α’ Κορ. α’, 27).
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
”Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.”
Οι ταπεινοί διαφυλάσσουν τον πνευματικό τους πλούτο στο θησαυροφυλάκιο του Θεού
Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή
Σε ηλικία είκοσι έξι ετών, η μακαρία Ξένια μετά το ξαφνικό θάνατο του συζύγου της φόρεσε τα ρούχα του και άρχισε να ονομάζει τον εαυτό της Ανδρέα Φεοντόροβιτς. Οι συγγενείς της την θεώρησαν περισσότερο για παράφρονα, όταν αυτή άρχισε να μοιράζει την περιουσία της στους φτωχούς και όταν έδωσε το σπίτι της στην Παρασκευή Ατόνοβα. Οι ενδιαφερόμενοι για την περιουσία της συγγενείς της στράφηκαν στις αρχές και ζήτησαν από αυτές να λάβουν μέτρα εναντίον μιας τέτοιας διάθεσης της κληρονομιάς της από αυτήν. Μετά από αυτήν την αναφορά των συγγενών οι αρχές την κάλεσαν και αφού συζήτησαν μαζί της, συμπέραναν ότι ήταν πολύ καλά στα λογικά της και είχε επομένως κάθε δικαίωμα να κάνει ότι ήθελε την περιουσία της.
Το βράδυ αποσυρόταν σε έναν αγρό έξω από την πόλη και εκεί γονατιστή προσευχόταν ως το πρωί. Δεν είχε πραγματικά που να κλίνη την κεφαλή της. Για σκέπη της είχε τον μελαγχολικό βροχερό ουρανό της αγίας Πετρούπολης, ενώ για κρεβάτι της είχε το υγρό γυμνό έδαφος. Περνούσε τις νύχτες της προσευχόμενη γονατισμένη στο γυμνό έδαφος των χωραφιών. Αυτό το μαρτυρούσαν η αστυνομία και οι κάτοικοι, που την ανακάλυψαν, γιατί είχαν την περιέργεια να μάθουν που εξαφανιζόταν τις νύχτες. Κάποτε κάποιος αστυνομικός την παρακολούθησε και την είδε να κλίνη τα γόνατά της σ’ ένα ανοιχτό χωράφι και να προσεύχεται. Άρχισε να προσεύχεται από το βράδυ και δεν σηκώθηκε μέχρι το πρωί. Κατά τη διάρκεια των προσευχών της έκανε μετάνοιες σε όλες τις διευθύνσεις προσευχόμενη για όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς.
Όλοι αγαπούσαν αυτήν την ήσυχη, την ήρεμη, την ταπεινή και την ευγενική δούλη του Θεού Ξένια. Πολλοί την λυπόντουσαν και της έδιναν ελεημοσύνη, αλλά αυτή δεν την έπαιρνε. Εάν δεχόταν κανένα μικρό κέρμα, αμέσως το έδινε σε κάποιον φτωχό ζητιάνο.
Αυτή μερικές φορές γνώριζε τί πρόκειται να συμβεί πριν αυτό συμβεί, ή αν οι άνθρωποι είχαν ένα πρόβλημα και δεν γνώριζαν τί θέλει ο Θεός να κάνουν, αυτή μπορούσε να τους το πει. Συχνά κοιτάζοντας με μια ματιά τους ανθρώπους, αυτή ήξερε αν αυτοί έλεγαν την αλήθεια ή όχι.
Σιγά σιγά, οι άνθρωποι της πόλης παρατήρησαν τα σημάδια αγιότητας. Την αξίωσε ο Θεός απ’ αυτό τον κόσμο να αποκτήση προορατικό χάρισμα και θαυματουργική δύναμι. Ενώ την έβλεπαν και την περιφρονούσαν, στο βάθος καταλάβαιναν ότι απ’ όπου περνούσε έσπερνε την ευλογία.
«Η ευλογία του Θεού φαινόταν να τη συνοδεύει οπουδήποτε εκείνη πήγαινε: όταν έμπαινε σε ένα μαγαζί οι εισπράξεις της ημέρας αυξάνονταν σημαντικά. Οι έμποροι την παρακαλούσαν να πάρει κάτι ως δώρο ή τουλάχιστον να μπει στο κατάστημά τους. Ήξεραν ότι εκείνη τη μέρα οι δουλειές τους θα πήγαιναν πολύ καλά και τα κέρδη τους θα ήταν πολλά. Όταν περπατούσε στον δρόμο, από όλες τις μεριές, από όλα τα αμάξια που περνούσαν άκουγε να φωνάζουν: «Ανδρέα Φεοντόροβιτς, σταματά. Θέλω να σε πάρω στο αμάξι μου έστω και για λίγα βήματα». Και όταν έμπαινε σε κάποιο αυτοκίνητο, το εισόδημα του αυτοκινήτου αυτού την ημέρα εκείνη ήταν πολύ μεγάλο. Η μακαρία Ξένη προτιμούσε να κάθεται σε αυτοκίνητα ανθρώπων που είχαν ανάγκη βοηθείας. Εάν μιλούσε με κανέναν που ήταν στενοχωρημένος, αμέσως αυτός καταπραϋνόταν και του ερχόταν μια θαυματουργική βοήθεια. Όταν αγκάλιαζε ένα άρρωστο παιδί, αυτό πάντα γινόταν καλά. Όταν ευλογούσε ένα μαθητή αυτός προόδευε. Η πολύ και μακροχρόνια συμπόνια της, άνοιξε το δρόμο του σεβασμού και της ευλάβειας προς το πρόσωπό της και οι άνθρωποι γενικά έφτασαν να την θεωρούν ως το φύλακα άγγελο της πόλης».
Πριν πολλά χρόνια, όταν οι άνθρωποι της Αγίας Πετρούπολης έχτιζαν μια εκκλησία στο κοιμητήριό του Smolensk, η Αγία Ξένια συνήθιζε να πηγαίνει το βράδυ και να κουβαλάει βαριούς πλίνθους οι οποίοι χρειάζονταν την επόμενη μέρα για το χτίσιμο της στέγης της εκκλησίας. Όταν οι τεχνίτες έρχονταν κάθε πρωί, έβρισκαν το σκληρότερο μέρος της δουλειάς τους ήδη τελειωμένο και αυτοί αναρωτιόνταν ποιός να ήταν που έκανε αυτή την ευγενική πράξη. Τελικά, δυο απ αυτούς αποφάσισαν να περάσουν το βράδυ τους στο κοιμητήριο. Περίμεναν και περίμεναν, και όταν έγινε σκοτάδι, η Αγία Ξένια εμφανίστηκε. Όλο το βράδυ, την παρακολουθούσαν να ανεβαίνει και να κατεβαίνει με τα τούβλα της, στους τοίχους της μισοτελειωμένης εκκλησίας.
Η εκκλησία που η Αγία Ξένια βοήθησε στο χτίσιμο είναι ακόμη στο κοιμητήριο του Smolensk και δίπλα της υπάρχει ένα μικροσκοπικό παρεκκλήσιο στο οποίο έχει ταφή. Προσκυνητές από όλη τη Ρωσία έρχονται εκεί να προσευχηθούν και να ζητήσουν να τους βοηθήσει.
“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών” μπορούμε να πούμε ότι η ευλογημένη δούλη του Θεού Ξένη, η διά Χριστόν σαλή, ανήκε σ’ αυτούς που είναι “πτωχοί τω πνεύματι” και τα σαράντα πέντε χρόνια της ασκητικής της ζωής δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και μία καθίδρυση της Βασιλείας των ουρανών στην καρδιά της.
Εκοιμήθη γύρω στο 1801 σε ηλικία 71 ετών και ετάφη στο κοιμητήριο Smolensk της Αγ. Πετρούπολης.
Ο τάφος της αμέσως έγινε τόπος προσκυνήματος έτσι πολλοί προσκυνητές έπαιρναν χώμα από τον τάφο της ως ευλογία και νέο χώμα έπρεπε να τροφοδοτείται τακτικά. Τελικά τοποθετήθηκε επάνω στον τάφο της μιά πλάκα από γρανίτη με την επιγραφή: «Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εδώ αναπαύεται το σώμα της δούλης του Θεού, Ξένης Γκριγκόριεβνα, γυναικός του αυτοκρατορικού πρωτοψάλτη, συνταγματάρχου Ανδρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ. Χήρα σε ηλικία 26 ετών, μία προσκυνήτρια για 45 χρόνια, έζησε 71 χρόνια. Ήταν γνωστή με το όνομα Ανδρέα Φεοντόροβιτς». Με τις προσφορές των πιστών χτίστηκε πάνω στον τάφο παρεκκλήσιο, στο οποίο γίνονταν καθημερινά αγρυπνίες με πολύ μεγάλη προσέλευση του λαού.Πολλά θαύματα, θεραπείες και εμφανίσεις της Αγίας, συμβαίνουν και σήμερα σε εκείνους που εκζητούν τις πρεσβείες της.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1761, την παραμονή της Γεννήσεως του Χριστού, η μακαρία Ξένη περιερχόταν τους δρόμους της πρωτεύουσας και έλεγε στον καθένα να κάνη τηγανίτες. την επομένη μέρα ακούστηκε το φοβερό νέο: η αυτοκράτειρα Ελισάβετ Πέτροβα πέθανε ξαφνικά. Οι τηγανίτες θα ήταν για την αγρυπνία, που η προικισμένη με το προορατικό χάρισμα οσία Ξένη προφήτευσε. Τέτοιες περιπτώσεις που εκδηλωνόταν το προορατικό χάρισμά της και περιπτώσεις βοηθειών που πρόσφερε στον λαό με το χάρισμά της αυτό, έχουμε πολλές.
Μερικές φορές, όταν οι Χριστιανοί κάνουν καλές πράξεις, τις κάνουν κρυφά ώστε μόνο ο Θεός να βλέπει. Αυτό γιατί ο Κύριος είπε: «Μην αφήνεις να γνωρίζει η αριστερά σου χείρ τι ποιεί η δεξιά σου» και, «Κάνε τις καλές σου πράξεις μυστικά ώστε ο Πατέρας που σε βλέπει μυστικά να σε ανταμείψει φανερά.» Αυτό είναι που αντιπροσωπεύει την Αγία Ξένια.
Θαύματα, θεραπείες και εμφανίσεις της Αγίας Ξένιας συμβαίνουν και σήμερα σε εκείνους που επισκέπτονται τον τάφο της ή που απλά ζητάνε τις πρεσβείες της. Ο Θεός θεραπεύει πολλούς ανθρώπους από ασθένειες και πάθη μέσω των πρεσβειών της Αγίας Ξένιας. Αυτή τους βοηθά να βρουν δουλειά, σπίτι ή σύζυγο (όλα αυτά για τα οποία εκείνη απαρνήθηκε στην δική της ζωή). Η Αγία Ξένια δεν είχε σπίτι και έτσι γνωρίζει πόσο σκληρό είναι να έχεις ανάγκη ένα σπίτι και να ζεις άστεγος. Στην εκκλησία την ημέρα της γιορτής της την καλούμε «άστεγη περιπλανώμενη», γιατί εγκατέλειψε νωρίς το σπίτι της για τον παράδεισο.
«Σ’ εσένα, ω περιπλανώμενη ξένη, Χριστός ο Κύριος μας έδωσε μια διακαή μεσίτρια για όλους μας. Έχοντας λάβει στη ζωή σου βάσανα και θλίψη, και υπηρετώντας το Θεό και τους ανθρώπους με αγάπη, εσύ απέκτησες μεγάλη παρρησία στο Θεό Δι’ αυτό, σπεύδουμε θερμά σ’ εσένα στους πειρασμούς και τη θλίψη, κραυγάζοντας εκ βάθους ψυχής : Μην εγκαταλείψεις την ελπίδα μας στην καταισχύνη, ω ευλογημένη Ξένια».
ΔΙΗΓΗΣΗ από ζώντα σύγχρονο ευεργετηθέντα, κάτοικο Γαλλίας.
Ένας Γάλλος οδοντίατρος με ιδιωτικό ιατρείο στο Παρίσι, μετά από κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα, παρέμεινε για λίγες ημέρες στο νοσοκομείο τραυματίας.
Καθολικός στο θρήσκευμα, αλλά αδιάφορος στην πίστη, παρακολουθούσε το διπλανό του συνασθενή Ρώσο εμιγκρέ (μετανάστη), πως και πόσο προσευχόταν τα βράδυα στο θάλαμο και γελούσε κρυφά. Επειδή επαναλαμβανόταν για όσες ημέρες έμεινε η μακρά προσευχή του Ρώσου, θεωρούσε σκόπιμο να διακωμωδήσει τον προσευχόμενο και έκανε κέφι με τους άλλους από τα δωμάτια.
Εκείνο το βράδυ της πρώτης πλάκας με τους άλλους ήταν αδύνατο να κοιμηθεί. Ξαφνικά η πόρτα του θαλάμου άνοιξε και εμφανίσθηκε μια γυναίκα μ’ αντρικά ρούχα φθαρμένα κι ένα ραβδί στο χέρι· ερχόταν προς το δικό του κρεβάτι.
Εκείνος τρόμαξε. Αγνωστη φυσιογνωμία. Γλυκό παράξενο πρόσωπο.
«Τι θέλεις κυρούλα; Δεν έχω ψιλά… Ποιος σ’ άφησε να μπείς εδώ;…».
«Ήρθα να σου πω», του είπε εκείνη και ύψωσε το ραβδί της, «να πάψεις να κοροιδεύεις τον Γιούρι που προσεύχεται, γιατί θα μείνεις ακόμα πολύ καιρό εσύ εδώ και θα αναζητείς (θα γυρεύεις) την προσευχή του…».
Πραγματικά. Διεγνώσθη τις επόμενες μέρες σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια και έμεινε τρεις μήνες στο νοσοκομείο. Ο Γιούρι τον επισκέφθηκε κάποια φορά και όταν του απεκάλυψε το όραμά του ο Γάλλος, άρχισε να του μιλάει για την Οσία Ξένη και την Ορθοδοξία. Σήμερα ο Γάλλος είναι ενεργό μέλος της Ορθόδοξης γαλλικής κοινότητας και βάπτισε το κοριτσάκι του το νεογέννητο Ξένια τον περασμένο Δεκέμβριο στη μνήμη της Αγίας και εις ανάμνησιν της θαυματουργικής του μεταστροφής.
Μαρία Μπινιάρη
(*) Περιοδ. «Αγιος Κυπριανός», αριθ. 270/’Ιανουάριος -Φεβρουάριος 1996, σελ. 91.
(**) Εφημερ. «Χριστιανική», αριθ. φ. 515 (829)/9.1.1997, σελ. 8.
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
Οι Άγιοι, έκαναν μεγαλύτερο αγώνα για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι δια Χριστόν Σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν μετά στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά, και αυτό δεν τους έφτανε· γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. Ύστερα, δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι.
Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση για να το κάνεις αυτό. Ενώ ένας κοσμικός άνθρωπος, αν του πει καμμιά κουβέντα ο άλλος, θίγεται. Ή, αν δεν τον επαινέσει για κάτι που κάνει, στενοχωριέται. Ενώ αυτοί οι Σαλοί χαίρονταν, όταν οι άνθρωποι είχαν “χαλασμένο” λογισμό γι’ αυτούς. Παλιά, υπήρχαν Πατέρες που έκαναν ακόμη και τον δαιμονισμένο, για να κρύψουν την αρετή τους και για να χαλάσουν οι άλλοι τον καλό λογισμό που είχαν γι’ αυτούς…
Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζει κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορεί να διακρίνει αυτό που κρύβεται.
Οι δια Χριστόν Σαλοί, δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.
Οι δια Χριστόν Σαλοί, δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι. Λένε μεν “μπανταλομάρες” (=κουταμάρες, βλακείες), αλλά στην πραγματικότητα λένε σωστές συμβουλές με πολύ βάθος. Έχουν πολύ μεγάλη ταπείνωση· δεν λογαριάζουν καθόλου τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και ο Θεός τούς αξιώνει να γνωρίσουν τα θεία μυστήρια και να αποκτήσουν πολλά χαρίσματα. Οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες του Χριστού, είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου· διότι κατορθώνουν να φυλάσσουν τον πνευματικό τους θησαυρό στο θησαυροφυλάκιο του Θεού.
Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να ζουν στην αφάνεια και απέκτησαν μεγάλες αρετές και δεν απέκτησαν ούτε και μικρό όνομα.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να κάνουν τον παλαβό και, με αυτόν τον τρόπο, προφύλαξαν τον πνευματικό τους πλούτο.
Μακάριοι, όσοι έχουν γεννηθεί τρελλοί και θα κριθούν και ως τρελλοί· και, έτσι, θα εισαχθούν στον Παράδεισο χωρίς διαβατήριο.
Μακάριοι, και τρις μακάριοι, είναι εκείνοι οι πολύ γνωστικοί που κάνουν τον τρελλό για την αγάπη του Χριστού και κοροϊδεύουν όλη την ματαιότητα του κόσμου, που η δια Χριστόν αυτή τους τρέλλα και σαλότητα αξίζει περισσότερο απ’ όλη την γνώση και την σοφία των σοφών όλου του κόσμου τούτου.
Παρακαλώ, να μου δώσει ο Θεός –ή μάλλον, να μου πάρει– το λίγο μυαλό μου, για να μου εξασφαλίσει έστω με τον τρόπο αυτόν τον Παράδεισο, με το να με κρίνει ως τρελλό. Ή, να με τρελλάνει με την αγάπη Του, για να βγω έξω από τον εαυτό μου, έξω από την γη και από την έλξη της γης, διότι αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή μου.
Παλιά που υπήρχαν οι δια Χριστόν Σαλοί, υπήρχαν ελάχιστοι τρελλοί στον κόσμο. Μήπως θα πρέπει να παρακαλέσουμε τους δια Χριστόν Σαλούς να κάνουν καλά τους φύσει σαλούς και να αναδειχθούν πάλι δια Χριστόν Σαλοί;…».
Α΄. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου· «Λόγοι»: (1) Τόμ. Α΄ «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», σελ. 279, Δεκέμβριος 1998· (2) Τόμ. Β΄ «Πνευματική αφύπνιση», σελ. 337–338, Νοέμβριος 1999· (3) Τόμ. Γ΄ «Πνευματικός αγώνας», σελ. 82–84, Μάϊος 2001· (4) Τόμ. Ε΄ «Πάθη και αρετές», σελ. 193–194, Δεκέμβριος 2006· (5) «Επιστολές», Στ΄ Επιστολή («Μακαρισμοί»), σελ. 230, 235, Αύγουστος 1994· έκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης.
Απολυτίκιον Οσίας Ξένης της Ρωσίδος, της διά Χριστόν σαλής.
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον λόγον.
Ξενοτρόπως εν κόσμω Ξένη βιώσασα, τον σοφιστήν της κακίας κατεσοφίσω στερρώς, προσποιήσεση μωραίς νοΐ θεόφρονη, όθεν τα πόρρω προοράν, και προλέγειν εμφανώς, εδέξω χάριν θεόθεν, και μεταστάσα των τήδε, χοροίς Αγίων συνηρίθμησαι.
Ήχος α΄. Τον τάφον Σου Σωτήρ.
Τη θέρμη προσευχής, μετεσκεύαζες ψύχος, Ρωσίας πολικόν, εις απόλαυσιν Ξένη, οσία ότε νήφουσα, θαλπωρή του ονόματος, του Δεσπότου σου, νούν επυρπόλεις ολβία, ως αισθήσεων, αμνημονούσα σαρκός σου, και πόνων του σώματος.
Δόξα. Όμοιον.
Εσταύρωται εμοί, ώσπερ Παύλω ο κόσμος, εσταύρωμαι καγώ, κόσμω Ξένη εβόας, αυτού δεσμά τα δύσθλαστα, ερρηχυία σαφέστατα, ίνα εύψυχε, συν τω Χριστώ αποθάνης, και συζήσης δε, Αυτώ Ρωμαίοις ως θείος, ειρήκει Απόστολος.
Δόξα. Ήχος πλ. β΄.
Τη φερωνύμω σου κλήσει, κατάλληλον ζωήν επεδείξω, ουρανόφρονι νοί, Ξένη θεόπνευστε, ως γαρ ξένη και πάροικος πεπολίτευσαι, ξενωθείσα των ρεόντων, και της απαθείας την στολήν ημφιάσω, εν τη απαρνήσει των φθειρομένων, ο γαρ νυμφίος Χριστός ενεδυνάμου σε, και εν τη προσποιητή μωρία, σοφωτάτοις πράξεσιν, εβεβαίους τους πιστούς. Διό νομίμως αθλήσασα, ουρανίων αμοιβών έτυχες, και πρεσβεύεις Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.
Ήχος α΄. Των ουρανίων Ταγμάτων.
Το πυρ της θείας αγάπης εν τη καρδία σου, εισδεξαμένη Μήτερ, ξένη ώφθης εν κόσμω, και βίον υπελθούσα ασκητικόν, εν μωραίς προσποιήσεσι, Ξένη εδέξω αξίως παρά Χριστού, των καμάτων σου τα έπαθλα.
Της εν σαρκί πολιτείας σου Ξένη πάνσεμνε, ξενίζουσι τας φρένας, των πιστών οι αγώνες, ως άσαρκος γαρ έζησας επί γης, εν νηστείαις και δάκρυσι, και επιπλάστω μωρία τον σοφιστήν, της κακίας καταβέβληκας.
Εν ταπεινώσει καρδίας σεμνή ανύσασα, τους σούς στερρούς αγώνας, την του Πνεύματος χάριν, εδέξω ουρανόθεν· όθεν σαφώς, προαγγέλλεις τα μέλλοντα, αινιγματώδεσι λόγοις και προοράς, ως εγγύς τα πόρρω ένδοξε.
Του Παρακλήτου η χάρις επισκιάσασα, τω τάφω σου Οσία, τούτον έδειξε πάσιν, ιάσεων ακένωτον θησαυρόν, τοις εν πίστει προστρέχουσι· διό κηρύττομεν πάντες Ξένη σεμνή, των θαυμάτων σου τας χάριτας.
Ένα Συναξάριο σε 33 Πίνακες
https://orthodoxcityhermit.com/tag/st-xenia-fool-for-christ/
‘’Η περιπλανώμενη Αγία’’ – “Holy Wanderer – μια μικρή ταινία για την Οσία Ξένη τη διά Χριστόν σαλή της Πετρουπόλεως με την Ξένια Σιμόνοβα.
«Святая странница» – памяти Св. Ксении Петербургской. Нарисовано ЖИДКИМ песком!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου