Είμαστε φιλοξενούμενοι στο σπίτι του Χριστού. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Όσο χρόνο είσαι πάνω στη γη, να θεωρείς τον εαυτό σου φιλοξενούμενο στο σπίτι του Χριστού. Εάν κάθεσαι στο τραπέζι, Αυτός είναι που σε τιμά. Εάν αναπνέεις τον αέρα, είναι ο αέρας Του που αναπνέεις. Εάν κολυμπάς, είναι στα νερά Του που κολυμπάς. Εάν ταξιδεύεις, στη δική Του γη ταξιδεύεις. Εάν συλλέγεις αγαθά, είναι τα δικά Του αγαθά που συλλέγεις. Εάν τα σπαταλάς, είναι τα δικά Του αγαθά αυτά που σπαταλάς. Εάν είσαι ισχυρός, είναι επειδή Εκείνος σου επιτρέπει να είσαι δυνατός. Εάν είσαι σε συντροφιά ανθρώπων, εσύ και εκείνοι είσαστε δικοί Του φιλοξενούμενοι. Εάν είσαι έξω στη φύση, στον δικό Του κήπο βρίσκεσαι. Εάν είσαι μόνος, Εκείνος είναι παρών. Εάν ξεκίνησες ή γυρίζεις από κάπου, Εκείνος σε βλέπει. Εάν κάνεις οτιδήποτε, Εκείνος το θυμάται.
Είναι ο πιο φιλόξενος Οικοδεσπότης που σε φιλοξένησε ποτέ. Να είσαι και εσύ προς Αυτόν φιλόξενος. Σε ένα καλό νοικοκυριό, ο φιλοξενούμενος πρέπει να συμπεριφερθεί σωστά.
Όλα αυτά είναι λόγια απλά, αλλά σου μεταφέρουν μια μεγάλη αλήθεια. Όλοι οι άγιοι γνώριζαν αυτήν την αλήθεια και κυβερνούσαν τη ζωή τους σύμφωνα με αυτήν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Αιώνιος Οικοδεσπότης τους αντάμειψε με αιώνια ζωή στον ουρανό και δόξα στη γη.

Ομιλία
περί προσευχής στον Θεό για τη σωτηρία της ψυχής
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)

Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό• και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας.
Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο!
Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.
Πράγματι συνδεόμαστε με τη γη με το χοϊκό σώμα, αλλά συνδεόμαστε και με τον ουρανό με την ψυχή. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες, είμαστε στρατιώτες που καταλύσαμε σε προσωρινές σκηνές.

Ω Κύριε, «σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ» Έτσι προσευχόταν ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ που είχε αρχικώς παραδοθεί στον πηλό, στο χώμα• μέχρι που είδε πως το πήλινο σαρκίο μας έλκει μέσα στην άβυσσο της καταστροφής. Πηλός είναι το σώμα του ανθρώπου, με όλες τις φαντασιώσεις του• πηλός είναι επίσης όλοι οι πονηροί άνθρωποι που πολεμούν τους δικαίους• πηλός είναι οι δαίμονες με τον τρόμο που σκορπούν.
Είθε ο Κύριος να μας σώσει απ’ όλη αυτή τη χοϊκότητα, διότι Εκείνος μόνον είναι ικανός να το κάνει. Θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε πρώτα απ’ όλα για να δούμε τον εχθρό μέσα μας• τον εχθρό ο οποίος προσελκύει τους άλλους εχθρούς.
Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του!
Απεναντίας, ο δίκαιος άνθρωπος έχει ριζωμένη στον Θεό και στη βασιλεία του Θεού τη δύναμη της ψυχής του και γι’ αυτό δεν φοβάται. Δεν φοβάται τον εαυτό του κι επομένως δεν φοβάται και τους άλλους εχθρούς του.
Δεν φοβάται, διότι δεν είναι σύμμαχος ούτε συνεργός των εχθρών της ψυχής του. Κατά συνέπεια, ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες μπορούν να τον βλάψουν. Ο Θεός είναι σύμμαχός του και οι άγγελοι του Θεού είναι προστάτες του. Τί μπορεί τότε να του κάνει ένας άνθρωπος; Τί μπορούν να του κάνουν οι δαίμονες; Τί μπορεί να του κάνει ο πηλός;

Ω Κύριε και Θεέ, Τριάς Ομοούσιε, Συ ο Δημιουργός που ενεφύσησες ζώσες ψυχές στα πήλινα σώματά μας, σώσε μας κατά το μέγα Σου έλεος!

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», Έκδοσις Άθως

***

π. Ζαχαρίας Ζάχαρου του Έσσεξ

…Δεν μένει παρά να γίνουμε και εμείς ξένοι για τον κόσμο αυτόν. Έτσι μας διδάσκει άλλωστε και ο στίχος του Ακάθιστου Ύμνου: «Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νούν εις ουρανόν μεταθέντες» [οίκος 14ος]. Θα γίνουμε ξένοι στη ματαιότητα του πονηρού αυτού κόσμου, μόνο όταν μεταθέσουμε τον νού μας στον ουρανό, γιατί «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει» [Φιλιπ. 3,20], εκεί όπου είναι ο Χριστός, εκεί όπου είναι κρυμμένη η ζωή μας.

Ο μέγας Παύλος λέει: «αδελφοί, όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν Αυτώ φανερωθήσεσθαι εν δόξη» [Κολ. 3,4]. Με άλλα λόγια, τώρα πρέπει να κρύψουμε τη ζωή μας μέσα στον Χριστό. Με το σώμα μας, δηλαδή, να διάγουμε μέσα στον πρόσκαιρο αυτόν κόσμο, αλλά με τον νού μας να μεταφέρουμε όλη μας τη ζωή στον Ουρανό. Ο κόσμος αυτός δεν θα γίνει για εμάς η «μένουσα πόλις», αλλά θα ζούμε ως περαστικοί σε αυτόν τον κόσμο, μιμούμενοι την Παναγία Μητέρα του Θεού και τον μνήστορα Ιωσήφ, που ήταν περαστικοί από τη Βηθλεέμ. Πρέπει να είμαστε παρεπίδημοι σε αυτόν τον κόσμο, αν θέλουμε να δώσουμε στην καρδιά μας τόπο στον Χριστό να γεννηθεί. Πρέπει να μην έχουμε εδώ «μένουσαν πόλιν», αλλά να αναζητούμε την μέλλουσαν [Εβρ. 13,14], όπως μας συστήνει ο Απόστολος στην προς Εβραίους επιστολή….

Ο λαός του Ισραήλ έλαβε τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις στην έρημο, εκεί όπου δεν είχε «μένουσαν πόλιν», αλλά με πόνο αναζητούσε τον προορισμό που του είχε υποσχεθεί ο Θεός. Κατ’ ανάλογο τρόπο οι μεγαλύτερες αποκαλύψεις δίνονται στον νέο Ισραήλ στη νοητή έρημο, εκεί όπου ο άνθρωπος δεν προσκολλάται σε τίποτα μάταιο και παροδικό, αλλά κολλάει με το πνεύμα του στον άυλο και άναρχο Θεό, στον Οποίο και μόνο προσβλέπει….

Αν ο νους δεν αιωρείται ψηλά στους ουρανούς… Από τα ποιήματα του Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη, Ρουμάνου ησυχαστού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/04/%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1/

 

iconandlight.wordpress.com