Τι συμβαίνει στο μυαλό του Μητροπολίτη Μόρφου;

 Ήταν μια έντονα φορτισμένη περίοδος. «Όποιος ψηφίσει "όχι" στο δημοψήφισμα, θα πάει στον παράδεισο», βεβαίωνε ο Μητροπολίτης της κατεχόμενης Κερύνειας, Παύλος. O Επίσκοπος Κύκκου Νικηφόρος παράγγελνε σε υμνογράφο ειδική παράκληση στην Παναγία για την Κύπρο. Και ο Πάφου Χρυσόστομος υποσχόταν χαλίτικη γη στους πρόσφυγες, δελεάζοντάς τους να μην ψηφίσουν «ναι». Ο Μόρφου Νεόφυτος ξεχώριζε.  Ήθελε να λειτουργήσει στην εκκλησία του Αγίου Μάμα, έλεγε - είχε από τον καιρό του ανοίγματος των οδοφραγμάτων ξεκινήσει μια προσπάθεια επαναπροσέγγισης με τους Τουρκοκύπριους, ενώ επανειλημμένως είχε δηλώσει πανέτοιμος να εγκατασταθεί στη Μόρφου την 1η Μαΐου του 2004, εάν του το επέτρεπαν. 

Όπως ήταν φυσικό, οι ενέργειές του προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε επικρίνει με αυστηρό ύφος «τις πρωτοβουλίες ιδιωτών που έχουν πολιτικές προεκτάσεις», ο Πάφου Χρυσόστομος κατάγγελλε ότι ισοδυναμούσε με αναγνώριση του ψευδοκράτους και πως τα «τερτίπια του Μόρφου» ήταν «αφετηρία για οριστικοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής», ενώ ο Κυρηνείας Παύλος, πιο σκληροπυρηνικός, καλούσε τον κόσμο να μην παραστεί σε μια τέτοια λειτουργία «ίνα μη μιανθεί».

Η επιθυμία του να λειτουργήσει τον Άη Μάμα έγινε τελικά πραγματικότητα προς το τέλος του 2004, στην παρουσία 2.000 πιστών που αγνόησαν τις φοβέρες του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Δώρου Θεοδώρου πως υπήρχαν τάχατες πληροφορίες για δολοφονίες Ελληνοκυπρίων. Μάλιστα, πολλοί Τουρκοκύπριοι είχαν συγκεντρωθεί στον περίβολο της εκκλησίας δημιουργώντας αλυσίδα προστασίας των Ελληνοκύπριων προσκυνητών από τυχών εξτρεμιστικά στοιχεία. Και ο Μόρφου Νεόφυτος είχε κάθε λόγο να χαίρεται. «Αισθάνομαι αυτό που τραγουδάει η καλή μου φίλη Ελευθερία Αρβανιτάκη: "Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα δυνατά τ' αδύνατα"», δήλωνε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πολίτης», ενώ σ' όσους σκέφτονταν διχαστικά απαντούσε πάλι με στίχους: «Άστους να λένε άστους να πουν, αυτοί δεν ξέρουν ν' αγαπούν, τρέχουν να φτάσουν, μα δεν μπορούν…».  Το τελευταίο ήταν και μια μπηχτή στον Κυρηνείας Παύλο που θεωρούσε προσβολή και ύβρη την είσοδο «απίστων» (Τουρκοκύπριοι) στην εκκλησία.

 
«ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ ΣΤΑ FM»
Αν διαβάσει κανείς συνεντεύξεις του Νεόφυτου εκείνης της περιόδου, διακρίνει έναν λόγο μετρημένο, νούσιμο, ενωτικό, προοδευτικό, ρεαλιστικό. Ένας άνθρωπος κάθε άλλο παρά οπισθοδρομικός, μισαλλόδοξος και συνωμοσιολόγος. Που διοργάνωνε βραδιές δημοτικής μουσικής, που διάβαζε λογοτεχνία, μελετούσε κβαντική φυσική, άκουγε καλή ελληνική μουσική...  «Αισθάνομαι ότι είμαι μια άλλη φωνή στα FM» έλεγε, οπόταν το μέλλον προδιαγραφόταν… αν μη τι άλλο προοδευτικό.
 
Δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 2006, μιλώντας στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αυγή» και κληθείς να σχολιάσει την άποψη ότι το «Όχι» ήταν μια μεγάλη επιτυχία, δήλωνε: «Να ρωτήσετε τους ιδίους πού βλέπουν τη μεγάλη επιτυχία. Εγώ ήμουν εκ των ανθρώπων που ψήφισαν ΝΑΙ […] Εμένα με ενδιέφερε πάρα πολύ να γίνει μια αρχή επιτέλους στην Κύπρο, να βγούμε από αυτή τη στασιμότητα που μας επέβαλαν από το 1964 […] Υπομονετικά περιμένω τη διαχείριση αυτού του βροντερού ΟΧΙ. Διότι ο λαός δεν ψήφισε απλά και μόνο για να ακουστεί ένα ΟΧΙ, αλλά γιατί πίστευε ότι θα γίνει μια καλύτερη διαχείριση …».
 
Και τον Αύγουστο του 2009 σε μια άλλη συνέντευξή του, στην εφημερίδα «Αλήθεια», εξέφραζε με χαρακτηριστικό τρόπο την ανησυχία του για τον χρόνο που περνούσε. «Είναι μία κοινότητα οι Τ/κ; Τα παιδιά των εποίκων είναι πλέον περισσότερα από τα παιδιά των Τ/κ. Πόσο θα αντέξει ακόμα η τ/κ κοινότητα; Εσείς ακόμα ρωτάτε για Ε/κ και Τ/κ. Και εγώ αντερωτώ: γιατί μιλούμε για Τ/κ μόνον, αφού έχουμε περισσότερους εποίκους απ' εκεί; Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα έρθει μια μέρα που θα υποχρεωθούμε να πούμε ότι έχουμε ένα λαό Τούρκων με δύο κοινότητες, την τ/κ και των εποίκων. Αυτή είναι η σχιζοφρένεια της μη λύσης, η σχιζοφρένεια της διχοτόμησης». Και όταν ο δημοσιογράφος επεσήμανε: «Να ευχηθούμε, λοιπόν, να καταλήξει σε συμφωνία η διαδικασία επίλυσης που βρίσκεται σε εξέλιξη», αναφώνησε: «Επιτέλους, ε-πι-τέ-λους συζητείται το Κυπριακό…».

 
ΣΤΡΑΒΩΣΕ ΤΟ ΚΛΗΜΑ,  ΤΟ 'ΦΑΓΕ ΚΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ
Δύσκολο να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς άρχισε να στραβώνει το κλήμα, αλλά είναι πασιφανές ότι κάπου μεταξύ 2009 – 2012 είχαμε ανακατατάξεις στο μυαλό του Δεσπότη. Και το κλήμα, όχι απλώς στράβωσε, πολύ σύντομα το έφαγε κι ο γάιδαρος. Το 2013 τράβηξε την προσοχή μου μια γεωπολιτική ανάλυσή του στο ΣΙΓΜΑ, στην οποία σημείωνε πως  «Οι Τούρκοι και η Τουρκία είναι καταδικασμένοι σε διάλυση και δεν υπάρχει κανένας λόγος για τους Ελληνοκύπριους να σπαταλούν χρόνο και ενέργεια σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να περιμένουν να διαλυθεί η Τουρκία». Έτσι λένε οι προφητείες, έλεγε, οι οποίες άρχισαν να εκπληρώνονται. Κάποιος που γνώριζε την προηγούμενη δράση του, εύκολα αντιλαμβανόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο άνθρωπος που το 2004 έλεγε «να εργαστούμε σκληρά για να γκρεμίσουμε τα τείχη» και το 2009 αναφωνούσε «Επιτέλους, ε-πι-τέ-λους συζητείται το Κυπριακό…», τώρα δήλωνε ότι δεν υπήρχε λόγος να σπαταλούμε ενέργεια σε διαπραγματεύσεις και σύστηνε να γείρουμε πίσω, περιμένοντας την εκπλήρωση των προφητειών και τη διάλυση της Τουρκίας!
 
Έναν χρόνο μετά, το 2014, σε μια άλλη συνέντευξή του, στο Sigmalive, μίλησε για τις προφητείες του Παϊσιου που άρχισαν να εκπληρώνονται, τον ερχομό του ξανθού γένους που θα μας σώσει, τη διάλυση της Τουρκίας καθότι «το πουλλίν το μουττάτον ο θεός καραμουττά το» και τη λύση του Κυπριακού που θα έρθει εκτός διαπραγματεύσεων. Εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι ο Αναστασιάδης και ο Έρογλου «δεν θα προλάβουν να ολοκληρώσουν τις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού, λόγω του επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου».  Και το 2015 ξανά: «Το Κυπριακό δεν θα λυθεί μέσα από τις συνομιλίες, αλλά ύστερα από μια γενική ανακατάταξη που θα ακολουθήσει τον μεγάλο πόλεμο που ήδη έχει αρχίσει στην περιοχή μας». Γι’ αυτό και «η Κύπρος ως μικρούλα Κυπρούλα θα πρέπει να περιμένει τις ανακατατάξεις». Σε μια μάλιστα εκ των συνεντεύξεών του, αποκάλυψε ότι το 2012 είχε συμβουλέψει τον Χριστόφια και τον Αναστασιάδη: «Πρόεδρε μου, κάμνε συνομιλίες, διότι πρέπει να κάμνεις, επειδή είμαστε άνθρωποι του διαλόγου και της ειρήνης, αλλά σπεύδε βραδέως. Τρέχε αργά. Το κατάλαβαν. Είναι και οι δυο μορφωμένοι άνθρωποι. Και τους άρεσε»...
 
 

ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ;
Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι εδώ δεν συζητούμε τις όποιες πολιτικές θέσεις, αλλά την ξαφνική (;) και περίεργη μεταστροφή μιας προσωπικότητας από τον ορθολογισμό στην προφητολογία. Μάλιστα, μια απάντησή του το 2014, στην ερώτηση «Νομίζετε ότι έπεται κοινωνική έκρηξη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης;», φανέρωνε το συνωμοσιολογικό περιβάλλον στο οποίο κινείτο πλέον το μυαλό του Μόρφου: «Η αντίδραση που πρέπει να κάνει ο κόσμος είναι σε τρία επίπεδα. Το ένα καθαρά πνευματικό. Να μη δεχτούμε το όραμα τη νέας τάξης πραγμάτων, το οποίο καλλιεργούν πέντε μυστικοί πράκτορες του χρήματος. Το άλλο είναι να μη δεχτούμε τα φάρμακα που μας προτείνουν και να μη δεχτούμε τα φαγητά που μας προτείνουν»...

 
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΛΕΙ, ΑΛΛΑ...
Αρχές Ιουλίου είχα αναφερθεί σε μια άλλη ομιλία του, στο Δάλι, τον περασμένο Μάιο. Απαντούσε σε ερωτήσεις για το αν ξύπνησε «ο µαρµαρωµένος βασιλιάς» και αποφαινόταν πως μετά  την πτώση του Ερντογάν θα αναλάβουν άλλοι, τυχάρπαστοι, που δεν ξέρουν από πολιτική / οι Εβραίοι θα βομβαρδίσουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στη Μερσίνα / οι Ρώσοι δεν θα αφήσουν πόλη της Τουρκίας που δεν θα βομβαρδίσουν, μέχρι και πυρηνικά θα της ρίξουν / οι Τούρκοι της Τουρκίας και της Κύπρου θα βαφτιστούν χριστιανοί / εμείς θα νιώσουμε ένα τριήμερο φόβου, αλλά δεν θα διατρέξουμε κανέναν κίνδυνο - απεναντίας θα προκύψουν πολλές ευλογίες για μας, με πρώτη και καλύτερη την απελευθέρωση όλης της Κύπρου χωρίς πόλεμο!
 
Όλα αυτά, βεβαίως, να μην περιμένουμε πως θα προκύψουν εντελώς τζάμπα, εξηγούσε. Πρέπει να γονατίσουμε, να προσευχηθούμε και να κλάψουμε, πρώτα.  Γιατί η Παναγία, λέει, έχει παράπονο. Θέλει να μας βοηθήσει, αλλά εμείς δεν μετανοούμε. Δεν της λύνουμε τα χέρια. Κι αυτή, ενώ θέλει να μας βοηθήσει, όσο εμείς απλώνουμε ζάμπα και βγάζουμε σέλφι, δυσκολεύεται. Πρέπει να γονατίσουμε, να προσευχηθούμε, να κλάψουμε και να μετανοήσουμε  καθότι, όπως εύγλωττα είχε πει και ο Αρχιεπίσκοπος παλαιότερα, ο Θεός δεν σώζει κανέναν δωρεάν. Κι αν δεν σώζει ο Θεός που είναι Θεός και κάνει ό,τι θέλει, θα σώζει η μητέρα του; Όπως, μάλιστα, εξήγησε ο ίδιος σε μια παλαιότερη εμφάνιση του, τηλεοπτική, το 2017, η Παναγία μεσολαβεί στο Χριστό, αλλά ο Χριστός της λέει: «μητέρα, έρχεσαι με άδεια χέρια». Μην με ρωτήσετε, τώρα, πώς γίνεται να προβλέπεται (και να θεωρείται δεδομένη) η πραγματοποίηση ενός περιστατικού (η καταστροφή της Τουρκίας και η σωτηρία μας) χωρίς να υπάρχει δεδομένη η μετάνοια εφόσον αυτή τίθεται από το Θεό ως προϋπόθεση. Δεν είμαι ειδικός.
 
Η ομιλία του, πάντως, γινόταν στην παρουσία της συζύγου του ΥΠΕΞ και αναπληρώτριας διευθύντριας του διπλωματικού γραφείου του Προέδρου, η οποίου κουνούσε με περίσκεψη το κεφάλι. Απευθυνόμενος κάποια στιγμή σ’ αυτήν, της είπες: «Αυτό µε τα πλοία των Τούρκων, εγώ τους τα είπα από καιρό, που µου τα είπαν οι άγιοι, ότι θα συµβούν. Ένας συνάδελφος του συζύγου σας, υπουργός, υπεύθυνος άνθρωπος, ήρθε και µιλήσαµε. Για να ξέρουν κι αυτοί, οι κυβερνώντες, πώς βλέπουν οι άγιοι άνθρωποι, τα µέλλοντα».

 
Η ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ
Μετά από αυτό, ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων πρωτοφανών δηλώσεων τόσο ως προς τον μεσαιωνισμό που αναδύουν όσο και ως προς την ανοησία που εκπέμπουν, αφού πλέον κάποιοι άρχισαν να ξεψαχνίζουν τις πρόσφατες ομιλίες του. Για να διαπιστώσουμε ότι ο Μητροπολίτης δεν προσχώρησε μόνο στις τάξεις της προφητολογίας και της συνωμοσιολογίας, πέρασε στον σκοταδισμό, στον ρατσισμό, στη μισαλλοδοξία και στον μισογυνισμό. Για παράδειγμα, στο βιντεάκι όπου ενοχοποιεί τη γιόγκα (!) επειδή  «η ηρεμία που προσφέρει είναι από τον διάβολο και όχι από τον Θεό», αξίζει να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο αναφέρεται στη δασκάλα, την «ξένη», την «πονηρή». Και, φυσικά, στο φουρνί που έχει η μητρόπολη για να καίει μη χριστιανικά βιβλία! Μετά μας προέκυψε η ανοητολογία με το πρωκτικό που αν αρέσει στη γυναίκα, μεταφέρεται η επιθυμία στο παιδί που κυοφορεί. Ενοχοποιεί και πάλι τη γυναίκα –από τον καιρό του μήλου κρατά αυτή η εμμονή- φορτώνει ενοχές τους γονείς που έχουν παιδιά γκέι και μαζί με την... «μπόχα» προκαλεί τον χλευασμό, το μπούλινγκ και την ειρωνεία στα σχολεία και στα στρατά σε βάρος συνανθρώπων μας, με απροσδιόριστες επιπτώσεις. Και τέλος (τέλος;) το θέμα των εκτρώσεων που εντάξει, Εκκλησία είναι, δεν περίμενα να ταχθεί υπέρ, αλλά πώς είναι δυνατόν να κάνεις σύγκριση και να εξισώνεις με τα παιδιά θύματα του Μεταξά που μόλις προχθές τα ανασύραμε από τις λίμνες μέσα σε βαλίτσες; Βεβαίως, όλα αυτά δεν θα τα είχαμε εάν εφαρμόζαμε στα σχολεία μας «Αγωγή Αγνότητας» - ότι κι αν σημαίνει αυτό. Την οποία αγνότητα είχαμε κάποτε, ως κοινωνία, αλλά μετά τους Εγγλέζους άρχισαν τα ζευγάρια να κοιμούνται μαζί από την πρώτη μέρα του αρραβώνα και στη συνέχεια, όταν έγινε ο πόλεμος το 74 και μαζευτήκαμε οι πρόσφυγες από τον βορρά στον νότο, κουβαλήσαμε και διαφορετικά ήθη, ανακατευτήκαμε, και έτσι χάθηκε η αγνότητα που είχαν κάποτε τα χωριά μας. Ναι, το είπε κι αυτό!
 
Εν κατακλείδι:
Πρώτο, θυμάμαι που ρώτησα πριν από μερικά χρόνια τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο, «Γιατί η Εκκλησία φορτώνει τον άνθρωπο µε τόσες ενοχές;» και μου απάντησε: «Δεν το κάνει η Εκκλησία. Εγώ το κάνω. Ο παπάς. Είναι δικές µας νευρώσεις. Γιατί, για παράδειγµα, ασχολούνται οι παπάδες τόσο πολύ µε το θέµα του σεξ; Επειδή έχουν οι ίδιοι άλυτα θέµατα. Το σεξ είναι κάτι που βασανίζει τους ίδιους τους κληρικούς. Όταν εγώ ο ίδιος αισθάνοµαι απειλή τη σεξουαλικότητά µου, φορτώνω τον κόσµο µε όλες αυτές τις ενοχές. Αυνανίζεται ένα παιδί και γίνεται χαµός. Άσε που πολλοί απ’ αυτούς προσπαθούν να εξασφαλίσουν την έξωθεν καλή µαρτυρία επειδή έχουν διπλή ζωή. Και ένας δεύτερος λόγος είναι η επιβολή. Όταν κάνεις κουµάντο στη σεξουαλική ζωή του άλλου, τον έχεις, τον ελέγχεις». 

Δεύτερο -θα το πω όσο πιο κομψά μπορώ- αν εγώ είχα άνθρωπο στο στενό οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον που παρουσίαζε τέτοια συμπτώματα, θα φρόντιζα να τύχει μιας κάποιας βοήθειας. Δεν θα τον άφηνα έτσι.

 

Περιοδικό Down Town, τεύχος 659.

philenews.com