Προεόρτια της Θείας Μεταμορφώσεως
αγίας Νόννας, μητρός του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (374)
Οσίου Ευγενίου Αιτωλού (†1682)
Οσιομάρτυρες Ευδοκία (Shikova), Δαρεία (Timolina), Μαρία και Δαρεία (Siushinskaya) του Ντιβέγιεβο (+ 1919)
Οσίου Ιωάννου (Ρουμάνου) του Χοζεβίτου, ησυχαστού στην κοιλάδα του Ιορδάνου (+1960)
Εορτάζουν στις 5 Αυγούστου
”… Αν θέλεις κάποτε να δεις
τι νοιώθει η καρδιά μου,
από τους στίχους θα τα μάθεις,
αγαπητέ αναγνώστα”.
(από το ποίημά του ‘’Οι φλόγες της καρδιάς’’)
Στην Θύρα του Ελέους
(Προσευχή προς την Θεομήτορα)
Παναγία Μητέρα και Παρθένε,
ελπίς της ψυχής μου
συ είσαι η μεσίτριά μου
στον ελεήμονα Θεό.
Εάν δεν είχε στους ουρανούς ο κόσμος
συγγένεια από την γη
τότε ήθελε ερημωθή η ζωή,
όπως ακριβώς ένα μνήμα.
Εάν δεν ήσουν εσύ η άνοιξις
του νοητού αιώνος
θα ήταν πάντοτε χειμώνας
κι ο ήλιος δεν θα χαμογελούσε.
Εάν δεν ανέτειλες εσύ την χαραυγή
στον κοιμισμένο κόσμο,
τότε η σκιά του θανάτου
θα ήταν παντοτεινή.
Και σήμερα, Πανάχραντε,
που όλοι ακολουθούμε το κακό,
εάν Συ δεν προσευχηθής θερμά
μας εγκαταλείπει ο Υιός Σου.
Στείλε σημεία μετανοίας
στον ταραγμένο λαό
και δυνάμωσέ μας την πίστι
στην πλανεμένη μας ψυχή.
Λύσε, Πανάμωμε Μητέρα,
τα δεσμά της δουλείας
και δώρισε υπομονή
στους βασανισμένους Χριστιανούς!
Βλ. Ο Βίος και τα Ποιήματα του Οσίου
Ιωάννου του Χοζεβίτου, 1913-1960, Ρουμάνου ησυχαστού στην κοιλάδα του
Ιορδάνου, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, α.χ. (1984), σελ. 68,
154-155.
***
Το πνεύμα του κόσμου και η σημερινή ευλάβεια
Όσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης
Πού είσαι Παναγία Μαρία γιά να μιλήσης στους ανθρώπους σήμερα,
ποιός επήρε το φορτίο αυτών των κακών στον τράχηλο Του;
Σήμερα στον κόσμο των απολαύσεων τα κακά πνεύματα κυριαρχούν
και γι’ αυτό απομακρύνθηκε το πνεύμα του Θεού!
«Όπως στην πύλη του Καϊάφα, ο άνθρωπος σήμερα στις απολαύσεις
βιάζεται σαν τον Πέτρο να του δώση τις αρνήσεις.
Αλλ’ όμως ο άνθρωπος δεν μαλακώνει ούτε με φωνή αγγελική,
ούτε με το οργισμένο πρόσωπο του ουράνιου Δεσποτου.
Σήμερα ο Νόμος ισχύει, όπως και ο Κύριος από τους άρχοντες σταυρώθηκε
ενώ οι διδάσκαλοι τού Νόμου όλοι σχεδόν κρύφθηκαν.
Μερικές Μυροφόρες γιά τα Πάθη κάποτε
σπεύδουν στον δρόμο του Σταυρού για τον αληθινό «Άγιο.
Είναι η Αγία Εκκλησία πού μάχεται στην εξορία
και φυλάει τον Ιερό Τόπο με τα προγονικά τυπικά.
Κύριε, κάνε κουράγιο χάρισέ τους την Αγία Μορφή Σου,
όπως την έδωσες στην Βερονίκη, όταν επήγαινες στον τάφο!
Και τότε όταν η «Αλήθεια» θα εγερθή εκ του τάφου,
δώσε τους, όπως και στον Ματθία, τον αρμόζοντα τόπο με εκλογή.
Δώσε την χαρά της Αναστάσεως στον δυστυχισμένο λαό Σου,
ο οποίος δεν ακολουθεί τον «Νόμο» του απατηλού πνεύματος.
Στους σημερινούς φαρισαίους και σ’ όλους του ιδίου γένους
δώσε, Κύριε, να καταλάβουν την φωνή της «εσχάτης σάλπιγγος».
Και στους ομοίους με τον Πέτρο δος τους άφθονα δάκρυα,
μην αφήσης να τους εξουσιάζη η πονηρία του Καϊάφα!
Από το βιβλίο: «Ο Βίος και τα ποιήματα
του Οσίου Ιωάννου τον Χοζεβίτου 1913-1960» , Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνος
Γρηγοριάτης – 1984 («Εκδοσις «Ορθόδοξος Κυψέλη»)
***
Προφητικές φωνές
Από τα ποιήματα του Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη
Στα χρόνια του εσχάτου αιώνος θα παύσουν οι πνευματικοί ποιμένες
να φροντίζουν για το ποίμνιο ακολουθώντας το κοσμικό ρεύμα.
Την σκολιά οδό θα βαδίζουν, αφήνοντας τον πατερικό δρόμο
και δεν θα ψάλλουν στα πρόβατα με την ποιμενική φλογέρα.
Θα καύσουν με την «πρόοδο» την πνευματική μάνδρα
κι ο καπνός θα προξενεί την αίρεση του παπικού δόγματος.
Τότε ο κόσμος με την επιστήμη θα κάνη πολλές εφευρέσεις
και δεν θα υπάρχη σ’ αυτήν η πίστις, ούτε ο φόβος του Θεού.
Ο απλοϊκός λαός από τον φόβο των αιωνίων βασάνων
θα φυλάγει με ακρίβεια τις θείες εντολές.
Αλλά ζώντας στην αναρχία χωρίς πνευματικούς οδηγούς
θα μισηθούν από την εξουσία και πολλοί θα φυλακισθούν.
Με θερμό ζήλο θα επιδίδωνται στα καλά και ταπεινά έργα
θεωρούμενοι από τον κόσμο ότι έχασαν τα μυαλά των.
Η ανθρώπινη σοφία είδωλα θα λατρεύσει κοσμικά
και ο ασύδοτος κόσμος θα τα χρησιμοποιήσει ως μέσα σωτηρίας.
Θα κουρεύουν γένεια και μαλλιά και τα ενδύματά των θα κοντύνουν
κι όλους στ’ αλήθεια τους νόμους σύμφωνα με την μόδα θα θεσπίσουν.
Δεν θα υπάρχει ντροπή στους νέους ούτε στα αδέλφια μεταξύ των αγάπη,
ενώ η μόδα θα παρασύρει όλους τους ακολάστους ανθρώπους.
Τότε ο Θεός με αηδία θ’ αντικρύσει τους θνητούς
και πολλούς θα στερήσει της ζωής, όπως κάποτε με τους Σοδομίτας.
Τότε η γη δεν θα καρποφορεί και οι δουλειές θα λιγοστέψουν
διότι πολλοί θα πιστεύουν στον σατανά ως σύντροφο της ελεύθερης ζωής τους!
Τότε θα βράζει ο κόσμος σαν ένα καζάνι στην φωτιά
—καιόμενος από την τυφλή οργή—και ειρήνη σ αυτόν δεν θα υπάρχει
Οι μεγάλοι και φοβεροί πόλεμοι θά’ ναι πυκνοί σαν κρίκοι αλυσίδας
αλλά ο τρομερώτερος απ’ όλους θα είναι ο των επτά κρατών στο Βυζάντιο!
Οι πολιτισμένοι λαοί, όταν πολύ θα προοδεύσουν,
σαν πεινασμένα θηρία μεταξύ των θα σπαράζωνται.
Θα φτιάξουν αυτά τα πετούμενα με την ουρά των σαν του σκορπιού
και μεγάλη σύγχυσις θα γίνη, όπως στον πύργο της Βαβέλ.
Τότε θα κατασκευασθούν φοβεροί δράκοντες από μέταλο
σκορπίζοντας τον όλεθρο από το στόμιο των και καπνό με θανατηφόρο δηλητήριο.
Ζωντανοί μόνο το ένα τρίτο άπ’ όλο τον κόσμο θα γλυτώσουν
ενώ οι άλλοι με θάνατο στον έσχατο πόλεμο θα τελειωθούν!
“Άγγελος εξ ουρανού” θα έλθη κράζοντας με δυνατή φωνή
να σταματήση το μακελειό των δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη
Εκεί οι άγγελοι θα δώσουν τον θρόνο του Βυζαντίου σ’ ένα άγιο
και ειρηνικά όλοι θα υπακούουν μη έχοντας πόλεμο στην γη.
Τότε η Ορθοδοξία σ’ όλο τον κόσμο θα ακτινοβολήσει,
θα αφανισθεί η κακία και μεγάλη αγάπη θα υπάρχει!
από το βιβλίο: “ Ο Βίος και τα ποιήματα
του οσίου Ιωάννου τον Χοζεβίτου 1913-1960” – Μετάφρασις: Μον.
Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, 1984
***
Ο ύμνος ευγνωμοσύνης προς τον Θεό
Αγίου Ιωάννου του νέου, Ρουμάνου ησυχαστού Χοζεβίτου
Ουράνια Αγαθότης,
όταν Σε βλέπω σε κάθε μου βήμα
δεν ξέρω τι να σκεφθώ
και να μιλήσω δεν μπορώ.
Από τον δρόμο της απωλείας
Δέσποτα φύλαξέ με
και τα δηλητηριασμένα βέλη
της κακίας σύντριψε.
Κι όταν τον δρεπάνι του θανάτου
με πλησιάζει με λύσσα,
η υπομονή Σου ας τον κρατήσει
μακριά από μένα.
Οι εχθροί του κόσμου,
όταν σκάβουν τον τάφο μου
τον κάνουν αυτό πάντοτε για
να πέσω μέσα σ’ αυτόν.
Όταν, Δέσποτα, τα βήματά μου
από αδυναμία κλονισθούν,
το χέρι Σου με συμπάθεια
άπλωσε σε μένα.
Όταν οι πληγές της ψυχής μου
γίνονται βαρύ φορτίο,
Εσύ με την Χάρι Σου
ενωρίς θαυμαστως, θεράπευσέ τες.
Της καρδιάς μου τον πόνο
Συ μόνος τον βλέπεις
κι όταν με καταβάλει
τότε ελάφρωσέ τον.
Τις αδυναμίες μου
σήκωσε πάντοτε
όπως εσήκωσες εκούσια
το φορτίο του Σταυρού.
Περισσότερο από τους άλλους
πάντοτε είμαι ένοχος,
αλλά κανείς πλην από Εσένα
δεν μου είναι Θεός.
Γνωρίζω ότι έχω της ψυχής
τον ένδυμα σχισμένο,
αλλά το μυστήριο της πίστεως
σε κανέναν δεν το πρόδωσα.
Κι αν λόγω της φύσεως,
ως αδύναμος σκοντάψω,
δεν θα παύσω να ελπίζω
στην άγια σωτηρία.
από το βιβλίο: Ο Βίος και τα Ποιήματα
του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου, 1913-1960, Ρουμάνου ησυχαστού στην
κοιλάδα του Ιορδάνου, (Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνος Γρηγοριάτης ), εκδ.
«Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, (1984).
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, με θαυμάσιο ποιητικό λόγο, υμνεί την αγία μητέρα του Νόννα
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/04/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%BD%CE%B1/
Ό,τι σπέρνουμε στις παιδικές ψυχούλες των παιδιών μας, αλλά και σε κάθε ψυχή, αυτό και θα θερίσουμε.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/13/25630/
Η Μάνα, Το μεγαλύτερο κήρυγμα είναι η ζωή μας.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/25/%ce%b7-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%ae%cf%81%cf%85%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b6%cf%89/
Εμπιστεύου τον Κύριο με όλη σου την καρδιά, Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης, Ρουμάνος
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/04/49193/
Όταν χάσουμε τον σκοπό μας – (σκλαβωμένοι στο χώμα), Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης, Ρουμάνος ησυχαστής στην κοιλάδα του Ιορδάνου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/04/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%87%ce%ac%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b1%ce%b2%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf/
Αν ο νους δεν αιωρείται ψηλά στους ουρανούς… Από τα ποιήματα του Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη, Ρουμάνου ησυχαστού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/04/%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1/
Απολυτίκιον εις τα Προεόρτια της Αγίας Μεταμορφώσεως του Κυρίου
Ήχος δ’
Χριστού την Μεταμόρφωσιν προϋπαντήσωμεν, φαιδρώς πανηγυρίζοντες τα προεόρτια, πιστοί και βοήσωμεν, Ήγγικεν η ημέρα της ενθέου ευφροσύνης, άνεισιν εις το όρος το Θαβώρ ο Δεσπότης, της θεότητος αυτού απαστράψαι την ωραιότητα.
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννου Χοζεβίτου του Νεοφανούς του Ρουμάνου.
Ήχος πλ. δ’.
Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν, Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Απολυτικίον αγίας Νόννας, μητρός του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Ήχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ως αλάβαστρον μύρον της θείας χάριτος, τρισσοκλεώς σου τοις τέκνοις, την Εκκλησίαν Χριστού, ευωδίασας Αγία Νόννα ένδοξε, και συζυγίας της σεπτής, ο πολύτιμος κανών εδείχθης· διό πρεσβεύεις, τω Κυρίω εν παρρησία, υπέρ των πίστει ανυμνούντων σε.
Απολυτίκιον Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου Ήχος α’
Ο ποιμενικός αυλός της θεολογίας σου, τας των ρητόρων ενίκησε σάλπιγγας, ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ’ Έδωκας σημείωσιν
Δεύτε συνανέλθωμεν, τω Ιησού αναβαίνοντι, εις το όρος το άγιον, κακεί ακουσώμεθα, φωνής Θεού ζώντος, Πατρός προανάρχου, διά νεφέλης φωτεινής, προσμαρτυρούσης εν θείω Πνεύματι, αυτού την γνησιότητα, της αϊδίου Υιότητος, και τον νουν φωτιζόμενοι, εν φωτί φως οψώμεθα.
Δεύτε νυν την κρείττονα, αλλοιωθέντες αλλοίωσιν εαυτούς εις την αύριον, καλώς ευτρεπίσωμεν, εν όρει προσβήναι, Θεού τω αγίω, την αναλλοίωτον Χριστού, δόξαν αστράπτουσαν κατοπτεύσοντες, λαμπρώς υπέρ τον ήλιον, και το τρισσόν αυγαζόμενοι, φως εν τούτω δοζάσωμεν, την αυτού συγκατάβασιν.
της Οσίας. Ήχος δ’. Ως γενναίον εν Μάρτυσιν.
Τον Χριστόν διηκόνησας, ολοψύχως καλλύνασα, σεαυτήν ταις χάρισι Νόννα ένδοξε, και ώσπερ μύρα πολύτιμα, εξόχως προσέφερας, Εκκλησία τη σεπτή, τους Αγίους τρεις παίδάς σου, τον Γρηγόριον, τον Καισάριον και την Γοργονίαν, τα ευώδη θεία κρίνα, και παραδείσου ηδύπνοα.
Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών
Χαίροις, παιδοτροφίας κανών, και το υπόδειγμα μητέρων το τίμιον, και άρουρα ευλογίας, της μητρικής νοητόν, μέλι τε και γάλα απορρεύσασα· δι’ ων εξανέθρεψας, ως τροφός παντευλόγητος, τον θεολόγον, και πυρίπνουν Γρηγόριον, Γοργονίαν τε, και τον θείον Καισάριον, τέκνα σου τρία ένδοξα, και άνθη τα εύοσμα, συγκοινωνούς των χαρίτων, και ποθεινής αγιότητος· διό σου την μνήμην, εκτελούμεν ευφροσύνως, και σε γεραίρομεν.
Τροπάρια από την παράκληση
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Μονοτρόπων Σεμνείου του Χοζεβά έκτυπον άρτι, ϑεαυγές Ιωάννη, πέφηνας, Όσιε, της Ρουμανίας βλαστέ, ο ευλογών ουρανόϑεν πάντας προσκυνούντάς σου σκήνος το άφϑαρτον.
Ωδή ς΄. Φώτισον ημάς.
Ο νεοφανής εκ της Ρουμανίας ήλιος, Ιωάννη, καϑαγίασον ημάς προσκυνούντας αδιάφϑορόν σου σκήνωμα.
Ωδή στ΄. Την δέπσιν.
‘Ικάνωσον, ‘Ηλιού ϑεσπέσιε, σούς ικέτας απολαύσαι της δόξης του Θεανϑρώπου εν δώμασι πόλου, Ου εν Θαβώρ της ευκλείας απήλαυσας συν τοις προκρίτοις Μαϑηταίς και Μωςή τω σεπτώ, ϑεοδόξαστε.
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Σωφροσύνης πυξίον, ασκητά Ιωάννη, Ρουμάνων σέμνωμα, σωφρόνως σούς ικέτας, δικαίως διανύσαι τρίβον πρόσκαιρον, Άγιε, και ευσεβώς τους πιστώς σον σκήνος προσκυνούντας.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Εκ του στρουϑίου εν Χοζεβά τω σπηλαίω, Ηλιού, ο τρεφόμενος, ϑρέψον σούς ικέτας άρτω αγάπης γλυκυτάτω.
Τον Χοζεβίτην νυν Ιωάννην τιμώντες ως ασκήσεως τύπον βοώμεν· Ρύου, Ιεράρχα, ημάς ευχαίς σου άχϑους.
Θεοτοκίον.
Ειρήνης πέπλον, σεμνή, εφάπλωσον, Μήτερ, Θεοτόκε, τοις σε ανυμνούσιν ως πολεμουμένων ειρήνην, Παναγία.
Μεγαλυνάρια
Δεύτε προσκυνήσωμεν ευλαβώς σκήνος Ιωάννου, του Οσίου εν Χοζεβά Μάνδρα, ο η χάρις ηφϑάρτισε Κυρίου εκ Ρουμανίας άρτι του ουρανόφρονος.
Χαίροις, Θεοπάτορ Ιωακείμ, ο σούς άρνας βόσκων εν κοιλάδι του Χοζεβά ειληφώς ϑεόϑεν το άγγελμα Παρϑένου υπό της σης συνεύνου ξένης συλλήψεως.
Χαίροις, εστιάτορα, Ηλιού, ο εν τη ερήμω έχων κόρακα του Χορράϑ, ένϑα απεκρύβης αποφυγείν την μήνιν απίστου Ιεζάβελ, άνερ φωτόλαμπρε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου