Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Κοιμήση Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου
Φλασίλλας ή Πλακίλλης αυτοκράτειρας και συζύγου του αγίου Θεοδοσίου Α’ του Μεγάλου (386 αἰ.)
Ανακομιδή των λειψάνων (2000) των αγίων Αλεξάνδρας (1789), Μάρθας (1829), και Έλενας (1832) του Ντιβέγιεβο
Κοιμήση π. Σοφιάν Μπογκιου-Boghiu του Ρουμάνου (2002)
Εορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου
Στίχοι
Τας εν λάρυγγι Σώτερ υψώσεις φέρει,
Υψούμενον βλέπουσα τον Σταυρόν κτίσις.
Υψώθη δεκάτη, Σταυρού ξύλον, ηδέ τετάρτη.
«Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν». (Ρωμ. 8,28)
Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή αγάπησαν το Χριστό κι έμαθαν να επικαλούνται το όνομά Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και το χτύπο της καρδιάς τους. Πάνω από την άβυσσο θα γνωρίζουν ποιον πρέπει να καλέσουν για βοήθεια. Θα ξέρουν ποιο όνομα να επικαλεστούν. Θα ξέρουν από ποιο άκρο ιματίου να πιαστούν. Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όποιος επιθυμεί να ντροπιάσει τον Θεό, ντροπιάζει τον εαυτό του, και δίνει στον Θεό την ευκαιρία να δοξαστεί περισσότερο.
Όποιος ενεργεί έτσι, ώστε να υποτιμηθούν οι δίκαιοι άνθρωποι, εν τέλει υποτιμά τον ίδιο του τον εαυτό και ανυψώνει τον δίκαιο άνθρωπο.
Όποιος βάζει την πέτρα στο δρόμο του δίκαιου ανθρώπου, ο ίδιος σκοντάφτει σ’ αυτήν και αναγκάζει τον δίκαιο άνθρωπο να ανεβεί την ανηφόρα απ’ όπου διακρίνεται πιο ξεκάθαρα ο δίκαιος δρόμος.
Πολλές φορές, όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, σ’ αυτή τη ζωή, φαίνονται αδύναμα, αλλά εν τέλει είναι πιο δυνατά και από τα αστέρια και τούς τεράστιους ωκεανούς.
Προσέξτε και διδαχθείτε από τις παρακάτω περιπτώσεις πού ήταν μία ενάντια στην άλλη και προσέξτε, το δίδαγμα πού δίνουν: ο Μωυσής και ο Φαραώ, ο Δαβίδ και ο Γολιάθ, ο Ιώβ και ο σατανάς, η Ιερουσαλήμ και η Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και ο Δαρείος, οι Απόστολοι και η Ρώμη. Αν μπορείτε να κατανοήσετε τα διδάγματα πού έδωσε ο Θεός με αυτά τα ξεκάθαρα παραδείγματα θα αναφωνήσετε από χαρά μαζί με τον θείο Δαβίδ: Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. (Ψαλμοί 19, 8).
Τότε θα κατανοήσετε, με τη λογική σας και με την καρδιά σας και θα ασπαστείτε τα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου: Αλλά αυτούς πού ο κόσμος τους θεωρεί μωρούς, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους σοφούς, κι αυτούς πού ο κόσμος τους θεωρεί ανίσχυρους, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους κατά κόσμο ισχυρούς. Κι αυτούς πού, ο κόσμος τους θεωρεί παρακατιανούς και περιφρονημένους εκείνους διάλεξε ο Θεός, και τα μηδενικά, για να καταργήσει όσους θαρρούν πώς είναι κάτι (Α’ Κορ. 1, 27).
Ποιά λοιπόν είναι η μοίρα του καλού σ’ αυτόν τον κόσμο και ποιά είναι η πορεία του; Σε καμία άλλη ιστορία αυτού του κόσμου δεν μπορείς να δεις τόσο φανερά την απατηλή αδυναμία του καλού και την ακαταμάχητη δύναμή του όσο στην ιστορία του Ιησού Χριστού. Αυτός ο πιο Γνωστός ήρθε στον κόσμο σαν Άγνωστος. Αυτός ο πιο Δίκαιος καταδικάστηκε ως Άδικος. Αυτός ο πιο Ισχυρός επέτρεψε να τον σκοτώσουν σαν τον πιο Αδύναμο. Και τι συνέβη στο τέλος; Στο τέλος ήλθε η νίκη Του και η δόξα Του. Ήλθε η νίκη Του και η δόξα Του και η ήττα και η ντροπή εκείνων πού δεν Τον δέχτηκαν, δεν Τον αναγνώρισαν και Τον βασάνισαν. Βέβαια δεν έφτασε το αληθινό τέλος.
Γιατί όταν θα φτάσει το τέλος τότε θα φανεί όλη η μεγαλοσύνη της νίκης Του και όλη η λάμψη της δόξας Του. Τότε θα φανεί όλη η φρίκη της ήττας και της ντροπής αυτών πού Τον κυνήγησαν και Τον βασάνισαν.
Κάθε φορά πού οι εχθροί του καλού, οι εχθροί του Θεού έστησαν παγίδα στον Χριστό οι ίδιοι έπεσαν σ’ αυτήν. Όταν Τον υποτίμησαν οι ίδιοι υποτιμήθηκαν, όταν θέλησαν να Του κλείσουν το στόμα οι ίδιοι σιώπησαν. Πράγματι όλα όσα έπραξαν για την ντροπή Του τελικά τα έπραξαν για την δόξα Του και για τη δική τους ντροπή. Έτσι συνέβη τότε έτσι συμβαίνει και σήμερα.
Οποιοσδήποτε σήμερα θα εναντιωθεί στον Χριστό θα πέσει και θα καταστραφεί και θα δώσει την ευκαιρία να λάμψει περισσότερο η δύναμη και η δόξα του Χριστού. Έτσι συμβαίνει ακόμη και σήμερα, έτσι θα συμβαίνει και αύριο μέχρι το τέλος του κόσμου.
Το σημερινό Ευαγγέλιο δείχνει τί θα συμβεί στους ανθρώπους πού δοκιμάζουν τον Θεό.
Φανερώνει τί θα συμβεί στους ανθρώπους πού προσπαθούν να τιμηθούν οι ίδιοι και να ατιμαστεί ο Θεός.
Όταν έμαθαν οι Φαρισαίοι ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί και ένας απ’ αυτούς νομοδιδάσκαλος, για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, του έκανε το έξης ερώτημα: Διδάσκαλε, ποιά είναι η πιο μεγάλη εντολή στο νόμο; Αυτή ήταν η τελευταία στη σειρά από εκείνες τις δοκιμασίες με τις οποίες οι Φαρισαίοι έψαχναν οποιαδήποτε αφορμή με την οποια θα μπορούσαν να καταδικάσουν τον Χριστό σε θάνατο.
Πόσο δηλητηριασμένοι είναι οι άνθρωποι από την κακία! Ενώ ο Θεός ψάχνει να βρει έστω και μία μικρή καλή πράξη στον πιο αμαρτωλό άνθρωπο για να τον σώσει, οι άνθρωποι ψάχνουν στον πιο Δίκαιο έστω και μία αμαρτία για να τον σκοτώσουν!
Αρχικά, οι επικεφαλείς των ιερέων και οι αρχηγοί του λαού, έβαλαν σε δοκιμασία τον Χριστό με τις παρακάτω ερωτήσεις: Με ποιά εξουσία τα κάνεις αυτά; Και ποιός σου έδωσε αυτή την εξουσία; Σ’ αυτές τις ερωτήσεις ο Χριστός απάντησε με μία άλλη ερώτηση-
Τους ρώτησε: Το βάπτισμα του Ιωάννη από που προερχόταν, από τον Θεό ή από τους ανθρώπους; Με αυτήν Του την ερώτηση ο Κύριος μπέρδεψε αυτούς πού Τον ρωτούσαν με σκοπό να Τον δοκιμάσουν. Και αυτοί, πού επιθυμούσαν να τον υποβάλλουν σε δοκιμασία, σκέφτονταν ως έξης: Αν πούμε, από τον Θεό, θα μας πει’ γιατί τότε δεν τον πιστέψατε; Αν πάλι πούμε, από τους ανθρώπους φοβόμαστε τον κόσμο, γιατί όλοι τον Ιωάννη τον θεωρούν προφήτη. Αυτή η δοκιμασία δόξασε τον Χριστό και ντρόπιασε αυτούς πού τον υπέβαλλαν σε δοκιμασία. Επειδή μ’ αυτό τον τρόπο αποκαλύφθηκε η δειλία των αμαρτωλών ανθρώπων να πουν την αλήθεια και την ίδια στιγμή δόθηκε σε μας το δίδαγμα πώς ο Ιωάννης ήταν απεσταλμένος του Θεού και πώς ο Κύριος Ιησούς είναι κυρίαρχος του ουρανού. Σ’ αυτή την δοκιμασία ενώθηκαν εναντίον του Χριστού και οι ιερείς και οι ηγεμόνες του λαού οι οποίοι πριν ήταν εχθροί τους. (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και τα Σημεία. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”)
Πάνω στο σταυρό .…
π. Ιουστίνος Πάρβου
Ο π. Ιουστίνος Πάρβου (+16 Ιουνίου 2013) διηγείται, ότι η περίοδος της φυλακίσεώς του ήταν περίοδος περισυλλογής, ηρεμίας και αναζητήσεως του εσωτερικού του κόσμου. Μέσα από την ταλαιπωρία βρήκε πνευματική παρηγοριά. Τότε κατάλαβε την εξάρτηση του από το Θεό, το ότι δεν είναι μόνος του και το ότι μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς πνευματικά ανακαλύπτοντας το σκοπό της ζωής μέσα από τις δοκιμασίες και τούς πειρασμούς. Υπέφερε το μαρτύριο με χαρά, προσφέροντάς το ως εξιλέωση των δικών του αμαρτιών αλλά και του έθνους του. Έμαθε να προσεύχεται αληθινά μέσα στις κακουχίες και τα βασανιστήρια.
Επίσης έλεγε ότι, αν σηκώνεις το βάρος πού έχει εναποθέσει ο Θεός στους ώμους σου με συνετό τρόπο, με το πέρασμα του χρόνου αυτό αγιάζει, καθαρίζει και φωτίζει την ψυχή και σπάζει τις πύλες του σκότους μέσα σου.
Είχε όμως μάθει μέσα στη φυλακή, ότι ο νικητής δεν είναι αυτός πού νικάει αλλά αυτός πού ξέρει να υπομένει. «Δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος από το οποίο ν᾽αποκομίζης τέτοιο κέρδος και να ζης μια τόσο αυθεντική μοναχική ζωή, όσο η φυλακή. Εκεί μέσα μαθαίνεις την αληθινή ταπείνωσι και την πραότητα. Εκεί βλέπεις καθημερινά τη ζωή σου να οδεύη και να αγγίζη το θάνατο. Η φυλακή σε μαθαίνει να ζης ασκητικά, να προσεύχεσαι, να νηστεύης και να έχης την εν Χριστώ κοινωνία με τους συνανθρώπους σου. Εκεί έχεις την εμπειρία της συνεχούς παρουσίας του Θεού μέσω των θαυμάτων Του. Εκεί γεύεσαι τη γλυκύτητα της προσευχής και τους καρπούς της». Οι κομμουνιστές δεν είχαν καταλάβει ότι πάνω στο σταυρό η ψυχή έχει την απόλυτη ελευθερία και ότι όλες οι μέθοδοι βασανισμού και η ψυχολογική βία δεν παράγουν σκλάβους αλλά μάρτυρες, αγίους που ποτίζουν τον τόπο τους με το αίμα τους».
Και συνεχίζει ο π. Ιουστίνος• «Στις ημέρες μας οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στην άνεσι, στην αλόγιστη ελευθερία, στην εποχή της τηλεοράσεως, και έτσι δεν έχουμε ούτε τη σωματική δύναμι ν᾿ αντισταθούμε σε τίποτε.
Επομένως μη ψάχνετε λύσεις. Αγαπητοί, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η μόνη λύσι είνε ο θάνατος για το Χριστό. Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί θα πρέπη να συγκεντρώνωνται δίπλα στους ιερείς και να παίρνουν δύναμι από τη θ. Κοινωνία. Μ᾽ αυτό τον τρόπο και λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε».
Όποιος λέει την αλήθεια μπορεί να χάσει σήμερα αλλά να κερδίσει για πάντα, επειδή τίποτε δε γίνεται χωρίς να το ξέρει ο Θεός• όλα είναι μια δοκιμασία και μια απόδειξη της αγάπης του Θεού.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την θεία Χάρη. Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή. Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. Βλέπεις τί είπε; «Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» . Δεν είπε «ο υπομείνας εις …θέρος!». Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;… Να προσέχουμε να μη χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας. «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών», λέει το Ευαγγέλιο.
Αν θέλης να αλλάξη ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα που γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας· από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς» , και μάλιστα «ψευδόμενοι».
Τότε ζη μέρος της χαράς του Παραδείσου επί της γης, καθώς λέει το Ευαγγέλιο: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» .
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια.
Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζουν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα» ! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πια στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν …
Στην πνευματική ζωή συμβαίνει κάτι το παράδοξο: Όταν ο άνθρωπος υπομένη για την αγάπη του Χριστού, ακόμη και μαρτύριο, πλημμυρίζει η καρδιά του από θεία ηδονή. Το ίδιο, και όταν συμμετέχη στο Πάθος του Κυρίου.
Η σταύρωση προηγείται πάντοτε της αναστάσεως και φέρνει νίκη. Ο σταυρός φέρνει δόξα. Ο Χριστός, αφού ανέβηκε πρώτα στον Γολγοθά με τον Σταυρό και αφού σταυρώθηκε, μετά από τον Σταυρό ανέβηκε στον Πατέρα. Και τώρα ο Εσταυρωμένος Χριστός γλυκαίνει τις πίκρες των ανθρώπων και ο σταυρωμένος άνθρωπος μιμείται τον Θεάνθρωπο Ιησού.
Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να γνωρίσω πολλούς τέτοιους ανθρώπους και Τον παρακαλώ να με βοηθήση να μην Τον λυπήσω, τουλάχιστον στο εξής, έστω κι αν δεν αξιωθώ τέτοιες καταστάσεις.
Η διάκριση, ο θείος φωτισμός, είναι το πάν σε όλες τις περιπτώσεις. Γι᾿ αυτό πάντα εύχομαι, φώτιση-φώτιση να δίνη ο Θεός στον κόσμο. «Χριστέ μου, λέω, έχουμε χάσει και το σπίτι μας και τον δρόμο που πάει σ᾿ αυτό. Φώτισέ μας να βρούμε το σπίτι μας, τον Πατέρα μας. Δώσε μας την θεία γνώση».
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε΄ Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης
***
Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν -”πατούν επί πτωμάτων”, έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα πάνω σαν τον φελλό. Θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα.
Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών, περνάει από τα λανάρια… Όταν πάη κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάση. Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του, και όταν έχη και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζη με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ‘κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχη Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχη τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχη, αν είναι τίμιος, δέχεται την θεία βοήθεια. Και αν έχη και Τιμιόξυλο, τότε!…
Τώρα ο διάβολος κάνει μουντζούρες πολλές και μπλέκει πολύ τα πράγματα, αλλά τελικά θα σπάσει τα μούτρα του. Μετά από χρόνια θα λάμψουν οι δίκαιοι. Και λίγη αρετή να έχουν, εν τούτοις θα φαίνονται, γιατί θα επικρατεί πολύ σκοτάδι, και ο κόσμος θα στραφεί προς αυτούς. Αυτοί που σήμερα κάνουν τα σκάνδαλα, αν ζουν τότε, θα ντρέπονται.
Έχω δει ψυχές που αδικήθηκαν, αλλά υπέμειναν την αδικία με καλούς λογισμούς και τους έλουσε η Χάρις σ’ αυτήν την ζωή. (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Λόγοι Α΄ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο.)
Όποιος μας παραδίδει στο σταυρό, μας αποθέτει στην αγκαλιά της Αγίας Τριάδας… θα θελήσουμε από σταυρωτές να γίνουμε σταυρωμένοι; Αν το θελήσουμε, θα ζήσουμε την Βασιλεία του Θεού, αιώνια. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/12/51270/
Θα έχετε ένα ανίκητο όπλο πάντα μαζί σας και αυτό είναι Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, να είσθε σίγουροι ότι όταν ΤΟΝ κρατάτε με πίστη και ΤΟΝ προσκυνάτε με ευλάβεια τα δαιμόνια της Ευρώπης θα φρίττουν και θα φεύγουν από εκεί που ήρθαν Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/05/%ce%b8%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%bf-%cf%8c%cf%80%ce%bb%ce%bf-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%af-%cf%83%ce%b1/
O κόσμος καταδιώκει τους Αγίους, δεν βλέπει, δεν αντιλαμβάνεται το μεγαλείο τους, την Αγιότητά τους. Την Αγιότητά τους την βλέπει μόνον ο Θεός. Άγιος Λουκάς Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/11/o-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%ba%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b2%ce%bb%ce%ad/
Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουν, αλλά τους κατεβάζουν. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/15/25236/
Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει τη χαρά της πίστης, Όχι, αυτή η βασιλεία της βίας, του κακού και του ψεύδους δε θα σταθεί. Θα καταρρεύσει, όπως κάθε προηγούμενη βασιλεία κατέρρευσε, όπως εξαφανίστηκε κάθε πρώην τύραννος. π. Αλέξανδρος Σμέμαν
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/06/%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7-%cf%87/
Στον χλευασμό να απαντάς με χαμόγελο. Η παγωνιά και ο άνεμος δεν σκέπτονται το καλό του δένδρου, αλλά, αν και άθελά τους, του κάνουν καλό. Έτσι και οι εχθροί σου σ’ εσένα. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/06/02/62686/
Απολυτίκιον Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ήχος α’.
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.
Απόστιχο του Εσπερινού του πλ. α’ ήχου
Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της ευσέβειας το αήττητον τρόπαιον, η θύρα του Παραδείσου, ο των πιστών στηριγμός, το της Εκκλησίας περιτείχισμα, δι’ ου εξηφάνισται, η φθορά και κατήργηται, και κατεπόθη του θανάτου η δύναμις, και υψώθημεν, από γης προς ουράνια. Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Οσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.
Ωδή θ’. Ο Ειρμός
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δε, αΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τα ιερά θαυμάσια της Θεομήτορος, και βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.
Τροπάρια
Ίθυνον ημών, Σταυρέ παμμακάριστε, των προσκυνούντων σε, προς τα εντολάς Χριστού, την ζωήν, ίνα σοι Χαίρε κράζωμεν· χαίρε κατάρας λύτρωσις, ως ταννυσθέντος σοι, του Κυρίου και κατάραν λύσαντος, ευλογίαν ημίν αντεισάξαντος.
Ήρθη επί γης, απάσης η δόξα σου, Σταυρέ και έπλησε, και τα επουράνια· διό σοι, Χαίρε αεί κραυγάζομεν· χαίρε, δι’ ου εσώθημεν, τα έθνη άπαντα, προσκυνούντες, Τριάδα αχώριστον, τον Πατέρα, Υιον συν των Πνεύματι.
Συ ει ο Σταυρός, δι’ ου πάλαι έσχισε, Μωσής την θάλασσαν· συ ει η εκφυήσασα, Ααρωνίτις η ράβδος τα κάρυα· συ το γλύκαναν ξύλον Μέρας τα νάματα· σοι βοώμεν· Χαίροις προφητόφθεγκτε, αυτουργέ τεραστίων εκάστοτε.
Όλης εκ ψυχής, το Χαίρέ σοι κράζομεν, Σταυρέ πανάγιε, και κατασφραγίζομεν, αυτούς, και πόλεις πλοία τε, και ιερά, και άπαντα τα εγχειρήματα, σου το θείον, όνομα χαράττοντες, πεποιθότες εν σοι και τροπούμενοι.
Εξαποστειλάριον Αυτόμελον Ἦχος β’
Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η Ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.
Ήχος πλ. β’
Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.
Συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού πάσαι αι ενάντιαι δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου