Στην καρδιά της Αθήνας πάνω στο λόφο του
Λυκαβηττού, μέσα σε μία σπηλιά, βρίσκεται ένας ασυνήθιστος ναός, αυτός
των Αγίων Ισιδώρων.
Ένας επίγειος παράδεισος που αποτελεί πνευματικό καταφύγιο για
αναρίθμητους ανθρώπους επώνυμους και ανώνυμους. Οι Άγιοι Ισίδωροι
κρατούν ψηλά τη σημαία της πίστης, της πατρίδας και της ανθρωπιάς.
Πρόκειται για ένα γραφικό εκκλησάκι χτισμένο μέσα στον βράχο, μέσα σε έναν περιβάλλοντα χώρο που μυρίζει φύση και φαντάζει πραγματική όαση μέσα στη τσιμεντοποιημένη Αθήνα. Φύση, γραφικά εικονοστάσια αλλά κυρίως ανθρώπινες ψυχές υπάρχουν για να διακονούν Θεό και ανθρώπους. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, μας καλωσορίζει το εικονοστάσι Του Χριστού μαζί και τα υπόλοιπα πετρόχτιστα εικονοστάσια, της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου και το σπήλαιο του Αγίου Αριστείδου. Όλα πάνω από το πέπλο της πανέμορφης πρωτεύουσας. Ένας περιβάλλοντας χώρος καταπράσινος γεμάτος με λουλούδια και μικρά ζώα που όλα ταιριάζουν αρμονικά σε μια παραδεισένια ολότητα που τους κάνει όλους να ξεχνούν ότι βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας.
Η ηρεμία και η ομορφιά του τοπίου συνεχίζεται ανηφορίζοντας προς την εκκλησία, ακούγοντας τις ουράνιες μελωδίες και ολοκληρώνεται με την συμμετοχή στη Θεία Λατρεία. Η απλότητα, η αυθεντικότητα, η αμεσότητα, η φανερή και αληθινή εκδήλωση αγάπης, η κοινή τράπεζα και βέβαια το κοινό ποτήριο είναι χαρακτηριστικά της κοινωνικής μας ζωής, που μας συνδέουν άρρηκτα αφενός με την παράδοση της εκκλησίας μας, αφετέρου δε με την ανάγκη της σημερινής κοινωνίας. Εορτές, πανηγύρεις, κοινές τράπεζες, καθολική συμμετοχή στην Θεία Ευχαριστία είναι μερικές από τις πολλές εκδηλώσεις που τελούνται διαρκώς στον ναό μας.
Ο Θεός δε προίκισε μόνο με φυσικό κάλλος αυτήν την εκκλησία, αλλά οικονόμησε να φιλοξενείτε εκεί η Χάρη Του Θαυματουργού Τιμίου Σταυρού, που άξια κρατά στα χέρια του ο χαρισματικός Ιερέας του προσκυνήματος πατέρας Δημήτριος ευλογώντας χιλιάδες πιστούς που προσέρχονται στη χάρη του. Άνθρωποι από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, υγιείς, ασθενείς με ανίατες ασθένειες, με διάφορα προβλήματα τόσο σωματικά όσο και πνευματικά προσέρχονται στην σημερινή κολυμβήθρα του Σιλωάμ, επιζητώντας την ίαση και το θαύμα.
Αυτός ο ναός πάνω στον λόφο του Λυκαβηττού έμελε να γίνει ο φωτεινός φάρος που φωτίζει ώς Λύχνος ζωής και αντανακλά σε όλο το λεκανοπέδιο και όχι μόνο. Έγινε η ασφαλής προθήκη του Τιμίου Σταυρού, ο λιμένας του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου το θεραπευτήριο αμέτρητων ψυχών και οι έφοροι του Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης και Χιοπολίτης οι δυνατοί προστάτες και φύλακες του πατρός Δημητρίου που τον κράτησαν στο σπίτι τους για να τους υπηρετεί. Το ιερό βήμα του, κατέστη χώρος ουράνιας σύνδεσης και η Αγία του τράπεζα, πόλος έλξης νέων που θέλησαν να υπηρετήσουν τον Κύριο και την Αγία μας εκκλησία.
Σήμερα μετά από είκοσι χρόνια τίποτα δεν θυμίζει εκείνο τον ναό, εκείνο τον περιβάλλοντα χώρο, εκείνο το εκκλησίασμα. Ανεβαίνοντας κανείς σήμερα στο ναό μεταβαίνει σε μία άλλη πνευματική διάσταση που έχει ως αφετηρία το σπήλαιο της Γεννήσεως και αποκρυσταλλώνεται στον λόφο του γολγοθά, του πάθους, της τριημέρου εγέρσεως αλλά και της εις ουρανούς αναβάσεως. Οι άγιοι ευφραίνονται οι ουρανοί αγάλλονται ο κόσμος συγχαίρει αποδεικνύοντας ότι τα αδύνατα τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ και όντως Μέγα μυστήριο εις λόφον επιτελείται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου