ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ) .

 ΧΑΙΡΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΗΜΑΣΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ, ΣΚΕΠΕ ΗΜΑΣ

(ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ)

 ΟΥΡΑΝΙΑ ΔΙΔΑΧΗ

+++ 

Πάρε το στυλό να γράψεις και μην αργοπορείς, 

διδαχή του Αποστόλου, στο χαρτί να τυπωθεί.

Πόσο διαφορετικά σκεφτόταν ο ΜΕΓΑΣ Παύλος τον τότε καιρό, 

εάν συγκριθεί αυτός με το δικό σας σκεπτικό.

 Πόσο, παιδιά μου, τώρα απέχετε από αυτό. 

 Εσείς, μόλις σε θλίψη, σε δοκιμασία βρεθείτε, 

αντί πιο ένθερμοι στην πίστη σας να σταθείτε,

 αμέσως δυσανασχετείτε. 

 Γογγύζετε, βαρυγκομείτε γιατί αγνοείτε δυστυχώς 

το βαθύ νόημα που έχουν 

διά τον πνευματικό σας καταρτισμό 

τα δεινά στο νυν καιρό. 

 Σκληραίνεται η δική σας καρδιά, 

γιατί έχετε ΑΓΝΟΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΙΑ. 

 Δεν εισχωρείτε στο βάθος της ουσίας, 

είστε ψυχικά ακατήχητοι, δικά μου τεκνία. 

 Το «ΧΑΙΡΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΗΜΑΣΙ ΜΟΥ», 

ουδόλως που τας ψυχάς σας αγγίζει, 

οδοιπορείτε σε ψυχική, ΝΑΙ, ΣΚΟΤΟΔΙΝΗ.

 Κι όμως, ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΜΟΥ ΕΤΟΥΤΟ ΓΡΑΠΤΌ, 

ΕΓΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ, 

σας λέω ρητώς, το πως

 – όσο αξίζει ένα ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, 

στης θλίψεως σας τον καιρό, 

δεν αξίζουν χίλια ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ,

 που σε Εμένα θα πει ο πιστός. 

 Ακατάληπτο αυτό σε πολλούς,

 όμως κατανοητό στους πιστούς, 

είναι ουρανού σοφία με άπειρη ωφελεία.

 Ο Παύλος το ‘χε νιώσει, μέσα του 

το ‘χε πλήρως εμπεδώσει. 

 Γι’ αυτό ευχαριστούσε, χαιρόταν,

 σκιρτούσε με ψυχής μεγαλείο, 

στας θλίψεις του στον επίγειο βίο. 

 Η Ιώβεια παιδιά μου υπομονή 

στη γήινη δοκιμασία, 

σας δωρίζει άφθαρτα, ουράνια βραβεία. 

Εάν την κρατήσετε εσείς τώρα με ευχαριστία,

 τότε θα φτάσετε στο σημείο το ύψιστο, το θαυμαστό,

 μαζί με τον Απόστολο μου να πείτε το πως 

– «ΕΠΙΘΥΜΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ ΖΩΗ». 

 Τώρα γελούν ειρωνικώς πολλοί, 

που διαβάζουν τον λόγο μου τον ΑΛΗΘΗ,

 δεν τον νιώθουν και δυστυχώς 

ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 

ΜΑΚΡΑΝ ΔΙΩΧΝΟΥΝ. 

 Είθε να ανοίξουν τα ψυχικά τους εδώ μάτια, 

να ποθήσουν και αυτοί διακαώς 

ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΛΑΤΙΑ. 

 Να εννοήσουν την βαθιά ουσία 

των τώρα θλίψεων και δοκιμασιών, 

να μη γογγύζουν, να μη βαρυγκομούν σ

τις ώρες των δεινών, 

μα με πίστεως υψηλό βαθμό να κράζουν, 

να λένε – Ο,ΤΙ ΠΕΙΣ ΕΣΥ ΚΥΡΙΕ, 

ΕΓΩ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, 

έτσι από το πικρό θε να βγει ΓΛΥΚΟ. 

 Με την αποδημία τους ευθύς θε να μπουν

 στην ανεκλάλητη χαρά του ουρανού.

ΑΜΗΝ

 +++

oimos-athina.blogspot.com