Μια επίκαιρη παρέμβαση από τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αθανάσιο Γιουσμά με αφορμή το «θαύμα» των δύο εικόνων στον Ιερό Ναό του Αγίου Εφραίμ που «κλαίνε».
Προ ετών και εγώ κάτι παρατήρησα στην εικόνα του Αγίου Ιγνατίου στο τέμπλο του Ναού μας. Χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα κάλεσα έναν φίλο συντηρητή εικόνων, είδε το φαινόμενο και μου εξήγησε σε ποιο φυσικό γεγονός οφειλόταν η ροή κατά μήκος της εικόνας, αυτού του για μένα παράξενου υγρού. Συντήρησε την εικόνα και το θέμα έκλεισε.
Θαύμα, φίλοι μου, είναι το ανεξήγητο, και το όντως θαύμα περικλείει ένα θεϊκό μήνυμα που απευθύνεται σε συγκεκριμένο ή όχι πρόσωπο. Άλλο θαύμα και άλλο θέαμα. Και οι δυο λέξεις μπορεί να αρχίζουν με το ίδιο γράμμα της αλφαβήτου, αλλά η κάθε μία έχει τη δική της έννοια και σημασία.
Στη Μεσσηνία ζούσε ένας Άγιος και φωτισμένος Γέροντας ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος (1901-1966), ήταν μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής εκκλησιαστικής ζωής. Άνθρωπος ασκητικός με σπουδαίο ερμηνευτικό και εξηγητικό έργο στις γραφές και ιδιαίτερη στην Παλαιά Διαθήκη. Κάποτε ήταν μέσα στο λεωφορείο, όταν απότομα στην είσοδο ενός χωριού σταμάτησε η κυκλοφορία. Ρωτώντας ο οδηγός τι συμβαίνει, πήρε την απάντηση πως: Στην εκκλησία του χωριού δάκρυσε η εικόνα της Παναγίας. Όλοι οι επιβάτες σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και ζήτησαν να πάνε «να προσκυνήσουν». Πράγματι όλοι έτρεξαν, εκτός από τον Γέροντα Ιωήλ. Όταν γεμάτος απορία ο εισπράκτορας ρώτησε τον π. Ιωήλ γιατί εκείνος μόνο δεν μετακινήθηκε από τη θέση του, ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, εγώ πιστεύω δεν έχω ανάγκη θαύματος». Και χωρίς άλλη κουβέντα, έβγαλε από την τσάντα του την Καινή Διαθήκη κι άρχισε να την διαβάζει. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου