Προπαραμονή της εισβολής στην Κύπρο το 1974. Είναι 18 Ιουλίου 2024.
Ένα στάδιο (είναι το πνευματικό στάδιο;). Κερκίδες.. Στο πάνω διάζωμα και στο δεξιό αυτού άκρο είναι ένας Τούρκος στρατιώτης με λευκό κράνος και ερυθρά ημισέληνο ακριβώς στο διαχωριστικό. Όλο το στάδιο είναι κατάμεστο και η μοναδική θέση που είναι κενή είναι αυτή δίπλα στον Τούρκο στρατιώτη. Ακούει ”Παναγία Καλυβιανή”..
Δεν ξέρει καμιά Παναγία Καλυβιανή ( όταν το έψαξε αργότερα είδε πως είναι η μονή στην οποία ανήκε ως μοναχή η Γερόντισσα Γαλακτία καταγόμενη από την Πόμπια Ηρακλείου. Στην ίδια μονή βρίσκεται και ο τάφος της.)
Του υποδεικνύεται ότι η θέση του είναι εκεί στο στάδιο στην εξέδρα στη μοναδική θέση που υπάρχει κενή δίπλα στον Τούρκο στρατιώτη και ότι πρέπει να πάει. Το αισθάνεται σαν εντολή από την Παναγία.. πηγαίνει..
( η Γερόντισσα Γαλακτία νοιάζεται για την Κύπρο όπως και η Παναγία η Καλυβιανή) …
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στο προφίλ με το καλυμμαύχι κι από πίσω και πλάγια. Αετίσιο βλέμμα όπως πάντα.. αγέρωχος..με το ατόφιο πνευματικό ανάστημα.
Έπειτα ένας μαύρος ιερέας με πλούσια γενειάδα λέει για Μακάριο
-πολύ καλός.
Είναι για το τεράστιο ιεραποστολικό έργο που έκανε στην Αφρική..
ΥΓ όπως μας το διηγήθηκε ένας φίλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου