Πώς ήμασταν πριν… και πως τώρα;

Για θυμήσου, πήγαινε πιο πίσω, αυτοκριτική κάνε,
πρώτα από εσένα, τη ζωή σου, τις πράξεις σου,
ναι! Κάνε ταμείο, ζύγισε τη συνείδηση, ρώτα
και σκέψου μόνος, στην κάμερά σου, σκέψου…

Αλήθεια, πώς ήμασταν πριν… πώς σκεφτόμαστε,
ποιες ήταν οι επιδιώξεις και ποιος ο σκοπός μας ,
τα όνειρά μας, οι βλέψεις μας, τί κάναμε…
πες μου, τί σχεδιάζαμε… εσύ κι εγώ, όλοι μας.

Πώς ήμασταν πριν… αναλογίσου την πορεία σου,
την ανεμελιά, την αμέλεια, όλη την αδιαφορία,
για τα πρέποντα της ζωή σου, για τα απλά
και για την ψυχή σου, την ύπαρξη της ζωή σου.

Πώς είμαστε πριν… πολλά λόγια, υπερφίαλα ,
μία ζωή ,πιότερο για το “εγώ“, την τρυφή,
αδιαφορώντας για τη δυστυχία και την ανέχεια,
για την κατανόηση, την προσφορά, τη συγνώμη.

Ειδωλοποιήσαμε και Θεοποιήσαμε τον εαυτό μας
και κάθε γνώση, έγινε προέκταση του “εγώ” μας
και σκεφτήκαμε και μιλήσαμε υπερήφανα,
πληγώνοντας την ταπείνωση, την αληθινή γνώση.

Πώς ήμασταν πριν… και τώρα; Μίλησε μου,
με ειλικρίνεια με οδηγό μόνο την αλήθεια
κι άραγε βελτιωθήκαμε, συνειδητοποιήσαμε, αλλάξαμε…
τί πήραμε απ΄ αυτήν την περιπέτεια, πες μου…

Πώς είμαστε πριν… και τώρα ; Φοβάμαι τίποτα;
Απλά κλειστήκαμε, φυλακίσαμε τον εαυτό μας,
γίναμε “άτομα“ της λογικής οπαδοί και μόνο,
περιμένοντας τα πάντα από εμάς ,τα δεδομένα…

Τώρα, χάσαμε το δρόμο, με γνώσεις, απόψεις, ιδέες ,
όλα μπερδεύτηκαν, άνω-κάτω, πύργος της Βαβέλ
και η πίστη, ναι, αρχίζει να κλονίζεται, ρωγμές
και οι πιστοί θρηνούν την ταπεινή παρηγορία!

Πήραμε κάτι; θα πάρουμε…θα κερδίσουμε…
έστω ,ένα ίχνος αυτογνωσίας και επίγνωσης
και το μυαλό μας ,θα αρχίζει να κατανοεί…
ότι πρέπει να αφυπνιστούμε και να μετανοήσουμε.

Ναι, να μετανοήσουμε…ταπείνωση είναι,
μία νίκη μεγάλη, για όλη την ανθρωπότητα ,
δείχνοντας αγάπη, ειρήνη, καταλλαγή ,
αγάπη ελέους, κατανόησης και συμπόνιας .

Να χαράξουμε μια πορεία, να εκτιμήσουμε,
να μάθουμε, να αγαπάμε, να προσφέρουμε ,
τη χαρά μας, την κατανόηση μας, τον χρόνο μας,
την αγάπη του Χριστού μας, το φως του το αιώνιο !

Πώς είμαστε πριν… και τώρα ; Ας προσευχηθούμε!
Ο Πανάγαθος Θεός να μας ελεήσει, κοντά μας να μείνει,
να μας αγκαλιάσει με τη στοργή και την ευσπλαχνία του.
Ναι, κοντά μας μείνε Χριστέ Μας, Κύριε και Θεέ Μας!

Μικρό αφιέρωμα ευγνωμοσύνης: Στον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ρεθύμνου και σε όσους διακονούν τον συνάνθρωπο τους, προσφέροντας το αίμα τους!

Από τη σελίδα: «Γεώργιος Καραβιώτης»

simeiakairwn.wordpress.com