Ζούµε σε µια εποχή µεγάλου φόβου. Όπου και να κοιτάξουµε στον κόσµο µας, υπάρχουν συγκρούσεις και πόλεµοι, εκτόπιση πληθυσµών, οικονοµική και πολιτική αναταραχή και εντεινόµενος ανταγωνισµός µεταξύ εθνών και ανθρώπων. Φαίνεται πως δεν υπάρχει κάτι που να µπορούµε αξιόπιστα να εµπιστευτούµε και αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε φόβο και άγχος, τόσο µεµονωµένα άτοµα όσο και ολόκληρες κοινωνικές οµάδες.
Πρέπει να αναγνωρίσουµε αυτόν τον φόβο και να τον δούµε ως αυτό που είναι. Δεν µπορούµε να πούµε στον εαυτό µας να µη φοβάται, γιατί ο φόβος δεν είναι µια αντίδραση που µπορούµε να ελέγξουµε µε αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν πράγµατα τα οποία µπορεί να µας προκαλούν εύλογους φόβους. Αν ζούµε σε ένα µέρος όπου υπάρχει πόλεµος, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη αν φοβόµαστε για τον κίνδυνο να τραυµατιστούµε ή να σκοτωθούµε, αν όχι για τον εαυτό µας τότε για αυτούς που αγαπάµε. Αν δεν µπορούµε να εργαστούµε ή να απολαµβάνουµε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ότι φοβόµαστε πως δεν θα µπορούµε να φροντίσουµε τον εαυτό µας και τις οικογένειές µας. Αν µας ξεριζώνουν από την πατρίδα µας, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη αν φοβόµαστε για το τι µπορεί να φέρει ή να µη φέρει το µέλλον και αν θα είµαστε ξανά ασφαλείς ποτέ.
Από αυτά τα παραδείγµατα είναι ξεκάθαρο ότι ο φόβος είναι µέρος της κατάπτωσής µας και της κατάπτωσης του κόσµου µας. Ζούµε µε τον φόβο των συνανθρώπων µας που έχουν τη δύναµη να µας βλάψουν. Έχουµε αποµακρυνθεί από την πρωταρχική Θεία Κλήση για την οποία µας δηµιούργησε ο Θεός, να ζούµε µε την αγάπη του Θεού και µε την αγάπη του πλησίον µας. Όπως µαθαίνουµε από τον Απόστολο Παύλο, όταν υπάρχουν "µάχες έξω" υπάρχει "φόβος µέσα" (Προς Κορινθίους Β', 7:5). Η σύγκρουση και ο φόβος είναι αχώριστοι σύντροφοι.
Ωστόσο, µαθαίνουµε από τις Άγιες Γραφές και από τη δική µας εµπειρία ότι η αγάπη είναι το αντίδοτο στον φόβο. "Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη, η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο: γιατί ο φόβος σχετίζεται µε την τιµωρία και όποιος φοβάται δεν έχει φτάσει στην τέλεια αγάπη (Επιστολή Ιωάννη Α', 4:18). Η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθηµα: είναι µια πράξη θέλησης. Είναι ένας τρόπος ζωής που βάζει στο επίκεντρο τον Θεό, που είναι αγάπη, και που µας δίνει τη δύναµη να ζούµε µε την ίδια ανιδιοτελή αγάπη που ήταν στην καρδιά της αποστολής του Κυρίου Ηµών Ιησού Χριστού.
Η αγάπη του Θεού είναι µια αγάπη που µας ενδυναµώνει. Μας δίνει το σθένος και την πεποίθηση να σταθούµε απέναντι στον φόβο, γιατί γνωρίζουµε ότι η δύναµη της αγάπης του Θεού είναι µεγαλύτερη από την καταστροφή σε οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής. Αυτή η αγάπη, όπως µας λέει ο Απόστολος Παύλος, "όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υποµένει". (Προς Κορινθίους Α', 13:7.) Όταν κοιτάµε τον άνθρωπο, αντί τον Θεό, οι φόβοι µας θα επικρατούν. Αλλά όπως λέει ο ψαλµωδός:
Τους άρχοντες µην εµπιστεύεστε, είναι άνθρωποι θνητοί,
δεν δίνουν σωτηρία [...]
Μακάριος αυτός [...] που έχει την ελπίδα του στον Κύριο, τον Θεό του.
(Ψαλµός 146:3,5)
Καλούµαστε να µείνουµε σταθεροί στην πίστη και εµπιστοσύνη µας στον Θεό και στην αγάπη του Θεού, που µας παρουσιάζεται ξεκάθαρα µε την ανάσταση του Κυρίου Ηµών Ιησού Χριστού. Είναι αυτή η αγάπη που είναι ισχυρότερη και από τον θάνατο και αυτή η πεποίθηση µας υπενθυµίζει ότι ποτέ δεν πρέπει να φοβόµαστε τη δύναµη του ανθρώπου περισσότερο απ’ ό,τι εµπιστευόµαστε τη δύναµη και την αγάπη του Θεού.
Η απάντησή µας στον φόβο είναι πάντα η αγάπη, ποτέ η κρίση. Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο. Ήταν µε αυτήν τη θεϊκή αγάπη που ο Κύριος Ηµών Ιησούς Χριστός άσκησε την επίγεια διακονία του και εµείς καλούµαστε να ακολουθήσουµε τα βήµατά του µε την ίδια αγάπη.
*Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης, ο Πατήρ ηµών Θεόφιλος Γ' είναι Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήµ και πάσης Παλαιστίνης, Συρίας, Αραβίας, πέραν του Ιορδάνου, Κανά της Γαλιλαίας και Αγίας Σιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου