Τὸ χιόνι ἔπεφτε ἀσταμάτητα καὶ ὁ βοριᾶς σφύριζε μανιασμένα. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ χιονοθύελλα, ἕνας στρατὸς προχωροῦσε ἀποφασιστικά… σκαρφάλωνε σ’ ἀπότομες πλαγιές…Κατέβαινε γκρεμούς…βάδιζε ἀσταμάτητα καὶ κουβαλοῦσε στὴ ράχη του μεγάλο φορτίο.
Ἕνα μικρὸ φαρμακεῖο, μιὰ στρατιωτικὴ κουβέρτα, ἕνα ζευγάρι κάλτσες, μιὰ φανέλα. Ἀλλὰ καὶ τ’ ὅπλο του μὲ τὴν ξιφολόγχη καὶ τὰ φυσίγγια… Παρ’ ὅλο τὸ βάρος, τὸ χιόνι καὶ τὶς λάσπες… συνέχιζε τὴ δύσκολη πορεία του καὶ μόνο σὰν ἔβρισκε κάποιο χάλασμα, ἢ κανένα προφυλαγμένο βράχο, σταματούσε λίγο, γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ.
Μέσα σ’ αὐτὲς τὶς φοβερὲς σὺνθήκες τὰ παλικάρια στὸν ἱστορικὸ πὸλεμο τοῦ ’40, ἔγραψαν ἀθάνατες σελίδες ἡρωισμοῦ καὶ θυσίας, πάνω στὰ Βορειοηπειρωτικὰ βουνά.
Αὐτοὶ οἱ ἥρωες σκαρφάλωσαν στὶς κορυφές του Ἰβάν, τῆς Μοράβας… κι ἦταν ἡ νίκη τους θρίαμβος! Πολεμούσαν μὲ τὶς σιδηρόφρακτες στρατιὲς τοῦ ἐχθροῦ καί… νικοῦσαν.
Μαζὶ μὲ τὸν ἔνδοξο ἑλληνικὸ στρὰτό ἦταν καὶ κάποιος σεμνὸς λευίτης, ὁ π. Ἀλέξιος. Ὁ εὐσεβὴς ἱερέας τριγυρνοῦσε ἀνάμεσα στοὺς στρατιῶτες, πάντα ἀκούραστος. Σὰν ἀληθινὸς πατέρας προσπαθούσε συνεχῶς νὰ τοὺς συμπαραστέκεται, νὰ τοὺς ἐνισχύει, νὰ διατηρεί στὶς ψυχές τους ἄσβεστη τὴ φλὸγα τῆς πίστης στὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀγᾶπης στὴν Πατρίδα.
Παντοῦ ὁ π. Ἀλέξιος, ἀκόμα καὶ στὴν πρώτη γραμμή. Ἐκεῖ, ποὺ οἱ ἂνδρείοι πολεμιστές, ρίχνονταν στὴ μάχη μὲ τὴν ξιφολόγχη στὰ χέρια! Ἐκεῖ!
Ἔτσι καὶ κεῖνο τὸ πρωὶ ξεκίνησε ὁ π. Ἀλέξιος, νὰ συναντήσει τὸ λόχο, ποὺ εἶχε στρατοπεδεύσει ψηλά, σὲ μιὰ ἀπόμερη πλαγιά. Σὲ λίγες μέρες ἔτοιμαζόταν γιὰ τὴ μεγάλη του ἐπίθεση. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνὸ καὶ σὲ δυὸ βήματα ἀπόσταση δὲ μποροῦσες νὰ διακρίνεις ἄνθρωπο.
-Ποῦ θὰ πᾶς, παππούλη; τοῦ φῶναξε ὁ Συνταγματάρχης. Θὰ χαθεῖς μέσα στὰ χιόνια.
-Ἔχω, παιδί μου, τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε. Κι ἔβγαλε ἀπὸ τ’ ἀμπέχονο τὴν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς. Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ τὰ ἐνισχύσω, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
-Ὁ Θεὸς μαζί σου!
Ὁ ἱερέας βάδιζε ὧρες μέσα στὰ χιονοσκέπαστα, δύσβατα μονοπάτια. Τέλος ἔφτασε ἐκεῖ ψηλά, ποὺ στρατοπέδευε ὁ λόχος.
Τ’ ἀντίσκηνα ἦταν κρυμμένα κάτω ἀπὸ τὰ χιονισμένα δέντρα. Σήμανε σωστὸς συναγερμός, σὰν τὸν ἀντίκρισαν οἱ στρατιῶτες. Ἔτρεξαν, τὸν σήκωσαν στὰ χέρια καὶ τὸν ἔφεραν στὴ σκηνὴ τοῦ λοχαγοῦ.
-Πάτερ μου, φώναξε κατάπληκτος ὁ λοχαγός, πῶς ἔφτασες ὡς ἐδῶ πάνω;
-Μὴν ἀνησυχεῖς, παιδί μου, ἀπὰντησε ἤρεμα ὁ π. Ἀλέξιος. Ἡ Παναγιὰ μὲ προστάτευσε.
Ὁ ἀξιωματικὸς θαύμασε τὴν πίστη τοῦ σεβάσμιου ἱερέα. Πολλὲς φορὲς στὸ Σύνταγμα, μιλοῦσαν γι’ αὐτὴ καὶ γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ζοῦσαν.
Λίγο ἀργότερα, συγκεντρώνεται ὅλος ὁ λόχος. Τοὺς μιλάει μ’ ἀγάπη καὶ ἐνδυναμώνει τὸ πατριωτικό τους αἴσθημα.
«Σὲ σᾶς ἔλαχε ἡ μεγάλη τιμή, νὰ ὑπερασπίζετε σήμερα τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Πατρίδας μας…».
Τοὺς προετοιμάζει ἀκόμα γιὰ τὴν αὐριανὴ Θεία Λειτουργία καὶ Θεία Κοινωνία. Τὰ παλικάρια ἀποθέτουν στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου ὅτι βάραινε τὴ νεανική τους ψυχή.
Τὴν ἄλλη μέρα πρωί-πρωί, ἐτοιμάζονται γιὰ τὸ Ἱερὸ Μυστήριο.
-Νὰ πᾶμε στὸ ξέφωτο, λέει στὸ Λοχαγὸ ὁ π. Ἀλέξιος. Ἐκεῖ θὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς.
Ὁ ἀξιωματικὸς τρόμαξε.
-Ὄχι πάτερ μου, θὰ γίνουμε στόχος στὰ ἀεροπλάνα. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο. Νὰ μείνουμε ἐδῶ, ἀνάμεσα στ’ ἀντίσκηνα.
Ὅμως παράξενο, ὁ πατὴρ Ἀλέξιος δὲν ὑποχώρησε. Ἄρχισε ἡ Θ. Λειτουργία. Πλησίαζε νὰ τελειώσει. Λίγο πρὶν τὰ παλικάρια προσέλθουν στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, φάνηκε στὸν ὁρίζοντα ἕνα σμῆνος ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα.
«Θεέ μου», προσευχήθηκε σιωπηλὰ ὁ ἱερέας, «πρόλαβε τὸ κακό, μὴν πάρω στὸ λαιμό μου τόσα παλικάρια».
Τ’ ἀεροπλάνα ἔφτασαν καὶ ἄρχισαν μανιακὰ νὰ βομβαρδίζουν τ’ ἀντίσκηνα. Στὸ ξέφωτο ἁπλώθηκε ἕνα λευκὸ σύννεφο, ποὺ σκέπασε τὰ πάντα. Τὶς στιγμὲς ἀγωνίας διαδέχτηκαν στιγμὲς χαρᾶς.
Ἕνας λόχος ὁλόκληρος γονατιστὸς προσευχόταν πάνω στὸ χιόνι. Τώρα εὐχαριστοῦσε γιὰ τὴν ἀνέλπιστη σῷτηρία του.
Ἀκόμα εὐχαριστοῦσε θερμὰ τὸν Πλάστη καὶ Πατέρα του γιὰ τὸν ἅγιο αὐτὸ λευίτη ποὺ τοῦ ‘χε στείλει, σὰν θεῖο δῶρο, γιὰ νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγμές του πολέμου.
Ὅταν ἀπομακρύνθηκαν τ’ ἀεροπλάνα, ἡ Θεία Λειτουργία συνεχίστηκε.
Μὲ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸ πλησιάζουν τὰ ἡρωικὰ παλικάρια καὶ κοινωνοῦν.
Σὲ λίγο θὰ χυθοῦν σὰν λιοντάρια στὸν ἐχθρὸ καὶ θὰ θριαμβεύσουν ἀκόμα μιὰ φορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου