Κενοδοξία (Αββάς Αμμωνάς).

Κενοδοξία σημαίνει να επιζητά κανείς την δόξα στον κόσμο τούτο. Αυτή η δόξα είναι κενή, κούφια, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Πρόσκαιρη ικανοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου και τίποτα παραπάνω. Κλείνοντας τα μάτια του ο άνθρωπος, την χάνει. Τότε παύει και εξαφανίζεται και αυτή και οι κόποι που καταβλήθηκαν για αυτήν. Ανοίγοντας τα μάτια του σε έναν άλλο αληθινό πνευματικό κόσμο, κατανοεί ότι κόπιασε για το τίποτα, και το χειρότερο, ότι αυτή του στέρησε την αληθινή δόξα που χαρίζει ο Θεός με την παρουσία Του. Όταν η κενοδοξία αφορά τους ανθρώπους του Θεού, τότε το κρίμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ακολουθεί απόσπασμα του αββά Αμμωνά, σχετικά με αυτό το φοβερό πάθος.
«…και ενώ στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι έχουν καρπό, στα μάτια του Θεού δεν έχουν τίποτε».
«Αγαπητοί μου, ο Θεός γνωρίζει τον καρπό των κόπων σας. Αγωνισθήτε λοιπόν να κατανικήσετε σε κάθε περίπτωση την κενοδοξία. Έτσι όλος ο καρπός σας θα γίνει ευπρόσδεκτος και θα διατηρηθεί ακέραιος ενώπιον του Δημιουργού. Έτσι θα λάβετε την θ. Χάρη, που αξίζει περισσότερο από όλα τα έργα.
Έχω πεποίθηση, αδελφοί, ότι με όλη σας την δύναμη πολεμάτε την κενοδοξία και αγωνίζεσθε εναντίον της ακατάπαυστα. Γι’ αυτό και ο καρπός των κόπων σας διατηρείται.
Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας πολεμά κάθε καλή προσπάθεια που αναλαμβάνει ο άνθρωπος, γιατί θέλει να διασκορπίσει και να αχρηστεύσει τον πνευματικό του καρπό και να εμποδίσει τους ανθρώπους να εξαγιασθούν σύμφωνα με το θείο θέλημα.
Το πνεύμα της κενοδοξίας πολεμάς επίσης εκείνους που θέλουν να γίνουν πραγματικά πιστοί. Εάν λοιπόν μερικοί, που θέλουν να γίνουν τέτοιοι, επαινεθούν σαν πιστοί ή ασκητικοί ή ελεήμονες, αμέσως το πονηρό πνεύμα τους πολεμά. Ορισμένους μάλιστα τους νικά, οπότε διασκορπίζει και εξαφανίζει τον καρπό τους, γιατί τους παρακινεί να ζουν με ανθρωπαρέσκεια. Έτσι καταστρέφει τον καρπό των αγώνων τους, και ενώ στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι έχουν καρπό, στα μάτια του Θεού δεν έχουν τίποτε. Για αυτό, επειδή δηλαδή ο Θεός δεν βρήκε καλούς τους καρπούς τους, δεν τους έδωσε την θ. Χάρη. Τους άφησε άδειους και τους απεστέρησε από την τόσο δυνατή γλυκύτητά της».
(Αββάς Αμμωνάς επιστολές, Ι. Μ Παρακλήτου, σελ. 53- 55).        http://exprotestant.blogspot.gr/2013/07/blog-post_25.html