«Εδώ θα γίνει Μοναστήρι… !!! »
Η
Σοφία Μ., μητέρα του βοσκού Σπυρίδωνα Μ. που κατείχε τη στάνη στην
οποία εγκαταστάθηκε η Αδελφότητα του Αγίου, τα χρόνια που ζούσε ήταν και
αυτή βοσκός προβάτων. Έζησε περίπου τα 100 χρόνια και ήταν φωτισμένη.
Έλεγε λοιπόν η αείμνηστη Σοφία Μ. για το σημερινό τόπο του Αγίου Ραφαήλ
«Εδώ θα γίνει Μοναστήρι» και μετά από χρόνια τα λόγια της έγιναν
πραγματικότητα.
Πολλοί
Χριστιανοί, όταν περνούσαν από το δρόμο του Νεκροταφείου του Αγίου
Δημητρίου Άνω Σουλίου και κοιτούσαν προς το μέρος όπου τώρα ευρίσκεται η
Αδελφότητα του Αγίου Ραφαήλ, έβλεπαν ένα φως το οποίο έφευγε από το
απέναντι βουνό και κατέληγε εις το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Ιερά
Μονή.
Κάτοικος από το Μαραθώνα, η κυρία Μαρία Γ., ανέφερε στους αδελφούς ότι
πριν από λίγα χρόνια, όταν περνούσε το δρόμο του Νεκροταφείου, έβλεπε το
φως που έφευγε από το απέναντι βουνό και κατέληγε ακριβώς εις το σημείο
που σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ. Την ίδια περιγραφή
έκανε στους αδελφούς και ο κάτοικος Γραμματικού κ. Κώστας Μ., ο οποίος
ανέφερε: «Όταν κατεβαίναμε στον Μαραθώνα, οι γονείς μου έβλεπαν ένα φως
από το απέναντι βουνό να καταλήγει εις το σημερινό σημείο του Αγίου και
το φως αυτό το έβλεπαν όλο το εικοσιτετράωρο, είτε ήταν ημέρα είτε ήταν
νύχτα.»
«… Εγώ έγραψα για τον Άγιο Ραφαήλ, αλλά δεν με πίστεψαν …»
Με επιστολή του προς την Αδελφότητα, ο μαθητής Κυπριανός Ι. αναφέρει τα κάτωθι:
«Σεβαστέ
μου Γέροντα, κατάγομαι από την πόλη Λόβετς της Βουλγαρίας και ήλθα στην
Ελλάδα. Είμαι 12 ετών, κατοικώ στην πλατεία Κολιάτσου στην Αθήνα και
πηγαίνω στην Α’ τάξη του Γυμνασίου. Βαπτίστηκα Χριστιανός Ορθόδοξος και
μου δόθηκε το όνομα Κυπριανός έναντι του αρχικού μου σλαβικού ονόματος
Κρασιμίρ.
Από καιρό είχα σοβαρό πρόβλημα εις το δεξιό μου μάτι από το οποίο δεν
έβλεπα καθόλου καλά. Μια ημέρα, μαζί με την μητέρα και την Νονά μου
επισκεφθήκαμε το Μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Εκεί η
μαμά μου ανέφερε το πρόβλημα του ματιού μου στον Γέροντα της
Αδελφότητος. Εκείνος μου έδωσε ένα βαμβακάκι ποτισμένο με λάδι από το
κανδήλι του Αγίου και μου συνέστησε να προσεύχομαι με βαθειά πίστη και
να σταυρώνω καθημερινώς το μισότυφλο μάτι μου.
Έκτοτε έκανα ό,τι μου συνέστησε ο Γέροντας και μετά από 15 ημέρες,
περίπου, διαπίστωσα ξαφνικά ότι μπορούσα να βλέπω καθαρά ακόμη και τα
γράμματα στις ταινίες της τηλεόρασης. Το είπα στην μαμά μου και δάκρυσε
από την χαρά της κι’ αμέσως πήγε στον Άγ. Ραφαήλ να τον ευχαριστήσει.
Εγώ δεν μπόρεσα ακόμη να πάω στο Άνω Σούλι να τον ευχαριστήσω διότι
πηγαίνω σχολείο, ενώ οι γονείς μου εργάζονται και τις Κυριακές ακόμη.
Πριν λίγες ημέρες, στο σχολείο μας έβαλαν να γράψουμε έκθεση με θέμα τι
σκεπτόμαστε για την θρησκεία. Εγώ έγραψα για την βοήθεια που μου έδωσε ο
Αγ. Ραφαήλ, αλλά οι καθηγητές και ο Γυμνασιάρχης δεν με πίστεψαν.
Κάλεσαν την μαμά μου και την ρώτησαν μήπως λέω ψέματα ή μήπως είναι
φαντασίες μου. Αγανακτισμένη, όμως, η μαμά μου τους βεβαίωσε ότι το
θαύμα του Αγίου σ’ εμένα είναι αληθινή πραγματικότητα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου