αββάς Μακάριος ο Αιγύπτιος, η πνευματική ζωή είναι “επιστήμη επιστημών”. Όταν έχουμε ταπείνωση, φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο. – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

  

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Αναχωρητής (390) ,
Μάξιμος και Δομέτιος οι αυτάδελφοι οι δι’ ευχής εν τη Νιτρία αγιασθέντες, μαθητές του αββα Μακαρίου του Αιγυπτίου
Όσιος Μακάριος, ο Αλεξανδρεύς (394) , 
Αγία Μάρτυς Ευφρασία της Νικομήδειας (303)
η ανακομιδή του τιμίου λειψάνου (950) του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (389) και κατάθεσή του στον Ναό των Αγίων Αποστόλων Κωνσταντινουπόλεως.,
Ανάμνηση Θαύματος Μεγάλου Βασιλείου στη Νίκαια με την προσευχή του άνοιξε τις πόρτες της Καθολικής Εκκλησίας και την έδωσε στους Ορθοδόξους.
Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Επίσκοπος Εφέσου (1445), 
Όσιος Αντώνιος ο στυλίτης, του Μαρτκοπί της Γεωργίας (6ος αι.), 
Μακάριος ο Νηστευτής της Λαύρας του Κιέβου (12ος αιων), 
Μακάριος ο Διάκονος της Λαύρας του Κιέβου (14ος αιων), 
Μελέτιος ο Ομολογητής ο Γαλησιώτης (1283-6), 
Θεόδωρος ο διά Χριστόν Σαλός του Νόβγκοροντ (1392), 
Μακάριος ο Ρωμαίος του Νόβγκοροντ (1550)
κοίμηση της μάτουσκα Ανατολίας του Ντιβέγιεβο (1949)

Εορτάζουν την 19η Ιανουαρίου.

Για τους εσχάτους χρόνους
Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Μέγας συνομιλεί με Άγγελο Κυρίου

…Πάλι ρώτησε ο Όσιος: «πές μου κι αυτό, ως τώρα πλήθυναν οι άγιοι σε όλο τον κόσμο; Και ως το τέλος του κόσμου θα υπάρχουν άραγε άγιοι ;»
Και ο άγγελος του είπε: «ως την συντέλεια του κόσμου, τίμιε πάτερ, δεν θα εκλείψει δίκαιος και προφήτης, ούτε αυτός που θα υπηρετεί τον σατανά. Στους έσχατους χρόνους, όσοι αληθινά εργάζονται για τον Χριστό θα κρύβονται από τους ανθρώπους, και αν δεν κάμουν σημεία και τέρατα όπως τώρα, αλλά θα βαδίζουν την πρακτική οδό με ταπείνωση, αυτοί θα βρεθούν μεγαλύτεροι στη Βασιλεία των ουρανών από αυτούς που σήμερα κάμουν σημεία. Διότι τότε, στους έσχατους καιρούς δε θα μπορούν να βρουν κάποιον να κάμνει σημεία και θαύματα, για να παρακινηθούν από αυτά οι άνθρωποι και να κάνουν πνευματικό αγώνα, γιατί εκείνοι πού θα ποιμαίνουν και θα εξουσιάζουν, σε όλον το κόσμο, θα είναι εντελώς αδόκιμοι, χωρίς να έχουν καμία αρετή. Αντίθετα θα είναι γαστρίμαργοι, φιλάργυροι, κενόδοξοι και έτσι περισσότερο μάλλον, θα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, παρά θα είναι παραδείγματα.! Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της καταστάσεως, θα παραμεληθεί κάθε αρετή, θα βασιλεύει η φιλαργυρία και αλίμονο σ’ εκείνους, πού θα χαίρονται ότι έχουν χρήματα πολλά, θα γίνουν όνειδος (ντροπή) στα μάτια του Κυρίου και Θεού μας και δεν πρόκειται να δουν Πρόσωπο Θεού Ζώντος. Μοναχός ή λαϊκός πού τοκίζει τα χρήματά του στους ανθρώπους, στα βαθιά τάρταρα θα καταποντιστεί, διότι δεν προτιμά να τα κάνη αυτά καρποφόρα, στον Κύριο και Θεό μας, με τις ελεημοσύνες στους φτωχούς.

Αυτά αφού είπε ο άγγελος στον Αββά Μακάριο, και αφού έκλινε προς αυτόν την κεφαλή του είπε: «ευλόγησον, Πάτερ Άγιε, συγχώρησόν με». Τότε έπεσε και τον προσκύνησε ο Γέρων λέγοντας: «πορεύου εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ εμού». Έτσι αναχώρησε ο άγγελος και ανέβηκε στον ουρανό, ο δε Αββάς Μακάριος ευχαρίστησε τον Θεό, και αφού πήγε στο κελλί του διηγήθηκε στους αδελφούς και συνασκητές του όσα άκουσε από τον αγιο άγγελο, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό.
(Περί απόκρυφων και αρρήτων μυστηρίων και περί Μνημοσυνών των κεκοιμημένων
Του Αββα Μακαρίου του Αιγυπτίου λόγος πανυ ωφέλιμος. Και περί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων)

***

Του Α β β ά Μακαρίου του Αιγυπτίου

Είπε ο αββάς Μακάριος:«Εάν επιπλήττοντας κάποιον, αισθανθείς μέσα σου να κινείται οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος και δεν σε υποχρεώνει κανείς να χάσεις τον εαυτό σου, για να σώσεις άλλους».
Μην κρίνετε για να μην κριθείτε (Ματθ. 7,1). Αλλά αν είναι αμαρτωλός ο Κύριος θα τον σώσει. Είναι μάλιστα γραμμένο στην Αγία Γραφή: Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε (Ιακ. 5,16)

Έλεγε ο αββάς Παφνούτιος, ο μαθητής του αββά Μακαρίου: «Παρακάλεσα τον πατέρα μου, λέγοντας: «Πες μου κάτι». Κι εκείνος μου είπε: «Μην κάμης κακό σε κανέναν και μην κατακρίνης κανέναν. Αυτά να τηρής και σώζεσαι».

Έλεγαν για τον αββά Μακάριο τον μεγάλο ότι έγινε, καθώς είναι γραμμένο, Θεός επίγειος. Γιατί, καθώς ο Θεός σκεπάζει τον κόσμο, έτσι και ο αββάς Μακάριος σκέπαζε τα ελαττώματα, οπού έβλεπε σαν να μη τα έβλεπε, και τα άκουε σαν να μη τα άκουε.

β΄. Ήλθε κάποτε ο Μακάριος ο Αιγύπτιος από Σκήτη στο όρος της Νιτρίας, στη σύναξη του Αββά Παμβώ. Και του λέγουν οι γέροντες : «Πες κάτι στους αδελφούς, πάτερ». Και εκείνος αποκρίθηκε : « Εγώ δεν έγινα ακόμη μοναχός, αλλά είδα μοναχούς. Ενώ έμενα κάποτε στο κελλί, σε Σκήτη, με πείραξαν οι λογισμοί, λέγοντας : Βγες στην έρημο και πες τι βλέπεις εκεί. Έμεινα δε, πολεμώντας τον λογισμό πέντε έτη, με την ιδέα μήπως προερχόταν από δαίμονες. Και επειδή επέμενε ο λογισμός, βγήκα στην έρημο. Και βρήκα εκεί μια λίμνη και νησί στη μέση της. Και ήλθαν τα ζωντανά της ερήμου να πιουν απ’ αυτή. Και είδα ανάμεσα τους δυο ανθρώπους γυμνούς. Και δείλιασε το σώμα μου. Γιατί νόμισα ότι είναι πνεύματα. Αυτοί όμως, σαν με είδαν δειλιασμένο, μου είπαν : Μη φοβάσαι. Και εμείς άνθρωποι είμαστε. Και τους λέγω : Από που είστε και πώς ήλθατε σ’ αυτή την έρημο ; Και μου απαντούν : Από Κοινόβιο είμαστε. Και συμφωνήσαμε και βγήκαμε εδώ. Να, σαράντα χρόνια έχουμε. Και ο μεν ένας είναι Αιγύπτιος, ο δε άλλος από τη Λιβύη. Και με ρώτησαν και αυτοί, λέγοντας : Τι γίνεται ο κόσμος ; Και αν έρχωνται τα νερά στον καιρό τους και αν πορεύη καλά ο κόσμος. Και τους αποκρίνομαι : Ναι. Αλλά και εγώ τους ρώτησα: Πώς μπορώ να γίνω μοναχός ; Και μου λέγουν : Αν τινάς δεν απαρνηθή όλα τα του κόσμου, δεν μπορεί να γίνη μοναχός. Και τους λέγω : Εγώ αδύνατος είμαι και δεν μπορώ να κάνω ότι σεις. Και αυτοί τότε μου λέγουν : Αν δεν μπορής σαν εμάς, ας κάθεσαι στο κελλί σου και κλάψε τις αμαρτίες σου. Και τους ρωτώ : Όταν γίνεται κακοκαιρία, δεν τρέμετε; Και όταν γίνεται καύσων, δεν καίεται το σώμα σας; Και μου αποκρίθηκαν : Ο Θεός τα οικονόμησε έτσι για μας. Και ούτε με τα κρύα τρέμουμε ούτε το καλοκαίρι η πολλή ζέστη μας βλάπτει. Γι’ αυτό σας είπα, ότι δεν έγινα ακόμη μοναχός, αλλά είδα μοναχούς. Συγχωρήστε με, αδελφοί ».

γ’. Ο Αββάς Μακάριος, όταν κατοικούσε στην πανέρημο, ήταν μόνος εκεί σαν αναχωρητής, παρά κάτω δε άλλη έρημος ήταν με περισσοτέρους αδελφούς. Παρατηρούσε δε ο γέρων την οδό. Και βλέπει τον σατανά να ανεβαίνη, με σχήμα ανθρώπου, για να περάση απ’ αυτόν. Φαινόταν δε σαν να φορούσε στιχάρι λινό, χιλιοτρυπημένο. Και από κάθε τρύπα, κρεμόταν μικρό δοχείο. Και του λέγει ο μεγάλος γέρων : «Που πας; ». Και του απαντά : «Πηγαίνω να πειράξω τους αδελφούς ». Ο δε γέρων είπε : « Και γιατί έχεις επάνω σου αυτά τα δοχεία; ». « Φαγητά κουβαλώ στους αδελφούς ». Και ο γέρων είπε : « Μα όλα αυτά ; ». Αποκρίθηκε : « Ναι. Αν το ένα δεν αρέση σε κάποιον, του φέρνω άλλο. Και αν ούτε αυτό, του δίνω άλλο. Οπωσδήποτε, ένα τουλάχιστο θα του αρέση ». Και λέγοντας αυτά, απομακρύνθηκε. Ο δε γέρων έμεινε φυλάγοντας με τα μάτια τους δρόμους, έως ότου εκείνος ξαναγύρισε. Και σαν τον είδε ο γέρων, του λέγει : « Είθε να σωθής ». Και εκείνος αποκρίθηκε : « Πώς μπορώ να σωθώ; ». Τον ρωτά ο γέρων : « Γιατί; ». Και του απαντά: «Αφού όλοι μου φέρθηκαν άσχημα και κανείς τους δεν με ανέχεται». Του λέγει ο γέρων: «Κανένα λοιπόν φίλο δεν έχεις εκεί;». Και εκείνος αποκρίθηκε : «Ναι, ένα μόνο έχω φίλο εκεί, αλλά παρ’ όλο ότι μου είναι ευνοϊκά διατεθειμένος, όταν με βλέπη, στρέφεται σαν ανέμη». Του λέγει ο γέρων : « Και ποιο είναι το όνομα του αδελφού αυτού; ». Απαντά : «Θεόπεμπτος ». Και λέγοντας, έφυγε. Σηκώνεται ο Αββάς Μακάριος και πηγαίνει στην παρά κάτω έρημο. Και σαν το άκουσαν οι αδελφοί, πήραν βάγια και βγήκαν να τον υποδεχθούν. Και, έτσι, ο καθένας τους ευτρεπιζόταν, νομίζοντας ότι στον ίδιο θα κατέλυε ο γέρων. Αλλά εκείνος ρωτούσε ποιος είχε το όνομα Θεόπεμπτος στο όρος. Και σαν τον βρήκε, εισήλθε στο κελλί του. Ο δε Θεόπεμπτος τον υποδέχθηκε με χαρά. Μόλις δε βρέθηκαν μόνοι, λέγει ο γέρων : «Πώς είσαι, αδελφέ;». Και αυτός αποκρίθηκε : « Καλά, με τις ευχές σου ». Του λέγει ο γέρων : «Μήπως έχεις πόλεμο από τους λογισμούς ; ». Και απαντά : « Καλά είμαι ». Γιατί ντρεπόταν να πη την αλήθεια. Του λέγει ο γέρων: «Να, τόσα έτη είμαι ασκητής και όλοι με τιμούν και όμως και εμένα τον γέροντα δεν με αφήνει ήσυχο το πνεύμα της σαρκικής αμαρτίας». Αποκρίθηκε λέγοντας και ο Θεόπεμπτος : «Πίστεψε, Αββά, και σ’ εμένα ». Ο δε γέρων προφασιζόταν ότι και άλλοι λογισμοί τον πολεμούσαν, έως ότου τον κάμη να ομολογήση. Ύστερα του λέγει : « Πώς νηστεύεις;». Και του απαντά : « Έως την ενάτη ώρα ». Του λέγει ο γέρων : « Να μένης στη νηστεία και στην άσκηση έως το βράδι. Και να αποστηθίζης το Ευαγγέλιο και τις άλλες Γραφές. Και αν σου ανεβή λογισμός, ποτέ μη προσέχεις κάτω, αλλά πάντοτε άνω. Και ευθύς ο Κύριος σε βοηθά ». Και αφού ευλόγησε ο γέρων τον αδελφό, βγήκε στη δική του έρημο. Και περιμένοντας με προσοχή, πάλι βλέπει εκείνο τον δαίμονα και του λέγει : « Που πηγαίνεις πάλι;». Και εκείνος απαντά : « Να πειράξω τους αδελφούς». Και έφυγε. Και σαν ξαναγύρισε, του λέγει ο άγιος :«Πώς τα πέρασες με τους αδελφούς; ». Του απαντά : « Άσχημα ». Και ο γέρων του λέγει : « Γιατί; ». Και εκείνος αποκρίνεται : « Επιθετικοί είναι όλοι. Και το μεγαλύτερο κακό είναι ότι και εκείνος όπου είχα φίλο και με υπάκουε, και αυτός δεν ξέρω πώς χάλασε και δεν με ακούει, αλλά έγινε πιο επιθετικός από όλους. Έτσι, ωρκίσθηκα να μη ξαναπατήσω εκεί, παρά ύστερα από καιρό ». Και λέγοντας έτσι, έφυγε, αφήνοντας τον γέροντα. Και ο άγιος εισήλθε στο κελλί του.

(Είπε Γέρων,Το Γεροντικόν εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996)

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο διάβολος είναι κουτός

– Γνωρίζει, Γέροντα, τo ταγκαλάκι τί έχουμε στην καρδιά μας;

– Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζη και καρδιές! Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού αποκαλύπτει ορισμένες φορές πάλι ο Θεός -για το καλό μας- τι έχουμε στις καρδιές μας. Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα, δεν ξέρει τους καλούς λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά, πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψη ο Θεός να τα καταλάβη και αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μια καλωσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλη σε κάποιον έναν λογισμό και του πη: “Πήγαινε να σώσης τον τάδε άνθρωπο”, θα τον κεντήση συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Αλλά και με το ότι δέχεται ο άνθρωπος την υπερηφάνεια, δίνει δικαίωμα στον πειρασμό. Είναι πολύ λεπτά τα πράγματα! Θυμάστε το περιστατικό με τον Αββά Μακάριο (7) ; Είχε συναντήσει μια φορά τον διάβολο που επέστρεφε από την πιο κοντινή Έρημο, όπου είχε πάει, για να πειράξη τους αδελφούς, ο οποίος του είπε: “Όλοι οι αδελφοί είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου εκτός από έναν που είναι φίλος μου και μου κάνει υπακοή και, όταν με βλέπη, στρέφεται σαν ανέμη”. “Ποιος αδελφός είναι αυτός;” τον ρώτησε ο Αββάς Μακάριος. “Θεόπεμπτος είναι το όνομά του”, του απάντησε εκείνος. Πηγαίνει ο Όσιος και βρίσκει τον αδελφό. Με τρόπο τον κατάφερε να του αποκαλύψη τους λογισμούς του και τον βοήθησε. Όταν ξανασυνάντησε τον διάβολο, τον ρώτησε για τους αδελφούς και εκείνος του είπε: “Όλοι είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου. Και το χειρότερο, και αυτός που ήταν φίλος μου, δεν ξέρω πώς έγινε και άλλαξε και τώρα είναι ο πιο αγριεμένος από όλους”. Δεν ήξερε ότι πήγε ο Αββάς Μακάριος και τον έφερε τον αδελφό σε λογαριασμό, γιατί ο Αββάς Μακάριος είχε κινηθή ταπεινά, από αγάπη, και δεν είχε δικαίωμα ο διάβολος στον λογισμό εκείνον. Αν υπερηφανευόταν ο Αββάς Μακάριος, θα έδιωχνε την Χάρη του Θεού, οπότε θα είχε δικαίωμα ο διάβολος. Τότε θα το ήξερε, γιατί αυτός θα του είχε κεντήσει την υπερηφάνεια.

– Αν πει έναν καλό λογισμό τoυ o άνθρωπος κάπου, μπορεί o διάβολος να τoν ακούσει και να τoν πειράξει μετά;

– Πώς να τον ακούση, αφού δεν έχει “διάβολο”; Άμα όμως τον πη, για να υπερηφανευθή, θα μπη στην μέση ο πειρασμός. Αν δηλαδή υπάρχη μια προδιάθεση υπερηφανείας και λέη υπερήφανα κανείς: “Θα πάω να τον σώσω αυτόν”, μπαίνει ο διάβολος ενδιάμεσος και τότε αυτό το ξέρει. Ενώ, αν κινήται ταπεινά, από αγάπη, δεν το ξέρει. Χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ λεπτά τα πράματα. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι η πνευματική ζωή είναι “επιστήμη επιστημών”.

– Πώς συμβαίνει όμως, Γέροντα, ένας μάγος να πει για τρεις κοπέλες ότι η μία θα αποκατασταθει, η άλλη θα ατυχήσει και η άλλη θα μείνει ανύπανδρη, και να γίνει έτσι;

– Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως π.χ. Ένας μηχανικός, όταν δη ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέση, είναι σε θέση να πη πόσο θα κρατήση κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξη. Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα, είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χοντρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην τον καταλαβαίνη. Όταν έχουμε ταπείνωση, φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο.

(7) Βλ. Το Γεροντικόν, εκδ. “Αστήρ”, Αθήνα 1981, Αββάς Μακάριος γ’, σ. 64-65
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Λόγοι Α΄ Με πόνο και Αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο Λόγοι-)

Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, για να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/03/15/17023/

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Μέγας, Ελάτε τα δείτε τον τόπο μαρτυρίου των νεαρών, που αγίασαν με την αδιάλειπτη προσευχή και τη σιωπή.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/01/19/38517/

Ο αββάς Μακάριος έλεγε: Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε τον πλησίον.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/18/27008/

Άγιος Μακάριος ο Μέγας της Αιγύπτου, Ο Θεός την πρόθεση ζητάει και δίνει το Άγιο Πνεύμα σε όλους
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/18/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF-%CE%B8/

Άγιος Μακάριος ο Μέγας της Αιγύπτου, Όσο επεδίωκε την σιωπή και την ησυχία, τόσο η φήμη τον κατεδίωκε
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/18/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CF%83/

Απολυτίκιον Oσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου. Ηχος α’.

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι Άγγελος, και θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε πατήρ ημών Μακάριε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας και τας ψυχάς, των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σέ στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σού πάσιν ιάματα.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Μαθηταί Μακαρίου του ουρανόφρονος, θεοειδείς νεανίαι, ευχής αόκνου φανοί, εν Νιτρία οι εκλάμψαντες, ομαίμονες, Μάξιμε, φάος σιωπής και Δομέτιε, λαμπάς υπέρφωτε ησυχίας, Χριστώ σκεδάσαι σκοτίαν παθών ημών θερμώς πρεσβεύσατε.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις, αυταδέλφων νεανιών ξυνωρίς οσία, προσευχή τε και σιωπή η αγιασθείσα, Δομέτιε τρισμάκαρ και Μάξιμε θεόφρον, πίστεως πρόβολοι.

Κάθισμα Ήχος α’. Τον τάφον Σου, Σωτήρ.

Ευχής καρδιακής εργαστήρια θεία, ταμεία σιωπής, ταπεινώσεως οίκοι και νήψεως μέλαθρα, νεανίαι αυτάδελφοι, μη ελλίπητε υπέρ ημών δυσωπούντες τον Παντάνακτα Θεόν, Δομέτιε σώφρον και πάνσοφε Μάξιμε.

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Εργαστήρια ευχής αόκνου, μάκαρ Μάξιμε συν Δομετίω, νεανίαι θεοφόροι, αυτάδελφοι, υμών ευχάς ως πυρός φλόγα πάμφωτον, ην η πνοή του αέρος ουκ έσειεν, ο θειότατος κατείδε πατήρ Μακάριος υμάς, θεοειδείς, επισκεψάμενος.

Δόξα… Ήχος πλ. α’  Ανατoλίου

Ευφραίνου Αίγυπτος, ανθήσασα τοιούτον πολιούχον, τον εν μακαρίοις Μακάριον. Ούτος γάρ τη σοφία τού Αγίου Πνεύματος καταγλαϊσθείς, πάσαν άσκησιν, τη εναρέτω πολιτεία αυτού, υπερηκόντισεν. Αυτόν και ημείς, μεσίτην προσάγοντες, αιτούμεν δυσωπείν τον Χριστόν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Και νυν… Θεοτοκίον
Κύριε, εί και κριτηρίω παρέστης

Ίδε μου, τής συντετριμμένης καρδίας, τούς στεναγμούς Θεονύμφευτε, πρόσδεξαι Παρθένε Μαρία, και μη απώση πανάμωμε, τάς των χειρών μου Αγνή, επάρσεις ως φιλάγαθος, ίνα υμνώ και μεγαλύνω, την μεγαλύνασαν το γένος ημών.

Κάθισμα  Ήχος α’
Τον τάφον σου Σωτήρ

Ασκήσεως πυρί, ως χρυσός εν καμίνω, Σοφέ δοκιμασθείς, οβρυζότερος ώφθης, διό προς ουράνια, μετηνέχθης βασίλεια, όθεν πίστει σε, ανευφημούντες βοώμεν. Χάριν έλεος, και ιλασμόν των πταισμάτων, ημίν Πάτερ αίτησαι.

Δόξα… Και νύν…Θεοτοκίον

Οδήγησον ημάς, εν οδώ μετανοίας, εκκλίνοντας αεί, προς κακών ανοδίας, και τον υπεράγαθον, παροργίζοντας Κύριον, απειρόγαμε, ευλογημένη Μαρία, καταφύγιον, απεγνωσμένων ανθρώπων, Θεού ενδιαίτημα.

Ο Οίκος

Τον τού Κυρίου εραστήν, των Μοναστών το κλέος, θαυμάτων τον ταμίαν, Μακάριον τον μέγαν, ανευφημήσωμεν πιστώς, ούτος γαρ τω φέγγει των αγώνων αυτού, ως ήλιος εξέλαμψε, φωτίζων τούς εν σκότει υπάρχοντας παθών και αμαρτίας, και εκδιώκων των δαιμόνων την ζοφεράν πλάνην ανενδότως. Διό και ποταμούς πλουσίων θαυμάτων, ως εκ κρήνης λογικής εκβλύζων, πάντων τας ψυχάς ρωννύει των εκβοώντων. Πατέρων Πάτερ, Μακάριε’ Όσιε.

iconandlight.wordpress.com