Μη φοβάσαι. Έχε θάρρος. Ο Θεός είναι με το μέρος σου. Η θεϊκή αγάπη και πρόνοια, για κάθε δίκαιο που διώκεται άδικα, για κάθε ευσεβή που εναποθέτει τις ελπίδες του στην πρόνοια του ουράνιου Πατέρα, για κάθε πιστό όπως ο Δαβίδ, αποτελεί το καταφύγιό του: «Συ μου εί καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με» (Ψαλμ. 31, 7)

 

 

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Ο βράχος στην έρημο Μαάν (Μαών) 

(Α’ Σαμ. 23, 24-28)
Ένα σύμβολο της θεϊκής αγάπης και προνοίας, για κάθε δίκαιο που διώκεται άδικα, για κάθε ευσεβή που εναποθέτει τις ελπίδες του στην πρόνοια τού ουράνιου Πατέρα, για κάθε πιστό που ξέρει να ομολογή σαν τον Δαβίδ, ότι ο Κύριος αποτελεί το καταφύγιό του.

Η Μαάν (Μαών) ήταν έρημος που βρισκόταν κοντά στην πόλη Ζιφ, δεξιά του Ιεσσαιμούν, στα όρια της φυλής Ιούδα (Α’ Βασιλειών 23,24).
Όταν ο Σαούλ καταδίωκε το Δαβίδ, ο Δαβίδ περιπλανιόταν στην έρημο της Μεσερέμ και στα όρη της Καινής Ζιφ. Επειδή ο Δαβίδ αντιλήφθηκε ότι ο Σαούλ ερχόταν με στρατό εναντίον του, πήγε να κρυφτεί σ’ ένα μεγάλο βράχο στην έρημο Μαάν, που ήταν εκεί κοντά, δεξιά του Ιεσσαιμούν. Το ‘μαθε ο Σαούλ και τον καταδίωξε κι εκεί. Ο Σαούλ κινούνταν με το στρατό του στη μια πλαγιά του βουνού ενώ ο Δαβίδ με τους άνδρες του στην άλλη. Τότε έφτασε ένας αγγελιοφόρος και είπε στο Σαούλ, ότι οι Φιλισταίοι εισέβαλλαν στη χώρα. Έτσι ο Σαούλ σταμάτησε την καταδίωξη του Δαβίδ και πήγε να πολεμήσει τους Φιλισταίους (Α’ Βασιλειών 23,24-28).

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη (1940-2009)

Βρισκόμαστε στα χρόνια που βασιλεύει στον Ισραήλ ο Σαούλ, χίλια είκοσι περίπου έτη προ Χριστού. Όχι ο καλός Σαούλ που εφήρμοζε το θέλημα του Κυρίου και υπάκουε στον «άνθρωπο του Θεού» δηλ. στον Σαμουήλ. Αλλά ο Σαούλ που ξεστράτισε και έγινε όργανο των δαιμόνων που υποδουλώθηκε στο πάθος της αντιζηλίας και του φθόνου εναντίον του Δαβίδ, τον οποίον αγωνιζόταν με μανία να εξοντώση.

Τους πιο εκλεκτούς, τους πιο επίλεκτους στρατιώτες του βασιλείου του δεν τους είχε τόσο για να προασπίζη την χώρα από τους Φιλισταίους, όσο για να καταδιώκη τον Δαβίδ. Πλήθος διαλεχτοί πολεμιστές και επί κεφαλής ο περίφημος στρατηγός Αβεννήρ συνώδευαν τον Σαούλ στην αμείλικτη καταδίωξι. Το δίκτυο των κατασκόπων δούλευε καλά. Αλλά και oι προδότες και oι καιροσκόποι ήταν στην διάθεσι του βασιλέως.

Η έρημος της Νότιας Ιουδαίας, περιοχή κατάξερη, με χαράδρες, λόφους, βουνά, σπήλαια, δύσβατες περιοχές, προσφερόταν για καταφύγιο του Δαβίδ. Δεν ήταν μόνος του. Τον περιτριγύριζαν τετρακόσιοι οπαδοί, oι οποίοι πίστευαν ότι μία ημέρα θα τον έβλεπαν στον βασιλικό θρόνο. Σ’ αυτήν την περιοχή σ’ ένα οροπέδιο υπήρχε μία μικρή πόλις, η Ζιφ. Οι κάτοικοί της, πολύ ελεεινοί άνθρωποι. Μόλις αντιλαμβάνονταν ότι κάπου εκεί κρυβόταν ο Δαβίδ, αμέσως έστελναν μήνυμα στον Σαούλ: «Ουκ ιδού Δαβίδ κέκρυπται παρ’ ημίν»; (23, 19)• «ιδού Δαβίδ σκεπάζεται μεθ’ ημών εν τω βουνώ τού Εχελά» (26, 1).

Στον ευσεβή αναγνώστη της Βίβλου το όνομα «Ζιφαίοι» προκαλεί αηδία. Θυμίζει άλλα ποταπά πρόσωπα, θυμίζει Ιούδες και Εφιάλτες. Στον Σαούλ όμως οι κάτοικοι της Ζίφ ήταν οι ευλογημένοι, οι αγαπημένοι. «Ευλογημένοι υμείς τω Κυρίω» (23, 21). Αυτά που σημειώσαμε για τους Ζιφαίους θα μας χρειασθούν αργότερα.

Νοτιοδυτικά της Βηθλεέμ, όχι πολύ μακρυά από την Χεβρών, στα σύνορα σχεδόν με τους Φιλισταίους υπήρχε η πόλις Κεϊλά. Ήταν ονομαστή γιατί σ’ αυτήν είχε ταφή ο προφήτης Αββακούμ. Λόγω της κρίσιμης γεωγραφικής της θέσεως την είχαν περιβάλει με τείχος. Πόλις ωχυρωμένη, με βαρείες πόρτες και αμπάρες, «πόλις θυρών και μοχλών».

Η πόλις δέχθηκε επίθεσι από τους Φιλισταίους και διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο. Ο Δαβίδ όμως με τους λιγοστούς άνδρες του κατώρθωσε να την σώση προξενώντας μεγάλη ήττα στους αλλοφύλους. Ο Σαούλ πληροφορήθηκε ότι ο Δαβίδ βρίσκεται στην Κεϊλά και με φοβερή στρατιωτική δύναμι εκστρατεύει εναντίον της. Ο Δαβίδ, για να γλυτώση και τον εαυτό του, αλλά και την πόλι από την καταστροφική μανία του βασιλέως, πήρε τους τετρακόσιους στρατιώτες του και εσπευσμένα απομακρύνθηκε από εκεί.

Στην συνέχεια περνούσε τον καιρό του στην έρημο της Νότιας Ιουδαίας, στην περιοχή Ζιφ. Γι’ αυτήν την περιφέρεια η Γραφή χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό «γη αυχμώδης», που θα πη «γη της ξεραΐλας». Και στους ψαλμούς του Δαβίδ συχνά συναντούμε τις φράσεις, «εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω» (62, 2). Στον Ψαλμό 54 διαβάζουμε: «Ιδού εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω» (στ. 8). Άνυδρος και ξηρός και βραχώδης τόπος, σημαίνει έρημος από πόλεις και χωριά και παρουσία ανθρώπων. Τόπος δηλαδή καταλληλότατος για τούς καταδιωγμένους. Γι’ αυτό και τον προτιμούσε ο Δαβίδ. Ο καθένας όμως αντιλαμβάνεται τι δυσκολίες συναντούσε σε ζητήματα νερού και διατροφής. Και είχε μαζί του τετρακόσιους άνδρες, οι οποίοι αργότερα έγιναν εξακόσιοι.

Ορισμένες φορές μετά από βροχές, η περιοχή πρασίνιζε για λίγο, οπότε έκαναν την εμφάνισί τους κάποιοι βοσκοί με τα πρόβατα τους και τα γίδια τους. Απ’ αυτούς κάτι θα μπορούσε να προμηθευθή για την συντήρησι του μικρού στρατεύματός του.

Σ’ αυτήν την έρημο τον κατεδίωκε συνεχώς ο Σαούλ, αλλά η θεία Πρόνοια τον προστάτευε. «Και ου παρέδωκεν αυτόν Κύριος εις τας χείρας αυτού» (Ψαλμ. 23, 14). Γι’ αυτήν την άνωθεν προστασία ο Δαβίδ σ’ έναν ψαλμό διατυπώνει μία ωραία εικόνα: Ο Θεός απλώνει τα φτερά του και τov σκεπάζει. «Θεέ, ελπίζω στην σκιά των πτερύγων σου, έως ότου περάση η ανομία» (Ψαλμ. 56, 1). Ως ανομία χαρακτηρίζει την άδικη καταδίωξί του από τον Σαούλ.

Σαν άνθρωπος όμως περνούσε δύσκολες και αγωνιώδεις ώρες και ημέρες στην έρημο Ζιφ. Πόσες φορές έπεφτε να κοιμηθή και από την αγωνία του δεν μπορούσε να κλείση μάτι. «Εκοιμήθην τεταραγμένος» (Ψαλμ. 56, 5). Όταν ένοιωθε ότι στην απέναντι πλαγιά ή στην διπλανή οροσειρά ήταν στρατοπεδευμένοι οι διαλεκτοί πολεμιστές του Σαούλ, αισθανόταν ότι είναι περικυκλωμένος από λιοντάρια, ότι βρίσκεται «εν μέσω σκύμνων».

Όασις εν τη ερήμω σ’ αυτήν την περίοδο ήταν κάποια επίσκεψις. Ένα εκλεκτό και προσφιλές του πρόσωπο, τον επισκέφθηκε σ’ αυτές τις άνυδρες κακοτοπιές και έρριξε χαρούμενο φως μέσα στα διαμερίσματα της ψυχής του. Ήταν ο Ιωνάθαν, ο πιστός του φίλος, μια από τις πιο συμπαθείς και αξιαγάπητες μορφές της Γραφής. Η ηθική ενίσχυσις που τού προξένησε η ανέλπιστη αυτή επίσκεψις ήταν υπέρμετρη.

— Αγαπημένε μου, Δαβίδ, του είπε, μη φοβάσαι. Έχε θάρρος. Ο Θεός είναι με το μέρος σου. Δεν πρόκειται να σε συλλάβη και να σε θανατώση ο πατέρας μου. Τελικά για σένα προορίζεται ο θρόνος του Ισραήλ. Αυτό είναι το θέλημα του Κυρίου. Εγώ θα δεχθώ να έχω την δεύτερη θέσι. Και ο Σαούλ ο πατέρας μου καταλαβαίνει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. «Μη φοβού».

Τα λόγια του Ιωνάθαν μπήκαν βαθειά στην καρδιά του. Το σχετικά πεσμένο ηθικό του αναπτερώθηκε. Οι δύο φίλοι ανανέωσαν στο όνομα τού Κυρίου την συμφωνία τους.

Στα μέρη εκείνα υπήρχε μία περιοχή που λεγόταν Ιεσσαιμούν τρομερή έρημος. Στα δεξιά της βρισκόταν ένας λόφος, ο Εχελά. Πιο πέρα ανοιγόταν ένας άλλος χώρος που ωνομαζόταν έρημος Μαάν. Σ’ αυτούς τους τόπους έλαβε χώρα μια πολύ δραματική, αλλά και εξ ίσου θαυμαστή και συγκινητική Ιστορία.

Ο Δαβίδ και οι άνδρες του είχαν εγκατασταθή στον λόφο Εχελά. Μερικοί Ζιφαίοι που είχαν αναλάβει να παρακολουθούν τις κινήσεις του και να ενημερώνουν τον Σαούλ, τον επρόδωσαν. Μάλιστα είπαν στον βασιλέα ότι η περιοχή είναι τέτοια, ώστε εύκολα θα τον αποκλείση. Του συνέστησαν να πάρη μαζί του όσο πιο πολλούς και εκλεκτούς στρατιώτες μπορεί. Η ευκαιρία ήταν μοναδική. Θα πιανόταν σαν τον ποντικό στην φάκα! Δίοδος φυγής πουθενά. «Κεκλείκασιν αυτόν εις χείρας του βασιλέως». Οι Ζιφαίοι από την κακία τους έτριβαν τα χέρια τους. Το ίδιο και ο βασιλεύς.

Δεν υπάρχουν μόνο οι καλές, αλλά και οι αμαρτωλές συγκινήσεις. Ο Σαούλ συγκινήθηκε από τις ενέργειες των Ζιφαίων. Άνοιξε το στόμα του και τους είπε:
— Να είστε ευλογημένοι από τον Κύριο. Εδείξατε μεγάλη συμπόνια στο πρόσωπό μου. Δεν βρίσκω λόγια να σας ευχαριστήσω.

Και συνέχισε:
— Μην αργείτε όμως. Επιστρέψετε και κοιτάξετε σε ποιό ακριβώς σημείο βρίσκεται ο εχθρός μου. Παρατηρήστε μήπως μετακινήθηκε. Αυτός είναι πανούργος και μπορεί να μας κάνη κανένα τέχνασμα. Προχωρήστε κι εγώ σας ακολουθώ.

Οι Ζιφαίοι έτρεξαν και είδαν ότι ο Δαβίδ είχε τραβήξει προς την έρημο Μαάν. Η ώρα ήταν απογευματινή. Οι Ζιφαίοι εμπρός και ο Σαούλ από πίσω. Ο Δαβίδ, όταν το πήρε είδησι, κατέβηκε προς τα κάτω στο μεγάλο φαράγγι, δεκατρία χιλιόμετρα περίπου μακρυά από την Μαάν, σε κατεύθυνσι βορειοανατολική. Πρόκειται για ιδιαίτερα δύσβατο τόπο. Σήμερα ονομάζεται «Βαδί – Μαλάκι» και διακρίνονται δύο βράχοι. Ο Δαβίδ βρισκόταν σύρριζα στον ένα βράχο.

Από την πίσω μεριά βρισκόταν ο στρατός του Σαούλ. Αν δεν υπήρχε ο πέτρινος όγκος, οι δύο αντίπαλοι θα βλέπονταν μεταξύ τους. «Ην Δαβίδ σκεπαζόμενος». Τον σκέπαζε ο μεγάλος βράχος. Αλλά μέχρι πότε; Όπως βάδιζε, μόλις έφθανε στην στροφή, θα έβλεπε εμπρός του τους μανιασμένους διώκτες του. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να τα βγάλη πέρα με ένα τόσο επίλεκτο και καλοοπλισμένο στράτευμα.

Η ώρα ήταν κρίσιμη. Ο Δαβίδ που τόσες φορές είχε γλυτώσει, αυτή την φορά δεν θα σωζόταν. Ο τόπος δεν προσέφερε καμμιά βοήθεια. Δεν υπήρχε κάποια διέξοδος για φυγή. Οι Ζιφαίοι άρχισαν να πανηγυρίζουν. Ο Δαβίδ και οι άνδρες του είχαν πέσει σε παγίδα.

Αν υπάρχουν συγκλονιστικά και συγκινητικά γεγονότα μέσα στην βιβλική Ιστορία, αυτό που διαδραματίσθηκε στον βράχο της Μαάν, έρχεται από τα πρώτα.

Ενώ απέμειναν ελάχιστες στιγμές και οι δύο στρατοί θα βρίσκονταν ο ένας απέναντι στον άλλο, κάτι συνέβη, και τα πράγματα πήραν ξαφνικά άλλη εξέλιξι.

Οι Φιλισταίοι οπωσδήποτε είχαν τους κατασκόπους τους. Φυσικό είναι να πληροφορήθηκαν ότι ο βασιλεύς με το καλύτερο μέρος του στρατού του κυνηγάει στην Νότια Ιουδαία τον Δαβίδ. Γι’ αυτούς ήταν πολύ ευχάριστο που ο Δαβίδ βρισκόταν υπό διωγμόν, γιατί τους είχε προξενήσει μεγάλα κακά. Ήταν επίσης ευχάριστο που σ’ αυτήν την καταδίωξι διέθετε ο βασιλεύς του Ισραήλ τον καλύτερο στρατό του. Μπορούσαν τώρα με κάθε άνεσι να κάνουν έφοδο στην χώρα του.
Πράγματι την ώρα που κατέβαινε ο Σαούλ στην έρημο Μαάν, οι Φιλισταίοι είχαν εισβάλει στο Ισραηλιτικό έδαφος. Ένας αγγελιαφόρος ασθμαίνοντας έτρεχε να ειδοποιήση τον βασιλέα. Την στιγμή που ο Δαβίδ θα έχανε την προστασία από τον βράχο, έφθασε εμπρός στον Σαούλ κι έβγαλε μία σπαρακτική φωνή:

— «Σπεύδε και δεύρο, ότι αλλόφυλοι επέθεντο επί την γην». Τρέξε γρήγορα! Οι Φιλισταίοι επιτέθηκαν στην χώρα μας!

Η μορφή του αγγελιαφόρου, η αγωνία του, η κραυγή του, το άσχημο μήνυμα έπεσαν σαν κεραυνός επάνω στον Σαούλ. Αυτοστιγμεί σημειώνει μεταβολή και διατάσσει το στράτευμα να σπεύση εκεί που το καλεί η ανάγκη.

Και όπως καταλαβαίνουμε ο Δαβίδ και οι δικοί του σώθηκαν από βέβαιο θάνατο.

Ο βράχος της Μαάν είδε δύο στρατεύματα που θα ενώνονταν, που το ένα θα έπεφτε επάνω στο άλλο, ξαφνικά να χωρίζωνται. Γι’ αυτό και ωνομάσθηκε «βράχος χωρισμών». «Δια τούτο επεκλήθη ο τόπος εκείνος «πέτρα η μερισθείσα»• στα εβραϊκά «σελά – αμμαλεκώθ».

Από τότε και στο εξής ο βράχος αυτός της Μαάν έγινε ξακουστός. Πήρε σπουδαία θέσι στην Ισραηλιτική Ιστορία. Δεν είχε μόνο την σημασία ενός διακεκριμένου τοπωνυμίου που προσδιώριζε γεωγραφικό κάποιον χώρο. Αυτό ήταν το ελάχιστο. Η «πέτρα η μερισθείσα» απετέλεσε μία πνευματική στήλη στην ζωή του περιουσίου λαού, ένα σύμβολο της θεϊκής αγάπης και προνοίας, για κάθε δίκαιο που διώκεται άδικα, για κάθε ευσεβή που εναποθέτει τις ελπίδες του στην πρόνοια του ουράνιου Πατέρα, για κάθε πιστό που ξέρει να ομολογή σαν τον Δαβίδ, ότι ο Κύριος αποτελεί το καταφύγιό του: «Συ είσαι σε μένα καταφύγιο στην θλίψι που μου ήρθε» (Ψαλμ. 31, 7), «Ο Κύριος έγινε καταφύγιο στον πτωχό» (Ψαλμ. 9, 10).

Οι ευσεβείς που έχουν πείρα της θεϊκής βοηθείας αυξάνουν την αγάπη τους προς τον μεγάλο Προστάτη τους και αναφωνούν αυτό που έψαλλε ο Δαβίδ στο τέλος της ζωής του:

«Αγαπήσω σε Κύριε, η Ισχύς μου.
Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου.
Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ’ αυτόν,
υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου
και αντιλήπτωρ μου»
(Ψαλμ. 17, 2-3).

Από το βιβλίο: Περίπατοι στην Αγία Γραφή
http://fdanihl.blogspot.com/2017/04/blog-post_4.html
http://users.sch.gr/aiasgr/Eguklopaideia/Palaistinh/Xarths_ths_Palaistinhs.htm

ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α’-( Α’ Σαμουήλ)
http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Basileiwn_A’/Basileiwn_A’.htm

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
Α΄ Βασιλειῶν Κεφ. κγ΄& κδ΄, 1-7 : Νίκη Δαυΐδ κατά Φιλισταίων. Καταδίωξίς του ἀπό τόν Σαούλ. Ὁ Δαυΐδ δέν ἁπλώνει χέρι κατά τοῦ Σαούλ. (20ή , – 17-01-1979)
http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/a_basileivn/a_basileivn_020.mp3

Εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Θεό. Κύριε, τί επληθύνθησαν οι θλίβοντες με; πολλοί επανίστανται επ΄ εμέ.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/17/%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bb%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%8c-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5/

Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/10/%ce%b2%cf%81%ce%ad-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%ad%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%b7-%ce%b5%c2%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό, Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/06/08/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%af%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%b4%cf%8d%cf%83%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%8c-%ce%ac%ce%b3/

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄: Κεφάλαιο 23 (Μασ. Σαμουήλ Α´)

1 Ηλθον μερικοί και ανήγγειλαν στον Δαυίδ· “ιδού, οι Φιλισταίοι κάνουν πολεμικάς επιχειρήσεις εναντίον της πόλεως Κεϊλά, καταπατούν τα αλώνια των και λεηλατούν τα σιτηρά των κατοίκων της πόλεως”. 2 Ο Δαυίδ συνεβουλεύθη τον Κύριον και ηρώτησε· “να μεταβώ και να κτυπήσω τους Φιλισταίους;” Ο Κύριος του απήντησε· “πήγαινε, και θα κτυπήσης τους αλλοφύλους τούτους και θα σώσης την πόλιν Κεϊλά”. Ο Δαυίδ ανεκοίνωσε την απάντησιν αυτήν του Κυρίου στους άνδρας του. 3 Και εκείνοι είπαν προς αυτόν· “ιδού, ημείς φοβούμεθα, μολονότι ευρισκόμεθα στο κέντρον της Ιουδαίας. Και πως θα τολμήσωμεν να πορευθώμεν εις την Κεϊλά; Θα ρίψωμεν τον εαυτόν μας ανάμεσα εις τα λάφυρα των αλλοφύλων;” 4 Συνεβουλεύθη και πάλιν ο Δαυίδ τον Κύριον και ο Κύριος είπε προς αυτόν· “σήκω, και κατέβα εις την πόλιν Κεϊλά, διότι εγώ παραδίδω τους αλλοφύλους εις τα χέρια σου”. 5 Πλήρης πίστεως στους λόγους του Κυρίου εβάδισεν ο Δαυίδ και οι άνδρες, που ήσαν μαζή του, εις την Κεϊλά και επολέμησαν τους Φιλισταίους. Εκείνοι δε νικημένοι ετράπησαν εις φυγήν. Ο Δαυίδ τότε επήρε τα κτήνη αυτών και επέφερε τρομεράν καταστροφήν εις αυτούς. Έτσι δε έσωσε τους κατοίκους της Κεϊλά. 6 Ο Αβιάθαρ, ο υιός του Αδιμέλεχ, ο οποίος είχε καταφύγει κοντά στον Δαυίδ, κατέβηκε μαζή με αυτόν εις την πόλιν Κεϊλά, έχων το αρχιερατικόν άμφιον του εφούδ. 7 Αυτό το ανήγγειλαν στον Σαούλ, ότι δηλαδή ο Δαυίδ έχει έλθει εις την Κεϊλά. Ο Σαούλ είπε τότε· “ο Θεός τον έχει πλέον οριστικώς παραδώσει εις τα χέρια μου, διότι είναι αποκλεισμένος εις την πόλιν αυτήν. Τα τείχη της έχουν θύρας και μοχλούς, ώστε να, μη ημπορή να διαφύγη”. 8 Ο Σαούλ έδωσεν εντολήν εις όλους τους Ισραηλίτας, που ημπορούσαν να φέρουν όπλα, να κατεβούν εις Κεϊλά και να αποκλείσουν εκεί τον Δαυίδ και τους άνδρας του. 9 Ο Δαυίδ αντελήφθη ότι η μοχθηρία του Σαούλ εναντίον του δεν είχε καθόλου κατευνασθή. Και είπε προς τον Αβιάθαρ τον αρχιερέα· “φέρε το εφούδ και ερώτησε δια μέσου αυτού τον Κύριον”. 10 Και ο ίδιος προσηυχήθη και είπε· “Κύριε, Θεέ του Ισραηλιτικού λαού, εγώ ο δούλος σου έχω πληροφορηθή ότι ο Σαούλ έχει απόφασιν να έλθη εις Κεϊλά, να καταστρέψη την πόλιν εξ αιτίας μου. 11 Σε παρακαλώ, λοιπόν, φανέρωσέ μου αν θα κατεβή πράγματι ο Σαούλ δια να κάμη αποκλεισμόν εις την πόλιν αυτήν, όπως ο δούλος σου, εγώ, έχω πληροφορηθή; Κύριε, Θεέ του Ισραήλ, απάντησε εις την ερώτησίν μου αυτήν”. Ο Κύριος απήντησε· “ναι. Θα αποκλεισθή η πόλις αυτή από τον Σαούλ”. 12 Παλιν ο Δαυίδ ηρώτησε τον Κύριον· “οι κάτοικοι της Κεϊλά θα παραδώσουν εμέ και τους άνδρας μου εις τα χέρια του Σαούλ;” Και ο Κύριος απήντησε· “ναι, θα σας παραδώσουν”. 13 Ο Δαυίδ και οι τετρακόσιοι περίπου άνδρες του, εσηκώθηκαν, έφυγαν από την Κεϊλά και επορεύοντο ασκόπως ανά τα διάφορα μέρη. Ανηγγέλθη δε στον Σαούλ ότι έφυγεν ο Δαυίδ από την Κείλα. Ο Σαούλ έτσι εματαίωσε την μετάβασίν του εις την πόλιν αυτήν. 14 Ο Δαυίδ εκάθησεν εις την έρημον, εις Μασερέμ, εις στενούς τόπους. Εκάθητο εις την έρημον στο όρος Ζιφ, εις γην δηλαδή ξηράν και άνυδρον. Ο Σαούλ αναζητούσε να εύρη αυτόν, όπως και όλας τας προηγουμένας ημέρας. Ο Κύριος όμως δεν επέτρεψε να πέση ο Δαυίδ εις τα χέρια του Σαούλ. 15 Επληροφορήθη όμως ο Δαυίδ ότι ο Σαούλ εξήλθεν εις αναζήτησίν του. Ο Δαυίδ ευρίσκετο στο γυμνόν και τραχύ όρος, εις την Καινήν Ζιφ. 16 Ο Ιωνάθαν, ο υιός του Σαούλ, εσηκώθη και μετέβη προς τον Δαυίδ, εις Καινήν και με την δύναμιν του Κυρίου ενίσχυσε τον Δαυίδ. 17 Είπε λοιπόν ο Ιωνάθαν προς αυτόν· “μη φοβήσαι, δεν θα πέσης εις τα χέρια του πατρός μου. Συ θα γίνης βασιλεύς στον ισραηλιτικόν λαόν. Εγώ δε θα είμαι δια σε δεύτερος κατά την αξίαν. Ο πατήρ μου ο Σαούλ το γνωρίζει αυτό, ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα”. 18 Ο Ιωνάθαν και ο Δαυίδ ανενέωσαν ενώπιον του Κυρίου την συμφωνίαν της φιλίας των. Κατόπιν εχωρίσθησαν. Ο Δαυίδ εκάθησεν εις την Καινήν, Ο δε Ιωνάθαν επέστρεψεν στον οίκον του. 19 Οι Ζιφαίοι ανέβησαν από την ξηράν και τραχείαν χώραν των στο βουνόν, όπου ευρίσκετο ο Σαούλ, και του είπαν· “ο Δαυίδ είναι κρυμμένος πλησίον μας εις Μεσσαρά, εις στενάς και δυσβάτους περιοχάς, εις την τοποθεσίαν Καινήν, στον λόφον Εχελά δεξιά του Ιεσσαιμούν. 20 Και τώρα ο βασιλεύς, κατά την επιθυμίαν της καρδίας του, ας κατεβή προς ημάς. Οι Ζιφαίοι έχουν αποκλείσει τον Δαυίδ, δια να τον παραδώσουν εις τα χέρια του βασιλέως”. 21 Είπε προς αυτούς ο Σαούλ· “σεις είσθε ευλογημένοι παρά του Θεού, διότι επονέσατε δι’ εμέ. 22 Πηγαίνετε λοιπόν εκεί και ετοιμάσατε τα της συλλήψεώς του. Πληροφορηθήτε ακριβώς και ταχέως τον τόπον, όπου αυτός ευρίσκεται και προσέξατε να μην είπητε τίποτε, μήπως τυχόν ο Δαυίδ, πανούργος καθώς είναι, διαφύγη από τα χέρια σας .23 Εξακριβώσατε και μάθετε καλώς, που είναι· και εγώ θα έλθω μαζή σας. Σας λέγω δε ότι και αν ακόμη έχη χωθή μέσα εις την γην, εγώ θα ερευνήσω και θα τον εύρω μεταξύ των χιλιάδων των οικογενειών της φυλής του Ιούδα”. 24 Οι Ζιφαίοι εξεκίνησαν και επροχώρησαν έμπρος από τον Σαούλ. Ο Δαυίδ και οι άνδρες του ευρίσκοντο κατά την εσπέραν εκείνην εις την έρημον Μαάν, εκ δεξιών του Ιεσσαιμούν. 25 Ο Σαούλ και οι άνδρες του επροχώρησαν εις αναζήτησιν του Δαυίδ. Μερικοί όμως άνθρωποι ανήγγειλαν στον Δαυίδ το γεγονός. Δια τούτο ο Δαυίδ κατέβηκε από τον βράχον, που ευρίσκετο, εις την έρημον Μαάν. Ο Σαούλ πάλιν επληροφορήθη αυτό και κατεδίωξε τον Δαυίδ εις την έρημον Μαάν. 26 Ο Σαούλ και οι άνδρες του εβάδιζαν από την μίαν πλευράν του όρους, ο δε Δαυίδ και οι άνδρες του από την άλλην πλευράν του όρους. Ησαν δε πολύ πλησίον, ώστε ο Δαυίδ επροχωρούσε προφυλακτικά από τον Σαούλ. Ο Σαούλ και οι άνδρες του εστρατοπέδευσαν σε κάποιαν τοποθεσίαν εναντίον του Δαυίδ και των ανδρών του δια να τους συλλάβουν. 27 Την ώραν εκείνην ήλθε προς τον Σαούλ ένας αγγελιαφόρος και του είπε· “σπεύσε εδώ, διότι οι αλλόφυλοι επιτίθενται εναντίον της χώρας μας”. 28 Ο Σαούλ εσταμάτησε πλέον να καταδιώκη τον Δαυίδ και επροχώρησε να συναντήση τους αλλοφύλους. Δια τούτο ο τόπος εκείνος ωνομάσθη “Βράχος διαχωρισμού”, διότι εχωρίσθη ο Σαούλ από τον Δαυίδ. Α Βασ. 24,1 Ο Δαυίδ εσηκώθη, ανεχώρησεν από εκεί και εστρατοπέδευσεν εις τας στενωπούς και τα καταφύγια της περιοχής Εγγαδδί.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/PD/09.%20VasilionA.htm
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Basileiwn_A’/Basileiwn_A’_kef.21-26.htm

iconandlight.wordpress.com