Σταματῆστε νά παίζετε μὲ τὴ φωτιά.

 

 

Ἀποκωδικοποιῆστε τὰ ἀφυπνιστικὰ μηνύματα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐργαστεῖτε συστηματικὰ στὸν σωτήριο ἀργαλειὸ τῆς μετανοίας

Καιρὸς νὰ δοθεῖ ἕνα τέλος στὸν συνοδικὸ φαρισαϊσμό καὶ τὴν ὑποκρισία.

 Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς

Θεολόγος-Δημοσιογράφος

 

«Τὸ Ἔθνος καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ δοκιμασθοῦν πολὺ σκληρά. Νὰ προσεύχεσθε νὰ μὴν σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ», εἶχε ἐπισημάνει ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης σὲ τρεῖς ἀνώτερους ἀξιωματικούς τῆς ἀστυνομίας, ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκαν στὸ νοσοκομεῖο Γεννηματᾶ, ποὺ νοσηλευόταν. Πέρασαν σχεδὸν τριάντα χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή του καὶ σήμερα διαπιστώνεται πόσο προφητικὰ καὶ ἀληθινὰ ἦταν τὰ λόγια του.

Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ταλαιπωρημένος ἀπὸ μία μακροχρόνια οἰκονομικὴ κρίση, ἀπὸ μία μεγάλη πληγὴ ποὺ ἄφησε πίσω της 15.000 καὶ πλέον θύματα (αὐτοκτονίες) καὶ ἀφαίμαξη τῶν νέων μας, μεγάλος ἀριθμὸς τῶν ὁποίων κατέφυγαν στὸ ἐξωτερικὸ πρὸς ἀναζήτηση ἐργασίας, δέχθηκε μία δεύτερη μεγαλύτερη τῆς πρώτης πληγή, αὐτὴ τῆς ἀσθένειας τοῦ κορωνοϊοῦ. Τὰ λόγια εἶναι φτωχὰ γιὰ νὰ περιγράψουν τὴν ἐπικρατοῦσα ἀνασφάλεια, τὰ ἔντονα φοβικὰ σύνδρομα τοῦ θανάτου, τὶς ἀπανωτὲς θλίψεις καὶ τὸ διχασμὸ τοῦ λαοῦ (ἐμβολιασμένοι καὶ μὴ ἐμβολιασμένοι). Στοιχεῖα ποὺ συνθέτουν μία εἰκόνα πρωτοφανῆ. Δημιουργοῦνται δὲ συνθῆκες τέτοιες ποὺ ἀρκεῖ μία μικρὴ σπίθα γιὰ νὰ ἀνάψει ἀνεξέλεγκτη μία κοινωνικὴ πυρκαγιά, ποὺ θὰ ἐπιφέρει τραγικὲς συνέπειες… στον εὐλογημένο τόπο μας.

Παράλληλες  πνευματικὲς κρίσεις τοῦ ἰδίου καὶ μεγαλύτερου μεγέθους εἴχαμε καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπιγραμματικὰ θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ τρεῖς ἐξ αὐτῶν, οἱ ὁποῖες κατὰ τὴν ἄποψή μας συνετέλεσαν στὴν δραματικὴ κατάσταση ποὺ βιώνει σήμερα τὸ χριστεπώνυμο ποίμνιο. Ἡ ψευτοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, κατὰ τὴν ὁποία ἐπιχειρήθηκε ἡ ἰσοτιμία τοῦ ψεύδους μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς αἵρεσης συγκλόνισε καὶ συνεχίζει νὰ συγκλονίζει συθέμελα τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κατόπιν αὐτῆς ἦρθε ἡ χορήγηση αὐτοκεφαλίας σὲ μὴ ἔχοντας κανονικὴν χειροτονία Οὐκρανοὺς ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ παράβαση τῶν ἱερῶν κανόνων, ἡ ὁποία λογίζεται ὡς ἐμπαιγμὸς τῆς θρησκευτικῆς μας ἡγεσίας πρὸς τὸν τριαδικὸ Θεό…

Ὁ οὐρανὸς ὡστόσο ἔστειλε καὶ συνεχίζει νὰ στέλνει τὰ κατάλληλα ἀφυπνιστικά μηνύματα πρὸς ὅλους αὐτοὺς τοὺς κληρικοὺς ποὺ παρεκτράπηκαν καὶ πρωτοστάτησαν (πλημμύρες σὲ ἐκκλησιαστικὲς ἐπαρχίες, πυρκαγιές, ἀσθένειες ἀκόμη καὶ αἰφνίδιοι θάνατοι) ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ σκληρότητα τῶν καρδιῶν τους ἦταν καὶ εἶναι τέτοια ποὺ τὰ μηνύματα ἔμειναν ἀκωδικοποίητα. Ἀκολούθησε ἡ ἀσθένεια τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία προκάλεσε ἰσχυροὺς τριγμοὺς ἀμφισβήτησης στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως στὴ Θεία Εὐχαριστία-Θεία Κοινωνία (ἔντονη ἀμφισβήτηση κουταλάκια μίας χρήσης κ. ἄ.), στὴν ὀρθόδοξη Θεολογία (βλ. μασκοφορία ἐντὸς τῶν ναῶν), στὴν παραβίαση τῶν ἱερῶν παραδόσεων (βλ. ἑορτασμὸς Πάσχα) καὶ ἀπέδειξε περίτρανα τὴν πνευματικὴ ξηρασία καὶ τὸ ἀκατήχητο κλήρου καὶ λαοῦ.

Κοινὸ γνώρισμα τῆς πρωτοφανοῦς δοκιμασίας τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ ἀπιστία ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση ἡ ὀλιγοπιστία, ποὺ δεικνύουν εὐθαρσῶς τὸ ὅλο φάσμα τῆς ἀμετανοησίας, κοινῶς τοῦ ὀλισθηροῦ κατήφορου καὶ τῆς συνειδητῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεό. Ἀκόμη καὶ ὅσοι συγκαταλέγουμε τοὺς ἑαυτούς μας στοὺς πιστοὺς ἐὰν ἐρευνήσουμε τὶς ψυχὲς μας σὲ βάθος εὔκολα μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἀπέχουμε κατὰ πολὺ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη. Κλῆρος καὶ λαὸς ἔχουμε φτιάξει ἕνα Θεὸ στὰ μέτρα μας. Ἡ πίστη ἄλλωστε εἶναι ταυτόσημη μὲ τὸ θαῦμα, τὴ θυσία, τὴν ἀνιοδοτελή ἀγάπη, τὴν ἀφοβία, τὸν ἡρωϊσμὸ, τὴν ἀντίθεση στὸ νοσηρό ρεῦμα…

Οἱ πτώσεις λοιπόν τῆς σημερινῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς κοινωνίας παρομοιάζονται μὲ τὴν πτώση τοῦ τάγματος τοῦ Ἑωσφόρου, ἡ ὁποία σταμάτησε ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ, ποὺ ἀναφώνησε «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου» καὶ ἀποκαταστάθηκε ἄμεσα ἡ ἁρμονία στὴ σχέση μὲ τὸν τριαδικὸ Θεό. Σήμερα προσδοκοῦμε νὰ ἀκούσουμε καὶ πάλι τὴ φωνὴ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, ἔτσι ὥστε νὰ δώσουμε ὁριστικὸ τέλος στὴν ὑποκρισία, στὴν ἰδιοτέλεια, στὸ ψεῦδος, στὶς κάθε εἴδους μορφὲς ἀνωμαλίας, ποὺ προβάλλονται ὡς φυσιολογικὲς καὶ ἐν γένει στὰ κάθε εἴδους ἐγκλήματα ἐμφανῆ καὶ ἀφανῆ ποὺ διεξάγονται στὸ ὄνομα τῆς τεχνολογικῆς ἐξέλιξης.

Ὁ φόβος ὡς σεβασμὸς καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, νοούμενη ὡς ἀκλόνητη πίστη πρὸς Αὐτὸν ποὺ διακήρυξε πὼς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ζωὴ καὶ τὸ Φῶς δηλαδὴ τὸν Σωτήρα Χριστὸ ἀποκαταστάθηκε ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ θανάτου καὶ τὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἐπιστήμη!

Ὡς ἐκ τούτου μέσα στὸν ὑπάρχοντα σκοταδισμὸ τῆς σύγχρονης πραγματικότητας ἡ δήλωση τοῦ δυστυχοῦς ἀρχιερέως –λειτουργοῦ τοῦ Ὑψίστου ὅτι ἄλλο πίστη καὶ ἄλλο ἐπιστήμη ἐκλαμβάνεται ὡς φυσιολογική. Ὅπως ὡς φυσιολογικὸς νοεῖται καὶ ὁ διωγμὸς πρὸς ὅλους αὐτοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ποὺ ἀντιδροῦν ἔναντι τῆς μεθοδευμένης χαοτικῆς κατάστασης ποὺ ἐπικρατεῖ. Φυσιολογικὲς δὲ δύναται νὰ ἐκληφθοῦν καὶ οἱ παρασκηνιακὲς καὶ ὑπὸ τὸ μόδιον διεργασίες τῆς Πολιτείας μέσω τῶν «εἰδικῶν» αὐτοανακηρυχθέντων σωτήρων καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ  στοὺς ἱερεῖς μας. Φυσιολογικὲς μποροῦν νὰ ἐκληφθοῦν καὶ οἱ ἐπιβραβεύσεις τῆς κυβέρνησης φανερὲς καὶ ἀφανεῖς πρὸς τοὺς θρησκευτικοὺς ἐκείνους λειτουργοὺς (ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς) ποὺ ἐζήλεψαν τὶς φωνὲς τῶν ἐκκωφαντικῶν Σειρήνων καὶ κατάντησαν φθηνοὶ λαϊκοὶ πολυδιαφημιστὲς καὶ ἐλεεινοὶ κράχτες ἀδόκιμων καὶ ἐπικίνδυνων ἐμβολίων. Συμβάλουν ἔτσι ἀσυναίσθητα στὴν ἐνίσχυση τοῦ διχασμοῦ τῶν πιστῶν ἀλλὰ καὶ στὴ δημιουργία ἑνὸς παπικοῦ, ὑποκριτικοῦ,  πέρα ὡς πέρα, μοντέλου στὴν σχέση ἀνθρώπου καὶ Θεοῦ, γεγονὸς ποὺ δηλοῖ ὄχι μόνο ἀπερισκεψία ἀλλὰ καὶ ἄγνοια στὰ τοῦ Θεοῦ πράγματα καὶ διδασκαλία.

Δὲν μπορεῖ λ. χ. νὰ ἐκλαμβάνεις ὡς συνωμοσιολογία διαπιστώσεις, ἔρευνες καὶ ἀδιάσειστα στοιχεῖα, ποὺ συνυπογράφονται ἀπὸ νομπελίστες καὶ ἄριστους στὸ εἶδος τους ἰατροὺς σὲ παγκόσμια κλίμακα μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσεις καὶ νὰ στηρίξεις ἕνα «ἑτοιμοθάνατο» πολιτικὸ σύστημα ἀνομίας καὶ τὸ ἀφήγημα μίας προγραμματισμένης ἐδῶ καὶ δεκαετίες γενικῆς γενοκτονίας, που σχεδιάζουν οἱ σύγχρονοι ἐκφραστὲς τοῦ μυστηρίου τὴς ἀνομίας.

Στὸ πνευματικὸ λοιπὸν αὐτὸ ἕλος, ὅπου ἐπικρατεῖ σήψη καὶ δυσωδία καὶ κυριαρχοῦν τὰ μικρόβια καὶ τὰ κάθε λογῆς δηλητήρια ἔρχεται ὡς φυσιολογικὸ ἂν καὶ καταδικαστέο καὶ ἀπαράδεκτο ἀπὸ πάσης ἀπόψεως τὸ βιτριόλι τοῦ νεαροῦ καθηρημένου ἀπελπισμένου 37χρονου ἱερέα, ποὺ ἔριξε πρὸς τοὺς φυσικοὺς δικαστές του. Δὲν θὰ μείνουμε στὴν παράλογη καὶ παράνομη αὐτὴ καθεαυτὴ πράξη του –εὐτυχῶς δὲν ὑπῆρξαν θύματα- γιὰ τὴν ὁποία ἤδη πολλὰ ἔχουν γραφτεῖ. Θὰ ἐπικεντρωθοῦμε κυρίως στὸ γιατί τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καὶ στὴν ἀπουσία τῆς θείας χάρης.

Οἱ αἰτίες εἶναι ἀμιγῶς πνευματικὲς κι αὐτὸ ἂς τὸ γνωρίσουν καλὰ οἱ παροικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ.

Γιατί εἶναι ἀδιανόητο νὰ καταδικάσεις τὸ «δίκαιο» τῶν μητροπολιτῶν Κυθήρων Σεραφεὶμ καὶ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ. Δὲν μπορεῖ νὰ καταδικάσεις στὸ ὄνομα μίας ὑποκριτικῆς καὶ ψεύτικης συνοδικῆς ὑπακοῆς, ποὺ κατὰ κόρον ἀσύστολα παραβιάζεται (βλ. Κολυμπάρι, Αὐτοκέφαλο Οὐκρανίας, ἐπισκέψεις Πάπα κ. ἄ. ) τὶς κατοχυρωμένες ἀπὸ οἰκουμενικὲς συνόδους παραδόσεις. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑποκύπτεις στὰ πλούσια κυβερνητικὰ δῶρα καὶ νὰ ἀποδέχεσαι τὶς ἀφόρητες πιέσεις περὶ ἐπιβολῆς παραδειγματικῆς τιμωρίας σεβάσμιων ἀρχιερέων. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαπολύεις διωγμοὺς καὶ νὰ ἐπιβάλλεις ἐξοντωτικὲς τιμωρίες σὲ δῆθεν «ἀπείθαρχους» ἱερεῖς, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ τήρησαν τὶς παραδόσεις καὶ ἔκαναν τριήμερη Ἀνάσταση καὶ ὄχι διήμερη, ὅπως ἤθελε τὸ νοσηρὸ στὴν πράξη συνοδικὸ ὑποκριτικὸ-φαρισαϊκὸ συνοδικὸ σύστημα.

Ὅλες αὐτὲς οἱ συνειδητὲς παρεκτροπὲς εἶναι λογικὸ νὰ ἔχουν καὶ τὶς συνέπειές τους, οἱ ὁποῖες στὴν πρώτη φάση νοοῦνται ὡς προειδοποιητικὰ μηνύματα, ποὺ ἀποσκοποῦν στὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἀσφάλεια ποὺ παρέχεται διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς μετανοίας. Ἐὰν μάλιστα δὲν προχωρήσει τάχιστα ἡ ἀποκωδικοποίηση τῶν πολλαπλῶν αὐτῶν μηνυμάτων τότε οἱ «βομβαρδισμοὶ» ἐξ οὐρανοῦ καὶ τὰ τραντάγματα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἀποσκοπώντας νὰ ἐπαναφέρουν τὶς ἰσορροπίες στὴν κοινωνία μας, θὰ ἀποτελοῦν τὸ φυσικὸ ἐπακόλουθο, ποὺ θὰ ἐπιβεβαιώσει τὰ προφητικὰ λόγια παλαιῶν καὶ σύγχρονων ἁγίων. Τότε ὁ θρῆνος θὰ εἶναι πολλαπλάσιος καὶ ὁ πόνος ἀπὸ τὶς πληγὲς ἀσήκωτος… Ὅταν λοιπόν ἔχoυμε πάρει τὸν δρόμο τοῦ “θελήματός” μας, περπατώντας στὸ “σκότος” καὶ στὴν “πλάνη”, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει ὁ Θεός, χωρὶς νὰ ἐπέμβει στὸ αὐτεξούσιό μας, εἶναι νὰ ἐπιτρέψει νὰ συμβοῦν κάποια  γεγονότα ποὺ  σκοπὸ καὶ μόνο ἔχουν τήν  “ἀφύπνισή” μας.

Γι’ αὐτὸ εἶναι καιρὸς νὰ σταματήσει ὁ ἐμπαιγμὸς τοῦ Κυρίου μας καὶ ὁ σκανδαλισμὸς τοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίου! Γιατί δὲν μπορεῖς καλέ μου Ἐπίσκοπε νὰ σιωπᾶς ἔναντι μίας σειρᾶς ἐγκλημάτων ποὺ ἑδραιώνουν τὴν πνευματικὴ σήψη. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν σχολιάζεις τὶς πρωθυπουργικὲς διακηρύξεις περὶ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν ἐλευθεριῶν καὶ τοῦ ὑπερθεματισμοῦ τῆς ἀνωμαλίας. Δὲν μπορεῖ νὰ σφυρίζεις ἀδιάφορα στὴν ἐπιβαλλόμενη ἀπὸ τὴν ἔκθεση τῆς ὁμοφυλόφιλης Λούνατσεκ διδασκαλία σεξουαλικῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τὰ νηπιαγωγεῖα, ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν de facto ἀποδοχὴ ὡς φυσιολογικοῦ τοῦ λεγομένου τρίτου φύλου.

Δὲν μπορεῖ στὸ ὄνομα τῆς διπλωματίας καὶ τῶν πάσης φύσεως οἰκονομικῶν, πολιτικῶν καὶ γεωπολιτικῶν ἐπιδιώξεων  τῆς κυβέρνησης τῶν ἀφορισμένων, νὰ ὑποδέχεσαι ὡς ἀρχηγὸ Ἐκκλησίας ἕναν ἐνσυνείδητο αἱρεσιάρχη, τὸν Πάπα. Καὶ ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποδέχεσαι ἀλλὰ νὰ τὸν συνοδεύεις καὶ νὰ τὸν παρουσιάζεις στὸν πιστὸ λαὸ ὡς ἄνθρωπο ταπεινό, ὡς πιστό τοῦ Θεοῦ, ὥς ἁγνή περιστερὰ ἑνῶ εἶναι ἐπικίνδυνος κόρακας. Καὶ ἀκόμη νὰ σχεδιάζεις μαζί του θρησκευτικὲς ἐπενδύσεις βεβηλώνοντας ὅτι ἱερὸ καὶ ὅσιο διαφύλαξαν ἀμόλυντα μὲ θυσίες καὶ μαρτύριο οἱ Πατέρες καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γιατί ὁ Πάπας Φραγκίσκος μπορεῖ νὰ  ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἑλλάδα τὸν προσεχῆ Σεπτέμβριο μὲ ἐπίσημη πρόσκληση τῆς προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀλλὰ θὰ ἀκολουθήσει κατὰ βῆμα πρόγραμμα ἐπίσκεψης, ποὺ κατάρτισε ἀμιγῶς ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἂς μὴν κρυβόμαστε καλέ μου Ἀρχιεπίσκοπε, καλοί μου Ἀρχιερεῖς πίσω ἀπὸ τὸ δάκτυλο μας, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀρεστοὶ στὸ λαὸ ἐνῶ ταυτόχρονα ξηλώνουμε ὅτι μὲ κόπο μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες γιὰ νὰ διαφυλάγουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Σχεδιάζετε συλλείτουργα στοὺς Φιλίππους, στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Βέροια, στὴν Ἀθήνα, τὴν Κόρινθο μὲ τὸν Πάπα καὶ τὴν κουστωδία του, ἀγνοώντας τὶς ρήσεις μεγάλων ἁγίων ἀναστημάτων, ὅπως τοῦ Ἰσαποστόλου Ἁγίου Κοσμᾶ καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου τοῦ Γόρδιου. (Ὁ τελευταῖος παρομοίαζε τὸν Πάπα ὡς θηρίο τοῦ Ἀντίχριστου, ποὺ θὰ βγεῖ μέσα ἀπὸ τὴν ψεύτικη εὐσέβεια). Γνωρίζετε καλὰ ὅτι ἔτσι θὰ καταφέρετε νὰ προετοιμάσετε τὸν ἀκατήχητο κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἑλληνικὸ λαὸ νὰ ἀποδεχθεῖ γιὰ ἀμιγῶς γεωπολιτικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς λόγους μία ἕνωση τῆς ἀλήθειας μὲ τὸ ψεῦδος, μία ἕνωση μὲ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν αἵρεση. Ἀλλὰ ἐθελοτυφλεῖτε ἐνώπιον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία ρητῶς περιγράφει τί συνέβη σὲ ἀνάλογες προσπάθειες τοῦ παρελθόντος ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου μέχρι καὶ τὴν ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας ἀλλὰ καὶ τὸ …θάνατο σύγχρονων Ἀρχιερέων ποὺ ἀνοικτὰ φλέρταραν μὲ τὴν προσκύνηση τῆς παντόφλας τοῦ Πάπα καὶ βρῆκαν εἴτε αἰφνίδιο εἴτε σκληρὸ θάνατο… Ὁ νοῶν νοείτω!

Τὸ ἀνωτέρω ἄρθρο δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα Στύλος Ὀρθοδοξίας τὸν Ἰούλιο

ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ 2021 

orthodoxia.gr