Ναι, ναι, πράγματι είμαστε ανόητοι για χάρη του Χριστού! Ω ευλογημένη Ξένη διά Χριστόν σαλή της Πετρουπόλεως, περιπλανώμενη ξένη, αναστενάζοντας πάντα για την ουράνια πατρίδα, δίδαξέ μας πώς να ξεφεύγουμε τις παγίδες του κόσμου πορευόμενοι με ‘’πτωχεία’’ πνεύματος, με πίστη και προσευχή.

 

 

Οσία Ξένη της Πετρουπόλεως, η διά Χριστόν σαλή

Εορτάζει στις 24 Ιανουαρίου

Στίχοι.
Ξένον βίον ζήσασα ἐν κόσμῳ Ξένη
Ξένων δωρεῶν παρὰ Θεοῦ μετέσχες.
Ξενότροπον ξενίην δέχοιο παρ’ ἡμῶν ὦ Ξένη.

“Είμαι συνηθισμένη στο κρύο και τη βροχή, δεν μπορώ να συνηθίσω απλώς τον κακό καιρό στις καρδιές των ανθρώπων”. Οσία Ξένια Αγίας Πετρούπολης η δια Χριστόν σαλή

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
”Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.”
Οι ταπεινοί διαφυλάσσουν τον πνευματικό τους πλούτο στο θησαυροφυλάκιο του Θεού.

«ημείς μωροί δια Χριστόν …» Α’ Κορ. δ. 10
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Είθε όλοι εμείς, που είμαστε βαπτισμένοι με το Σημείο του Σταυρού, όχι μόνο να υπομένουμε εύκολα, αλλά και με ευχαρίστηση να δεχόμαστε το όνομα «ανόητος» για χάρη του Χριστού! Ας σκιρτούμε και ας χαιρόμαστε, όταν αυτοί που δεν πιστεύουν μας αποκαλούν έτσι, γιατί αυτό σημαίνει ότι είμαστε κοντά στον Χριστό και μακριά από αυτούς που δεν πιστεύουν. Ας χαιρόμαστε και ας σκιρτούμε και ας επαναλαμβάνουμε με δυνατή ηχώ στα αυτιά του κόσμου: ναι, ναι, πράγματι είμαστε ανόητοι για χάρη του Χριστού!
Πάνσοφε Κύριε, ενισχύσε μας με τη δύναμή Σου, ώστε να μην φοβόμαστε τον άπιστο κόσμο όταν μας χτυπά με μαστίγια ή όταν μας προσβάλλει με λόγια για χάρη Σου.

***

Οσία Ξένη της Πετρουπόλεως, η διά Χριστόν σαλή

«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω» Ιωα. Α’: 2,15

Αυτόν τον πρώτο Μακαρισμό της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου μας “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών” μπορούμε να τον αποδώσουμε πλήρως στην ευλογημένη δούλη του Θεού Ξένη, την δια Χριστόν σαλή. Ανήκε σ’ αυτούς που είναι “πτωχοί τω πνεύματι” και τα σαράντα πέντε χρόνια της ασκητικής της ζωής δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και μία καθίδρυση της Βασιλείας των ουρανών στην καρδιά της.

Πάνω στην μαρμάρινη πλάκα του τάφου της οσίας Ξένης, στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ, στην Αγία Πετρούπολι, υπήρχε η εξής επιγραφή:

«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ενθάδε κείται το σώμα της δούλης του Θεού Ξένης Γρηγοριέβνας, συζύγου του ψάλτου της Αυλής, συνταγματάρχου Ανδρέου Θεοδώροβιτς Πετρώφ.
Εχήρευσεν 26 ετών, μια προσκυνήτρια επί 45 έτη, έζησε συνολικώς 71 έτη.
Ήτο γνωστή υπό το όνομα Ανδρέας Θεοδώροβιτς.
Οποιοσδήποτε με εγνώρισε, ας προσευχηθή δια την ψυχήν μου, ώστε να σωθή η ιδική του. Αμήν.»

Αυτό το απλό κείμενο αποτελεί το λιτό Συναξάρι της πλούσιας σε χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ζωής της οσίας Ξένης της Ρωσίδος. Δυστυχώς είναι πολύ ολίγες οι πληροφορίες για την ένθεη ζωή της μεγάλης αυτής δούλης του Θεού, η οποία έζησε στην Πετρούπολι τον δέκατο όγδοο αιώνα, στην εποχή της Αυτοκρατορίσσης Ελισάβετ Πετρόβνα και της Αικατερίνης Β’.

Είχε υπανδρευθή τον ψάλτη της αυλής, Συνταγματάρχη Ανδρέα Θεοδώροβιτς Πετρώφ και ζούσε μαζί του ευτυχισμένα. Εκείνο το γεγονός, το οποίο αποτέλεσε την αφετηρία μιας νέας υψηλής πνευματικής ζωής για την Ξένη, ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του συζύγου της. Ο νεαρός Συνταγματάρχης Ανδρέας ξαφνικά άφησε τον κόσμο αυτό μια βραδυά ενώ ευρισκόταν σε μια διασέδασι οινοποσίας, ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς να προλάβη να μεταλάβη τα άγια Μυστήρια.

Η νεαρή χήρα συγκλονίστηκε. Σε ηλικία εικοσιέξι (26) χρόνων, χάνοντας τον σύντροφό της που υπεραγαπούσε και μένοντας χωρίς παιδιά, έχασε και τον προσανατολισμό της, όσον αφορά τον κόσμο τούτο. Ένοιωσε βαθειά την ματαιότητα της πρόσκαιρης αυτής ζωής, με την οποία συνδεόταν μέχρι τότε διά μέσου του συζύγου της. Τα δεσμά όμως τώρα ελύθησαν και το πέρασμα του αγαπητού της Ανδρέα στην αιωνιότητα την συνέδεσε άρρηκτα με την όντως ζωή, την ζωή που απολαμβάνουν οι δίκαιοι, οι οποίοι είναι ενωμένοι με την πηγή της ζωής, τον Μακάριο και μόνο Δυνάστη Κύριο και Θεό μας.

Η έναρξις της νέας ζωής της έγινε με μία πράξι που γέμισε έκπληξι τους φίλους και συγγενείς της. Η Ξένη άρχισε να μοιράζη όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ελεημοσύνη στους φτωχούς. Έδωσε ακόμη και το σπίτι της στην αγαπητή φίλη της Παρασκευή Αντώνοβα. Οι συγγενείς της ενόμισαν ότι η νεαρή χήρα είχε χάσει τα λογικά της και απευθύνθηκαν στους Επιτρόπους επί της κληρονομίας του συζύγου της, για να την εμποδίσουν από την διάθεσι του πλούτου.

Οι Επίτροποι, μετά από μακρά και προσεκτική εξέτασι, απεφάνθησαν ότι η Ξένη ήταν διανοητικώς εξαιρετικά υγιής και συνεπώς είχε το δικαίωμα να διαθέτη την περιουσία της όπως της άρεσε. Θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε μια μικρή παρέκβασι, για να εννοήσουμε κάπως πληρέστερα το πνευματικό κλίμα της εποχής της οσίας Ξένης.

Ο 18ος αιώνας στην Ρωσία, παρ’ όλη την στροφή προς την Δύσι, την απομάκρυνσι από την Ορθόδοξη Παράδοσι και τον κρατικό διωγμό του Μοναχισμού, μας έδωσε μεγάλους Αγίους, οι οποίοι προξένησαν θαυμαστή άνθησι στην πνευματική ζωή των Ρώσων. Μερικά από τα πανεύοσμα άνθη του Θείου Παρακλήτου που μετέδωσαν το ιλαρό φως της αγιότητος σ’ όλη την Ρωσία τον 18ο αιώνα ήσαν

ο όσιος Ιώβ του Σολόφσκυ (+9 Μαρτίου 1720), ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (+2 Ιανουαρίου 1833), η οσία Αλεξάνδρα του Ντιβέγιεβο (+13 Ιουνίου 1789), ο όσιος Ναζάριος του Βαλαάμ (+1809), ο όσιος Θεόδωρος του Σαναξάρ (+19 Φεβρουαρίου 1791), για τον οποίο θα ομιλήσουμε στην συνέχεια, η οσία Μάρθα του Αρζαμάς (+30 Απριλίου 1813), μαθήτρια του οσίου Θεοδώρου, ο όσιος Παίσιος Βελιτσόφσκυ (+15 Νοεμβρίου 1794), ο όσιος Δοσίθεος του Κιέβου, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν γυναίκα (+25 Σεπτεμβρίου 1776), η οσία Δοσιθέα της Μόσχας (+1810), ο όσιος Τύχων του Ζαντόνσκ (+13 Αυγούστου 1783), ο Μητροπολίτης Φιλόθεος της Σιβηρίας (+31 Μαίου 1727) κ.α.

Μέσα στο ρεύμα αυτής της ησυχαστικής Ρωσικής αναγεννήσεως ευρίσκεται ο σύγχρονος της αγίας Ξένης Μακάριος Θεόδωρος του Σαναξάρ. Τον αναφέρουμε εδώ για τον εξής λόγο: Ο Θεόδωρος ήταν ένας πολύ γνωστός Στρατιωτικός της Αυλής στην Πετρούπολι. Ο ξαφνικός θάνατος ενός Αξιωματικού της Αυλής σ’ ένα γλέντι άλλαξε τελείως την ζωή του. Έγινε Μοναχός και αργότερα Πνευματικός.

Είναι πολύ πιθανόν ο Αξιωματικός που απέθανε να ήταν ο σύζυγος της οσίας Ξένης. Έτσι αυτό το λυπηρό γεγονός έγινε αιτία να ανοίξη ο δρόμος της αγιότητος σε δύο Ρώσους Αγίους. Είναι επίσης πολύ πιθανόν ότι η οσία Ξένη εγνώρισε τον Μακάριο Θεόδωρο και έλαβε από αυτόν αργότερα πνευματικές συμβουλές. Ο Θεόδωρος, αφήνοντας την δόξα του απατεώνος του κόσμου, έγινε Μοναχός στα δάση του Ροσλάβλ και του Σάρωφ και αργότερα παρά την βασιλική κρατική απαγόρευσι, ίδρυσε ιδικό του Μοναστήρι στο Σαναξάρ, όπου τον ακολουθούσαν πολλοί νέοι από το Σάρωφ, οι οποίοι επιθυμούσαν μια υψηλότερη πνευματική ζωή.

Ο όσιος Θεόδωρος αλληλογραφούσε με τον ευλογημένο άνθρωπο του Θεού Παϊσιο Βελιτσκόφσκυ και τον άγιο Τύχωνα του Ζαντόνσκ, τον οποίο και γνώρισε προσωπικά. Το 1778 εξωρίσθη στα νησιά του Σολόφσκυ. Τότε μερικοί μαθηταί του πήγαν στον Μακάριο Παϊσιο Βελιτσκόφσκυ. Ένας από αυτούς, ο Θεοφάνης, έγινε ύστερα υποτακτικός του Μητροπολίτου Γαβριήλ της Πετρουπόλεως και βοήθησε να ανακληθή ο διδάσκαλός του Θεόδωρος από την εξορία.
Ο Θεόδωρος, όταν γύρισε στο Σαναξάρ, ίδρυσε ένα γυναικείο Μοναστήρι στο Αρζαμάς. Εκοιμήθη εν Κυρίω την 19η Φεβρουαρίου 1791.

«ημείς μωροί δια Χριστόν …» Α’ Κορ. δ. 10

Η ευλογημένη Ξένη έχοντας υποστή την καλή εν Χριστώ αλλοίωσι, μετά την τελεία αποδέσμευσί της από τα εμπόδια της κοσμικής ζωής, εξαφανίσθηκε από την Πετρούπολι. Η απουσία της διήρκησε οκτώ χρόνια. Πού ήταν όλο αυτό το διάστημα; Λέγεται ότι έζησε σε κάποιο Ερημητήριο με Αδελφότητα ιερών Ασκητριών, διδασκομένη για την προσυχή και την πνευματική ζωή από μια Γερόντισσα. Σ’ αυτήν την περίοδο έφθασε στο ύψιστο σημείο πνευματικής τελειότητος και αξιώθηκε του χαρίσματος ”της διά Χριστόν σαλότητος”…

Τί είναι όμως αυτή ”η διά Χριστόν σαλότης”, η οποία χαρακτήριζε και άλλους Αγίους της Εκκλησίας μας; Ο ”διά Χριστόν σαλός” έχει φθάσει πρωτίστως σε μεγάλα ύψη αγιότητος, έχει ενωθή κατά χάριν με τον Θεό. Η καρδιά του φλέγεται από τον θείο έρωτα. Έχει μεταμορφωθή εν Χριστώ, έχει ανέλθει στην κορυφή της απαθείας.
Η φιληδονία, η φιλοδοξία και η φιλαργυρία είναι πλέον για τον λογικότατο αυτόν σαλό τελείως ανόητα και μισητά, ξένα από την αγία ατμόσφαιρα της Χάριτος, στην οποία ζη και κινείται. Ο διά Χριστόν σαλός, ευρισκόμενος σε μια τέτοια χαριτωμένη και ένθεη κατάστασι, καλείται από τον Κύριό μας να σηκώση ένα ιδιαιτέρως βαρύ σταυρό: 
Να ζη μεταξύ των ανθρώπων προσποιούμενος τον σαλό, τον τρελλό, τον ανισόρροπο, και κρύβοντας με την προσποιητή σαλότητα τον πλούτο των αρετών του, να αγωνίζεται για την πνευματική ωφέλεια των άλλων. Μέσα στην γενική περιφρόνησι και τον κατατρεγμό του ενεργεί πράγματα θαυμαστά και γίνεται αιτία μετανοίας και σωτηρίας πολλών ανθρώπων. Εμπαίζει τον κόσμο και τις δήθεν αξίες του κόσμου και καθοδηγεί τις ψυχές στην μοναδική αξία, στην αληθινή ελευθερία των τέκνων του Θεού, στην μακαρία εκείνη κατάστασι, όπου μαζί με τον θείο Απόστολο Παύλο λέγει ο άνθρωπος: ”ζ ω  ο υ κ έ τ ι  ε γ ώ,  ζ η  δ ε  ε ν  ε μ ο ί  Χ ρ ι σ τ ό ς”.

***

Έτσι λοιπόν και η αγία Ξένη, μετά από οκτώ χρόνια μαθητείας στο σχολείο της ερήμου, γεμάτη από τα χαρίσματα του Θείου Παρακλήτου, επιστρέφει στην αγία Πετρούπολι, για να συνεχίση τον αγώνα της εναντίον του σατανά ανάμεσα στους ανθρώπους και να τους βοηθήση να αναγεννηθούν εν Χριστώ. Φόρεσε μια από τις παλιές στολές του συζύγου της και ισχυριζόταν ότι ο άνδρας της δεν απέθανε, αλλά ζη και είναι αυτή η ίδια!…

Ποτέ δεν απαντούσε σε κανέναν όταν την εφώναζαν Ξένη Γρηγορίεβνα, αλλά αντιθέτως με ευχαρίστησι αποκρινόταν σε όποιον την ωνόμαζε με το όνομα του συζύγου της Ανδρέα Θεοδώροβιτς. Πρέπει να σημειωθή ότι η σαλότητα της Ξένης είχε κάτι το εντελώς ιδιαίτερο και βαθύτερο από τις γνωστές μας περιπτώσεις. Η όλη της προσπάθεια διαποτιζόταν από την βαθειά πνευματική αγάπη προς τον σύζυγό της. Είχε την ελπίδα, κατά κάποιον τρόπο, ότι σηκώνει επάνω της το βάρος των αμετανοήτων αμαρτημάτων του νεαρού Ανδρέα, ο οποίος απέθανε χωρίς να έχη μεταλάβη τα Άχραντα Μυστήρια.

Η Ξένη, πενθώντας για τις ιδικές της αμαρτίες και του συζύγου της, εγκατέλειψε το σπιτικό της και άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της Αγίας Πετρουπόλεως, ιδιαιτέρως δε στην φτωχότερη συνοικία της πόλεως που λεγόταν Στορονά. Πολύ συχνά την εύρισκαν στην περιοχή της ενορίας του αγίου Ματθαίου, όπου ζούσαν οι πιο φτωχοί μέσα σε πενιχρές καλύβες. Στην αρχή, οι κάτοικοι της Στορονά νόμιζαν ότι αυτή η παράξενη γυναίκα ήταν μια αγαθούλα ζητιάνα και οι πονηροί άνθρωποι, ιδίως τα αλητόπαιδα, συχνά την κυνηγούσαν και την περιγελούσαν. Με πλήρη πραότητα η Ξένη είχε πάντοτε προ των οφθαλμών της την μορφή του πολυπαθούς Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος αγόγγυστα άκουσε όλες τις κατηγορίες, υπέφερε όλους τους διωγμούς, βασανίστηκε τρομερά και τελικά σταυρώθηκε για την αγάπη και σωτηρία των ανθρώπων.

Έχοντας ως παράδειγμα το μαρτύριο του Σωτήρος μας Χριστού, η ευλογημένη Ξένη αντιμετώπιζε με πραότητα, ανεξικακία και σιωπή τις κακουχίες, τις κατηγορίες και τους κατατρεγμούς των ανθρώπων. Η προσευχή της ήταν εκείνη του Κυρίου μας: ”Πάτερ, άφες αυτοίς’ ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν!”. Μόνο μια φορά ωργίσθηκε, όταν τα αλητόπαιδα δεν αρκέσθηκαν να την κοροιδεύουν και υβρίζουν, αλλά άρχισαν να τις ρίχνουν λάσπες, πέτρες και χώματα. Τότε η  Ευλογημένη σήκωσε το μπαστουνάκι της, που δεν αποχωριζόταν ποτέ, και τα πήρε στο κυνήγι. Μετά από αυτό το γεγονός, οι κάτοικοι της Στορονά άρχισαν να σέβωνται την Ξένη… 

”Ουδέν έστι κρυπτόν, ο ου γνωσθήσεται” 

Προοδευτικά ο κόσμος άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι δεν είχε μπροστά του μια απλή ζητιάνα, αλλά κάτι περισσότερο΄ ότι δεν επρόκειτο για μια αγαθούλα άξια περιφρονήσεως, αλλά για μια φωτισμένη ύπαρξι, για ένα δοχείο της θείας Χάριτος, για ένα φως Χριστού. Σιγά – σιγά άρχισαν όλοι να της φέρωνται με ευσπλαχνία και προσπαθούσαν να την βοηθήσουν. Την προσκαλούσαν στα σπίτια τους και της έδιναν χρήματα και ζεστά ρούχα, για ν’ αντιμετωπίση τον φοβερό χειμώνα της Πετρουπόλεως. Το καφτάνι (ποδήρης χιτώνας με μακρυά μανίκια) και η καμιζόλα της (φαρδύς γυναικείος χιτώνας) είχαν γίνει πλέον κουρέλια και έπεφταν από πάνω της.

Μετά άρχισε να φορή διάφορα άλλα ράκη, χειμώνα – καλοκαίρι. Τα πόδια της ήταν πρησμένα από το κρύο, διότι τα κατατρυπιασμένα παπούτσια της στην πραγματικότητα δεν της εχρησίμευαν σε τίποτε. Παρ’ όλα αυτά δεν δέχτηκε να ντυθή με τα ρούχα που της πρόσφεραν. Προτίμησε να φορή ράκη και, εξακολουθώντας την σαλότητά της, χρησιμοποιούσε μια κόκκινη ζακέτα και μια πράσινη φούστα ή τελείως το αντίθετο, διότι αυτά ήταν τα χρώματα της στολής του συζύγου της. Επίσης η Μακαρία δεν δεχόταν χρήματα, εκτός από ωρισμένες ειδικές περιπτώσεις, όταν εγνώριζε ότι αυτοί που της πρόσφεραν την ελεημοσύνη είχαν καθαρή καρδιά.

Συνήθως δεχόταν μόνο τα μικρά χάλκινα νομίσματα (pennies), τα λεγόμενα ”Ο Βασιλεύς έφιππος”, διότι απεικονιζόταν στην μία όψι τους ένας ιππέας. Δεν τα κρατούσε όμως για τον εαυτό της, αλλά τα μοίραζε στους φτωχούς, λέγοντας ταυτοχρόνως κάποια προφητεία με την μυστηριώδη γλώσσα και το κάλυμμα της σαλότητας, για να κρύψη το χάρισμα του Θεού.
Κάποτε η Ξένη συνάντησε μια θεοσεβή γυναίκα στον δρόμο. Της έδωσε ένα νόμισμα και της είπε: ”Πάρε αυτό το ”πεντάδραχμο”. Σ’ αυτό είναι ο Βασιλεύς ιππέας… Θα σβησθή!…”.

Η γυναίκα δέχθηκε το νόμισμα και εξακολούθησε τον δρόμο της, συλλογιζόμενη την σημασία του λόγου της Μακαρίας. Προχωρώντας, είδε από μακρυά το σπίτι της μέσα στις φλόγες. Αμέσως έτρεξε και έφθασε μόλις η φωτιά σβηνόταν. Τότε κατάλαβε την πρόβλεψι της Οσίας κάτω από τα περίεργα λόγια της.
Κρύβοντας η οσία Ξένη τον θησαυρό των αγίων αρετών της από τον κόσμο και περιφρονώντας την μάταιη δόξα και τις τιμές των ανθρώπων ή μάλλον εμπαίζοντας τους τρεις μεγάλους εχθρούς της σωτηρίας μας, τον κόσμο, τον διάβολο και την σάρκα, προχωρούσε διά της πτωχείας και της κακοπαθείας την στενή και τεθλιμμένη οδό προς τον Παράδεισο.

Για πολύ καιρό κανείς δεν ήξερε που η παράξενη ζητιάνα περνούσε τις νύκτες. Οι κάτοικοι της Στορονά και οι Αρχές ενδιαφέρθησαν να μάθουν και η έρευνα απεκάλυψε ότι η Ξένη προσευχόταν όλη την νύκτα γονατιστή έξω στα χωράφια κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Το πρωί σηκωνόταν και έκανε μετάνοιες προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος. Είναι πράγματι θαύμα πως ημπόρεσε να επιζήση κατά τους φοβερούς χειμώνες της Αγίας Πετρουπόλεως. Μερικές νύκτες υπέβαλλε τον εαυτό της σε άλλο είδος κακουχίας.

Κάποτε, το 1794, μια καινούρια Εκκλησία κτιζόταν στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ. Οι εργάτες παρατήρησαν ότι παραδόξως κατά την διάρκεια της νύκτας κάποιος κουβαλούσε σωρούς από τούβλα στην κορυφή του κτιρίου, όπου εχρειάζοντο. Θαύμασαν και απεφάσισαν να ανακαλύψουν ποιος ήταν αυτός ο ακατάβλητος εργάτης. Τοποθέτησαν ένα φρουρό και ανεκάλυψαν ότι ο ακούραστος μεταφορέας ήταν η γηραιά πλέον δούλη του Θεού Ξένη!

”Ο Θεός ταπεινοίς δίδωσι χάριν”

Η Ευλογημένη Ξένη έδωσε ”αίμα” και έλαβε ”πνεύμα”. Κουράσθηκε, αφάνταστα στον καλό αγώνα να υποτάξη την σάρκα το πνεύμα και την ψυχή στον Κύριο και Θεό της. Ταπεινώθηκε και κακοπάθησε πολύ για χάρι του πτωχεύσαντος για την σωτηρία μας Ιησού Χριστού και γι’ αυτόν τον λόγο ο φιλάνθρωπος Σωτήρας μας την αντιδόξασε. Πλούσια τα χαρίσματα της θαυματουργίας και της προοράσεως άρχισαν να ξεχύνωνται από την Μακαρία και οι άνθρωποι ανεγνώριζαν πλέον σ’ αυτήν, την χαρισματούχο ”διά Χριστόν Σαλή”.

Οι κάτοικοι της Στορονά με πολλή και ειλικρινή χαρά εδέχοντο την Οσία στα σπίτια τους, διότι είχε γίνει αντιληπτό ότι η επίσκεψις αυτή θα έφερνε στην οικογένεια θεία ευλογία, ειρήνη και ευτυχία. Οι γονείς που είχαν ασθενή παιδιά, έτρεχαν να εύρουν και να φέρουν στο σπιτικό τους την Μακαρία, διότι αρκούσε αυτή να χαιδέψη το κεφαλάκι τους και να τα φιλήση ή να τα κουνήση στο κρεβατάκι τους για να γίνουν καλά. Οι μαγαζάτορες και οι έμποροι, όταν έβλεπαν την δούλη του Θεού να πλησιάζη, έτρεχαν έξω για να την συναντήσουν και της πρόσφερναν κάτι από την πραμάτεια τους.

Εάν δεχόταν το δώρο ή αν απλώς το ευλογούσε  με μια κίνησι ακουμπώντας το, ο έμπορος εκείνος θα έκανε χρυσές δουλειές όλη την ημέρα. Οι αμαξάδες λαχταρούσαν να την οδηγήσουν όπου εκείνη ήθελε, έστω και για μερικά μέτρα, ή την παρακαλούσαν μόνο να καθήση στην άμαξά τους για λίγες στιγμές. Τούτο, διότι σε οποιαδήποτε άμαξα ανέβαινε, ερχόταν η ευλογία στον αμαξά και είχε την καλύτερη δουλειά της ημέρας. Καμμιά φορά που επισκεπτόταν κάποιον η Οσία, συζητούσε για λίγο και μετά ξαφνικά έπεφτε σε σιγή σαν να άκουγε κάτι. Κατόπιν σηκωνόταν και έφευγε γρήγορα. Εάν η οικοδέσποινα ερωτούσε, γιατι έφευγε και που πήγαινε, η Ευλογημένη κουνούσε το μπαστουνάκι της στον αέρα και έλεγε: ”Πρέπει να βιαστώ, κάπου με χρειάζονται!”. 

Η Παρασκευή Αντώνοβα και ο γυιος της

Κάποια ημέρα η Παρασκευή Αντώνοβα καθόταν στο σπίτι της, το οποίο της είχε δωρήσει η οσία Ξένη, και έρραβε. Η Μακαρία την επισκέφθηκε εκείνη την στιγμή και με ανησυχία της είπε: ”Εσύ κάθεσαι εδώ ράβοντας κουμπιά και δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός σου χάρισε έναν γυιο. Πήγαινε αμέσως στο κοιμητήριο του Σμολένσκ”. Η Αντώνοβα, η οποία ήξευρε ότι η Οσία είναι αληθινή δούλη του Θεού και ότι δεν θα έβγαινε μάταιη λέξι από το στόμα της, ούτε καν αναρωτήθηκε γι’ αυτήν την παράξενη διαταγή, αλλά πίστεψε αμέσως ότι κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο πρόκειται να γίνη και αμέσως έτρεξε στο Νεκροταφείο.

Εκεί κοντά σ’ ένα δρόμο είδε ένα μεγάλο πλήθος κόσμου. Πλησίασε από περιέργεια για να ιδή τι γένεται. Κάποιος αμαξάς έρριξε κάτω μια έγκυο γυναίκα, η οποία ξεγέννησε επί τόπου και ευθύς μετά απέθανε. Γεμάτη συμπόνοια για το βρέφος η Παρασκευή το πήρε σπίτι της ως θετό γυιο της, διότι όλες οι προσπάθειες της Αστυνομίας της Πετρουπόλεως για να ανακαλυφθή η ταυτότης της μητέρας ή για να ευρεθή ο πατέρας ή άλλα συγγενικά πρόσωπα του ορφανού, απέβησαν μάταιες.

Η Αντώνοβα ανάθρεψε το παιδί ”εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου” και το αγαπούσε σαν να ήταν ιδικό της. Τελικά ο νέος έγινε ένας έξοχος δημόσιος λειτουργός και περιποιήθηκε με πολλή στοργή την θετή μητέρα του στα γηρατειά της. Επίσης είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην δούλη του Θεού Ξένη, η οποία είχε δείξει πολλή καλωσύνη στην θετή μητέρα του και είχε παίξει τέτοιο ρόλο στην εξέλιξι της ζωής του.

Το ευωδιαστό μέλι και το ποντίκι!

Μια φορά σε κάποια αγορά της Πετρουπόλεως οι έμποροι πέτυχαν από ένα πλούσιο κτήμα μία ποσότητα από πολλά είδη του καλύτερου μέλιτος. Ήταν μέλι από φλαμούρι, από σίκαλι και επίσης από άλλα άνθη και φυτά. Καθ’ ένα είχε την ιδική του ευωδία. Όταν οι έμποροι ανέμειξαν και τα τρία είδη του μέλιτος μαζί σ’ ένα βαρέλι, προξενήθηκε μια ονειρώδης ευωδία και γεύσις. Οι άνθρωποι αγόραζαν αυτό το μέλι αμέσως, χωρίς να λυπηθούν χρήματα.

Ξαφνικά εμφανίσθηκε η Μακαρία Ξένη και φώναξε: ”Μη το παίρνετε, μη το παίρνετε! Αυτό το μέλι δεν μπορεί να φαγωθή: βρωμάει ψοφήμι!”. ”Τρελλαθήκατε, Ματούσκα! Μη μας εχοχλήτε! Βλέπετε τι κέρδος έχουμε. Και πως μπορείτε να αποδείξετε ότι αυτό το μέλι δεν πρέπει να φαγωθή; ”Να πως θα το αποδείξω!” φώναξε η Μακαρία, ακουμπώντας με όλο το βάρος της στο βαρέλι και… ανατρέποντάς το.

Καθώς το μέλι χυνόταν στο έδαφος, οι άνθρωποι περιεκύκλωσαν από κοντά το βαρέλι κι όταν πια όλο το μέλι είχε χυθή, ξεφώνισαν όλοι με τρόμο και αποστροφή. Στον πυθμένα του δοχείου ευρίσκετο ένας πελώριος ψόφιος αρουραίος! Ακόμη εκείνοι που είχαν αγοράσει αυτό το μέλι πάλι ακριβά και το είχαν μεταφέρει σε στάμνες, το πέταξαν.

Μυστηριώδης συμπεριφορά και προρρήσεις

Ο κόσμος σιγά-σιγά άρχισε να δέχεται την παράξενη συμπεριφορά της ”διά Χριστόν σαλής” σαν ένα είδος σημείου από τον Θεό. Ήταν πράγματι περίεργο το φαινόμενο να συνδέη μια πρόρρησί της με μυστηριώδη συμπεριφορά, εμπαίζοντας την ματαιοδοξία και ξεφεύγοντας την ανθρωπαρέσκεια, την μεγάλη αυτή ανθρώπινη αρρώστια. Τα ακόλουθα παραδείγματα είναι πολύ χαρακτηριστικά.

Το 1761, δύο ημέρες πριν από την Νηστεία των Χριστουγέννων, η ευλογημένη Ξένη έτρεχε αγωνιωδώς μέσα στο κρύο κατά μήκος των χιονισμένων δρόμων της Στορονά, φωνάζοντας δυνατά: ”Να ψήσετε ”μπλινί” (τηγανίτες), να ψήσετε ”μπλινί”!”. Ως συνήθως, κανείς δεν κατάλαβε το νόημα αυτών των παράξενων λόγων της Μακαρίας, αλλά την ημέρα της Εορτής, η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ Πετρόβνα απέθανε ξαφνικά.

Όταν η τρομακτική είδησις απλώθηκε σε όλη την πόλι, ήταν καθαρό πια σε όλους ότι η δούλη του Θεού είχε προείπει τον θάνατο της Βασιλίσσης. Οι τηγανίτες (bliny) εχρησιμοποιούντο στις επιμνημόσυνες Ακολουθίες.

Ένα παρόμοιο γεγονός συνέβη στις αρχές του Νοεμβρίου του 1796. Άρχισε να επισκέπτεται όλους τους γνωστούς της. Κτυπούσε το παράθυρο, ώσπου να απαντήσουν και έλεγε: 
”Μαζέψτε αλεύρι, σύντομα θα ψήσουμε ”μπλινί!”. Πολλοί άρχισαν να αγωνιούν γι’ αυτή την προειδοποίησι, σκεπτόμενοι ότι κάποιος σύντομα θα πέθαινε. Σε δύο ημέρες η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’ απέθανε!

<<Τους δοξάζοντάς με δοξάσω>>

Αυτά τα ολίγα γνωρίζουμε για την ευλογημένη δούλη του Θεού Ξένη, η οποία έζησε πράγματι ως ξένη σ’ αυτή την ζωή και τώρα φιλοξενείται στους ουρανίους θαλάμους και απολαμβάνει την αιώνια ανάπαυσι και μακαριότητα. Τους πολλούς άθλους της έκρυψε από τους ανθρώπους αλλά ο Κύριός μας, ενώπιον του Οποίου έκαιγε λαμπάδα και κανδήλα ακοίμητη σ’ όλη την επίγεια ζωή της, την εδόξασε μετά θάνατον απερίγραπτα.

Η Οσία, μετά από περιπλανήσεις και αγώνες, σαρανταπέντε (45) χρόνων, εκοιμήθη σε ηλικία εβδομηνταένα (71) χρόνων γύρω στα 1796 – 1806 με τον εξής θαυμαστό τρόπο. Η Μακαρία Ξένη άρχισε να εξασθενή αξιοσημείωτα. Πήγε τότε να επισκέπτεται όλους τους γνωστούς της και να τους αποχαιρετά, λέγοντας ότι ”ετοιμαζόταν για έναν μακρυνό δρόμο”. Μετά δεν ξαναφάνηκε πλέον.

Ευρέθη στο Κοιμητήριο, καθισμένη κάτω από ένα δένδρο να έχη κοιμηθή εν Κυρίω!… Το πολυπαθές αγιασμένο σκήνωμά της ετάφη στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ. Ένα μεγάλο πλήθος πιστών ερχόταν καθημερινώς για να προσκυνήση και να ζητήση την βοήθεια του Θεού διά των πρεσβειών της. Εγίνοντο θαύματα και το προσκύνημα μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Κάθε προσκυνητής ήθελε να πάρη κάτι από τον τάφο της, λίγο χώμα, ένα χαλικάκι. Έτσι κάθε τόσο ο τάφος της καταστρεφόταν και έπρεπε να τον ξαναφτιάξουν. 

Απεφασίσθη τελικά να τον σκεπάσουν με μια μαρμάρινη πλάκα. Οι πιστοί όμως, έσπασαν την πλάκα και διαμοιράσθηκαν τα κομματάκια. Μια δεύτερη πλάκα είχε κι αυτή την ίδια τύχη. Αρχικώς οι προσκυνηταί άφηναν χρήματα στο μνήμα της, τα οποία έπαιρναν οι φτωχοί. Μετά όμως τα μάζευαν σ’ ένα κουτί και με το ποσόν που μαζεύτηκε, έκτισαν ένα παρεκκλήσι επί του τάφου. Είχε δύο μικρά παράθυρα, προς την ανατολή ένα εικονοστάσι (τέμπλο) και δυτικά μια κιγκλιδωτή πόρτα, πάνω από την οποία υπήρχε η επιηγραφή: ”Δούλη του Θεού Ξένη”.

Στην νέα πλάκα που τοποθετήθηκε επάνω στον τάφο χαράχθηκε η επιγραφή που αναφέραμε στην αρχή του Βίου. Αργότερα επειδή ο κόσμος που ερχόταν αυξανόταν συνεχώς, αναγκάσθηκαν να προσθέσουν μια γαλαρία, όπου Ιερείς όλη την ημέρα εκ περιτροπής έκαναν Μνημόσυνα (Παννυχίδες) στην οσία Ξένη, για όσους προσκυνητάς το ζητούσαν.

Οι Ρώσοι Ορθόδοξοι έχουν συνήθεια να κάνουν Μνημόσυνα (Παννυχίδες) στους Αγίους τους οποίους τιμούν μεν, αλλά δεν έχουν ακόμη ανακηρυχθή επισήμως από την Σύνοδο της Ιεραρχίας. Διά των Μνημοσύνων αυτών προσευχόμεθα υπέρ των κεκοιμημένων Αγίων και εκείνοι πρεσβεύουν για μας από την κατάστασι της μακαριότητος, την οποία απολαμβάνουν μέσα στο φως της τρισηλίου Θεότητος.

Έτσι τονίζεται ιδιαιτέρως και γίνεται ασθητότερη η μεγάλη αλήθεια που διδάσκει η αγία μας Εκκλησία, ότι όλοι μαζί, ζώντες και τεθνεώτες, αποτελούμε το μυστικό Σώμα του Χριστού και επικοινωνούμε εν Χριστώ οι επί γης με τους εν ουρανώ αδελφούς μας.

Η ευλάβεια των πιστών προς την οσία Ξένη στον αιώνα μας

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι μετά την επικράτησι του Κομμουνισμού στην Ρωσία και παρ’ όλη την ωργανωμένη αθεϊστική προπαγάνδα, δεν ανεχαιτίσθη η ευλάβεια προς την αγία Ξένη και πολλοί προσκυνηταί εξακολούθησαν να πηγαίνουν στην πηγή αυτή των χαρίτων, το μνήμα της Οσίας, για να εύρουν λύσι των προβλημάτων τους και να απαλύνουν τον πόνο τους.

Ένας από τους τελευταίους πρόσφυγες, που άφησε την Ρωσία κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θυμάται: ”Το παρεκκλησάκι της Μακαρίας στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ στο Λένιγκραντ (Αγία Πετρούπολι) κλείσθηκε στα 1930 – 1940, αλλά μπορούσε κανείς πάντοτε να ιδή ανθρώπους γονατισμένους και προσευχομένους μπροστά στην κλειδωμένη πόρτα. Στους τοίχους ήσαν γραμμένα: ”Μακαρία Ξένη, βοήθησε να έλθη ειρήνη στις υποθέσεις της οικογενείας μου”.

”Προσευχήθηκα να με βοηθήση να βρω δουλειά και θαυματουργικά βρήκα μια θέσι την ίδια ημέρα. Αυτή ήταν η τελευταία μου προσευχή εκεί το 1937. Το 1941 ξαναεπισκέφθηκα το Εκκλησάκι, ήταν η τελευταία μου επίσκεψις, και ως συνήθως ήταν περικυκλωμένο από πλήθος προσκυνητών”.

…Όπως γράφει ο Βλαδίμηρος Μαλσένκο, ”γύρω στο 1963 οι Σοβιετικές Αρχές έκλεισαν το παρεκκλήσι της οσίας Ξένης και το μετέτρεψαν σε εργαστήριο γλυπτικής. Το μνημείο, τα περιεχόμενα του παρεκκλησίου και η ταφόπετρα με τις θρησκευτικές γραφές για την Ευλογημένη Ξένη αφαιρέθηκαν από αυτό. Παρ’ όλα αυτά οι πιστοί ακόμη έρχονται στο πρώην εκκλησάκι της Μακαρίας. Κάνουν το σημείο του Σταυρού και προσεύχονται. Βάζουν στα χάσματα της πόρτας και των παραθύρων σημειώματα, στα οποία έχουν γράψει διάφορα αιτήματα.

Στην αρχή οι πιστοί βαθειά λυπήθηκαν και φέρθηκαν με θυμό, ακόμη και πέταξαν τις επιγραφές για τα γλυπτά από το παρεκκλήσι. Μερικοί μπήκαν στο εργαστήριο, κάθισαν στο πάτωμα και έψαλαν ύμνους προς τιμήν της Ξένης, ”της διά Χριστόν σαλής”. Οι πιστοί συνεχίζουν και σήμερα να πηγαίνουν στην Μακαρία Ξένη για βοήθεια, και όχι μόνον οι ηλικιωμένοι, όπως λένε οι Σοβιετικές Αρχές, αλλά ακόμη και οι νέοι Σπουδαστές.

Να μια τυπική προσευχή από αυτές που γράφονται στα χαρτάκια από τους νέους σπουδαστές της Σοβιετικής εποχής: ”Ω αγαπητή Μακαρία, ερχόμεθα προς Σε και Σου ζητάμε να μας βοηθήσης στην ζωή μας, να μας καθοδηγήσης στον σωστό δρόμο και να μας δώσης καλύ τύχη. Ποτέ δεν θα σε λησμονήσουμε. (Υπογράφοντες): Βέρα, Ζήνα, Ζώρα”. 

Στις ημέρες μας συναντάμε γυναίκες που έταξαν να κάνουν ένα προσκύνημα στο παρεκκλήσι και να εκπληρώσουν ένα δύσκολο κατόρθωμα προσευχής εκεί. Φέρνουν ένα κερί, το στερεώνουν σε μια προεξοχή του τοίχου του πρώην παρεκκλησίου, το ανάβουν και κατόπιν, μένουν υπομονετικά μέχρι να καή τελείως. Προσκυνητές συχνά μαζεύονται στο εκκλησάκι και ψάλλουν ύμνους και παρακλήσεις στην Ευλογημένη Ξένη, άλλοτε όρθιοι και άλλοτε γονατιστοί. Αυτό το κάνουν σ’ όλες τις εποχές του έτους”.

Καθώς γράφει ο προανεφερθείς Βλαδίμηρος Γ. Ντερουτζίν, σπουδαστής στο Λένινγκραντ, ”δεν είναι γνωστό αν τα λείψανα της Ευλογημένης Ξένης είναι ακόμη εκεί ή τα έκλεψαν οι Σοβιετικοί. Αλλά το σφραγισμένο παρεκκλήσι χωρίς σταυρούς ή παράθυρα δεν ενοχλεί καθόλου τους πιστούς.
Όλο τον χρόνο έρχονται στο εκκλησάκι, το στολίζουν με λουλούδια, τα οποία είναι ακριβά στο Λένινγκραντ, και ιτιές και μετά για πολύ ώρα και με θερμότητα, σχεδόν πάντα με δάκρυα, προσεύχονται μπροστά του κάνοντας πολλές φορές τον σταυρό τους και υποκλινόμενοι. Και μερικές φορές, αν αρκετοί πιστοί μαζευτούν, διαβάζουν ή ψάλλουν απαλά προσευχές”.

3. Η σωτηρία ενός αξιωματικού

Μέσα σε μερικά χρόνια, ξεκινώντας από την πολιορκία των υψωμάτων του Σίπκα κατά τη διάρκεια της άμυνας του Όρους του Αγίου Νικολάου από τους Τούρκους, ο Αντιστράτηγος Βλαδίμηρος Ιβάνοβιτς Νικόλσκυ άρχισε να έχει πρόβλημα στα πόδια του.

Μερικές φορές κρυολόγησε βαριά και διαθέτοντας ελάχιστο χρόνο και και μη θέλοντας να δεχθή ιατρική βοήθεια, άφησε την αρρώστιά του να εξελιχθή χωρίς ιατρική φροντίδα. Αυτά τα συχνά βαριά κρυολογήματα κατέστρεψαν την υγεία του γενικά και επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάστασι των ποδιών του. Τελικά άφησε την αρρώστιά του να εξελιχθή τόσο πολύ, ώστε οι γιατροί του υπέδειξαν να πάη στη λουτρόπολι με τη ζεστή λάσπη στο Σάκι της Κριμαίας.
Τρεις φορές πήγε στο Σάκι, αλλά κάθε φορά που γύριζε στην υπηρεσία του, αρρώσταινε πάλι και παρουσίαζε βαρύ κρυολόγημα.

Στο τέλος, η κατάστασις των ποδιών του χειροτέρεψε τόσο, ώστε μπορούσε να τα κουνήση μόλις και μετά βίας. Οι παθολόγοι και οι καθηγηταί, στους οποίους απευθύνθηκε για βοήθεια, αφού τον εξέτασαν, σήκωσαν τα χέρια και όλοι έλεγαν σχεδόν το ίδιο πράγμα:

”Είναι δυνατόν να επιχειρήσω μια θεραπεία, αλλά δεν είμαι Θεός!”

Βλέποντας την φανερά απελπιστική κατάστασί του ο Νικόλσκυ έπεσε σε πλήρη απόγνωσι, διότι εκτός από την αρρώστιά του, δεν είχε προβλέψει επίσης να εξασφαλίση τα προς το ζην στην οικογένειά του, που θα ζούσε μετά το θάνατό του μέσα στη φτώχεια, αφού η σύνταξίς του μόλις θα έφτανε για τις καθημερινές ανάγκες τους.

Μια ημέρα λοιπόν, ενώ ήταν σε τέτοια κατάστασι απογνώσεως, θυμήθηκε ότι πολλοί άνθρωποι δέχονται βοήθεια και γίνονται καλά από τις προσευχές της δούλης του Κυρίου Ξένης.
Ο Νικόλσκυ αποφάσισε να πάη αμέσως στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ για να επισκεφθή το μνήμα της Αγίας. Το να πήγαινε μέχρις εκεί με τα πόδια ήταν αδύνατο, εν τούτοις δεν θέλησε να πάρη αμάξι, διότι πίστευε ότι η προσευχή του θα εισακουγόταν πιο πολύ, αν υπέμενε τον πόνο που θα του επέφερε το βάδισμα.

Απεφάσισε λοιπόν να βαδίση από το σπίτι του στην οδό Γιαμσκαγιά προς τον δρόμο που ακολουθεί το ”τραμ” προς το Σμολένσκ, μετά να ταξιδέψη προς το τέρμα της γραμμής 17 στο Νησί του Βασίλιεφ και από εκεί να βαδίση μέχρι το παρεκκλήσι της Ξένης.

Ξεκίνησε πολύ νωρίς το πρωϊ βαδίζοντας αργά και με κόπο, με την ταχύτητα του σαλιγκαριού, προς τον τροχιόδρομο.
Το επώδυνο βάδισμα του έφαγε το μεγαλύτερο μέρος του πρωϊνού, ενώ η τραχεία διαδρομή με το ”τραμ” κράτησε σαράντα με σαρανταπέντε λεπτά. Από το ”τραμ” μέχρι το μνήμα της Ξένης ήταν άλλες δύο ώρες αργού και κοπιαστικού βαδίσματος.

Όταν έφτασε στο παρεκκλήσι, ήταν ήδη απόγευμα και ο Ιερεύς τελείωνε την τελευταία Παννυχίδα (Μνημόσυνο) και ετοιμαζόταν να πάη στο σπίτι του. Ο Βλαδίμηρος Ιβάνοβιτς εζήτησε από τον Ιερέα να τελέση άλλη μια Παννυχίδα για την Μακαρία και ύστερα, με την βοήθεια του Ιερέα, γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται. Όταν τελείωσε η Ακολουθία, φίλησε τον σταυρό που είναι πάνω από το μνήμα της Ξένης.
Αφού το παρεκκλήσι έπρεπε να κλείση, ανεχώρησε με τον Ιερέα, ζητώντας στο δρόμο, όπως βάδιζαν, πληροφορίες για την αγία Ξένη.

Αφού αποχαιρέτησε τον Ιερέα, ο Βλαδίμηρος Ιβάνοβιτς ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι είχε βαδίσει από το παρεκκλήσι μέχρι τη στάσι του ”τραμ” ελεύθερα και χωρίς δυσκολία, ενώ λίγο ενωρίτερα αγωνίστηκε δύο ολόκληρες ώρες για να βαδίση την ίδια απόστασι!

Έμεινε έκπληκτος και απεφάσισε να ξαναδοκιμάση τα πόδια του, βαδίζοντας προς το σταθμό του ”τραμ” του Μάλι Προσπέκτ, αν και η άμαξα του ”τραμ” μόλις πλησίαζε.

Ξεκίνησε λοιπόν και βάδισε τόσο γρήγορα την απόστασι, ώστε η άμαξα, που έπρεπε να κάνη πολλές στάσεις, δεν έφθασε μαζί του και χρειάστηκε να περιμένη λίγα λεπτά, για να φτάση το ”τραμ” στο σταθμό του Μάλι Προσπέκτ!…

Ο Νικόλσκυ δεν μπορούσε να περιγράψη την αίσθησι της χαράς που τον κατέβαλε τότε.
Υπέφερε από ρευματοειδή αρθρίτιδα, βαριάς μορφής κιρσώδη φλεβίτιδα και αδράνεια τοξικού αίματος.
Παρέλυε σιγά-σιγά και θα πέθαινε. Το 1907 ήταν υγιής και συνέχισε να υπηρετή στο 93ο Σύνταγμα Πεζικού, που ανήκε από το 1873.

4. Η σωτηρία του Τσάρεβιτς Αλεξάνδρου 51

Η Αυτού Υψηλότης, ο Τσάρεβιτς Αλέξανδρος Αλεξάντροβιτς (μετέπειτα Αυτοκράτωρ Αλέξανδρος Γ’) 52 ήταν βαριά άρρωστος και η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο.
Η σύζυγός του Μαρία Θεοδώροβνα τον εφρόντιζε συνεχώς και σπάνια έφευγε από κοντά του.

Μια μέρα λοιπόν, σε έναν διάδρομο την σταμάτησε ο φροντιστής του λεβιτοστασίου και την ερώτησε, αν θα μπορούσε να προσφέρη μια συμβουλή, που θα αφορούσε τον άρρωστο διάδοχο του θρόνου.

Αφού πάρε άδεια να το κάνη, αναφέρθηκε στο πώς ο ίδιος είχε κάποτε αρρωστήσει σοβαρά και πως είχε ξαναγίνει καλά, αφού του έφεραν λίγο χώμα από το μνήμα της δούλης του Θεού Ξένης.
Στη συνέχεια έδωσε στην Τσάρεβνα μια ποσότητα από το χώμα, ζητώντας της να το βάλη κάτω από το μαξιλάρι του άρρωστου Τσάρεβιτς, τον οποίο εκτιμούσε, καθώς και όλος ο λαός, λόγω της καλωσύνης και της καταδεκτικότητάς του.

Η Τσάρεβνα υπάκουσε στις υποδείξεις του πιστού υπηρέτη του Παλατιού.
Εκείνο το βράδυ λοιπόν, ενώ καθόταν πλάϊ στο κρεββάτι του άρρωστου συζύγου της, κοιμήθηκε και είδε ένα όραμα.

Μπροστά της στεκόταν μια ηλικιωμένη γυναίκα, παράξενα ντυμένη και με παράξενι εμφάνισι.
Η γυναίκα αυτή της είπε:

”Ο σύζυγός σου θα γίνει καλά και το παιδί που έχεις τώρα στην κοιλιά σου θα είναι κορίτσι. Δώσε της το δικό μου όνομα: Ξένη. Θα διασώση την οικογένειά σου από τραγωδία, όταν θα είναι μαζί σου!…”

Όταν ξύπνησε η Τσάρεβνα Μαρία, η γυναίκα είχε εξαφανισθή. Όλα όμως, όσα της είπε η Ξένη στο όραμα, επαληθεύθησαν.
Ο Τσάρεβιτς έγινε καλά και το επόμενο παιδί ήταν κορίτσι, στο οποίο έδωσαν το όνομα Ξένη. Σε ένδειξι ευγνωμοσύνης η Τσάρεβνα, ακόμη και όταν έγινε Αυτοκράτειρα, επισκεπτόταν το μνήμα της Αγίας κάθε χρόνο και τελούσε πανυχίδα.

Ούτε το πλήθος, ούτε το πολυσύνθετο των υποθέσεων και των καθηκόντων της εμπόδιζαν την Μαρία Θεοδώροβνα να εκπληρώνη αυτήν την ειλικρινή υποχρέωσί της.

*Είναι αξιοσημείωτο το ότι, μόλις λίγους μήνες μετά που παντρεύτηκε η Μεγάλη Δούκισσα Ξένη και άφησε την οικογένειά της, ο Τσάρος, που ήταν καλά και έδειχνε πως διέθετε την δύναμι δέκα ανδρών, ξαφνικά αναπαύθηκε.

51. Βλ. βιβλίο ”The life and Miracles…”, σ. 31, το υπ. αριθ. 11 θαύμα.
52. Αυτοκράτωρ Αλέξανδρος Γ’ (1846-1894). Υπήρξε υπόδειγμα εναρέτου ανδρός. Ήταν Ορθόδοξος εκ πεποιθήσεως. Ονομαστώτατος για την σωματική του δύναμι. Εθεωρείτο ως ο κατ’ εξοχήν ειρηνόφιλος ηγεμών του κόσμου. Τους τρεις τελευταίους μήνες της ζωής του, βαρύτατα ασθενής, δεχόταν τον άγιο Ιωάννη (Σεργέϊεφ) της Κροστάνδης και προσευχόταν μαζί του.

***

1. Α’ Ιωαν. β’ 15.
2. Αγία Πετρούπολις, πόλις του Αγίου Πέτρου ή Πετρούπολις. Μετά τον θάνατο του Lenin το 1924 μετωνομάσθη Leningrad. Η δεύτερη σε μέγεθος πόλις της Σοβ. Ενώσεως (κατ. περ. 3.500.000). Από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου. Ιδρύθηκε το 1703 υπό του Μεγάλου Πέτρου (1672 – 1725). Μέχρι το 1918 ήταν η πρωτεύουσα της Ρωσίας. 
3. Το ακριβές Ρωσικό επιτάφιο κείμενο δίδεται στην έκδοσι <<Raba Bozhyia Blaznennaya Xenia>>, Bogoroditze – Vladimirskaya Obitel, shanghai 1948. (Βλέπε στο βιβλιαράκι <<The Blessed Xenia of St. Peterburg>>, σ. 18, New York 1966, Αγγλικά και Ρωσικά).
4. Αυτοκράτειρα Ελισάβετ Petrovna (1709 – 1762). Κόρη του Μεγάλου Πέτρου και της Αικατερίνης Α’. Ανήλθε στον θρόνο την 7η Δεκ. 1741. Η βασιλεία της εσκιάσθη από την άμετρη ακολασία της και την τυραννική διακυβέρνησι της χώρας της. Υπήρξε προστάτις των γραμμάτων.
5. Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’ (1729 – 1796). Πρώην Λουθηρανή, εβαπτίσθη Ορθόδοξος και υπανδρεύθη τον μέγα Δούκα Πέτρο, ανεψιό της Αυτοκρ. Ελισάβετ Petrovna. Το 1762 ανεκηρύχθη ο σύζυγός της ως Αυτοκράτωρ Πέτρος ο Γ’, του οποίου τελικώς με την βία παραιτηθέντος και αποθανόντος, εβασίλευσε η Αικατερίνη 34 έτη. Στα χρόνια της η Ρωσία επεξετάθη σημαντικώς και απέκτησε μεγάλη ισχύ, γι’ αυτό και ωνομάσθη Μεγάλη. Την διέκρινε η ευφυΐα, η ισχυρά θέλησις, η μόρφωσις, αλλά και ο ακόλαστος και φιλόδοξος βίος. Η Μ. Αικατερίνη συνδέεται και με την ελληνική ιστορία (1770, Ρωσωτουρκικός πόλεμος, Ορλωφικά, επανάστασις Ελλήνων).
6. Την πληροφορία αυτή έδωσε ο Αιδεσ. Καθηγητής Ιωάννης Yegorov στην Αγία Πετρούπολι το 1914 στον Πρωτοπρεσβύτερο Adrian, Ιδρυτή και Πνευματικό του Ορθοδόξου Ρωσικού Μοναστηριού <<Novo – Diveevo>> στο Spring Valley, New York U.S.A. (Ο π. Adrian, κατόπιν Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας, εκοιμήθη την 30.6.1978. Βλ. Περιοδικό <<Άγιος Κυπριανός>>, τ. ΣΤ’, αριθ. 118 / Οκτώβριος 1978). 

Εκ του βιβλίου του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α’, ‘Η Οσία Ξένη η Ρωσίδα, η διά Χριστόν Σαλή”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής,, Αθήνα 1993Σύγχρονο θαύμα της Οσίας Ξένιας της δια Χριστόν σαλής στην Τσετσενία!

Πολλά ήταν τα θαύματα της Οσίας Ξένιας της δια Χριστόν σαλής, κατά την διάρκεια του επιγείου βίου της,πολλά είναι τα θαύματα και μετά την κοίμησή της.
Γεμάτος συγκίνηση ο σκηνοθέτης Ιγκόρ Μαϊάκωφ μου διηγήθηκε ένα θαύμα που είχε ζήσει ένας φίλος του, ο Βίκτωρας,που είχε συμμετάσχει ως στρατιώτης του ρωσικού στρατού στον πόλεμο στην Τσετσενία και στον Β.Καύκασο. Ολόκληρη η οικογένειά του και οι φίλοι του προσευχόνταν στον Θεό να επιστρέψει στο σπίτι του υγειής.

Η μητέρα του ανησυχούσε τόσο πολύ είχε γίνει σαν μία σκιά. Πήγαινε καθημερινά στον τάφο της Οσίας Ξένιας για να ζητήσει την μεσιτεία της προς τον Θεό. Από μακριά,ο Βίκτωρας αισθανόνταν την ψυχική κατάσταση της μητέρας του και ανησυχούσε για την υγεία της.

Είχε περάσει ένας χρόνος που βρισκόνταν στο μέτωπο όταν, μία μέρα,ο Βίκτωρας είχε μία απρόσμενη επίσκεψη. 
Η μητέρα του είχε έλθει στο Γκρόζνυ, χιλιάδες μέτρα μακριά από το στίτι τους. Ο νεαρός στρατιώτης είχε πάρει έγκριση να μείνει εκείνη την ημέρα στο στρατόπεδο, μαζί με την μητέρα του.. Είχαν περάσει την μέρα τους στο διπλανό δασάκι ενθυμούμενοι τα παλιά και προσπαθώντας να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. Δύσκολα αποχωρίστηκαν ο ένας τον άλλον προς το βραδάκι.

  Όταν επέστρεψε ο Βίκτωρ στην μονάδα του έντρομος πληροφορήθηκε ότι το απόσπασμά του είχε σταλεί εκείνη την ημέρα σε μία αποστολή αναγνώρισης και όλοι οι συστρατιώτες του ήταν νεκροί! Συγκλονίστηκε για τους νεκρούς συστρατιώτες, ευχαρίστησε όμως και τον Θεό που είχε στείλει την μητέρα του. Χάρη σε αυτήν είχε επιζήσει!

 Ο καιρός πέρασε και ο Βίκτωρας γύρισε στην Αγία Πετρούπολη σώος και αβλαβής. Όταν γύρισε θύμισε στην μητέρα εκείνο φρικτό επεισόδιο από το οποίο είχε γλυτώσει με θαυμαστό τρόπο. 
 Η μητέρα του τον κοίταξε τρομαγμένη, νομίζοντας ότι έχασε τα λογικά του. Του είπε ότι ποτέ δεν είχε πάει στην Τσετσενία, πόσο μάλλον να τον επισκεφτεί στο στρατόπεδο. Και οι δύο είχαν μείνει κατάπληκτοι.

Έπειτα από μερικές μέρες-σαν μία αποκάλυψη-η μητέρα του συνειδητοποίησε ότι ότι μόνο η Οσία Ξένια θα μπορούσε να κάνει ένα παρόμοιο θαύμα. Με το αμέτρητο έλεος και την ευσπλαχνία της, είχε πάρει την μορφή μίας μητέρας, για να σώσει τον γιό της.
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης

***

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου·

Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα.Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να ζουν στην αφάνεια και απέκτησαν μεγάλες αρετές και δεν απέκτησαν ούτε και μικρό όνομα.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να κάνουν τον παλαβό και, με αυτόν τον τρόπο, προφύλαξαν τον πνευματικό τους πλούτο.
Μακάριοι, όσοι έχουν γεννηθεί τρελλοί και θα κριθούν και ως τρελλοί· και, έτσι, θα εισαχθούν στον Παράδεισο χωρίς διαβατήριο.
Μακάριοι, και τρις μακάριοι, είναι εκείνοι οι πολύ γνωστικοί που κάνουν τον τρελλό για την αγάπη του Χριστού και κοροϊδεύουν όλη την ματαιότητα του κόσμου, που η δια Χριστόν αυτή τους τρέλλα και σαλότητα αξίζει περισσότερο απ’ όλη την γνώση και την σοφία των σοφών όλου του κόσμου τούτου.
Παρακαλώ, να μου δώσει ο Θεός –ή μάλλον, να μου πάρει– το λίγο μυαλό μου, για να μου εξασφαλίσει έστω με τον τρόπο αυτόν τον Παράδεισο, με το να με κρίνει ως τρελλό. Ή, να με τρελλάνει με την αγάπη Του, για να βγω έξω από τον εαυτό μου, έξω από την γη και από την έλξη της γης, διότι αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή μου.
Παλιά που υπήρχαν οι δια Χριστόν Σαλοί, υπήρχαν ελάχιστοι τρελλοί στον κόσμο. Μήπως θα πρέπει να παρακαλέσουμε τους δια Χριστόν Σαλούς να κάνουν καλά τους φύσει σαλούς και να αναδειχθούν πάλι δια Χριστόν Σαλοί;…».

Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή, της Πετρουπόλεως, Είμαι συνηθισμένη στο κρύο και τη βροχή, δεν μπορώ να συνηθίσω απλώς τον κακό καιρό στις καρδιές των ανθρώπων
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/23/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%be%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%ce%bd-%cf%83%ce%b1%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf-2/

Οσία Ξένη διά Χριστόν σαλή, της Πετρουπόλεως, ω περιπλανώμενη ξένη, που εγκατέλειψες τα πάντα για τον παράδεισο, μη μας εγκαταλείπεις…
https://iconandlight.wordpress.com/2020/01/23/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%be%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%ce%bd-%cf%83%ce%b1%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%80/

Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή,απ’ όπου περνούσε έσπερνε την ευλογία του Θεού
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/23/%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B1%CF%80-%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5/

Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή, ο φύλακας άγγελος της Πετρούπολης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/23/%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CE%BF-%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82/

Τώρα βλέπουμε ότι παντού καταστρέφονται και διαλύονται τα πάντα χωρίς νόημα… άρχισαν να θεωρούν τους φυσιολογικούς ανθρώπους ως «άρρωστους» και «παράφρονες». Ας χαιρόμαστε, ναι, ναι, πράγματι είμαστε ανόητοι για χάρη του Χριστού! Πάνσοφε Κύριε, ενισχύσε μας, ώστε να μην φοβόμαστε τον άπιστο κόσμο όταν μας χτυπά με μαστίγια ή όταν μας προσβάλλει με λόγια για χάρη Σου. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/21/%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%b3%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%b4%cf%8c-2/

Οι δια Χριστόν Σαλοί έχουν ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού και πολύ μεγάλη ταπείνωση. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/07/20/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BE%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1/

Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή, της Πετρουπόλεως, η περιπλανώμενη Αγία
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/23/%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85/

«Σ’ εσένα, ω περιπλανώμενη ξένη, Χριστός ο Κύριος μας έδωσε μια διακαή μεσίτρια για όλους μας. Έχοντας λάβει στη ζωή σου βάσανα και θλίψη, και υπηρετώντας το Θεό και τους ανθρώπους με αγάπη, εσύ απέκτησες μεγάλη παρρησία στο Θεό. Δι’ αυτό, σπεύδουμε θερμά σ’ εσένα στους πειρασμούς και τη θλίψη, κραυγάζοντας εκ βάθους ψυχής : Μην εγκαταλείψεις την ελπίδα μας στην καταισχύνη, ω ευλογημένη Ξένια».

Περιπλανώμενη ξένη σε μια ξένη γη, αναστενάζοντας πάντα για την ουράνια πατρίδα γνωστή ως σαλή και άπιστη αλλά για τους πιστούς πολύ σοφή και ιερή, στεφανωμένη από το Θεό με δόξα και τιμή. Ω Ξένια, ανδρεία στο νου και θεϊκά σοφή. Δι’αυτό, κραυγάζουμε σε σένα «Χαίρε εσύ που μετά τη γήινη περιπλάνησή σου ήρθες και κατοικείς στο οίκο του Θεού»Απολυτίκιον Οσίας Ξένης της Ρωσίδος, της διά Χριστόν σαλής.
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον λόγον.

Ξενοτρόπως εν κόσμω Ξένη βιώσασα, τον σοφιστήν της κακίας κατεσοφίσω στερρώς, προσποιήσεση μωραίς νοΐ θεόφρονη, όθεν τα πόρρω προοράν, και προλέγειν εμφανώς, εδέξω χάριν θεόθεν, και μεταστάσα των τήδε, χοροίς Αγίων συνηρίθμησαι.

Ήχος α΄. Τον τάφον Σου Σωτήρ.

Τη θέρμη προσευχής, μετεσκεύαζες ψύχος, Ρωσίας πολικόν, εις απόλαυσιν Ξένη, οσία ότε νήφουσα, θαλπωρή του ονόματος, του Δεσπότου σου, νούν επυρπόλεις ολβία, ως αισθήσεων, αμνημονούσα σαρκός σου, και πόνων του σώματος.

Δόξα. Όμοιον.

Εσταύρωται εμοί, ώσπερ Παύλω ο κόσμος, εσταύρωμαι καγώ, κόσμω Ξένη εβόας, αυτού δεσμά τα δύσθλαστα, ερρηχυία σαφέστατα, ίνα εύψυχε, συν τω Χριστώ αποθάνης, και συζήσης δε, Αυτώ Ρωμαίοις ως θείος, ειρήκει Απόστολος.

Δόξα. Ήχος πλ. β΄.

Τη φερωνύμω σου κλήσει, κατάλληλον ζωήν επεδείξω, ουρανόφρονι νοί, Ξένη θεόπνευστε, ως γαρ ξένη και πάροικος πεπολίτευσαι, ξενωθείσα των ρεόντων, και της απαθείας την στολήν ημφιάσω, εν τη απαρνήσει των φθειρομένων, ο γαρ νυμφίος Χριστός ενεδυνάμου σε, και εν τη προσποιητή μωρία, σοφωτάτοις πράξεσιν, εβεβαίους τους πιστούς. Διό νομίμως αθλήσασα, ουρανίων αμοιβών έτυχες, και πρεσβεύεις Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.

Ήχος α΄. Των ουρανίων Ταγμάτων.

Το πυρ της θείας αγάπης εν τη καρδία σου, εισδεξαμένη Μήτερ, ξένη ώφθης εν κόσμω, και βίον υπελθούσα ασκητικόν, εν μωραίς προσποιήσεσι, Ξένη εδέξω αξίως παρά Χριστού, των καμάτων σου τα έπαθλα.

Της εν σαρκί πολιτείας σου Ξένη πάνσεμνε, ξενίζουσι τας φρένας, των πιστών οι αγώνες, ως άσαρκος γαρ έζησας επί γης, εν νηστείαις και δάκρυσι, και επιπλάστω μωρία τον σοφιστήν, της κακίας καταβέβληκας.

Εν ταπεινώσει καρδίας σεμνή ανύσασα, τους σούς στερρούς αγώνας, την του Πνεύματος χάριν, εδέξω ουρανόθεν· όθεν σαφώς, προαγγέλλεις τα μέλλοντα, αινιγματώδεσι λόγοις και προοράς, ως εγγύς τα πόρρω ένδοξε.

Του Παρακλήτου η χάρις επισκιάσασα, τω τάφω σου Οσία, τούτον έδειξε πάσιν, ιάσεων ακένωτον θησαυρόν, τοις εν πίστει προστρέχουσι· διό κηρύττομεν πάντες Ξένη σεμνή, των θαυμάτων σου τας χάριτας.

Ένα Συναξάριο σε 33 Πίνακες
https://orthodoxcityhermit.com/tag/st-xenia-fool-for-christ/

Οσία Ξένη της Πετρουπόλεως – Блаженная Ксения Петербургская
https://www.youtube.com/watch?v=zWpFSPw0Er4
https://www.youtube.com/watch?v=Nh_wrg3dVVw
https://www.youtube.com/watch?v=lTrlQeXkOwA

iconandlight.wordpress.com