Αγία Αλυπία, η δια Χριστόν σαλή του Κιέβου: Προείδε την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ και το ουκρανικό σχίσμα.

 

Ἁγία Ἀλυπία τοῦ Κιέβου (Avdeyeva,1910- 1988) ἡ δια Χριστόν σαλή

Ἐκοιμήθη στίς 30 Ὀκτωβρίου 1988

«ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν, ...καί πεινῶμεν καί διψῶμεν καί γυμνητεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί ἀστατοῦμεν...· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. »( Α Κορ. δ': 10-13 )

«Ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς, καί εὗρεν αὐτούς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς.» (Σοφίας Σολομῶντος Κεφ. 3, 5-6)

Ἡ μάτουσκα Ἀλυπία ὀκτώ χρονῶν ἔμεινε ὀρφανή, φιλοξενήθηκε γιά λίγο στή θεία της καί μετά ἀπό τίς σπουδές στό σχολεῖο πῆρε το σταυρό της καί ἀκολούθησε τόν Χριστό, μέ σιωπή καί ἀδιάλειπτη προσευχή. Ζοῦσε μέ ὅ,τι τῆς ἔστελνε ὁ Θεός, καί ἦταν φορές πού περνοῦσε τή νύχτα στήν ὕπαιθρο.

Οἱ σκληρές δοκιμασίες δέν σκλήρυναν τήν συμπονετική καρδιά της, ἀλλά τήν ἔκαναν ἀκόμα πιό φιλεύσπλαχνη. Ἡ ἀπέραντη... ἀνθρώπινη θλίψη ὤθησε τό κορίτσι νά προσεύχεται συνεχῶς γιά τούς πονεμένους καί βασανισμένους. Ἡ περιπλάνηση τῆς ζωή της τήν εἶχε διδάξει νά εἶναι εὐγνώμων στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους γιά τό παραμικρό καλό: γιά τήν μέρα πού πέρασε, γιά μιά ἥσυχη νύχτα, γιά μιά γουλιά νερό, γιά τά ψίχουλα ἀπό τό γεῦμα κάποιου, γιά ἕναν καλό λόγο καί μιά φιλική συμπεριφορά. Τό δῶρο τῆς εὐγνώμονος ἀγάπης, ἡ Σταρίτσα τό εἶχε σέ ὅλη της τή ζωή.

Κατά τή διάρκεια τῶν θλίψεών της τό Ἅγιο Πνεῦμα της ἐνίσχυε τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού ὑπάκουα δέχθηκε ἀπό τό χέρι Του. Ἡ μητέρα δέν ζήτησε ποτέ βοήθεια καί προστασία ἀπό τούς ἀνθρώπους, ζήτησε βοήθεια καί προστασία μόνο ἀπό τόν Θεό. Ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη της ἦταν τόσο ἰσχυρή ὥστε μόνο νά ἄκουγες, μέ τί παιδική ἁπλότητα ἔλεγε το Θεό, «Πατέρα!» Καί εἰσακούονταν ἀμέσως οἱ προσευχές της, πάνω ἀπ 'ὅλα γι' αὐτήν ὁ Πατέρας ἦταν - ὁ πιό στενός οἰκεῖος, ὁ πιό ἀγαπημένος, ὁ προστάτης της.

Ἡ Σταρίτσα γνώριζε πάντα πόσοι ἄνθρωποι καί μέ ποιές ἀνάγκες ἔρχονταν καί γιά ὅλους προετοίμαζε ἕνα γεῦμα. Πολλοί κατά τή διάρκεια τοῦ γεύματος λάμβαναν θεραπεία ἀπό τίς ἀσθένειές τους. Ἐπίσης, θεράπευε τούς ἀρρώστους καί μέ μιά δική της ἀλοιφή, ἡ ὁποία ἦταν τόσο θαυματουργή πού ὅλοι πίστευαν ὅτι ἡ θεραπευτική δύναμη τῆς δέν ἦταν στήν ἴδια τήν ἀλοιφή, ἀλλά στίς ἅγιες προσευχές της. Κατά κανόνα, οἱ ἐπισκέπτες ἔφευγαν χαρούμενοι καί ... θεραπευμένοι, ἄν καί δέν μποροῦσαν νά τό καταλάβουν ἀμέσως. Ἡ μάτουσκα ἔλεγε ἕνα λόγο σέ ὅλους καί αὐτός γινόταν κατανοητός μόνο ἀπό τόν ἄνθρωπο στόν ὁποῖο ἀπευθυνόταν αὐτός.

Στή μητέρα Ἀλυπία ἔρχονταν ὄχι μόνο πιστοί, ἀλλά καί ἀθεϊστές καί κομμουνιστές μέ  δύσκολα προβλήματα καί σοβαρές ἀσθένειες. Κι ὅλους τους βοηθοῦσε μέ τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή της, στρέφοντάς τους πρός τόν Χριστό. Μόνο ὁ Θεός ξέρει πόσους ἀνθρώπους ἔσωσε ἀπό τήν καταστροφή καί τήν ἀπόγνωση, πόσους θεράπευσε, πόσες οἰκογένειες ἔσωσε ἀπό τήν διάλυση.

Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1988, λέει ἡ συνοδός-φίλη της Μαρία, κρατοῦσα τό Ἡμερολόγιο τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ Μητέρα ρωτάει: "Κοίτα τί μέρα εἶναι στίς 30 Ὀκτωβρίου." Κοίταξα καί εἶπα: "Κυριακή". Ἐπανέλαβε: "Κυριακή". Μετά το θάνατό της, συνειδητοποιήσαμε ὅτι τόν Ἀπρίλιο ἡ μητέρα μας γνωστοποίησε τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου της πού ἀπό ἕξι μῆνες πρίν αὐτήν ἤδη γνώριζε. Καί μιά ἄλλη φορά εἶπε:

«Θά φύγω ὅταν ἀρχίσουν οἱ παγετοί καί πέσει τό πρῶτο χιόνι ».

Τό βράδυ τοῦ Σαββάτου, στίς 16/29 Ὀκτωβρίου, ἦταν πολύ ἄρρωστη. Τήν ἑπόμενη μέρα, στίς 17/30 Ὀκτωβρίου 1988, ἔπεσε τό πρῶτο χιόνι καί ἄρχισε ὁ πρῶτος παγετός. Ὅλοι προσευχόταν. Ἡ μητέρα τους εὐλόγησε ὅλους, ἐκτός ἀπό μία γυναῖκα, νά πᾶνε στήν ἔρημο Κιτάγιεβο, καί νά προσευχηθοῦν γι 'αὐτήν στούς τάφους τῆς Μοναχῆς Δοσιθέας καί τοῦ ὁσίου Θεοφίλου τοῦ δια Χριστόν σαλοῦ.

Στή κοίμησή της, ἦταν φωτεινή, σάν νά κοιμόταν. Τό πρόσωπό της ἦταν ἤρεμο καί ἱλαρό. Ἡ κηδεία της ἔγινε την 1η Νοεμβρίου στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀνάληψης τῆς Μονῆς Φλωρόβσκι, ὅπου συγκεντρώθηκαν πολλοί ἄνθρωποι. Ἡ θλίψη πού ἔνοιωσαν ὅσοι τήν ἀγαποῦσαν διαλύθηκε ἀπό μιά ἥσυχη χαρά, γεμάτη πίστη καί ἐλπίδα. Ὅλοι ἔνιωθαν ὅτι αὐτό ἦταν θρίαμβος τῆς πίστης μας, δέν ἦταν θάνατος, ἀλλά μιά νίκη πάνω του.

***

Ἔλεγε ὁ πατήρ Μεθόδιος Demeevskoy Finkevich γιά τή μάτουσκα Ἀλυπία:

- Ἦταν μιά ἐνσάρκωση τῆς καλοσύνης καί τῆς εὐγένειας. Προσεύχομαι σέ αὐτήν ἀκόμη καί γιά μικρά πράγματα.

Μεταξύ τῶν πνευματικῶν της  παιδιῶν ἦταν  ὁ πρώην ἐπίσκοπος τῆς Tulchin καί Bratslav Ἱππόλυτος (Khil'ko), ὅπου τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ἐπίσκοπος.

Κατά τά χρόνια τοῦ πολέμου μέ τό Ἀφγανιστάν, ὅσοι στρατιῶτες ζήτησαν τίς προσευχές της δέν στάλθηκαν στό Ἀφγανιστάν καί ἔτσι ἀπέφυγαν τόν θάνατο.

Τῆς ἀποκαλύφθηκε ὅτι στίς 26 Ἀπριλίου 1986 θά γίνει ἀτύχημα στόν πυρηνικό σταθμό τοῦ Τσερνομπίλ. Καί ἡ μητέρα Ἀλυπία προειδοποίησε τούς ἀνθρώπους πολύ πρίν ἀπό τήν τραγωδία ὅτι ἡ γῆ θά καεῖ, ὅτι θά «δηλητηριαστοῦν» ἡ γῆ καί τό νερό.

"Κάτω ἀπό τό ἔδαφος καίγεται ἡ γῆ, Σβῆστε τή φωτιά!" Ἔλεγε ἡ εὐλογημένη. "Μήν ἀφήνετε τό φυσικό ἀέριο!" Κύριε! Τί θά συμβεῖ τή Μεγάλη Ἑβδομάδα!

Ἀλλά κανείς δέν τήν καταλάβαινε. Πάνω ἀπό μισό χρόνο, ἡ εὐλογημένη γυναῖκα παρέμεινε σέ ἔντονη προσευχή γιά τή σωτηρία τῆς γῆς καί τῶν ἀνθρώπων ἀπό μιά τρομερή καταστροφή. Μιά ἡμέρα πρίν ἀπό τό ἀτύχημα, ἡ μητέρα μας περπατοῦσε στούς δρόμους καί φώναζε:

- Κύριε! Λυπήσου τά μωρά, μή καταστρέψεις τούς ἀνθρώπους!

Οἱ ἄνθρωποι πού ἦρθαν σ 'αὐτήν ἐκείνη τήν ἡμέρα, τούς συμβούλευε:" Κλεῖστε τίς πόρτες καί τά παράθυρα καλά, θά ὑπάρξει πολύ ἀέριο. "

Ὁ Κύριος ἀποκάλυψε στήν γερόντισσα τόν πνευματικό λόγο τῆς τραγωδίας τοῦ Τσερνομπίλ, ἀλλά δέν μποροῦσε νά ἀποτρέψει ἐντελῶς τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀνθρώπους πού τήν προκάλεσαν. Ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς της προσευχόταν ὁ Κύριος νά ἀποδυναμώσει τίς συνέπειες τῆς τραγωδίας, ἀλλά ὅλα αὐτά ἔπρεπε νά γίνουν.

Ὅταν συνέβη τό ἀτύχημα καί ἄρχισε ὁ πανικός, εἰδικά στό Κίεβο καί στίς πόλεις καί τά χωριά κοντά στή ζώνη τῶν 30 χιλιομέτρων, ἡ μητέρα Ἀλυπία δέν ἔφυγε ἀπό τό σπίτι, εἶπε: «Ζῶ μέ τούς πόνους τῶν ἄλλων». Αὐτή, ὡς στοργική μητέρα, προέτρεψε ὅλους νά ἠρεμήσουν, νά στραφοῦν στόν Θεό καί νά στηριχθοῦν στή βοήθεια καί τό ἔλεός Του. Ἡ μακαρία κάλεσε τούς ἀνθρώπους νά στραφοῦν στόν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ Χριστό καί νά θυμοῦνται τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ Του, πού νίκησε τόν θάνατο καί νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στόν Κύριο.

Τήν ρώτησαν: Νά φύγουμε;

Εἶπε: ὄχι. Ὅταν ρωτήθηκε τί νά κάνουν μέ τά τρόφιμα, εἶπε: "Πλύντε τα, προσευχηθεῖτε λέγοντας το "Πάτερ ἡμῶν" καί το "Θεοτόκε Παρθένε ", σταυρῶστε τα καί φάτε καί θά εἶναι καθαρά" ...

Ἡ μητέρα εὐλόγησε νά καλύψουν τά σπίτια κάνοντας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί νά συνεχίσουν νά ζοῦν μέσα, νά σταυρώνουν τό φαγητό καί νά τό τρῶνε χωρίς φόβο.

- Πῶς νά πιοῦμε ραδιενεργό γάλα; Τήν ρώτησαν μέ φόβο.

- Νά τό σταυρώνετε - ἀπάντησε ἡ μητέρα μας - καί δέν θά ἔχει ἀκτινοβολία.

Σέ αὐτές τίς φοβερές ἡμέρες, ἡ μάτουσκα στήριζε πολλούς καί τούς συγκρατοῦσε ἀπό τόν πανικό καί τήν ἀπελπισία καί τούς ὁδηγοῦσε στό Θεό.

***

Ἡ μητέρα Ἀλυπία προειδοποίησε τά πνευματικά παιδιά της καί γιά μιά ἄλλη καταστροφή, ἕνα "πνευματικό Τσερνομπίλ": τή μελλοντική  διαίρεση τοῦ "Φιλαρέτου" στήν Οὐκρανία. Προέβλεψε ὅτι θά πάρει τούς ναούς, θά ὑπάρξει διάσπαση κι ἔπειθε τούς ἐπισκέπτες της ὅτι ἔπρεπε νά ἀνήκουν μόνο στήν κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ Ἀλεξέϊ Α. θυμᾶται: "Ὅταν εἶδε τή φωτογραφία τοῦ Φιλαρέτου, εἶπε: " Δέν εἶναι δικός μας ". Ἀρχίσαμε νά τίς ἐξηγοῦμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Μητροπολίτης μας, νομίζοντας ὅτι δέν τόν ξέρει, ἀλλά καί πάλι ἡ ἴδια σταθερά ἐπαναλάμβανε: «Δέν εἶναι δικός μας.» Τότε δέν καταλαβαίναμε τήν ἔννοια τῶν λέξεών της, καί τώρα μᾶς ἐκπλήσσουν, πόσα χρόνια πρίν ἡ μητέρα εἶχε προβλέψει τά πάντα ».

Ὁ Ν.Τ. θυμᾶται: «Εἴμασταν στή μάτουσκα, καί μιλάγαμε. Ἡ σόμπα ἔκαιγε, κάποιος τῆς ἔδειξε ἕνα περιοδικό στό ὁποῖο ὑπῆρχε μιά μεγάλη φωτογραφία τοῦ Mητρ. Φιλαρέτου Denisenko. Ἡ μητέρα ἅρπαξε τό περιοδικό μέ τά δύο της δάχτυλα καί φώναξε: "Οὐ,Οὗ, οὐ,οὗ, οὐ,οὗ, πόση θλίψη θά φέρει στούς ἀνθρώπους, πόσο κακό θά κάνει. Λύκος μέ ἔνδυμα προβάτου! Στή σόμπα, στή σόμπα! ". Ἅρπαξε τό περιοδικό καί τό ἔριξε στή σόμπα. Ὅταν συνῆλθε ἀπό τήν σύγχυση, κάθισε σιωπηλά, καί ἄκουγε τή σόμπα, πού καίγονταν τό περιοδικό. Εἶπα στή μητέρα: "Καί τί θά συμβεῖ;" Ἡ μητέρα χαμογέλασε μέ τό μεγάλο παιδικό χαμόγελο τῆς καί εἶπε: "Ὁ Βλαντιμίρ θά εἶναι, ὁ Βλαντιμίρ!". Καί ὅταν ὑπῆρξε διάσπαση στήν ἐκκλησία μας, ἐμεῖς χωρίς καμία ἀμφιβολία καί δισταγμό ἀκολουθήσαμε αὐτή πού ἡ μητέρα μας ἔδειξε ἑνάμιση χρόνο πρίν τόν θάνατό της καί σχεδόν πέντε χρόνια πρίν ἀπό τά γεγονότα ».

Προεῖδε τόν πόλεμο στήν Τσετσενία καί τήν οἰκονομική κρίση τοῦ 2008. «Θά ὑπάρξει πόλεμος στόν Καύκασο, στόν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι θά ὑποφέρουν γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη ».

Προέβλεψε ὅλα τά ἑπόμενα δεινά καί αἰσθάνθηκε τήν τρομερή ἀνάσα τοῦ  ἐπερχόμενου Τρίτου παγκοσμίου πολέμου. «Αὐτός δέν θά εἶναι πόλεμος, ἀλλά  ἐκτέλεση λαῶν γιά τή σάπια κατάστασή τους. Τά νεκρά σώματα θά εἶναι σάν βουνά, καί κανείς δέν θά τά παίρνει γιά νά τά θάψει. Ὁ πόλεμος θά ξεκινήσει ἀπό τοῦ Πέτρου καί Παύλου - στίς 12 Ἰουλίου, τήν ἡμέρα τῶν πρωτοκορυφαίων Μεγάλων Ἀποστόλων. Αὐτό θά συμβεῖ ὅταν θά βγάλουν ἔξω τό πτῶμα .... Θά εἶστε ξαπλωμένοι: ἐκεῖ τό χέρι, ἐκεῖ τό πόδι .... Τά βουνά καί οἱ λόφοι θά διαλυθοῦν, θά ἰσοπεδωθοῦν. Οἱ ἄνθρωποι θά τρέχουν ἀπό τόπο σέ τόπο. Ὁ Κύριος τούς δικούς του δέν θά ἐπιτρέψει νά πεθάνουν • τούς πιστούς θά τούς κρατάει καί μόνο μέ ἀντίδωρο. Θά ὑπάρχουν πολλοί μάρτυρες πού θά μαρτυρήσουν καί ἄνευ αἵματος γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη. ».

«Τό μέλλον τοῦ κόσμου κρύβεται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ποιός γνωρίζει τίς ὁδούς καί τούς τρόπους τοῦ Κυρίου; Εἶναι ὁ Ἕνας - ὁ Δημιουργός ὅλων τῶν δημιουργημάτων, μπορεῖ νά ἀλλάξει τά πάντα σέ μιά στιγμή».

«Μᾶς εἶπε γιά ὁλόκληρη τήν καταστροφή τοῦ κόσμου», θυμᾶται ὁ LA. Cherednichenko, «μας μίλησε γιά περίπου μιά ὥρα, ἀκούγαμε προσεκτικά, ἀλλά ὅλα διέφυγαν ἀπό τή μνήμη μας, παρέμειναν μόνο δύο ἤ τρεῖς φράσεις, ὡς ὁδηγός στό σκοτάδι». Ἡ προφητευμένη ἡμερομηνία ἔναρξης τοῦ πολέμου μπορεῖ νά μήν ἀντιστοιχεῖ στή κοινή χρονολογία, καθώς ἡ μητέρα Ἀλυπία ἕνα χρόνο πρίν ἀπό τό θάνατό της τό 1988, ἄρχισε νά ζεῖ σύμφωνα μέ ἕνα μόνο σέ αὐτή κατανοητό ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο ὀνόμαζε Ἰερουσαλημίτικο.

Ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Πέτρου καί Παύλου σημειώνεται στό ἡμερολόγιό της τό φθινόπωρο.

Κάθε ἀνθρώπινη δυστυχία καί θλίψη προκαλοῦσε πάντα μεγάλη συμπόνια στήν ψυχή τῆς γερόντισσας. Ἡ ἐπιθυμία της νά τούς βοηθήσει ὅλους ἐκφράστηκε ὄχι μόνο μέ ἐντατικές προσευχές, ἀλλά καί μέ τό νά ὑποβάλει τό γεροντικό, ταλαιπωρημένο σῶμα της σέ στερήσεις. Ἔτσι, κατά τή διάρκεια μιᾶς ξηρασίας, ὄχι μόνο δέν ἔτρωγε φαγητό, ἀλλά δέν ἔπινε καί νερό, ἀκόμη καί στόν καύσωνα.

Τό καλοκαίρι τοῦ 1986, ἡ εὐλογημένη, ἱκετεύοντας τόν Κύριο νά βρέξει, δέν ἔτρωγε οὔτε ἔπινε γιά δύο ἑβδομάδες. Καί ὅταν ἔριξε μιά δυνατή νεροποντή, ἡ μητέρα Ἀλυπία μέ μεγάλη χαρά πήγαινε γύρω ἀπό τό σπίτι, σηκώνοντας τά χέρια της πρός τόν οὐρανό.

- Δόξα τῷ Θεῷ! Βροχή! Φώναζε δυνατά.

- Δόξα τῷ Θεῷ! Βροχή! Ἡ συγκομιδή! Ἡ συγκομιδή! Ἡ συγκομιδή!

Ἀκόμα ἡ μητέρα ἐνίσχυε τόν ἀγῶνα της καί στίς περιπτώσεις πού τά πνευματικά της παιδιά προσέβαλλαν τόν Θεό μέ τήν ἀνυπακοή τους.

Σχετικά μέ τήν ἁγιότητα τοῦ Τσάρου Νικολάου Β' εἶπε: «Εἶναι ἅγιος. Τόν εἶδα. "

Τά τελευταῖα ἐννέα χρόνια τῆς ζωῆς της, ἔζησε στό Γκοζοσεέβο. Ἐδῶ ἀποκαλύφθηκαν πλήρως τά μεγάλα πνευματικά της χαρίσματα . Τό δῶρο τῆς προόρασης καί διόρασης, πού τῆς χάρισε ὁ Κύριος, νά διαβάζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού ἔρχονταν σέ αὐτήν, σάν ἀνοιχτό βιβλίο, τῆς ἴασης ἀλλά πάνω ἀπ 'ὅλα - τό δῶρο τῆς ἀγάπης. Κατανοοῦσε τή γλῶσσα τῶν ζώων καί τῶν πουλιῶν. Ἡ Ματουσκα βοήθησε πολύ μέ τίς προσευχές της σέ δικαστικές ὑποθέσεις. Προειδοποιοῦσε τούς ἀνθρώπους γιά κινδύνους, βοηθοῦσε νά ἀποφευχθοῦν προβλήματα καί πειρασμοί ἤ προστάτευε ἀπό ἐπικείμενη καταστροφή. Ἔτσι, μιά μέρα προσευχόταν ὅλη τή νύχτα στά γόνατα νά σωθεῖ μιά κοπέλα πού βρισκόταν στά χέρια ἑνός σαδιστῆ σέ μιά ἄγνωστη πόλη, παρακαλοῦσε τόν Κύριο νά σώσει τή ζωή τοῦ κοριτσιοῦ. Μία ἀπό τίς πνευματικές κόρες τῆς μητέρας ἔγινε μάρτυρας αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνα γιά τήν σωτηρια αὐτης τῆς ψυχῆς. Ἀλλά μόνο μετά ἀπό καιρό ἔμαθε γιά ποιά εἶχε παρακαλέσει στόν Κύριο ἔτσι.

Ἦταν καί εἶναι μιά ἀνεξάντλητη πηγή θαυμάτων.

Γιά νά διαβάσετε τόν βίο τῆς ἁγίας πατῆστε ἐδῶ.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ'

Ἐν σοί Μῆτερ, ἀκριβῶς διεσώθη το κατ' εἰκόνα• λαβοῦσα γάρ τόν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπεροράν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ• ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου• διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, ὁσία Ἀλυπία, τό πνεῦμα σου.

immorfou