Η πρώτη και η δεύτερη εύρεση της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου (452)
Μοντάνος, Λούκιος και Φλαβιανός, μάρτυρες στην Καρθαγένη Ισπανίας (259)
Μόδεστος επίσκοπος Trier Γερμανίας (489)
άγιος Εθελβέρτος, πρώτος χριστιανός βασιλιάς του Κέντ της Αγγλίας και Μπέρθα η βασίλισσα (616)
Άγιος Μπόισιλ του Αβαείου Μελρόζε στη Σκωτία (664) μαθητής του αγίου Αϊντάν και διδάσκαλος του αγίου Κούμπερτ
Βέττων επίσκοπος Auxerre Γαλλίας (918)
Άγιος Ιωάννης ο Θεριστής του Στύλου στην Καλαβρία (9ος ή 11ος αιώνας)
Ὅσιος Έρασμος της Μονής των Σπηλαίων του Κιέβου (περ. 1160
Εορτάζουν στις 24 Φεβρουαρίου.
Στίχοι
Εκ γής προφαίνει Πρόδρομος σεπτήν Κάραν,
Καρπούς παραινών αξίους ποιείν πάλιν.
Ο Βαπτίσας πρίν υδάτων πηγαίς όχλους,
Γήθεν φανείς βάπτιζε πηγαίς θαυμάτων.
Εικοστήν Προδρόμοιο φάνη Κάρη αμφί τετάρτην.
Γιατί οι άνθρωποι εχθρεύονται την αλήθεια;
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
«Και ελθόντι αυτώ εις το ιερόν προσήλθον αυτώ διδάσκοντι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τον λαού λέγοντες· εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς, και τις σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;» (Μτ. 21, 23). Γιατί έκαναν στον Κύριο Ιησού Χριστό μία τέτοια ερώτηση; Και είναι σίγουρο ότι τον ρώτησαν με θυμό. «Πώς τολμάς εσύ να διδάσκεις το λαό; Ποιος σου το επέτρεψε, ποιος σου έδωσε αυτό το δικαίωμα; Εμείς μόνον έχουμε την εξουσία να διδάσκουμε το λαό».
Την απάντηση που τους έδωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να δώσει. Αν στη θέση του βρισκόταν κάποιος που δεν είχε εξουσία να διδάσκει θα έχανε τον εαυτό του μπροστά στους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους και το πρώτο πράγμα που θα προσπαθούσε να κάνει θα ήταν να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Ο Χριστός δεν τους απάντησε ευθέως. Τους έδωσε μία απάντηση που δεν την περίμεναν. Αντί να δικαιολογεί τον εαυτό του και να τους προβάλλει επιχειρήματα, που να δικαιολογούσαν την εξουσία του να διδάσκει τον λαό, τους ελέγχει και τους αναγκάζει να παραδεχτούν πως δεν έχουν δίκαιο σ’ αυτά που λένε.
Τους
είπε: «Ερωτήσω υμάς καγώ λόγον ένα, ον εάν είπητέ μοι, καγώ υμίν ερώ εν
ποία εξουσία ταύτα ποιώ. Το βάπτισμα Ιωάννου πόθεν ην, εξ ουρανού ή εξ
ανθρώπων; οι δε διελογίζοντο παρ’ εαυτοίς λέγοντες· εάν είπωμεν, έξ
ουρανού, ερεί ημίν, διατί ουν ουκ επιστεύσατε αυτώ· εάν δε είπωμεν, εξ
ανθρώπων, φοβούμεθα τον όχλον· πάντες γαρ έχουσι τον Ιωάννην ως
προφήτην. Και αποκριθέντες τω Ιησού είπον· ουκ οίδαμεν. έφη αυτοίς και
αυτός· ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ» (Μτ. 21, 24-27).
Μ’ αυτή την απάντηση ο Κύριος τους έφερε σε αδιέξοδο. Τους ανάγκασε να αποκαλύψουν μπροστά σε όλους τη δολιότητα και την ακαθαρσία τους. Και αφού όλοι είδαν την υποκρισία και την πονηριά τους, πως τολμούν να Τον ρωτάνε με ποια εξουσία το κάνει; Γι’ αυτό Του είπαν μόνο” «ουκ οίδαμεν».
Ήξεραν, ήξεραν πάρα πολύ καλά, αλλά δεν ήθελαν να απαντήσουν. Γνώριζαν ότι το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν από τον Θεό. Όλος ο απλός λαός, άνθρωποι με καθαρή καρδιά, πίστευε ότι το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν από τον Θεό. Με προσοχή και ευλάβεια άκουγε ο λαός το κήρυγμα της μετανοίας. Είναι αδύνατον να μην καταλάβαιναν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού ότι ο Ιωάννης είναι μεγάλος προφήτης και απεσταλμένος του Θεού. Μερικοί απ’ αυτούς πήγαν στον Ιωάννη και έλαβαν το βάπτισμά του, αλλά τέτοιοι ήταν λίγοι. Οι περισσότεροι δεν το δεχόταν γιατί είχαν στο νου τους τον εξής λογισμό: «Είναι δυνατόν εμείς οι πνευματικοί ηγέτες του λαού να πάμε στον Ιωάννη; Πώς θα λάβουμε το βάπτισμἀ του; Πώς θα μετανοήσουμε ενώπιον όλου του λαού; Αν το κάνουμε αυτό θα πληγεί το κύρος μας. Ο λαός μάς θεωρεί μεγάλους πνευματικούς ηγέτες, δεν μπορούμε εμείς να πάμε στον Ιωάννη, για να μην πέσουμε στα μάτια του λαού».
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πλανεμένοι, δεν ήθελαν να παραδεχτούν την αλήθεια, δεν ήθελαν να ακολουθήσουν την οδό της δικαιοσύνης γιατί αυτό δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. Πώς να παραχωρήσουν τα πρωτεία τους στον Ιωάννη ή στον Ιησού; Η καρδιά τους δεν μπορούσε να ησυχάσει· παρακολουθούσαν το Χριστό, το κήρυγμά Του και Τον ζήλευαν. Έβλεπαν τη δύναμη του λόγου Του, έβλεπαν πως ο λαός Τον ακολουθεί και αυτό τους τρόμαζε. Αν ακολουθούν το Χριστό, τότε αυτό σημαίνει ότι προτιμούν Αυτόν. Γι’ αυτό Τον μισούσαν και Του δημιουργούσαν εμπόδια…
Αυτοί λοιπόν ήταν οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Αλλά και μεταξύ μας υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Τέτοιοι υπήρχαν πάντα αρκετοί σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλους τους λαούς. Πολλές φορές δεν θέλουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια, η οποία είναι φανερή και το καταλαβαίνουμε στο βάθος της καρδιάς μας. Στασιάζουμε εναντίον της αλήθειας, αυτή μας εμποδίζει γιατί η οδός που ακολουθούμε δεν είναι η οδός της δικαιοσύνης. Μόνοι μας βάλαμε για μας τους σκοπούς που θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας. Και οι σκοποί αυτοί απέχουν μακριά από τους πραγματικούς που είναι η αγιότητα και η δικαιοσύνη. Έτσι και ο δρόμος που ακολουθούμε είναι σύμφωνος με τους σκοπούς μας. Γι’ αυτό όταν βλέπουμε το φως της αλήθειας να λάμπει μπροστά μας, την πρώτη στιγμή χάνουμε τον εαυτό μας, μετά αρχίζουμε να μισούμε την αλήθεια, να την αποστρεφόμαστε και στο τέλος να την πολεμάμε.
Δεχόμαστε μόνο εκείνες τις διδασκαλίες που τρέφουν την φιλαυτία και τον εγωισμό μας και μάς βοηθάνε να ακολουθούμε το δικό μας δρόμο, το δρόμο της αμαρτίας. Πολεμάμε κάθε τι που έρχεται σε αντίθεση με τους σκοπούς μας, κάθε τι που ελέγχει την ματαιότητα του λανθασμένου δρόμου μας. Πολεμάμε την αλήθεια γιατί ακολουθούμε τις διδασκαλίες που μόνοι μας δημιουργήσαμε ή που τις έχουμε ακούσει από τους άλλους. Αυτές που είναι σύμφωνες με την επιθυμία μας, για να ζούμε καλά σ’ αυτή τη ζωή.
Ότι συμφωνεί με τους σκοπούς μας και το δρόμο που έχουμε διαλέξει, το θεωρούμε αληθινό. Το δεχόμαστε ανεπιφύλακτα και το προβάλλουμε ως επιχείρημα για να υπερασπίσουμε τις δικές μας πεποιθήσεις και τις λανθασμένες διδασκαλίες που ακολουθούμε, οι οποίες δεν συμφωνούν μ’ αυτά που δίδασκε ο Χριστός και για τις οποίες στο βάθος της καρδιάς μας γνωρίζουμε πως δεν είναι σωστές. Και όταν ακούμε το κήρυγμα του Χρίστου προβάλλουμε αντιρρήσεις όσο περισσότερες μπορούμε. Μπορεί και να μην είναι αλήθεια αυτό που λέμε, αυτό όμως δεν μάς σταματάει.
Μήπως και κάποιος από μας, αν βρισκόταν στη θέση που βρέθηκαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, θα έκανε αυτό που έκαναν και εκείνοι και στην ερώτηση του Κυρίου θα απαντούσε: «Δεν γνωρίζω»; Μπορεί. Αλλά θα μπορούσε να κάνει και κάτι χειρότερο – αντί να παραδεχτεί την αλήθεια, να άρχιζε να την διαστρεβλώνει, να ψευδολογεί και να την βλασφημά. Αυτό συναντάμε πολλές φορές στους ανθρώπους που έχουν αρνηθεί τον Χριστό και ακολουθούν το δικό τους δρόμο.
Απ’ αυτό να μας φυλάξει ο Κύριος, να μη γίνουμε όμοιοι με τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Να μάς βοηθήσει να ακολουθούμε πάντα την οδό της δικαιοσύνης μέσα στο φως του Χρίστου. Αμήν.
Απολυτίκιον Ήχος δ’, Ταχύ προκατάλαβε
Εκ γης ανατείλασα η του Προδρόμου κεφαλή, ακτίνας αφίησι της αφθαρσίας, πιστοίς των ιάσεων, άνωθεν συναθροίζει, την πληθύν των Αγγέλων, κάτωθεν συγκαλείται, των ανθρώπων το γένος, ομόφωνον αναπέμψαι, δόξαν Χριστώ τω Θεώ.
Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών
Χαίροις η Ιερά Κεφαλή, και φωτοφόρος και Αγγέλοις αιδέσιμος, η ξίφει τμηθείσα πάλαι, και τμητικοίς ελεγμοίς, ασελγείας αίσχος διακόψασα, πηγή η τοις θαύμασι, τούς πιστούς καταρδεύουσα, η τού Σωτήρος, την σωτήριον έλευσιν, καταγγείλασα, και την πτήσιν τού Πνεύματος, πάλαι κατανοήσασα, πρός τούτον σκηνώσασαν, τής Παλαιάς τε και Νέας, η μεσιτεύσασα χάριτος, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.
Στάμνω εγκεκρυμμένη ποτέ, η τού Προδρόμου κεφαλή πεφανέρωται, λαγόνων αναδοθείσα, εκ των τής γής εμφανώς, και θαυμάτων ρείθρα αναβλύζουσα, και γάρ εν τοις ύδασι, κεφαλήν εναπέλουσε, τού υπερώα, νυν στεγάζοντος ύδασι, και ομβρίζοντος τοις βροτοίς θείαν άφεσιν, Ταύτην ούν μακαρίσωμεν, την όντως αοίδιμον, και εν τη ταύτης ευρέσει, περιχαρώς εορτάσωμεν, Χριστόν δυσωπούσης, τού δωρήσασθαι τω κόσμω το μέγα έλεος.
Κάρα η τον αμνόν τού Θεού, ανακηρύξασα σαρκί φανερούμενον, και πάσι τής μετανοίας, τάς σωτηρίους οδούς, θείαις υποθήκαις βεβαιώσασα, η πρίν τού Ηρώδου, παρανομίαν ελέγξασα, και διά τούτο, εκτμηθείσα τού σώματος, την χρόνιον, υποστάσα κατάκρυψιν, ώσπερ φωτοφανής ημίν, ανέτειλεν ήλιος, Μετανοείτε βοώσα, και τω Κυρίω προστίθεσθε, ψυχής κατανύξει, τω παρέχοντι τω κόσμω το μέγα έλεος.
Δόξα… Ήχος πλ. β’
Θησαυρός ενθέων δωρεών, η θεοφρούρητος κάρα σου Πρόδρομε, εκ των τής γής λαγόνων ανέτειλεν, ήν ημείς πιστώς αρυσάμενοι, και προσκυνούντες ένδοξε, πλουτούμεν διά σού Χριστού Βαπτιστά, θαυμάτων τα παράδοξα, και των πταισμάτων την συγχώρησιν.
Κοντάκιον Ήχος β’, Τα άνω ζητών
Προφήτα Θεου, και Πρόδρομε της χάριτος, την Κάραν την σην, ως ρόδον Ιερώτατον, εκ της γης ευράμενοι, τας ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, και γάρ πάλιν ως πρότερον, εν κόσμω κηρύττεις την μετάνοιαν.
Ο Οίκος
Εκ τού Κυρίου την μαρτυρίαν ειληφώς Ιωάννη, υπέρ πάντας βροτούς υπέρτερος εχρημάτισας, όθεν επαίνους των εγκωμίων προσενέγκαι σοι δέδοικα, αλλά πόθω εκβιασθείς, τη ωδή εγχειρήσαι τετόλμηκα, διό μη απαξιώσης συνεργός μοι γενέσθαι Πανεύφημε, ίνα ισχύσω στεφανώσαί σου κορυφήν την αγίαν τρισόλβιε, και γαρ συ εν κόσμω κηρύττεις την μετάνοιαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου