Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Το μέγα όπλο για τη σωτηρία όλων μας είναι η επιείκεια.

 

Κυριακή του Ασώτου (Λουκ.15,13-32)
Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου

Στίχοι.
Ἄσωτος εἴ τις, ὡς ἐγώ, θαῤῥῶν ἴθι
Θείου γὰρ οἴκτου πᾶσιν ἤνοικται θύρα.

Ο Θεός τίποτε δεν αγαπάει τόσο, όσο την ευσπλαγχνία. Όλο το Ευαγγέλιο συνοψίζεται στην ευσπλαγχνία. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ο’. Ένας αδελφός συμβουλεύτηκε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «Αν δω έναν αδελφό, όπου άκουσα ότι έφταιξε, δεν θέλω να τον μπάσω στο κελλί μου. Και αν δω κάποιον ενάρετο, νοιώθω χαρά μαζί του».
Του λέγει ο γέρων:

«Αν προσφέρεις στον ενάρετο αδελφό λίγο καλό, διπλό κάμε το στον άλλον. Γιατί αυτός είναι ο αδύνατος. Υπήρχε σε ένα Κοινόβιο κάποιος αναχωρητής, ονόματι Τιμόθεος. Και άκουσε ο ηγούμενος φήμη για πειρασμό ενός αδελφού.
Και ρώτησε τον Τιμόθεο για αυτόν. Και εκείνος τον συμβούλευσε να διώξει τον αδελφό.
Όταν λοιπόν τον έδιωξε, ήλθε ο πειρασμός του αδελφού εναντίον του Τιμοθέου, έως ότου αυτός κινδύνευσε. Και άκουσε φωνή να του λέει:
«Τιμόθεε, μη νομίσεις ότι σου τα έκαμα αυτά για άλλο λόγο, εκτός από το ότι δεν λογάριασες τον αδελφό σου στον καιρό του πειρασμού του».

Είπε ο αββάς Ηλίας, ο διακονητής: «Τι δύναμη έχει η αμαρτία, όπου υπάρχει μετάνοια; Και τι ωφελεί η αγάπη εκεί που υπάρχει υπερηφάνεια;»

Είπε ο Αββάς Ποιμήν στον Αββά Ιωσήφ: «Πες μου, πώς θα γίνω μοναχός;». Και του αποκρίθηκε: Αν θέλης να βρής ανάπαυση και εδώ και εκεί, σε κάθε περίσταση λέγε: Εγώ ποιος είμαι; Και μη κρίνεις τον άλλο».

Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ιωσήφ, λέγοντας:« Τί να κάμω; Γιατί, ούτε να κακοπαθήσω μπορώ ούτε να εργαστώ και να δώσω αγάπη». Του λέγει ο γέρων: Αν δεν μπορής τίποτε απ’ αυτά να κάμης, τουλάχιστο φύλαξε τη συνείδησή σου από κάθε κακό απέναντι του πλησίον σου. Και σώζεσαι».

Ένας αδελφός αμάρτησε και τον απεμάκρυνε ο πρεσβύτερος από την εκκλησία. Σηκώνεται λοιπόν και ο Αββάς Βησσαρίων και βγήκε μαζί του, λέγοντας: «Κι εγώ αμαρτωλός είμαι».

Είπε ο αββάς Σαρματάς:
– Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό, που αναγνωρίζει το σφάλμα του και ταπεινώνεται, παρά ενάρετο με αυταρέσκεια.

Πήγε κάποτε ένας αδελφός σε κάποιον Γέροντα και του λέει: «Ο αδελφός μου με βγάζει από τη σειρά μου πηγαίνοντας εδώ κι εκεί και στενοχωριέμαι». Κι ο Γέροντας τον παρηγόρησε συμβουλεύοντάς τον: «Να τον υπομείνεις, αδελφέ, και ο Θεός βλέποντας τον κόπο της υπομονής σου, θα τον επαναφέρει. Γιατί με τρόπο σκληρό δεν είναι εύκολο να μεταστρέψεις κάποιον. Ούτε ένας δαίμονας διώχνει άλλον δαίμονα. Αλλά μάλλον με την καλοσύνη σου θα τον επαναφέρεις. Γιατί και ο Θεός μας ελκύει τους ανθρώπους προσφέροντάς τους την παρηγοριά».
Και του διηγήθηκε το εξής: Ήταν δύο αδελφοί στη Θηβαϊδα και ο ένας πολεμήθηκε από τον πειρασμό της πορνείας και είπε στον άλλο: «Θα γυρίσω στον κόσμο». Ο άλλος όμως με κλάματα του έλεγε: «Δεν σ’ αφήνω, αδελφέ μου, να φύγεις και να χάσεις τον κόπο σου και την παρθενία σου». Αλλ’ αυτός δεν πειθόταν και έλεγε: «Δεν μπορώ να μείνω άλλο, θα φύγω. ‘Η έλα μαζί μου και επιστρέφω πάλι μαζί σου ή άφησε με και θα μείνω στον κόσμο».
Πήγε λοιπόν (ο άλλος) αδελφός και το ανέφερε σε κάποιον μεγάλο Γέροντα. Και ο Γέροντας του είπε: «Πήγαινε μαζί του. Και ο Θεός για τον κόπο σου δεν θα τον αφήσει να πέσει». Σηκώθηκαν λοιπόν και κατέβηκαν στον κόσμο. Μόλις όμως έφτασαν στο χωριό, ο Θεός βλέποντας τον κόπο της αγάπης του, πήρε τον πόλεμο από τον αδελφό. Και του λέει ο αδελφός: «Ας γυρίσουμε πίσω στην έρημο, αδελφέ. Να, πες ότι αμάρτησα, και τι κέρδισα;». Και γύρισαν στο κελί τους χωρίς να πάθουν ζημιά.

***

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Να μην κατακρίνουμε, διότι ο Θεός θα επιτρέψει να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες.

Ο Γέροντας συμβούλευε να μην κατακρίνουμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους, διότι ο Θεός θα επιτρέψει να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες. Μου έλεγε: « Έτσι, μια νοικοκυρά σ’ ένα χωριό, την ώρα που άναβε φωτιά στο φούρνο της για να ψήσει ψωμί, ευχήθηκε να μπορούσε να σουβλίσει και να κάψει ζωντανή στο φούρνο της μια κοπέλα από γειτονικό χωριό, που έμεινε έγκυος με κάποιο άγνωστο. Σε λίγα χρόνια, όταν ο άνδρας της ξενιτεύτηκε, έμεινε κι εκείνη έγκυος με κάποιο συγχωριανό της». Και κατέληξε: « Γι’ αυτό ο Θεός μας συμβουλεύει να μην καταρώμεθα κανένα, ούτε τον εχθρό μας, και να ευλογούμε όλους, ακόμη και τους εχθρούς μας».
[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 332π.]

Να μην καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε.

«Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί· με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του. Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι και το σπάει συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμη, με μια κίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε κατανόηση και δικαιολογήσουμε τη ζημιά, κερδίσαμε τη ψυχή μας και τη ψυχή του αδελφού μας. Κι αυτή είναι όλη η πνευματική ζωή μας: μια κίνηση ανύψωσής μας, μέσα στις δοκιμασίες των θλίψεων, από την αγανάκτηση του εγωισμού στην κατανόηση της αγάπης».

Με την κατάκριση σπρώχνουμε τον αδελφό μας πιο χαμηλά.

«Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός, όταν τον σταύρωναν, παρακαλούσε τον ουράνιο Πατέρα του να συγχωρήσει τους σταυρωτές του, διότι δεν ήξεραν τί κάνουν. Χωρίς θυσία, με την κατάκριση μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας που αμάρτησε, να πέσει πιο χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και τη μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται».

Συμβούλευε ο Γέροντας να διαλέγουμε ήπια λόγια, για να πούμε κάτι σε κάποιον, ώστε να μην υπάρχει το στοιχείο της αντιπαλότητας. Κι έφερνε το εξής παράδειγμα: «Αν χρειαστεί να πείτε σε κάποιον ότι ψεύδεται, μην του πείτε ότι λέει ψέματα, διότι είναι φυσικό να πληγωθεί και ν’ αντιδράσει. Πέστε του ότι δεν τα λέει με ακρίβεια».
Το μέγα όπλο για τη σωτηρία όλων μας είναι η επιείκεια. Το έλεος, το οποίο μας έρχεται από τον Θεό, πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να το δίνουμε ως αντίδωρο στους άλλους.

***

Ένας ενορίτης ρώτησε τον πατέρα Γαβριήλ της Γεωργίας: Γιατί ένα άτομο να πέσει πνευματικά;
Ο πατέρας Γαβριήλ απάντησε: Για να ανυψωθεί και πάλι. Αν δεν πέσει, ποτέ δεν θα σηκωθεί, ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να ενισχυθεί στην πίστη. Ο Κύριος επιτρέπει όλες τις πτώσεις μας μόνο και μόνο για να μας ενισχύσει στην πίστη.
Από το βιβλίο «Το διάδημα του Γέροντος Γαβριήλ».

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Η απουσία του φθόνου μεταξύ των αγίων είναι ένα εκπληκτικό και υπέροχο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επιτρέπουν φθόνο να αγγίξει τις καρδιές τους, αλλά, με όλες τις δυνάμεις τους, εργάζονται στην εξύψωση των συντρόφων τους και στην ταπείνωση του εαυτού τους».

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλοί δεν βλέπουν τα δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τα χαρίσματα των άλλων και τους πιάνει η ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται και κάνουν την ζωή τους μαύρη.. Θυμάστε τον Κάιν και τον Άβελ; Δεν έψαξε ο Κάιν να βρη τα δικά του χαρίσματα, αλλά κοιτούσε τα χαρίσματα του Άβελ· οπότε καλλιέργησε τον φθόνο προς τον αδελφό του, μετά τα έβαλε και με τον Θεό και τελικά από τον φθόνο έφθασε στον φόνο… Όταν ο άνθρωπος φθάση να χαίρεται για την πρόοδο των άλλων, τότε ο Χριστός θα του δώση όλη την πρόοδο των άλλων και θα χαίρεται όσο χαίρονται όλοι οι άλλοι, και τότε φυσικά θα είναι πολλή και η πρόοδός του και η χαρά του.

***

Άγιος Παΐσιος: Η αρχοντιά είναι το αντίδοτο της ζήλειας…

– Όταν, Γέροντα, ζηλεύω, προσπαθώ να τοποθετηθώ λογικά.

– Αν εξ αρχής προσπαθήσης να μη ζηλέψης, δεν είναι πιο καλά; Η ζήλεια είναι γελοίο πράγμα.
Λίγη σκέψη χρειάζεται, για να ξεπεράση την ζήλεια κανείς· δεν χρειάζεται να κάνη μεγάλους αγώνες και πολλή άσκηση, γιατί είναι ψυχικό πάθος.
Πρόσεξε, μην αφήσης ποτέ το πάθος της ζήλειας να σε κυριέψη, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάθη.
Ξέρεις από την ζήλεια που μπορεί να φθάση ο άνθρωπος; Στον φθόνο και στην διαβολή. Και οι διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από τον φθόνο.

– Γέροντα, τί έχει μέσα η ζήλεια;
– Και τί δεν έχει!… Υπερηφάνεια έχει, εγωισμό έχει, φιλαυτία έχει… Δεν έχει αγάπη ούτε φυσικά και ταπείνωση.

– Δηλαδή, Γέροντα, αν κανείς ζηλεύη, αποκλείεται να έχη αγάπη;

– Και βέβαια αποκλείεται!
Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχη συγχρόνως ζήλεια και αγάπη. Κι αν ακόμη έχη λίγη αγάπη, η αγάπη του δεν είναι καθαρή, γιατί μέσα στην αγάπη του είναι ο εαυτός του. Η ζήλεια μουρνταρεύει την αγάπη και την καλωσύνη, όπως το ψόφιο ποντίκι μουρνταρεύει όλο το λάδι, όταν πέση μέσα στο πιθάρι.
– Γέροντα, εγώ νομίζω ότι ζηλεύω, επειδή μέσα μου δεν νιώθω γεμάτη.
– Πώς να νιώθης γεμάτη, όταν τα θέλης όλα δικά σου;
– Όταν όμως επιθυμώ κάτι που δίνεται σε μια άλλη αδελφή;
– Αφού ο Θεός είπε: «ουκ επιθυμήσεις όσα τω πλησίον σού εστι»1, πώς να επιθυμήσουμε κάτι που έχει ο άλλος; Ούτε τις βασικές εντολές να μην τηρήσουμε; Μετά η ζωή μας γίνεται κόλαση.
«Έκαστος πειράζεται υπό της ιδίας επιθυμίας»2, λέει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος.
Αυτές οι επιθυμίες θα βασανίζουν τις ψυχές και στην κόλαση. Κι αν μας πάρη ο Θεός στον Παράδεισο, χωρίς να έχουμε απαλλαγή από την ζήλεια, και εκεί δεν θα βρούμε ανάπαυση, γιατί θα έχουμε τις ίδιες παράλογες επιθυμίες.

1 Βλ. Έξ. 20, 17· Δευτ. 5, 21.
2 Ιακ. 1, 14.

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον, όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να θυμάστε επίσης τους λόγους του Χριστού: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31).

Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

Να αποβάλετε κάθε πνεύμα περιεργείας. Κάνετε το διακόνημα σας, χωρίς να σας ενδιαφέρει αν οι άλλοι κάνουν το δικό τους. Όταν απουσιάζει η περιέργεια, ο καθένας δέχεται από τον Θεό ό,τι του ταιριάζει. Δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Θεό. Είναι τόσο δυνατός και τόσο δίκαιος, ώστε δεν μπορούμε τίποτε να Του κρύψουμε.

Ποιό είναι το όπλο του εχθρού εναντίον της σωτηρίας μας; Ο φθόνος. Στο Ευαγγέλιο ο Πιλάτος γνωρίζει ότι οι Εβραίοι θέλουν να σκοτώσουν τον Χριστό από φθόνο. Ο φθόνος είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Γι’ αυτό, πάνω από όλα πρέπει ν’ αποφεύγουμε το λογισμό της ζηλοφθονίας.

Όταν έριδες, εχθρότητες, βίαιες σχέσεις εκδηλώνονται μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορεί να διατηρηθεί η ενότητα, παρά αν ο καθένας υπομένει τα ασθενήματα των άλλων. Για τον Απόστολο Παύλο είναι προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί (βλ. Α’ Κορ. 6,7-8).
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

Ο φθόνος είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου στην καρδιά του ανθρώπου
γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Πώς λειτουργεί ο φθόνος; Ο φθόνος είναι ένα πνεύμα του Άδη. Μάχεται αδιάκοπα τη δικαιοσύνη και τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη και ο φθόνος δεν αντέχει να μας βλέπει να κάνουμε καλό στον πλησίον μας. Όταν ο Κύριος, που είναι αγάπη, θεράπευσε τη γερόντισσα εκείνη που ήταν συγκύπτουσα για πάνω από 18 χρόνια, το κακό έδειξε μεμιάς το πρόσωπο του και άρχισε αμέσως να επαναστατεί, διότι ο φθόνος δεν μπορεί να αντέξει να γίνεται καλό στον οποιονδήποτε (βλ. Λουκ. 13,11-17). Ο φθόνος δεν σταματά ποτέ το πνεύμα του Άδη φθονεί όλους τους ανθρώπους για τα πάντα.

Ένας από τους θεοφόρους Πατέρες, ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης (εμφανίστηκε στον μοναχό Θεοφάνη, που κατοικούσε στο σπήλαιο του αγίου Νείλου τον 18ο αιώνα), μας έχει εξηγήσει πολλά από τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. Είπε ότι ο φθόνος είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου στην καρδιά του ανθρώπου. Βλέπετε τώρα τι τρομερό πράγμα είναι ο φθόνος; Όμως αλίμονο, εμείς φθονούμε συχνά το γείτονα μας, ακόμα και τον πλησιέστερο μας συγγενή. Δεν φροντίζουμε ούτε καν να προσπαθήσουμε να γιατρέψουμε τον εαυτό μας από αυτή τη συμφορά, και να συνέλθουμε.

Όταν ένα πονηρό πνεύμα βλέπει ότι ένας άνθρωπος προσπαθεί να ευαρεστήσει τον Θεό και προκόβει στο αγαθό, βρίσκει τον τρόπο να μπει στην καρδιά των άλλων ανθρώπων και από κει να φθονήσει τον θεοειδή άνθρωπο. Μ᾿ αυτό τον τρόπο, το πονηρό πνεύμα δημιουργεί στους άλλους ανθρώπους μια κακή προδιάθεση για τον αδελφό τους και τους κάνει να νιώθουν φθόνο για κείνον. Με την επιρροή των δαιμόνων διαπράττουν πολλά άσχημα και κακόβουλα πράγματα εναντίον του αδελφού τους, διαδίδουν ψέμματα και φήμες για κείνον. Σε μας φαίνεται σαν να είναι οι άνθρωποι που φθονούν τον ευλαβή αδελφό τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι το πνεύμα της μοχθηρίας που έχει θρονιαστεί στην καρδιά τους και φθονεί. Παρομοίως, το πνεύμα της κακίας εισέρχεται στην καρδιά ενός ανθρώπου που άκουσε ότι έπεσε κακοτυχία σε κάποιον με τον οποίο δεν είχε καλή σχέση για καιρό. Δεν γνωρίζει ότι είναι το πνεύμα του Άδη αυτό που χαίρεται μαζί του για την κακοτυχία του πλησίον του.

Είμαστε υοί φωτός και αγάπης, υοί Θεού, δικά του παιδιά. Ως τέτοιοι, πρέπει να διαθέτουμε τις δικές Του ιδιότητες, τη δική Του ποιότητα – αγάπη, ειρήνη και αγαθοσύνη προς όλους.

***

Στον οινοποιό Σ.: Περί αδελφού χωρίς αδελφοσύνη
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Έναν αδελφό έχεις ∙ έναν και μοναδικό. Και αυτόν τώρα τον απαρνιέσαι. Δεν είναι ο αδελφός μου, λες, αλλά αδελφός χωρίς αδελφοσύνη! Όντως, έκανε μεγάλο έγκλημα. Διέρρηξε το σπίτι ενός γέρου, τον σκότωσε και του πήρε τα λεφτά. Δικάστηκε, και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τώρα κάθεται στη φυλακή και περιμένει την τελευταία του ώρα. Από τη φυλακή σου έγραψε γράμματα και σε παρακαλούσε να τον συγχωρέσεις σαν αδελφό. Σου ζητούσε μετά από τον θάνατό του να προσεύχεσαι γι’ αυτόν και να τελείς μνημόσυνα. Και να μεταφέρεις το σώμα του και να το κηδέψεις δίπλα στους τάφους των γονιών σας. Κι εσύ πώς αντιδράς σ’ όλα αυτά; Εσύ τον σιχαίνεσαι, στα γράμματά του δεν απαντάς , στη φυλακή δεν τον επισκέπτεσαι, το όνομά του δεν λες. «Μου λέρωσε την τιμή», λες δυνατά, να σε ακούσουν οι άνθρωποι.
Ω φιλότιμε, δεν βλέπεις το φοβερό σου εγωισμό; Δεν κατανοείς, πως κι εσύ λερώνεις με τον εγωισμό σου εκείνο που ο αδελφός σου λέρωσε με το έγκλημα; ¨Όμως ο αδελφός σου μετανοεί για το έγκλημά του, μετανόησε κι εσύ για τον εγωισμό και την υπερηφάνεια σου. Δεν είναι ώρα να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και την τιμή σου στην κοινωνία, αλλά τον αδελφό σου, που θα πεθάνει και σε παρακαλεί. Εάν κάποιος πνίγεται στο θολό νερό και χτυπώντας το νερό για να σωθεί βρέξει εκείνον που στέκεται στην ακτή, πρέπει ο δεύτερος να θυμώσει και να γυρίσει την πλάτη στον πνιγμένο; Ξέρεις πως ο Χριστός είπε: «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» ( Ματθ. 9,13 ). Ο αδελφός σου έπραξε κακό έργο, και γι’ αυτό το κακό σύντομα θα δοκιμάσει τη μέγιστη τιμωρία που βάζουν οι άνθρωποι. Δεν αμύνεται στην ανθρώπινη τιμωρία. Αλλά φοβάται την τιμωρία του Θεού. Γι’ αυτό μετανοεί μπροστά στον Θεό για την αμαρτία του και κλαίει στη φυλακή και ικετεύει εσένα να έρθεις, ώστε να αποχαιρετιστείτε. Γνωρίζει, ότι κανένας στη γη δεν θα τον συγχωρήσει, εάν εσύ ο αδελφός του δεν τον συγχωρήσεις. Θα ήθελε να πάει σ’ εκείνο τον κόσμο με τουλάχιστον μια συγχώρεση. Κι εσύ του την αρνείσαι. Γιατί; Από φιλοτιμία! Όμως να ξέρεις, ότι η ειλικρινής μετάνοιά του μπορεί να αξίζει περισσότερο στους άγιους ουρανούς από ολόκληρο το δίκιο σου. Ο Χριστός ελέησε τον ληστή επάνω στον σταυρό. Εσύ πώς σκέπτεσαι να μεταλάβεις και να ενωθείς με τον Χριστό, αφού είσαι τόσο διαφορετικός από Εκείνον κατά το έλεος; Δεν αισθάνεσαι καν πως μπορεί άμεσα η μετάνοια στους εγκληματίες- σχεδόν στιγμιαία- να καθαρίσει την ψυχή τους.
Πρόσφατα κρέμασαν έναν άνθρωπο στον τόπο μας για έγκλημα. Εκείνος, πριν πεθάνει, μετάνιωσε βαθιά και ειλικρινά! Έκλαιγε και οδυρόταν για την κακή του πράξη. Τόσο πολύ προσευχόταν στον Θεό κατά την διαδρομή προς την κρεμάλα, υποκλινόταν στους ανθρώπους γύρω του φωνάζοντας: «Συγχωρήστε με, αδέλφια συγχωρήστε με»! Όλοι δάκρυσαν. Φίλησε πολλές φορές το χέρι του ιερέα και τον σταυρό και τρεμάμενος ολόκληρος παρακαλούσε: «Πάτερ, προσευχηθείτε στον Θεό να με συγχωρήσει»! Κάποιος από τους παριστάμενους μας διηγιόταν μετά ότι αισθάνονταν, σαν να αποχαιρετούσαν προς τον άλλο κόσμο όχι έναν εγκληματία αλλά έναν άγιο! Τόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου μέσω της μετάνοιας!
Και ο δικός σου αδελφός στη φυλακή μέσω της μετάνοιας αλλάζει. Σε παρακαλώ κι εγώ, πήγαινε και βοήθησέ τον, ώστε να μετανιώνει έως το τέλος. Μην κατακρίνεις τον καταδικασμένο, μην περιφρονείς τον μετανιωμένο. Να είσαι ελεήμων προς τον αδελφό σου. Οι γονείς σας τον περιμένουν σ’ εκείνο τον κόσμο όχι σαν ληστή αλλά σαν το παιδί τους. Μην προσβάλλεις τη μνήμη τους. Επισκέψου τον αδελφό σου στη φυλακή, σαν να επισκέπτεσαι τον Χριστό. Και ο Χριστός θα επισκεφτεί εσένα με πλούσια δώρα. Ειρήνη σ’ εσένα και στον αδελφό σου.

Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη…, Ιεραποστολικές Επιστολές Β΄», εκδόσεις «εν πλω»

Η ακριβή αγάπη των φιλότιμων παιδιών του Θεού τα κάνει να καίγονται από την μεγάλη γλυκειά φλόγα της αγάπης του Θεού και να ενώνονται μαζι Του. Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/19/%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%b2%ce%ae-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%86%ce%b9%ce%bb%cf%8c%cf%84%ce%b9%ce%bc%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%cf%84/

Αββάς Βησσαρίων «περίμενε, φεύγω μαζί σου. Είμαι και εγώ αμαρτωλός…». Ω! πόσο υπέροχοι ήταν οι άγιοι στην αδελφική τους αγάπη! 
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/19/%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%ac%cf%82-%ce%b2%ce%b7%cf%83%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5-%cf%86%ce%b5%cf%8d%ce%b3%cf%89-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%af/

Ο φθόνος κάνει τον άνθρωπο φιδένιο και δαγκώνει ανθρώπους και φαρμακώνει, ενώ οι άνθρωποι που έχουν αγάπη και καλοσύνη, μοιάζουν με τους Αγγέλους, που μεταφέρουν χαρά και αγαλλίαση, όπου και εάν βρεθούν. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/02/58453/

Ο φθόνος του μεγαλύτερου αδελφού του ασώτου… Αρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου
https://iconandlight.wordpress.com/2015/02/10/%CE%BF-%CF%86%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1/

Κανένα δεν διώχνω από την αγαθότητά μου, κι αν ακόμη χιλιάδες φορές την ημέρα έρχεται σε μένα και πάλι φεύγει·
https://iconandlight.wordpress.com/2014/11/25/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CF%87%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%AC-%CE%BC%CE%BF/

Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/08/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%85/

Αν παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων, θα παραβλέψει και ο Θεός τα δικά μας. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/14/21570/

Να μάθουμε τον «αναρχικό» νου να συχνάζη στο σπίτι του, στον Παράδεισο, κοντά στον Πατέρα του, τον Θεό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/02/28/%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%85%cf%87%ce%bd%ce%ac/

Άσωτος υιός είναι ο νους του ανθρώπου, που ζει έξω από την καρδιά.. -«Ο άνθρωπος έρχεται εις εαυτόν» Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/03/%ce%ac%cf%83%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%85%ce%b9%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80/

Υπέφερα πολύ με το να πληγώνω τον πατέρα μου στους λογισμούς μου, και δεν μπορώ να μετανοήσω επαρκώς γι’ αυτό. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/26/%cf%85%cf%80%ce%ad%cf%86%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%b3%cf%8e%ce%bd%cf%89-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81/

Οι άνθρωποι του περιθωρίου και οι «τελειωμένοι» θα μας σπρώξουν στον Παράδεισο!
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/10/%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B8%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB/

Ολόκληρη η ανθρωπότητα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους πού δικαιώνουν τους εαυτούς τους και σε εκείνους πού μέμφονται τους εαυτούς τους και παίρνουν το πταίσμα επάνω τους. αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/24/%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b5/

Θα δώσουμε εξετάσεις… θα φανή πόσων καρατίων χρυσάφι είναι ο καθένας. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/04/26855/

Κοντάκιον. Ήχος α΄ . Τον τάφον σου Σωτήρ.

Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον· ασώτως τον εμόν, κατηνάλωσα βίον· εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών των οικτιρμών σου Σωτήρ, νυν πτωχεύουσαν, μη υπερίδης καρδίαν· σοι γαρ Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω· ήμαρτον Πάτερ, εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου.

Κανών α’, Ωδή ζ’, Τριωδίου
Ήχος β’ Τα Χερουβίμ μιμούμενοι

Των Αποστόλων Κύριε, και Προφητών και Οσίων, και των σεπτών Μαρτύρων και των Δικαίων προσευχαίς συγχώρησόν μοι πάντα, άπερ επλημμέλησα, παροργίσας Χριστέ, την αγαθότητά σου, όπως υμνολογώ σε εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή ζ΄ . Εικόνος χρυσής.

Ιθύνας προς Σε, τας οδούς μου Αγαθέ, και την καρδίαν, ανακαινώσει Θείου Πνεύματος, παλαιωθέντα ανάπλασον, της αγιωσύνης τω κάλλει, καλλωπίσας βοώντά Σοι· ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών.

Κανών α’, Ωδή η’, Τριωδίου
Ήχος β’ Τον εν τη βάτω

Φθοροποιοίς λογισμοίς, υπαχθείς ημαυρώθην, και εκ σου εμακρύνθην, όλως έξω εμαυτού, γενόμενος Οικτίρμον· διό εν μετανοία, προσπίπτοντά σοι σώσον.

Εξαποστειλάριον
Θεοτοκίον, Τριωδίου
Ήχος β’ Γυναίκες ακουτίσθητε

Αγία Μητροπάρθενε, το μέγα περιήχημα των Αποστόλων Μαρτύρων, και Προφητών και Οσίων, τον σον Υιόν και Κύριον, ιλέωσαι τοις δούλοις σου, ημίν Θεογεννήτρια, όταν καθίση του κρίναι, τα κατ’ αξίαν εκάστου.

Ιδιόμελον Βʹ. Ήχος αʹ.

Επιγνώμεν αδελφοί του μυστηρίου την δύναμιν· τον γαρ εκ της αμαρτίας, προς την πατρικήν εστίαν, αναδραμόντα, Άσωτον Υιόν ο πανάγαθος Πατήρ, προϋπαντήσας ασπάζεται, και πάλιν της οικείας δόξης, χαρίζεται τα γνωρίσματα, και μυστικήν τοις άνω επιτελεί ευφροσύνην, θύων τον μόσχον τον σιτευτόν, ίνα ημείς αξίως πολιτευσώμεθα, τω τε θύσαντι φιλανθρώπω Πατρί, και τω ενδόξω θύματι, τω Σωτήρι των ψυχών ημών.

iconandlight.wordpress.com