Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, (από Αμασεία Μ. Ασίας και κάτοικος Ευχαΐτων Γαλατίας 307)
Μαριάμνης της «ισαποστόλου», αδελφής Φιλίππου αποστόλου (α΄αι.)
Αυξιβίου Α’ επισκόπου Σόλων Κύπρου (102)
Ρωμύλου, Σεκουνδιανού, Δονάτου και των συν αυτοίς μαρτυρησάντων (304)
Μάρτυρος Θεοδούλου του εν Παλαιστινη (308)
Των ευσεβών βασιλέων Μαρκιανού (457) και Πουλχερίας της παρθένου (453), οι συγκαλέσαντες την Δ΄ Οἰκ. Σύνοδο στη Χαλκηδόνα το 451.
Οσίων Θεοδοσίου (1363) και Ρωμανού (1370), των εκ Τυρνόβου Βουλγαρίας
Οσίων Θεοστηρίκτου της μονής Πελεκητής στην Τριγλία (8ος αιων.),
Ευξιφίου Α’, επισκόπου Σολέας (12ος αιων.) Αλαμανίας Κύπρου, του θαυματουργού
Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, του εν Μυτιλήνη (1795)
Νεομάρτυρος Μιχαήλ του Μαυροειδούς, του εν Αδριανουπόλει Θράκης μαρτυρήσαντος (1544/1490).
Ερμογένους πατριάρχου Μόσχας ιερομάρτυρος (1612)
Οσίου Θεοδώρου ιερομάρτυρος του εκ Ατζαρίας Γεωργίας (1822)
Οσίου Βαρνάβα της Γεθσημανή (1906)
Η εύρεσις των λειψάνων (867-869) του αγίου Μηνά του Καλλικελάδου ( 313)
Εορτάζουν 17 Φεβρουαρίου.
Στίχοι
Τήρων, ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον ὁπλίτην,
Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος ὁπλίτης.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τήρωνα πυρὶ φλεγέθουσιν.
Ύμνος εγκωμιαστικός
στον Άγιο Θεόδωρο τον Τήρωνα
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο». (*)
Αυτά είναι λόγια ιερά, τότε και τώρα,
αληθινό βάλσαμο για όλους όσους υποφέρουν,
και κυρίως για τους ένδοξους μάρτυρες του Θεού.
Γιατί να φοβάστε, αυτούς που είναι περισσότερο φοβισμένοι;
Ο κόσμος φοβάται, τη ίδια του την σκιά!
Γιατί να φοβάστε τους ισχυρούς και τους κυρίαρχους;
Και όλα τα ρέοντα του κόσμου τούτου, που πεθαίνουν συνέχεια;
Όποιος είναι με τον Οικοδεσποτη, δεν φοβάται το σπίτι,
Ο Οικοδεσπότης βλέπει ό,τι υπάρχει στο σπίτι,
Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην το γνωρίζει,
Και ο υπηρέτης Του, τι να φοβηθεί;
Όταν ακούει τον Κύριο που λέει:
«Μη φοβάσαι τον κόσμο!» Τι άλλο θέλει;
«Μη φοβάσαι τον κόσμο γιατί εγώ τον έχω νικήσει!»
Ο Κύριός μας βασιλεύει και κυβερνά τον κόσμο.
Στη φωτιά και τον θάνατο, ο Θεόδωρος χαμογελούσε,
Γι’ αυτό, έλαβε τον στέφανο, που δεν χάνεται ποτέ.
(*) Ιωάννης 16:33
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Φεβρουάριος), Εκδόσεις Άθως
http://prologue.orthodox.cn/February17.htm
***
Ο άγιος μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ο Τήρων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο Θεόδωρος
καταγόμενος από την Αμάσεια του Πόντου, υπηρετούσε την εποχή του
μεγάλου διωγμού των χριστιανών στον ρωμαϊκό στρατό, στον τάγμα των
Τηρώνων (δλδ. νεοσυλλέκτων – λέξη «Τήρων» σημαίνει νεοσύλλεκτος
οπλίτης). Ήταν η εποχή των χριστιανομάχων αυτοκρατόρων της Ρώμης
Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μαξιμίνου. Ο Θεόδωρος δεν προσπάθησε να
κρύψει το γεγονός ότι ήταν χριστιανός. Για το λόγο αυτό τον έσυραν στο
δικαστήριο και τον έριξαν στη φυλακή, η οποία κλειδώθηκε και
σφραγίστηκε, καθώς ο μοχθηρός δικαστής επιθυμούσε να πεθάνει από την
πείνα ο Θεόδωρος.
Ο ίδιος Ιησούς Χριστός παρουσιάστηκε σ’αυτόν στη φυλακή κι ενθάρρυνε τον μάρτυρά Του λέγοντας: «Χαίρε
Θεόδωρε, μην φοβάσαι, Εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου. Μη λάβεις άλλη
επίγεια τροφή, διότι η χάρις Μου θα σε τρέφει και θα είσαι μαζί μου στην
αιώνια Βασιλεία των Ουρανών». Τη στιγμή εκείνη χορεία
αγγέλων εμφανίστηκε και η φυλακή ολόκληρη έλαμψε με ολόλαμπρο φως. Οι
φρουροί, βλέποντας αγγέλους λευκοφόρους, τρομοκρατήθηκαν.
Βασάνισαν τον άγιο Θεόδωρο και τον
καταδίκασαν σε θάνατο. Τον έριξαν σε πυρακτωμένη κάμινο και εκείνος,
ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Κύριο, παρέδωσε την ψυχή του στον
Ύψιστο Θεό. Ήταν το έτος 306.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Φεβρουάριος ), Εκδόσεις Άθως
http://prologue.orthodox.cn/February17.htm
Στίχοι
Υιός παρακλήσεως κατά την κλησιν
Ωφθη Βαρνάβας Γεσθημανή της Σκήτης
O Άγιος Βαρνάβας της Σκήτης της Γεθσημανή (+1906) μιλούσε πριν την επανάσταση του 1917 για την δυστυχία που θα βρει την Ρωσία και τους φριχτούς διωγμούς που επρόκειτο να έρθουν εναντίον της Ορθόδοξης πίστης:
«Οι διώξεις ενάντια στην πίστη θα αυξάνονται συνεχώς και θα οδηγήσουν σε µία ανήκουστη θλίψη και σκοτάδι, και σχεδόν όλες οι εκκλησίες θα κλείσουν. Αλλά όταν θα φαίνεται στους ανθρώπους ότι είναι αδύνατο να υπομείνουν άλλο, τότε θα έρθει η ελευθερία. Θα υπάρξει µία άνθιση, οι εκκλησίες θα αρχίσουν ακόμη και να χτίζονται. Αλλά αυτό θα είναι µία ανθοφορία πριν από το τέλος». «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του, τόμος Γ΄», Μυριόβιβλος, Α έκδοση
Επίσης το 1905, μετά τα γεγονότα της 9ης Ιανουαρίου στην Αγία Πετρούπολη τον επισκέφτηκε ο Τσάρος Νικόλαος και η οικογένειά του. Ο Άγιος Βαρνάβας τον ευλόγησε και όπως ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ του είπε πως θα πρέπει να σηκώσει με υπομονή τον σταυρό του μαρτυρίου όταν θα του το ζητήσει ο Κύριος. Προέβλεψε επίσης “την ακόμη πρωτοφανή δόξα του βασιλικού του ονόματος” στο μέλλον, δηλαδή μετά το θάνατο του μάρτυρα.
***
O
Άγιος Βαρνάβας από την Σκήτη Γεθσημανή μιλούσε πριν την επανάσταση του
1917 για τον ανελέητο διωγµό εναντίον της Ορθόδοξης Πίστης:
«Μερικοί από τους Νέους Μάρτυρες της
Ρωσίας έχουν επίσης μιλήσει για παρόμοια πράγματα, χρησιμοποιώντας τα
λόγια των Αγίων Πατέρων ότι θα έρθει μια τέτοια θλίψη που ο κόσμος δεν
έχει ξαναδεί, αλλά τότε θα έρθει μια σύντομη ανθοφορία – πριν από το τέλος του κόσμου.
Πραγματικά, δεν υπήρξε ποτέ μια θλίψη πιο πικρή από τις διώξεις του
σατανικού καθεστώτος που καταστρέφει όλα τα ιερά-εκκλησίες, τις εικόνες,
τα ιερά λείψανα – με μια καθαρά διαβολική οργή, βασανίζοντας γέροντες
ιερείς και μοναχούς, βγάζοντας τα μάτια τους, κόβοντας τις μύτες και τις
γλώσσες τους, σταυρώνοντάς τους, πυροβολώντας τους στο στόμα, λέγοντας:
«Σας δίνουμε κοινωνία»; Αλλά αυτοί οι διωγμοί θα φέρουν ανθοφορία στην
πίστη. Οι άνθρωποι θα περνούν τα βασανιστήρια και τον θάνατο με χαρά, με
τραγούδι, θα υπάρξουν μάλιστα και παιδιά πιστοί και μάρτυρες. Και
γενικά στη Ρωσία θα γίνει μια τέτοια ανθοφορία που δεν θα μπορούσε να
είναι παρα μόνο, ο προάγγελος του τέλους. Σχετικά με τον πνευματικό αυτό
ανθρωπισμό ο Πέτρος ο Νεομάρτυρας μίλησε επίσης. Αυτός δεν μιλά για μια
εξωτερική ανθοφορία. Όσοι ζουν σύμφωνα μόνο με τα πρότυπα του κόσμου δεν θα μπορούν να το καταλάβουν, γι ‘αυτό πρέπει να υπάρχει αποκάλυψη στην καρδιά».
(Από μια προσωπική επιστολή προς τον Ν . Kieter)
Ο Ορθόδοξος Λόγος, 1969, αρ. 5, σελ. 194
orthodoxathemata.blogspot.com/2018/12/blog-post_323.html
***
Ο Γέροντας Βαρνάβας μίλησε για τις καταστροφές που θα έρχονταν στη Ρωσία και για τις σκληρές διώξεις κατά της Ορθόδοξης Πίστης.
Όταν στο γυναικείο μοναστήρι που ίδρυσε,
χτίστηκε μια μεγάλη και υπέροχη εκκλησία, μία από τις μοναχές έλεγε στον
πατέρα Βάρναβα γι ‘αυτό με ενθουσιασμό, αλλά ο πρεσβύτερος της είπε:
«Θα ζήσετε μέχρι τη στιγμή που όχι μόνο
αυτή η εκκλησία δεν θα είναι εδώ, αλλά ακόμη και ο τόπος στον οποίο
στέκεσται θα είναι ασφαλτοστρωμένος. «
Αυτή η μοναχή μας το είπε αυτό μετά την
Επανάσταση. Τα λόγια του Γέροντα εκπληρώθηκαν. Όχι μόνο καταστράφηκε
αυτή η θαυμάσια εκκλησία, αλλά το ίδιο το μέρος, όπου ήταν εκεί, ήταν
ασφαλτοστρωμένο.
Πιστέψτε και μην φοβάστε! Μοιάζουν νικητές κι είναι νικημένοι…
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/20/%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%88%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B9%CE%BA/
Η
αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα
σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι
διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να
προβλέψει τους διωγμούς. Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα –
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/02/59195/
Απολυτίκιον. Ήχος β’.
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα! εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο Άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο· πυρί γαρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τη Τριάδι προσήνεκται. Ταίς αυτού ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε…
Αμνώ ηκολούθησας της σωτηρίας Χριστώ, αμνάς ώσπερ άμωμος συν αποστόλω κλεινώ, Φιλίππω ομαίμονι, πάνσεπτε Μαριάμνη, αλογήσασα πάντων, όθεν πολλοίς εγένου, των ψυχών ευεργέτις, ζωήν ανακηρύττουσα, την επουράνιον.
Απολυτίκιον Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Αποστόλων την χάριν ως του Πνεύματος όργανον, διά Μάρκου του θείου, θησαυρίσας, Αυξίβιε, εδείχθης Ιεράρχης ευκλεής, και πρόεδρος των Σόλων και ποιμήν διά τούτό σου την μνήμην την ιεράν τιμώμεν ανακράζοντες, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Απολυτίκιον Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Το πάντιμον λείψανον του Θεοδώρου, πιστοί, ενδόξως τιμήσωμεν ως θησαυρών τιμαλφή, και πάντες βοήσωμεν, Σώσον εκ των κινδύνων τους πιστώς σε υμνούντας, ως πότε συ ερρύσω εκ πανώλους την πόλιν και πάντας περιφρούρησον ταις ικεσίαις σου.
Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα, πνευματικού μαθητού του Οσίου Βαρνάβα της Γεθσημανή
Ήχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Εν Σκήτη σεπτή Γεθσημανή, Σεραφείμ, διδάσκαλον έσχες Βαρνάβαν, τον έμπλεων Χάριτος, Όσιε, θείου Παρακλήτου, εν καρδία σπείραντος γονίμω σης καρδίας σεμνότητος σπόρον χρηστότητος των ηθών και αγαπήσεως υπέρ πάντα Χριστού Παντοκράτορος.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Αυτόμελον.
Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τας εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας Πολύαθλε, και στέφει ουρανίω, εστέφθης αιωνίως ως αήττητος.
Ο Οίκος
Την
αμνάδα Χριστού την θεόψυχον, αποστόλου Φιλίππου ομαίμονα, αλλά και
σύμπονον εν τω Ευαγγελίω, δεύτε ύμνοις οφειλητικοίς σήμερον
στεφανώσωμεν. Αύτη γαρ η χριστοέραστος, ως έλαφος ταχύπους εξήλθεν εις
το κήρυγμα της Αληθείας, πάντας ποθούσα ελθείν εις σωτηρίαν, πάντας
γενέσθαι τέκνα Θεού διά του αγίου Βαπτίσματος και κληρονόμους της θείας
Βασιλείας. Πολλά δε παθούσα υπό των απίστων, πολλά είληφε και τα παρά
του Δεσπότου στέφη, ανδρείαν επιδείξασα ισχύν εν θήλεος ασθενεί σώματι.
Όθεν ταύτην καθικετεύσωμεν· εξάγαγε του νοητού φάρυγγος του όφεως ημάς,
ισαπόστολε, τους πόθω τιμώντάς σε.
Δόξα… Ήχος β’
Θείων δωρεών επώνυμόν σε γεραίρομεν, τρισμάκαρ Θεόδωρε, τού φωτός γάρ τού θείου, άδυτος φωστήρ αναδειχθείς, κατέλαμψας άθλοις σου, την σύμπασαν κτίσιν, τού πυρός ακμαιότερος φανείς, την φλόγα κατέσβεσας, και τού δολίου δράκοντος, την κάραν συνέτριψας, διό εν τοις άθλοις σου, Χριστός επικαμφθείς, εστεφάνωσε την θείαν κάραν σου, Μεγαλομάρτυς αθλητά. Ως έχων παρρησίαν πρός Θεόν, εκτενώς ικέτευε, υπέρ των ψυχών ημών.
Δόξα… Ήχος πλ. δ’. Ιγνατίου Νικαίας.
Αθλητικήν ανδρείαν ευσεβώς καθοπλισθείς, Αθλοφόρε Χριστού, και λογικής λατρείας μυστικώς υπερμαχών, τη δυνάμει αυτού, των ειδώλων το δυσσεβές, και των τυράννων το απηνές, ασθενές απέδειξας, καταφρονών των βασάνων, και του προσκαίρου πυρός. Αλλ’ ώς θείων δωρεών, και πράγμα και όνομα, από πάσης περιστάσεως, τη πρεσβεία σου σώζε, τους εκτελούντας την μνήμην σου.
Μεγαλυνάριον
Δώρον πολυτίμητον και τερπνόν, αθλήσας προσήχθης, τω δοξάσαντί σε λαμπρώς· όθεν εδωρήθης, θερμότατος προστάτης, τη Εκκλησία πάση, Τήρων Θεόδωρε.
Πλάνην αποδίωξαν αφ’ ημών, Μαριάμνη θεία, και εγκαίνισον του Χριστού, Φως ημίν τοις πόθω, σην μνήμην εκτελούντων, και ποθώ προσκυνούντων, σεπτήν εικόνα σου.
Χαίροις, ώ Αυξίβιε ιερέ, Σόλων Ιεράρχα, και Κυπρίων άστρον λαμπρόν χαίροις ο παρέχων, εκάστω τας αιτήσεις, και άφεσιν πταισμάτων ημίν αιτούμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου