Ποιός Χριστιανός στα βάσανά του, δεν έτρεξε σ’ αυτήν και δεν βοηθήθηκε θαυματουργικώς;
Σ’ αυτήν δεν καταφεύγουμε περισσότερο από τη μητέρα μας;
Στα βάσανα που μας χτυπούν, Παναγία μου δεν φωνάζουμε;
Παναγία μου, δεν φωνάζει ο ναυτιλόμενος μέσα στην αγριεμένη θάλασσα, όταν βλέπει απειλητικά τα πελώρια κύματα έτοιμα να τον καταποντίσουν;
Παναγία μου, δεν φωνάζει η πονεμένη μάνα, κοντά στο κρεβάτι του ψυχορραγούντος παιδιού της, που την απήλπισαν οι ιατροί;
Παναγία μου, δεν φωνάζει ο στρατιώτης, όταν του έρχονται βροχή οι σφαίρες και κυκλώνεται από τους εχθρούς και κινδυνεύει να πιαστεί αιχμάλωτος;
Παναγία μου, δεν φωνάζει το πεινασμένο ορφανό, που το θερίζει η πείνα και τρέμει από το κρύο;
Παναγία μου, δεν φωνάζει ο οικογενειάρχης, που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του;
Παναγία μου, δεν έλεγε ο Ηράκλειος, όταν πολεμούσε εναντίον των Περσών και ελευθέρωνε τον Τίμιο Σταυρό;
Παναγία μου βοήθα την Ελλάδα μας και τούτη τη φορά, δεν παρακαλούσε ο Κολοκοτρώνης τον κίνδυνο του Δράμαλη, όταν εγκαταλείφθηκε μόνος του;
Παναγία μου, δεν φωνάζει η κόρη, Παναγία μου, η παντρεμένη, Παναγία μου, η διαζευγμένη, Παναγία μου, ακούς από παντού, από καλύβες και από μέγαρα, από τρώγλες και ανάκτορα, από εργοστάσια και ουρανοξύστες, από χωριά και πόλεις, από ερημικά ασκητήρια και πολυθόρυβα πολεμικά στρατόπεδα;
Και γιατί όχι; Ποιά άλλη στον κόσμο μας συντρέχει τόσο, όσο η Παναγία αγαπητοί μου; Αυτή είναι η μάνα όλων μας, γι’ αυτό και εμείς αυτήν τιμούμε, αυτήν αγαπούμε.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου