Η νέα χρονιά απλώνεται μπροστά μας και από μας εξαρτάται αν θα τη κάνουμε «οδόν Κυρίου» ή όχι. Αν θα φτιάξουμε δρόμο για τον Ουρανό ή την Κόλαση. Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού. Είθε ο Θεός να ευλογήσει το Νέο Έτος.

 

 

Συναξάριον.
Μὴν Σεπτέμβριος ἔχων ἡμέρας λ΄.
Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας ιβ΄ καὶ ἡ νὺξ ὥρας ιβ΄.

Τῇ Αʹ (1ῃ) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, ἤτοι τοῦ νέου Ἕτους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμην τοῦ γενομένου θαύματος ὑπὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου: δηλαδὴ ὅταν ἡ σεβασμία αὐτῆς καὶ θαυματουργὸς εἰκὼν ἡ ἐκ τοῦ Μοναστηρίου οὖσα τῶν Μιασηνῶν, ἐρρίφη ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καλουμένῃ Ζαγουροῦ, διὰ τὸν φόβον τῶν Εἰκονομάχων, καὶ ὕστερον μετὰ πλείστους χρόνους, πάλιν ἐκ τῆς λίμνης θαυμασίῳ τρόπῳ ἀνεφάνη ἄσπιλος (864)· καὶ μνήμην τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει γενομένου μεγάλου ἐμπρησμοῦ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λέοντος τοῦ μεγάλου τοῦ ἐπονομαζομένου Μακέλλη, ἐν ἔτει υν΄ [450], ὅταν τὸ πλεῖστον μέρος τῆς Πόλεως ἐπυρπολήθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ Στυλίτου, τοῦ ἐν τῇ Μάνδρᾳ, τοῦ ἐπιλεγομένου παλαιοῦ (459).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῆς Ὁσίας Μάρθας, μητρὸς τοῦ Ὁσίου Συμεών (π.428)· καὶ τῆς Ὁσίας Εὐανθίας ἐν εἰρήνῃ τελειωθήσης· καὶ ἡ κοίμησις τοῦ δικαίου Ἰησοῦ τοῦ Ναυῇ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ σύναξις τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ στυλίτου τοῦ νέου τοῦ ἐν Λέσβῳ (845)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ Ἁγίες 40 Μάρτυρες, Παρθένες καὶ Ἀσκήτριες: Ἀδαμαντίνη, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μυριάνθη, Εὐτέρπη, Τερψιχόρη, Οὐρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ἐρατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Ἀθηνᾶ, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ἀσπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφανώ, Ἐρασμία, Ἑρμηνεία, Ἀφροδίτη, Μαργαρίτα, Ἀντιγόνη, Πανδώρα, Χάϊδω, Λάμπρω, Μόσχω, Ἀρηβοΐα, Θεονύμφη, Ἀκριβή, Μελπομένη, Ἐλπινίκη καὶ Ἀμμοῦν ὁ Διάκονος καὶ διδάσκαλος αὐτῶν, ἐν Ἡράκλεια τῆς Θρᾴκης (321/3).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων καἰ αὐταδέλφων Εὐόδου, Καλλίστης, Ἑρμογένους καὶ Ἀγαθοκλείας ξίφει τελειωθέντων (309)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα Ὁ ἅγιος Μάρτυς Ἀϊθαλᾶς, ὁ Διάκονος ὁ ἐν Περσίᾳ (380)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα Ὁ ὅσιος Μελέτιος ὁ νέος, ὁ ἐν τῷ Ὄρει Μυουπόλεως (Κιθαιρῶνι) ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (1105)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα Ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἀγγελῆς ὁ Χρυσοχόος, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὀ ͵αχπʹ (1680) ἔτος, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ ἐν τῷ Φαράγγι Κουρταλιώτη ἐν ῾Αγίῳ Βασιλείῳ τῆς Κρήτης ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται ἐν ἔτει 1670
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ νέου τοῦ Βεροιέως, «τοῦ ἐν Ἀγυίᾳ» Λαρίσης. (11ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ὁσία Χάϊδω ἡ ὁμολογήτρια ἐκ Στανοῦ τῆς Χαλκιδικῆς ὁρμωμένη καὶ ἐν Θάσῳ ἀσκήσασα (1820-1821)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς ἐπιλεγομένης τῆς Παμμακαρίστου, τῆς κατατεθειμένης ἐν τῷ Πατριαρχικῷ ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς Γεθσημανῆς ἐν τῇ σκήτῃ Γεθσημανῆ τῆς Μόσχας Ρωσίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ ἅγιοι νεοµάρτυρες Ἀλέξανδρος (Λιουµπίµωβ), ὁ ἐν Πόρχωβ τῆς Ρωσίας πρεσβύτερος, καὶ Bλαδίµηρος (Δβίνσκυ), ὁ διάκονος, (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ Ἠσυχαστοῦ (1886 – 1983), συνασκητοῦ τοῦ ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστῆ(1959)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς Ἰωακείμ τοῦ Ἁγιαννανίτη (1950)

Στίχοι
Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει Νέου Χρόνου,
Ὦ καὶ παλαιέ, καὶ δι’ ἀνθρώπους νέε (ἤτοι σὺ ὦ Χριστέ).

Στίχοι·
Εἰκὼν πλαγχθεῖσα, Μητροπαρθένου Κόρης,
ναίει νῦν σεπτὸν Τροπαιοφόρου δόμον.
Εἰκὼν Θεοτόκου μεγαλώνυμον ἔλλαχε ναόν.

«Εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε».
Στερέωσον ἀγαθέ, ἣν κατεφύτευσε πόθῳ, ἐπὶ τῆς γῆς ἡ δεξιά σου, κατάκαρπον ἄμπελον, φυλάττων σου τὴν Ἐκκλησίαν Παντοδύναμε. ᾨδὴ γ’, τῆς Ἰνδίκτου, Ἦχος α’

Anthony Bloom, Μητροπολίτης Σουρόζ

Βγαίνουμε από μία χρονιά, όπου όλοι μας έχουμε αντιληφθεί το σκοτάδι όπου είναι ακόμα διαδεδομένη η βία και η σκληρότητα.
Πως θα συναντήσουμε τη νέα χρονιά;
Θα ήταν αφελές και πολύ αντιχριστιανικό, να ζητήσουμε από τον Θεό να μας προστατέψει, να κάνει τη γη έναν παράδεισο ειρήνης, ενώ γύρω μας δεν υπάρχει ειρήνη.
Υπάρχει διαμάχη, ένταση, αποθάρρυνση, φόβοι, βία, φονικό. Δεν μπορούμε να ζητάμε για μας ειρήνη, όταν αυτή η ειρήνη δεν μπορεί να απλωθεί πέρα από την Εκκλησία, όταν δεν έρχεται σαν ακτίνες φωτός να διαλύσουν το σκοτάδι.
…«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ας είναι ευλογημένη η βασιλεία του Θεού.
Τούτα τα λόγια προφέρονται σπάνια: στην αρχή της λειτουργίας, σαν ευχή για τον νέο χρόνο και σε στιγμές όπου ενώνεται χρόνος και αιωνιότητα, όταν με τα μάτια της πίστης μπορούμε να δούμε την αιωνιότητα συνυφασμένη με τον χρόνο.
Ο χριστιανός είναι ο μόνος που πρέπει να είναι ικανός να βλέπει την ιστορία, όπως την βλέπει ο Θεός, σαν ένα μυστήριο της σωτηρίας, αλλά επίσης σαν μια τραγωδία της ανθρώπινης αμαρτίας και πτώσης. Και σε σχέση με αυτά τα τελευταία, πρέπει να πάρουμε θέση.
Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «Όταν ακούσετε ότι γίνονται πόλεμοι ή φήμες που μιλούν για πολέμους, μην πανικοβληθήτε»· σηκώστε ψηλά τα κεφάλια, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά και την ζωή του Χριστιανού για διστακτικότητα, δειλία και φόβο, που είναι όλα γεννήματα του εγωισμού, της μέριμνας για τον εαυτό μας, ακόμα και αν αυτή η μέριμνα αγγίζει αυτούς που αγαπάμε.

Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη Πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού.
Και πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Αποστόλου που λέει, ότι όποιος επιθυμήσει να εργασθεί για τον Κύριο, θα οδηγηθεί σε δίκη, και τα λόγια ενός άλλου Αποστόλου που μας λέει να μην φοβόμαστε τη δοκιμασία της φωτιάς. Στον σημερινό κόσμο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δικαστούμε και έτοιμοι να υπομείνουμε, ίσως με το φόβο στην καρδιά μήπως χάσουμε την πίστη μας, αλλά θα πρέπει να μείνουμε ακλόνητοι στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων… Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε Ορθόδοξοι· είμαστε Ορθόδοξοι δεν σημαίνει μόνο να ομολογούμε το Ευαγγέλιο στην ολότητά του και να το διακηρύττουμε στην αγνότητά του, αλλά συνίσταται, ακόμα περισσότερο από αυτό, στο να ζούμε σύμφωνα με αυτό. …τα λόγια που μπορούμε να λέμε ξανά κάθε νέο χρόνο, «Είπα στον άνθρωπο που στάθηκε στο κατώφλι του νέου χρόνου: δώσε μου ένα φως για να πορευτώ με ασφάλεια προς το άγνωστο, και απάντησε: πήγαινε έξω στο φως και βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, πρέπει να είναι καλύτερο για σένα από ο,τι το φως και ασφαλέστερο από έναν συνηθισμένο δρόμο.»

«Η νέα χρονιά πράγματι απλώνεται μπροστά μας σαν ένα απάτητο ακόμη μονοπάτι, μια πλατειά παρθένα πεδιάδα που θα πρέπει ν’ ανθίσει μ’ ένα πλούτο καλών ανθρώπινων πράξεων. Όποια κι αν είναι η ηλικία μας ένα μονοπάτι απλώνεται μπροστά μας και από μας εξαρτάται αν θα το κάνουμε «οδόν Κυρίου» ή όχι. Από μας εξαρτάται το αν για τους γύρω μας και για τους εαυτούς μας και για τις επόμενες γενιές θα φτιάξουμε δρόμο για τον Ουρανό ή την Κόλαση – την αιώνια Κόλαση, ή απλώς τη σκληρή ανθρώπινη κόλαση της γης…

Μπορούμε να μπούμε στη χρονιά αυτή δημιουργικά, μόνο όμως με την προϋπόθεση ότι θα μπούμε με την ελπίδα, με τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος βρίσκεται στη χρονιά αυτή, ότι Εκείνος είναι ο Κύριος και θα μας οδηγήσει στο σωστό μέρος, με την πίστη ότι τίποτα δε θα συμβεί χωρίς τη θέληση ή τη συγκατάθεση του Θεού. Αν η στάση μας είναι τέτοια θα δούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο (αυτός που πιστεύει στην τύχη δεν πιστεύει στο Θεό), πως δεν υπάρχουν άσκοπες συναντήσεις και πως το κάθε πρόσωπο μας έχει σταλεί από τον Κύριο… ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο και οποιονδήποτε ο Θεός μας στείλει, με τον τρόπο που ο Κύριος δέχεται εμάς στην πορεία μας κι ας δεχτούμε ο,τι και αν μας συμβεί σαν από το χέρι του Θεού, και σ’ όλες τις περιστάσεις ας συμπεριφερόμαστε σαν Χριστιανοί• τότε όλα θα πάνε καλά… Είθε ο Θεός να ευλογήσει το Νέο Έτος.

***

Ομιλία:
για τον Ιησού του Ναυή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«οὐκ ἐκκλινεῖς ἀπ᾿ αὐτῶν εἰς δεξιὰ οὐδὲ εἰς ἀριστερά,… ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου, μὴ δειλιάσῃς, μηδὲ φοβηθῇς, ὅτι μετὰ σοῦ Κύριος ὁ Θεός σου εἰς πάντα, οὗ ἐὰν πορεύῃ ». (Ιησούς του Ναυή 1:7, 9)

Ο Ιησούς του Ναυή υπάκουσε στον Κύριο σε όλα έως τέλους, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε δεξιά ούτε αριστερά από τις εντολές του Κυρίου. Ήταν περικυκλωμένος από μεγάλους φόβους και τρόμους, ενώ καθοδηγούσε το λαό σε μια άγνωστη χώρα και δια μέσου πολυάριθμων εχθρών. Ωστόσο ούτε φοβήθηκε ούτε δειλίασε. Θεωρούσε τον εαυτό του ως το όπλο του Θεού και ήξερε ότι οι μάχες του ήταν μάχες του Θεού.
Όπως ένας πιστός στρατιώτης υπακούει στις εντολές του διοικητή του, έτσι και ο Ιησούς του Ναυή υπάκουσε και εποίησε το θέλημα του Ζωντανού Θεού. Δεν απέδωσε κανένα καλό, καμία δύναμη, καμία αξία στον εαυτό του, αλλά τα απέδιδε όλα στον Θεό και μόνον στον Θεό. Δεν στηριζόταν στο ελάχιστο, στον δικό του στρατό, τα δικά του όπλα και τη δική του σοφία, αλλά στηριζόταν στον Θεό και μόνο στον Θεό, τον Παντοδύναμο και Πάνσοφο!

Βλέπετε, αδελφοί, σε τι είδους ανθρώπους σκηνώνει ο Θεός! Ω, αν μπορούσαν οι χριστιανοί άρχοντες και διοικητές να το δουν μόνο αυτό και να διδαχθούν από τον υπηρέτη του Θεού Ιησού του Ναυή, πώς να υπηρετούν τον Θεό! Ω, αν μπορούσαν να καταλάβουν, μια για πάντα, ότι υπηρετούν τους ανθρώπους καλύτερα, όταν υπηρετούν τον Θεό, και ότι ο λαός δεν μπορεί να υπηρετηθεί αν δεν υπηρετείται ο Θεός! Ο Κύριος ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεσή Του και ήταν μαζί με τον Ιησού του Ναυή, μέχρι το τέλος των αγώνων του και της ζωής του.
Και ότι ο Κύριος ήταν μαζί του φαίνεται από τα μεγάλα και φοβερά θαύματα που φανέρωσε μέσω του πιστού δούλου Του. Ο Θεός χώρισε τον ποταμό Ιορδάνη έτσι ώστε ο λαός να περάσει δια ξηράς, χωρίς γέφυρα. Ο Θεός έκανε τα τείχη της Ιεριχούς να πέφτουν με μόνο τον ήχο της σάλπιγγας. Ο Θεός παρέδωσε στα χέρια των Ισραηλιτών ισχυρούς εχθρούς. Ο Θεός έκανε τον ήλιο να σταθεί ακίνητος πάνω από τη Γαβαών και το φεγγάρι να σταθεί ακίνητο πάνω από την κοιλάδα του Αιλών.
Πραγματικά, ποτέ και πουθενά ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον δούλο Του Ιησού του Ναυή, γιατί ο Ιησούς του Ναυή δεν άφησε ανεκπλήρωτη ούτε μια εντολή του Θεού. Μάρτυρας του Ζωντανού Θεού και τύπος του Σωτήρος του κόσμου Ιησού Χριστού, όταν έφθασε σε βαθύ γήρας, έδωσε οδηγίες στο λαό του όπως τον είχε διδάξει ο Θεός στην αρχή: Μην παρεκκλίνετε δεξιά ή αριστερά … αλλά προσκολληθείτε στον Κύριο τον Θεό σας (Ιησούς του Ναυή 23:6, 8).

Κύριε Ιησού, Υιέ του Θεού, Εσύ που έδειξες τα πιο ένδοξα θαύματα μέσω του Ιησού του Ναυή, του πιστού δούλου Σου, ενίσχυσε και ενθάρρυνέ μας, να μην απομακρυνθούμε από Σένα, να μην εκκλίνουμε ούτε δεξιά ούτε αριστερά, χάριν της δόξας Σου και της σωτηρίας μας.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων.. Αμήν.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Δεκέμβριος) : Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/December17.htm

***

Ο πόλεμος αποτελεί ένα γρήγορο ξεκαθάρισμα λογαριασμού από το Θεό για τα πολύχρονα έργα του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της ειρήνης.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Όταν ο Ιησούς του Ναυή, μετά το θάνατο του Μωυσή, ανέλαβε την ηγεσία του στρατού και του λαού, με ένδοξα και ταχύτατα βήματα βάδισε από νίκη σε νίκη συνθλίβοντας τα επτά έθνη που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο.
Μην παρεκκλίνεις από το νόμο πότε δεξιά πότε αριστερά, του είπε ο Κύριος αμέσως όταν ανέλαβε την ηγεσία. Μην πάψεις ποτέ να επαναλαμβάνεις τις εντολές αυτού του βιβλίου του νόμου και να το μελετάς μέρα και νύχτα και να εφαρμόζεις πιστά όλα όσα είναι γραμμένα ς’ αυτό, τότε θα έχεις επιτυχία στα έργα σου και θα ευημερείς. Να είσαι θαρραλέος και δυνατός! Μη φοβάσαι και μη δειλιάζεις, γιατί ο Κύριος ο Θεός σου θα είναι μαζί σου όπου κι αν πας (Ι.Ναυη 1, 7-9). Και αυτός ο ηγέτης ήταν πιστός και υπάκουος στο Θεό καθόλα ως το τέλος της ζωής του, μη παρεκκλίνοντας ούτε σε μια εντολή του Θεού. Κι αν δεν υπήρχε εδώ το αμάρτημα, δηλαδή η παραβίαση από τις εντολές του Θεού από την πλευρά των στρατιωτών του στρατοπέδου του, ο ίδιος αυτούς τους επτά λαούς θα τους είχε γρήγορα κατεδαφίσει και θάψει ως ζωντανούς νεκρούς. Αλλά με το που εμφανίστηκε η αμαρτία στους νικητές στρατιώτες ακολούθησε και η ήττα τους. Έτσι η πολιορκία και η κατάκτηση της Ιεριχούς έγινε γρήγορα και εύκολα. Αλλά ο πρώτος πόλεμος στη Γαι ολοκληρώθηκε με φυγή και διασυρμό για τους Ισραηλίτες λόγω της αμαρτίας ενός ανθρώπου, ενός και μόνον ενός. Όμως γι’ αυτό θα γίνει λόγος σε άλλο σημείο.

Μια τρομερή μοίρα καταδίκασε σε θάνατο τους επτά λαούς της Χαναάν και μας παρέχει το παρακάτω μάθημα:
α) Κανείς λαός δε μπορεί να αμαρτάνει ενάντια στο νόμο του Θεού και να ζήσει εν ειρήνη.
β) Η αμαρτία αποτελεί παράγοντα πολέμου, όσο κι αν ένας αμαρτωλός λαός αποδείχθηκε φιλειρηνικός, ο πόλεμος γι’ αυτόν θα έρθει.
γ) Προκειμένου να τιμωρήσει ο Θεός έναν λαό που τον αρνείται και τον μάχεται χρησιμοποιεί κάποιες φορές λαούς από μεγάλη απόσταση. Έτσι για να τιμωρήσει τους ασεβείς λαούς της Χαναάν οδήγησε από την Αίγυπτο τους Ισραηλίτες, όπως και αργότερα για την τιμωρία των Ευρωπαίων οδήγησε από μακρυά τον Αττίλα και τον Τζεκινς Χαν, για την τιμωρία των Ισπανών τους Σαρακηνούς και για την τιμωρία των Βαλκανίων τους Τούρκους.

Όταν ο Ιησούς του Ναυή κατέλαβε την οχυρωμένη πόλη της Ιεριχούς, δίχως προσπάθεια και απώλειες, ο στρατός τους αμέσως μετά υπομένει την ήττα από την ανοχύρωτη πόλη των Αμορριτών Γαι. Είναι αλήθεια πως ο Ιησούς έστειλε μόνον τρεις χιλιάδες άνδρες να επιτεθούν και να καταλάβουν τη Γαι, αλλά ο αριθμός αυτός ήταν εντελώς επαρκής, σύμφωνα με τον πιο προσεκτικό υπολογισμό του ανθρώπου, αφού οι πολεμιστές της Γαι ήταν λιγότεροι. Αλλά συνέβη κάτι απροσδόκητο. Αυτό το σύνταγμα του Ναυή μόλις πλησίασε τη Γαι τράπηκε αμέσως σε φυγή. Η αιτία αυτής της φυγής από φυσικής απόψεως είναι ανεξήγητη. Οι κάτοικοι της Γαι βγαίνουν από την πόλη τους και καταδιώκουν τους Ισραηλίτες και γρήγορα τους φθάνουν και σκοτώνουν 36 από αυτούς, πράγμα που δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο πανικό ανάμεσα στους τελευταίους που κατέβαλαν μεγαλύτερη προσπάθεια για να διαφύγουν. Αναθάρρησαν οι κάτοικοι της Γαι και έτρεξαν πίσω τους, τους έφθασαν σε μια πλαγιά και τους έσφαξαν όλους (Ι. Ναυη 7, 5).
Αυτή η απροσδόκητη ήττα έφερε φόβο και δέος στον υπόλοιπο στρατό του Ισραήλ και έλιωσε την καρδιά του λαού που έγινε σαν νερό (Ι. Ναυή 7, 5). Ενώ ο στρατηγός του Ισραήλ, ο Ιησούς του Ναυή πέφτει με το πρόσωπο μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης, μπροστά στο ιερό, μπροστά ς’ αυτό που συνήθως προσευχόταν στο Θεό, και άρχισε να οδύρεται ενώπιον του Θεού ζητώντας να του αποκαλύψει το μυστηριώδη λόγο αυτού του καταστροφικού γεγονότος. Κι έτσι έμεινε μέχρι το βράδυ θρηνώντας. Και του αποκαλύπτεται από το Θεό ότι η ληστεία ήταν ο λόγος αυτής της δυστυχίας. Του είπε ο Θεός ότι αμάρτησε ο Ισραήλ και παρέβηκε τη Διαθήκη που τους είχε παραδώσει. Αφού πήρε από τα πιο καταραμένα αντικείμενα και έκλεψε και παραστράτησε και τα έκρυψε ανάμεσα στα πράγματά του (Ι. Ναυη 7: 11).
Ακούγοντας αυτό ο Ιησούς του Ναυή άρχισε να ψάχνει τον κλέφτη που ήταν ένοχος για την τόση δυστυχία του λαού. Και τον ανακάλυψε στο πρόσωπο του Αχάν γιού του Χαρμί από την φυλή του Ιούδα. Ο ίδιος ο Αχάν παραδέχθηκε ότι στην Ιεριχώ είδε έναν ωραίο μανδύα του εχθρού, διακόσιους σίκλους ασήμι και ένα χρυσό ραβδί τα επεθύμησε και τα πήρε όλα για τον εαυτό του θάβοντας τα στο χώμα κάτω από την σκηνή του. Του φώναξε τότε ο στρατηγός : γιατί μας προξένησες τόση δυστυχία; Ο Κύριος σήμερα σε σένα θα προξενήσει τέτοια δυστυχία (Ι. Ναυή 7: 25). Και ο Αχάν τιμωρήθηκε αυστηρά: τον λιθοβόλησαν μ’ όλους τους συγγενείς του, τα βόδια του και τα πράγματά του κλεμμένα και μη.
Μετά από αυτόν τον αιματηρό καθαρισμό από την αμαρτία ανάμεσα στο στρατό του, ξεκίνησε ο Ναυή ξανά για τη Γαι και την κατέκτησε χωρίς προσπάθεια και δίχως απώλειες.

Αυτός ο πόλεμος μας προσφέρει ένα ξεκάθαρο δίδαγμα, ότι ο λαός ο οποίος έχει μια θεϊκή αποστολή είτε να τιμωρήσει είτε να σωφρονίσει κάποιον άλλον λαό δεν επιτρέπεται να καταπατήσει ούτε καν μια εντολή. Δεν επιτρέπεται να καταπατήσει το νόμο του Θεού ούτε ο στρατός στην ολότητά του ούτε οι ηγέτες αυτού του στρατού, μα ακόμα ούτε καν ένα άτομο ανάμεσα στους πιο απλούς στρατιώτες. Αν ένας και μόνο στρατιώτης από τέτοιο στρατό προβεί σε κλοπή ή σε λεηλασία ή σε μοιχεία, ή σε προσβολή των ιερών, ή σε όποιο άλλο αμάρτημα ενάντια στο νόμο του Θεού, δημιουργεί εμπόδια στην επιτυχία ολοκλήρου του στρατού. Όσο πιο ψηλά στην ιεραρχία είναι ένας στρατιώτης τόσο το αμάρτημά του μεγιστοποιεί την δυνατότητα αποτυχίας του στρατού που ανήκει. Η αμαρτία των ηγετών ενός στρατού ενάντια στο Θεό και στο νόμο του Θεού ισοδυναμεί με εσκεμμένη προδοσία και παραδίδεται στον εχθρό. Κάθε αμαρτία εκδικείται κατά τη διάρκεια του πολέμου πιο γρήγορα από ότι κατά την περίοδο ειρήνης. Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντοτε υπόψη μας. Επειδή ο πόλεμος αποτελεί ένα γρήγορο ξεκαθάρισμα λογαριασμού από το Θεό για τα πολύχρονα έργα του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της ειρήνης. Θλιβόμαστε και θρηνούμε επειδή κάποιος λόχος τυχαία δυστύχησε και καταστράφηκε. Δεν υπάρχει τυχαίο στον πόλεμο. ‘Η θρηνούμε κάποιον αξιωματικό που σκοτώθηκε μέσα στη σκηνή του από αδέσποτη σφαίρα. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ αδέσποτη σφαίρα. Κάθε σκάγι του όπλου πέφτει εκεί που πρέπει να πέσει. Δεν υπάρχει τυφλή τύχη στον πόλεμο, στρατηγέ μου.

Το ότι ο στρατιώτης πρέπει να είναι καθαρός από την αμαρτία να στέκει με φόβο και με ακέραιο πνεύμα σαν κερί μπροστά στο Θεό, το γνώριζαν πάντοτε οι αγροτικοί λαοί στα δικά μας Βαλκάνια. Το γνωρίζουν και σήμερα, και μ’ αυτή τη γνώση οδηγούνται στον πόλεμο στο βαθμό που τους φούσκωσαν τα μυαλά εκείνοι που μιλούν για τον πόλεμο χωρίς να γνωρίζουν τίποτα και χωρίς να σκέπτονται τίποτα για τον πόλεμο. Και ο αριθμός των δεύτερων σήμερα στη Δύση είναι πολύ μεγάλος. Έχουν χάσει κάθε έννοια λεπτότητας, πνευματικών και ηθικών επιρροών που καθορίζουν έναν πόλεμο. Καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο αποδίδουν στις μηχανές έμψυχες και άψυχες δηλαδή στους στρατιώτες ως ζωντανά όντα και τις πολεμικές κατασκευές. Όλα αυτά μαζί, χωρίς καμία διάκριση αυτοί τα αποκαλούν ‘’υλικά’’. Οι καθόλα υλιστές είναι υλιστές και στην αξιολόγηση του πολέμου. Η φιλοσοφία που έχουν για τον πόλεμο γνωρίζει μόνο για τις μάζες και τις ικανότητες. Γι’ αυτό και οι αξιολογήσεις τους για τον πόλεμο είναι εντελώς άκυρες, γι’ αυτό οι προβλέψεις και οι προγνώσεις τους για όλους τους πρόσφατους πολέμους των οποίων υπήρξαμε μάρτυρες, χωρίς καμία εξαίρεση, διαψεύστηκαν από την κατάληξη αυτών των πολέμων. Το κύριο λάθος τους το οποίο δεν ασπάζονται οι Βαλκάνιοι χωρικοί έγκειται στο ότι αυτοί βλέπουν τον πόλεμο μόνο ανάμεσα σε δυο στρατούς και σκέπτονται μόνο πάνω ς’ αυτούς τους στρατούς που μάχονται και όχι σ ’εκείνον τον Τρίτο, τον Καθοριστικό, τον Πανόπτη. Αυτόν τον Τρίτο, τον Καθοριστικό, τον Παντεπόπτη σκέπτονται οι αναλλοίωτοι χριστιανικοί λαοί των Βαλκανίων περισσότερο από τα εμπόλεμα μέρη. Αυτό πράγματι είναι Βιβλική στάση απέναντι στον πόλεμο.

Από αυτά είναι σαφές:
α. Ο Κύριος των δυνάμεων απεχθάνεται την λεηλασία στον πόλεμο.
β. Η λεηλασία στον πόλεμο από την πλευρά έστω και ενός ατόμου εμποδίζει την επιτυχία ολοκλήρου στρατού.
“Πόλεμος και Βίβλος, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, κεφ. Η ανηθικότητα στον πόλεμο επιφέρει δυστυχία, Σελ. 65-71, εκδ. Παρρησία.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλά μας έλεγε ο γέροντας για τον πόλεμο και τις καταστάσεις του.
«Όσοι, λέει, δεν φυλούσαν την τιμή, σκοτωνόντουσαν. Είχαμε πάει τότε την διλοχία μας να αντικαταστήσουμε ένα τάγμα χωροφυλακής. Αλλά έπιασε μάχη και θα τους αντικαταστούσαμε μετά· ήταν εκεί ένας χωροφύλακας, ένα κτήνος!! ο Θεός να με συγχωρέσει, που την προηγουμένη είχε βιάσει μίαν έγκυο την καημένη. Μόνο αυτός σκοτώθηκε!!
Γίνεται μεγάλο ξεκαθάρισμα στον πόλεμο. Εκεί φαίνονται πολλά. Ο καθένας αντιμετωπίζει τα πράγματα ανάλογα με την κατάστασή του. Αν κανείς έχει αγιότητα, μπορεί να τον καθηλώσει τον άλλο, αν όχι… μπορεί να πεί, εγώ δεν σκοτώνω ας με σκοτώσουν.
Εγώ όταν ήμουν ασυρματιστής έτρεχα συνέχεια να πάρω τη θέση του άλλου. Καλύτερα, λέω να σκοτωθώ παρά να πάθει κάτι ο άλλος και να με σκοτώνει η συνείδησή μου όλη την ζωή μου.

Όλοι αυτοί που κάναν βιασμούς, ατιμίες, αδικίες, τους κυνηγούσαν στον πόλεμο οι σφαίρες, μετά από την μάχη κοίταζες ποιοί λείπαν, τέτοιοι ήταν πολλοί!

….θα χειροτερέψουν τα πράγματα αλλά μετά θα ξανάρθουν στη θέση τους…
….Ο Θεός θα αξιοποιήσει όλα τ’ άσχημα. Ναί θα τα αξιοποιήσει. (Αθανάσιος Ρακοβαλής, Εκπαιδευτικός)

Στον πόλεμο η σφαίρα ξέρεις πώς κυνηγάει τους ανήθικους; Εκεί βλέπεις έντονα τη θεία δικαιοσύνη, την προστασία του Θεού. Ατιμία στον πόλεμο δεν σηκώνει. Ανήθικο άνθρωπο θα τον βρει σφαίρα… Ιδίως αυτοί που κάνουν πονηριές, που κοιτάζουν να ξεφύγουν από ‘δω, να ξεφύγουν από ‘κει, τελικά δεν γλυτώνουν. Είναι παρατηρημένο ότι όσοι πιστεύουν πολύ, φυσικά ζούνε και τίμια, χριστιανικά, και το σώμα τους το τίμιο προστατεύεται από τα πυρά περισσότερο απ’ ό,τι αν φορούσαν Τιμιόξυλο.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α’, Με πόνο και αγάπη

***

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ ο Αθωνίτης

Μην ξεχνάτε αυτά τα λόγια. Ο Θεός σας έδωσε χρόνο για να οικοδομήσετε την αιώνια σωτηρία σας. Μην τον σπαταλάτε!

Ο σκοπός που θέτουμε στη ζωή μας εμποτίζει όλες τις πράξεις μας.

Αν η εν Χριστώ σωτηρία είναι ο μοναδικός σκοπός της ζωής μας, ό,τι κάνουμε γίνεται πράξη προσευχής, πράξη λειτουργική.

Κάθε τι το φθαρτό μου φαινόταν ανάξιο. Όταν έβλεπα τους ανθρώπους, πριν καν, κάτι σκεφτώ για αυτούς, τους έβλεπα μέσα στην εξουσία του θανάτου, να πεθαίνουν, και γέμιζε η καρδιά μου ευσπλαχνία για αυτούς. Δεν επιθυμούσα καμία δόξα απ’ τους θνητούς, ούτε εξουσία επ’ αυτούς, δεν περίμενα την αγάπη τους. Καταφρονούσα τον υλικό πλούτο, και δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα την διανόηση, ως μη ικανή να δώσει απάντηση σ’ αυτό που αναζητούσα. Εάν μου προσέφεραν αιώνες ευδαιμονίας, δεν θα τους δεχόμουν. Το πνεύμα μου, απαιτούσε αιώνια ζωή και η αιωνιότητα -όπως κατάλαβα αργότερα- στεκόταν μπροστά μου και με αναγεννούσε αισθητά. Ήμουν τυφλός, χωρίς επίγνωση. Η αιωνιότητα χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς μου, που ‘χε από φόβο κλειστεί.

Όταν απουσιάζει η όραση της αιωνιότητος, ο χρόνος και οι ημέρες γίνονται η μοναδική πραγματικότητα.
«Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσον ημάς».
Είναι μέγα δώρον η θεωρία της αιωνιότητος εν τω απροσίτω Φωτί της Θεότητος. Όσοι εγεύθησαν της μακαριότητος ταύτης δεν επιθυμούν την απόκτησιν των προσκαίρων αγαθών.
Όταν η αγάπη του Χριστού μας εγγίζει, αισθανόμαστε την αιωνιότητα.
«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς». Όταν λέμε την προσευχή αυτή, συνάπτουμε με τον Χριστό μια προσωπική σχέση, που ξεπερνά τη λογική. Η ζωή του Χριστού εισχωρεί σιγά-σιγά μέσα μας.

Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων, βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.
Είναι υπέροχο πράγμα να αγαπάς κάποιο πολύτιμο για σένα πρόσωπο. Αλλά να προσεύχεσαι είναι κάτι περισσότερο…  Ο νους του μοναχού είναι ελεύθερος να παραμείνει απερίσπαστα στη μνήμη του Θεού. Κινείται φυσιολογικά στη σφαίρα της καθαρής προσευχής. Δοκιμάζει την επαφή με τη ζώσα αιωνιότητα. Κατοπτεύει το Άκτι­στο Φως, που εκπορεύεται από το Πρόσωπο του Θεού. Αναπνέει το άρωμα της Αγάπης, που κατέρχεται άνωθεν.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

«Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων, με την αποστήθιση ψαλμών, αγιογραφικών χωρίων, με την ψαλτική, με την ευχή. Δοθείτε λοιπόν σε αυτά τα πνευματικά και αφήστε όλα τα άλλα.… Όλα τα άγια βιβλία της Εκκλησίας μας περιέχουν λόγια άγια, ερωτικά προς τον Χριστό μας. Να τα διαβάζετε με χαρά, αγάπη και αγαλλίαση. Όταν δοθείτε σ᾿ αυτήν την προσπάθεια με λαχτάρα, η ψυχή σας θα αγιάζεται με τρόπο απαλό, μυστικό, χωρίς να το καταλαβαίνετε».
«Να επιδοθείτε στη μελέτη με έρωτα θείο. Φως Χριστού θα πλημμυρίσει την ψυχή σας».

Με προσοχή να διαβάζετε και τους βίους των αγίων. Ζητήστε τη βοήθεια τους.
Μελετώντας τα βιώματα των αγίων, θα τους αγαπήσετε πολύ και πολύ θα ωφεληθείτε. Σιγά σιγά θα ευφραίνεστε και, χωρίς να το καταλάβετε, θα θέλετε και θα σκέπτεσθαι όλο και πιο πολύ το καλό. Το καλό θα γίνεται από αγάπη και το κακό δεν θα βρίσκει θέση.
… Διάβαζε όσο μπορείς την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων. Αυτό σου συνιστώ».
Να έχετε συνέχεια τη μνήμη του Θεού. Μνήμη Θεού θα αποκτήσετε με την ευχή, “Κύριε Ιησού Χριστέ…”, με τις προσευχές της Εκκλησίας, με τούς ύμνους.

Οι άνθρωποι που θα πάρουν την ευθεία οδό θα είναι λίγοι, και αυτοί θα φθάσουν στον προορισμό τους και θα είναι ευτυχείς. Οι μάζες παρασυρόμενες θα πέσουν σε άγριες θάλασσες και μαύρα βουνά. Πιο πέρα θα τους περιμένουν μαύρα λιοντάρια και άγρια θηρία που θα τους κατασπαράξουν. Θα βρεθούν σε αδιέξοδο και δεν θα έχουν καλό τέλος…
Πηγή: Ο όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Γ΄Τ. εκδ. Αγιοπαυλίτικο κελλί αγίων Θεοδώρων Άγιον Όρος, σελ. 138

“….Άσε ο κόσμος τώρα που προσπαθεί να ριχτεί προς την ύλη. Να περιφρονήσει το πνεύμα, να περιφρονήσει τις αξίες. Όλες αυτές τις αξίες σιγά, σιγά, με την Χάρη του Θεού, τις έφτιαξε ο άνθρωπος, τις έφτιαξε ο άνθρωπος με την βοήθεια τού Θεού. Την οικογένεια και όλα αυτά τα καλά και ωραία.
Άμα τα περιφρονήσουμε η γη εδώ, η ζωή μας, γίνεται χάος. Γίνεται κόλασις. με ναρκωτικά, μ’ αυτό… Αρχίζει ο άνθρωπος να κοιτάζει την ηδονή, να θέλει να ικανοποιείται έτσι.. Να! Δεν βλέπεις τα παιδιά που αυτοκτονούν και τρελαίνονται; Δεν πας στα ψυχιατρεία να δεις παιδάκια, 15-16-20 χρονών, 25 – 30, που βασανίζονται!
Θα μου πεις να: «Γιατί δεν τα βλέπει ο Θεός;» Μα αυτά είναι, τα βλέπει ο Θεός. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει.

Μπορεί όμως, με το σχέδιο του Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έεε! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο τού Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις.
Αυτό εμείς επιδιώκουμε και έτσι θέλουμε τα πράγματα σιγά-σιγά να γίνουνε με την χάρη του Θεού. Ο Θεός εργάζεται μυστικά, δεν θέλει να επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία, τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει. …».
πηγή: Το Πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές, Έκδοσις Ι. Γ. Ησυχαστηρίου “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος” Μήλεσι

***

«-Γέροντα, ο Όσιος Νείλος προφητεύει ότι μετά το 1900 θα αρχίσει να σκοτίζεται η διάνοια των ανθρώπων από τη πορνεία, τη μοιχεία, την ομοφυλοφιλία και την ασέβεια.
Ο κόσμος θα γίνει αγνώριστος και δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους άντρες από τις γυναίκες, λόγω της ξετσίπωτης ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής.
Οι ποιμένες της εκκλησίας θα γίνουν κενόδοξοι και ασεβείς. Θα αλλάξουν τα ήθη και οι παραδόσεις των Χριστιανών.
Οι επιστήμες θα προοδεύσουν κατά φαντασία και οι άνθρωποι στο τέλος θα στερηθούν τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Όλα αυτά τα συζητήσαμε και συμφώνησε πως όλα θα πραγματοποιηθούν επακριβώς. Μου είπε πως θα έρθουνε δύσκολα χρόνια, θα έρθει πείνα και αποστασία του κλήρου. Αλλά να μην απελπιζόμαστε, διότι όλα είναι στα χέρια του Θεού.».
*Μαρτυρία κ. Ιωάννου Κ., εργοστασιάρχη, Αθήνα. (*Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης – Μαρτυρίες (Τόμος Α’))

«–Αυτό που πρέπει περισσότερο εσείς οι Αγιορείτες να δείτε, είναι το θέμα της πίστεως. Να διατηρήσετε ορθή την πίστη και αλώβητη, διότι έρχονται δύσκολα χρόνια. Προσέξτε την πίστη, εσείς ειδικά που είστε στο Άγιον Όρος. Ο κόσμος προσβλέπει σε εσάς.». *Μαρτυρία ιερομονάχου Προδρόμου, Άγιον Όρος.

Απόσπασμα οπό τη συνέντευξη του γιατρού του Αγίου Πορφυρίου, ομότιμου καθηγητή μικροβιολογίας κ. Γεωργίου Πιπεράκι.
«Όταν κάναμε κουβέντα για την κατάπτωση του κόσμου και ότι πηγαίνει προς το κακό έλεγε ότι ‘‘όλα χαλάνε, θα πηγαίνουμε προς το χειρότερο, προς το κακό’’, ενώ τόνιζε ότι θα φτάσουμε ακόμα και στην αποστασία του κλήρου. Τον ρώτησα με αγωνία, εμείς τι θα κάνουμε; Μου είπε ότι θα πιαστείτε από την κολώνα της Εκκλησίας και θα κρατιέστε εκεί. Καλά του είπα, ποια θα είναι η Εκκλησία, τι σημαίνει να κρατηθούμε από την κολώνα της Εκκλησίας; 
Εκείνος επέμεινε, από την πίστη σας, από την αληθινή Εκκλησία».

«Κάποτε ο Γέροντας με ρώτησε πώς πάνε τα πολιτικά πράγματα. Του απάντησα ότι γενικά δεν πάνε καλά. Κι ο Γέροντας είπε: «Τι να σου κάνουν οι πολιτικοί; Είναι μπερδεμένοι με τα ψυχικά πάθη τους. Όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να βοηθήσει τους άλλους; Φταίμε κι εμείς για την κατάσταση αυτή. Αν ήμασταν αληθινοί χριστιανοί, θα μπορούσαμε να στείλουμε στη Βουλή, όχι βέβαια χριστιανικό κόμμα, αλλά χριστιανούς πολιτικούς, και τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά».

Θα ‘ρθη καιρός που θα πέσουν οι κοιλιές.
Στο τέλος θα νικήση η Ορθοδοξία, όμως εγώ τότε δεν θα ζω.
«Θα έρθουν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια»!…

«Τα ζώα σου να μην τα «χαλάσεις» ποτέ. Να τα κρατήσεις και να κάνεις και άλλο μαντρί, γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έρθουν δύσκολες μέρες, γι’ αυτό να τα κρατήσεις, να έχεις το κρέας σου και το γάλα σου. Μετά έχει ο Θεός. Αυτά τα δύσκολα χρόνια δεν θα κρατήσουνε για πολύ. Θα έρθουνε καλύτερες μέρες, καλύτερη ζωή και θα περάσετε πολύ καλά».

«Μη φοβάσαι παιδί μου, κοντά στην Εκκλησία, μέσα στην Εκκλησία… δεν θα πεινάσετε. Ο άρτος ποτέ δεν θα λείψει απ’ την Εκκλησία. Θα περάσετε δύσκολα αλλά κοντά στην Εκκλησία κανένας δε θα χαθεί. Μη φοβάσαι, θα επέμβει ο Κύριος διότι η σωτηρία της Ελλάδος μόνο δια του Κυρίου θα γίνει…».

«Αργότερα θα δείτε ότι όλα τα τρόφιμα θα είναι μολυσμένα. Να μην φοβόσαστε. Εσείς θα κάνετε τον σταυρό σας και θα τρώτε. Ο Θεός είναι που μας προστατεύει όλους…».

Ο Ιησούς του Ναυή, δυνατός με τον Παντοδύναμο, για χάρη του ο Ήλιος «εστάθηκε επί μίαν ολόκληρον ημέραν»
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/31/50531/

Ιησούς του Ναυή
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Ihsous_tou_Nauh/Ihsous_tou_Nauh.htmΆγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ ο Αθωνίτης

Ω! Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του ζώντος Θεού,
Σε παρακαλούμε και σε ικετεύομε,
Μη μας απομακρύνεις από το πρόσωπό σου,
Μην οργισθείς για την ασέβειά μας.
Φανερώσου σ’ εμάς , Φως του κόσμου,
Αποκάλυψέ μας
το μυστήριο της οδού της δια Σου σωτηρίας,
για να γινόμαστε
γιοί και θυγατέρες του Φωτός σου.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἰνδίκτου. Ἦχος β΄.

Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον τῆς Παμμακαρίστου.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Πανήγυριν σήμερον ἐπικροτοῦμεν φαιδράν, ἰδοὺ γὰρ προτίθεται, ὦ Παμμακάριστε, Εἰκών Σου ἡ πάνσεπτος, ἤνπερ καρδίας πόθῳ, προσερχόμενοι πάντες, Δέσποινα προσκυνοῦμεν, καὶ θερμῶς Σοι βοῶμεν· ῥῦσαι ἡμᾶς κινδύνων καὶ περιστάσεων.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων 40 γυναικῶν μαρτύρων
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀθλητῶν αἱ χορεῖαι, δεῦτε συνδράμετε καὶ τεσσαράκοντα κόρας μετὰ Ἀμμοὺν εὐσεβοῦς μεγαλύνατε λαμπρῶς πανηγυρίζουσαι· ὅτι ἐνήθλησαν στεῤῥῶς, τῇ ἀσκήσει ἐν Χριστῷ ῥωσθεῖσαι καὶ λαμπρυνθεῖσαι· πρεσβεύουσαι τῷ Κυρίῳ ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν
Ἦχος α´

Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας, ζηλώσας τοὺς προπάτορας Ὅσιε, τὸν Ἰὼβ ἐν τοῖς πάθεσι, τὸν Ἰωσὴφ ἐν τοῖς πειρασμοῖς, καὶ τὴν τῶν Ἀσωμάτων πολιτείαν, ὑπάρχων ἐν σώματι, Συμεὼν Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Μελετίου .
Ἦχος δ΄.

Ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος, καὶ ὑπηρέτης Χριστοῦ, ὡς ἔνθεος ἄνθρωπος καὶ ἀσκητῶν καλλονή, Μελέτιε Ὅσιε, χάριτας θεοδότους, ἐκομίσω διώκειν, πνεύματα πονηρίας, καὶ νοσοῦντας ἰᾶσθαι, δι’ ὅ καὶ ἡ σεπτή σου σορὸς βρύει ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Εὐανθίας
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείων ἔργων σου, τῇ γεωργίᾳ, τῆς ἀσκήσεως, ἐν τῷ λειμῶνι, Εὐανθία εὖ μάλα ἀνθήσασα, ταῖς ἀνθηπνόοις ὀσμαῖς τῶν χαρίτων σου, τῆς Ἐκκλησίας μυρίζεις τὸ πλήρωμα. Ὅθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ πανεύφημε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Νέου τοῦ Βεροιέως
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Μέγα καύχημα, καὶ πολιοῦχον, σὲ πλουτίσασα πόλις Βεροίας, θεοφόρε παμμάκαρ Ἀντώνιε, τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχει ἑκάστοτε, προσπτυσσομένη τὴν πάντιμον Κάραν σου. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Δρ. Χαρ. Μ. Μπούσια

Ἰησοῦ Ζωοδότα Σῶτερ εἰρήναρχε, τοῦ πολεμήτορος ῥῦσαι, ἀδίκου ἐπιβουλῆς, τοὺς δοξάζοντας τὸ κράτος Σου ἀείποτε, καὶ τὴν εἰρήνην Σου ταχύ, ἐπιβράβευσον Χριστέ, φιλεύσπλαγχνε Παντεπόπτα, τοῖς δι’ ὀρθὴν δοξασίαν, δεινὰ πολέμου ὑπομένουσι.

Εἰς τούς Αἴνους Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἰνδίκτου
Ἦχος δ´ Ἰωάννου Μοναχοῦ

Ἡ βασιλεία σου Χριστὲ ὁ Θεός, βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ· πάντα γὰρ ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, καιροὺς ἡμῖν καὶ χρόνους προθέμενος· διὸ εὐχαριστοῦντες κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα βοῶμεν. Εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, καὶ καταξίωσον ἡμᾶς ἀκατακρίτως βοᾶν σοι, Κύριε δόξα σοι.

Ἦχος δ´ Ἀνδρέου Πυροῦ

Αἱ πορεῖαί σου ὁ Θεός, αἱ πορεῖαί σου μεγάλαι καὶ θαυμασταί· διὸ τῆς οἰκονομίας σου, τὴν δυναστείαν μεγαλυνοῦμεν, ὅτι φῶς ἐκ φωτός, ἐπεδήμησας εἰς ταλαίπωρον κόσμον σου, καὶ τὴν πρώτην ἀνεῖλες ἀράν, τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, ὡς ηὐδόκησας Λόγε, καὶ ἡμῖν ἐν σοφίᾳ, καιροὺς καὶ χρόνους ὑπέθου, τοῦ δοξάζειν τὴν παντουργικήν σου ἀγαθότητα, Κύριε δόξα σοι.

iconandlight.wordpress.com