Ένα νεοεποχίτικο πνεύμα προβάλλει στον κόσμο, σκοπός του είναι να διασπάσει την Ορθοδοξία, να καταστρέψει την Εκκλησία και τα έθνη. Να λυπάστε εκείνους που θα παρασυρθούν από τον οικουμενισμό και να τιμάτε εκείνους που θα κρατηθούν (στην ορθή πίστη) ως το τέλος. Ήρθα εδώ να σας πω να μην παρασυρθείτε. Άγιος Γεώργιος Κάλτσιου της Ρουμανίας.

Τῇ κβ΄ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου Κάλτσιου- Ντουμιτρεάσα τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥουμάνου (2006) καὶ ἡ εὕρεσις τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου, οὗ εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον ἐν τῇ Μονῇ Πέτρου Βόδᾳ, Νεάμτς ἐν ἔτει 2013. Ἐκοιμήθη δὲ ὁ Ὅσιος, κατ᾿ αὐτὴν τὴν Ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων, ἐν ἔτει 2006. Διὰ τὸ σεβάσμιον δὲ τῆς ἡμέρας μετετέθη ἡ τιμὴ τῆς μνήμης αὐτοῦ εἰς τὴν ἑπομένην, ὡς καὶ ἡ εὕρεσις τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου.

Άγιος Γεώργιος Κάλτσιου της Ρουμανίας

Ένα πνεύμα προβάλλει στην Ευρώπη και γενικά στον κόσμο. Ένα νεοεποχίτικο πνεύμα το οποίο αλλάζει συχνά την μορφή του και την ρητορεία του, χτυπώντας τον Χριστιανικό κόσμο απ’ όλες τις πλευρές. Έχει ευγενή εικόνα και λόγο ελκυστικό αλλά ύπουλο σκοπό.

Αυτό το πνεύμα μπορεί να μιλήσει με όμορφα λόγια για την οικογένεια αλλά ο σκοπός του είναι να την εξοντώσει. Μπορεί επίσης να μιλήσει για την Εκκλησία με ‘αγάπη’ για όλους, ένα είδος θρησκευτικού συγκρητισμού, αλλά το βασικό κίνητρο είναι να διασπάσει την Ορθοδοξία. Μπορεί να μιλήσει για τα έθνη και τις πατρίδες τους, σα να είναι κάτι που θέλει να στηρίξει, αλλά σκοπός του είναι να καταστρέψει και την Εκκλησία και τα έθνη.

Αυτό το πνεύμα ονομάζεται οικουμενισμός.

Και όλο αυτό το ‘όμορφο’ κήρυγμα, το οποίο παίρνει πολλές μορφές, έχει έναν μοναδικό σκοπό: την καταστροφή όλων των εθνών, την διάλυση κυρίως της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την εγκαθίδρυση μίας ομάδας ηγετών, χρισμένοι από δεν ξέρω ποιον, για να υποτάξουν όλα τα έθνη στο πνεύμα τους, να τα μυήσουν σε καθορισμένα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά συστήματα έτσι ώστε να μπορούν να κατευθύνουν τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Αδελφοί. Ας μην απατώμεθα. Ζω ανάμεσα σε αυτούς που διαδίδουν αυτές τις νεοεποχίτικες ιδέες που έχουν σκεπάσει τον κόσμο και αισθάνομαι την καρδιά τους. Δεν έχουν καλό σκοπό για την Εκκλησία μας. Κάτω από το πρόσχημα της Χριστιανικής αγάπης, της Χριστιανικής ειρήνης, κρύβουν τις ύπουλες προθέσεις τους.

Ήρθα εδώ να σας πω να μην παρασυρθείτε. Παρατηρώ μία έντονη οικουμενική τάση εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόσο δυνατή που επηρεάζει κληρικούς και πιστούς.

Έχετε ακούσει για το Ταϊζέ; Το Ταϊζέ ήταν το κέντρο αυτής της καταστροφικής οικουμενικής κίνησης. Ήταν το κέντρο της νέας εποχής όπου σε ένα μυστικιστικό περιβάλλον ο αδελφός Roger εμφανίστηκε ντυμένος στα λευκά όπως ο πάπας ή ο Χριστός και παιδιά έκατσαν κάτω με σταυρωμένα πόδια ενώ λικνίζονταν στον ρυθμό μιας απόκρυφης τελετουργίας. Δεν υπήρχε καμμία ιερότητα σ’ εκείνο το μέρος. Ήταν μία ιεροσυλία.

Σε αυτό το νεοεποχίτικο πνεύμα που αναφέρομαι δεν υπάρχει τίποτα ως απόλυτη αξία. Διότι σκοπός τους είναι να καταστρέψουν όλα τα στοιχεία της Πίστεως, τα ευγενή κοινά στοιχεία πάνω στα οποία βασιζόμαστε. [Αυτό γίνεται] από τη στιγμή που δεν υπάρχει απόλυτη αξία. Η αλήθεια κατά την άποψή τους είναι αυτό που εγώ κατέχω [υποκειμενική αλήθεια]. Συνεπώς, όταν ο γείτονάς μου είναι λάθος εγώ δεν μπορώ να του πω ότι πλανάται ούτε κι εκείνος μπορεί να μου πει ότι λανθάνω, διότι είμαστε αυθύπαρκτες οντότητες. Έχουμε τις απόψεις μας οι οποίες είναι μεν [για εμάς] αδιαμφισβήτητες αλλά μπροστά στους άλλους δεν έχουν καμμία αξία.

Αυτό το παιχνίδι με το κρυφτούλι της αλήθειας είναι πονηρή επινόηση του Σατανά. Στους καιρούς μας οι δόλιες σκοπιμότητες αποκρύπτονται.

Τονίζουν την ιδέα της ‘παγκόσμιας αγάπης’.
Προσφέρουν υποτροφίες στη θεολογία. Σπουδάζεις στη Δύση και επιστρέφεις με οικουμενι(στι)κές αρχές.
Χρηματοδοτούν Εκκλησίες.
Και είσαι έτοιμος για οποιονδήποτε συμβιβασμό διότι σε εκπαιδεύουν σε αυτό το πνεύμα του συμβιβασμού που έχει πολλά πρόσωπα, σαν έναν δράκο που αλλάζει συνέχεια μορφές για να αποπλανήσει.

Γι’ αυτό λέω, να λυπάστε εκείνους που θα παρασυρθούν από τον οικουμενισμό και να τιμάτε εκείνους που θα κρατηθούν (στην ορθή πίστη) ως το τέλος.

Η ομιλία του π. Γεωργίου έγινε το 2005, ένα έτος πριν την κοίμησή του.

***

Ο π. Γκεόργκε Κάλτσίου – Ντουμιτρεάσα συνελήφθη και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο εξόντωσης του Πιτεστι. Εκεί μετατρέπεται σε «ατρόμητο μαχητή» για το Χριστό και την πατρίδα. Η μεγάλη αντοχή που έδειξαν αυτος και οι αλλοι φυλακισμένοι οφειλόταν στην προσευχή και την απόκτηση των αρετών. Στη φυλακή είχε δημιουργηθεί ένα μυστικιστικό ρεύμα, δύσκολα κατανοητό από τους δήμιους. Εκεί ήταν ένα κέντρο πνευματικότητας «έχοντας από μικρός μεγαλώσει με την προσευχή ενσωματώθηκα εύκολα σ’ αυτήν την πνευματική κίνηση». Στο Πιτέστι η προσευχή δε σταμάτησε μέρα-νύχτα. Το κάθε κελί είχε ώρα προσευχής. Όταν το ένα κελί τελείωνε την προσευχή χτυπούσε τοίχο και άρχιζε η προσευχή στο άλλο κελί. Όταν άρχισε η «επαναδιαπαιδαγώγηση» στο Πιτέστι, υπήρχε ήδη ένα κέντρο προσευχής και πνευματικότητας.

Συχνά οι φύλακες έρχονταν και τον εκφόβιζαν με τα έξης λόγια· «Ο σύντροφος Tσαουσέσκου είναι πολύ θυμωμένος μαζί σου. Δεν αποφάσισε την ποινή θανάτου για σένα αλλά προτιμά να σε σκοτώσει μέσα στα δύο επόμενα χρόνια. Να είσαι σίγουρος ότι θα τηρήσει το λόγο του». Ο π. Γεώργιος Calciu όμως τους απαντούσε γενναία «Εάν θέλετε να με σκοτώσετε, μπορείτε. Αν πάλι θέλετε να με αφήσετε ελεύθερο, ελευθερώστε με. Εγώ όμως θα συνε­χίσω να κηρύττω το λόγο του Θεού ακόμα και στη φυλακή, γιατί είναι καθήκον μου».
Οι μυστικές υπηρεσίες σχεδίασαν να τον σκοτώσουν βάζοντας στο κελί του δύο σκληρούς εγκληματίες, αλλά η ταπείνωση και η πραότητα του π. Γεωργίου τους έκανε να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Εκείνη την περίοδο ο π. Γεώργιος είχε την ευλογία να δει το άκτιστο φώς. Λίγο αργότερα μπήκε για επτά μήνες στην απομόνωση, όπου άρχισε να χάνει την ικανότητα της ομιλίας του μαζί με την ψυχική του ηρεμία. Προσπαθούσε επίμονα να προσευχηθεί λέγοντας έστω το «Πάτερ ημών» κατά τη δι­άρκεια της ανακρίσεως, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τότε θυμήθηκε την ύπαρξη της μονολόγιστης ευχής, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και λέγοντάς την δεν άκουγε πια τις ερωτήσεις των ανακριτών του. Ο φόβος είχε φύγει από τη ψυχή του και τη θέση του είχε πάρει η ειρήνη. Άρχισε να αντιστέκεται.***

Ένα περιστατικό που πλήγωσε βαθειά τον π. Γεώργιο ήταν η επιμονή των μυ­στικών υπηρεσιών να υπογράψει το γράμμα ενός γερουσιαστή, μέσω του οποιου θα ζητούσε συγχώρηση και χάρη από τον πρό­εδρο Τσαουσέσκου προκειμένου να ελευθερωθεί σε τρεις ημέρες. Ο π. Γεώργιος δεν δέχτηκε· αλλά οι υπηρεσίες κατάφεραν να στρέψουν το υιό του εναντίον του, λέγοντάς του ότι ο πατέρας του ήταν πολύ εγωιστής, δεν τον αγαπούσε και δεν τον νοιαζόταν και ότι προτιμούσε να κάθεται στη φυλακή από το να είναι μαζί του. Ο π. Γεώργιος πικραμένος μίλησε στο υιό του και, μετά από καιρό, όχι μόνο κατάφερε να του αλλάξει γνώμη, αλλά και να τον έχει θερμό υποστηρικτή του έργου του.

Ο π. Γκεόργκε πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 2007 αφού τον κοινώνησε στο κρεβάτι του νοσοκομείου ένας άλλος πρώην κρατούμενος, των κομμουνιστικών φυλακών ο επίσκοπος Κλουζ Βαρθολομαίος Ανανία. Στην εξόδιο ακολουθία του που διαβάστηκε στο μοναστήρι των Αρχαγγέλων, ο π. Ιουστίνος, πνευματικός του α­δελφός, μεταξύ άλλων τόνισε στον πιστό λαό τα εξής· «Η Εκκλησία αλλά και ολόκλη­ρη η Ρουμανία χάνει σήμερα μια ζωντανή εικόνα των αποστόλων, μια δυνατή φωνή εναντίον του συμβιβασμού και της αδιαφορίας. Έχουμε πλέον έναν πρεσβευτή στον ουρανό που θα εύχεται ανελλιπώς».
Το σώμα αυτού του μεγάλου ομολογητή ευρέθη άφθαρτο.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού στη Ρουμανία ο π. Γκεόργκε μιλούσε για έναν άλλο κίνδυνο, τον καπιταλισμό: «Τουλάχιστο οι κομμουνιστές ήταν φανεροί εχθροί. Οι καπιταλιστές μιλούν για το Θεό αλλά σταδιακά τον διώχνουν από την κοινωνία, τα σχολεία, την οικογένεια και κυρίως από την ψυχή του ανθρώπου».

Στα άρθρα του και στις ομιλίες του ανα τη χώρα, αν και σε προχωρημένη ηλικία μιλούσε για την πιο μεγάλη αίρεση του αιώνα, τον οικουμενισμό. Γι’ αυτή την αίρεση έλεγε πως πίσω από τις λεγόμενες «καλές προθέσεις» κρύβονται όχι η ειλικρινής επιθυμία για μια πίστη, αλλά τα δαιμονικά συμφέροντα της παγκόσμιας κυβέρνησης. Η επιθυμία κάποιων να κυριαρχήσουν στους λαούς. Η ορθοδοξία δεν έχει τίποτα να διαπραγματευτεί σε θέματα πίστεως, αυτή ξεπερνάει τα όρια της ανθρώπινης λογικής. Η αλήθεια δε διαπραγματεύεται.

Η Εκκλησία πρέπει να παλέψει.

Ο εικοστός αιώνας άνοιξε πάλι την περίοδο των μαρτύρων και του μαρτυρίου. Όλα τα σημεία του αιώνα δηλώνουν την αγιοσύνη. Διά μιας μυστικής, κατ’ οίκονομίαν Θεού ανακατάταξης τής ιστορίας, ύστερα από μιά πικρή και μακρόχρονη περιπλάνηση, μέσα από φρικτά βάσανα, η ανθρωπότητα ξαναγυρίζει στον Χριστό.

Έχει αποδειχτεί η αποτυχία του ανθρωποκεντρισμού να δημιουργήσει έναν κόσμο χωρίς Θεό, χωρίς αγιότητα και χωρίς την προοπτική της αιωνιότητας. Όλες οι πολιτικές, υλιστικές, αθεϊστικές, οικονομικές, πανσεξουαλικές, φιλοσοφικές, πανθεϊστικές καταστροφές, πού αποκορυφώθηκαν με την πανωλεθρία τής αλλοτρίωσης και αποστασίας -όλες προήλθαν από την κακή χρήση της ελευθερίας της ανθρωπότητας και αναγγέλλουν το τέλος μιας εποχής, αναγκάζοντας τούς ανθρώπους να ξαναβρούν τον Θεό, να βρουν τον ίδιο τον εαυτό τους και να προσανατολιστούν στην αληθινή χριστιανική εμπειρία.

Οι πράξεις των ανθρώπων, χωρίς τον Θεό, φέρουν από τη γένεσή τους, δηλαδή από την ίδια τη φύση τους, την αρχή της πτώσης. Ο άνθρωπος, έχει χτίσει έναν εγωιστικό πολιτισμό, υλιστικό και αξιοκαταφρόνητο, πού οδήγησε την ανθρωπότητα στο μηδέν.

Ο αθεϊστικός-υλιστικός εξτρεμισμός είναι ο πιό οδυνηρός και φοβερός από όλους. ο άνθρωπος έγινε ένα νούμερο, ένα τηλεκατευθυνόμενο εργαλείο, ένα τιθασευμένο θηρίο. Φτάσαμε στην απόλυτη σκλαβιά, η οποία υποτάσσεται στην παντοκρατορική και πολυε-πιστημονική εξουσία τόσο στη συνείδηση, όσο και στη ζωή, τόσο στην κοινωνία, όσο και στο άτομο. Αυτός είναι ο αμίαντος σατανισμός: η επιστήμη του υλισμού, η οποία προσδιορίζει την ιστορία και τις συνειδήσεις των ανθρώπων και δεν επιτρέπει καμιά εξαίρεση και καμιά επιφύλαξη…

Ο υλιστικός αθεϊσμός είναι η βάση της πιο οδυνηρής τυραννίας της ιστορίας. Στον κομμουνισμό μιά επιτροπή θα καθορίσει τόσο την ικανότητα κάθε άνθρωπου, όσο και τίς ανάγκες του· γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει να μήν έχει Θεό, να παραιτηθεί από την ελευθερία του και να υπακούει στους κομμουνιστικούς νόμους. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται ολοκληρωτικά δούλος.

Δεν ορίζεται μόνο το καθημερινό του ψωμί, αλλά και η συνείδηση του, οι κομμουνιστές δεν έχουν τη σιγουριά της εξουσίας τους, μέχρις ότου κυριαρχήσουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Γι’ αυτό δεν αποδέχονται την πνευματική ελευθερία του θρησκευτικού άνθρωπου. Γι’ αυτό το λόγο μισούν περισσότερο από καθετί τον Θεάνθρωπο Χριστό, ο οποιος ανορθώνει και αγιάζει την ανθρώπινη φύση και τη συνείδηση…

Ο Κάλτσιου δεν έλεγε θεωρίες, αλλά είχε βιώματα. Ζούσε και αγωνιζόταν μέχρι να γίνει στάκτη ο αθεϊσμός και να ανάψει στις καρδιές των ανθρώπων η πίστη. Σκλαβώθηκε με την τρομοκρατία, αλλά ελευθερώθηκε με τη δύναμη της πίστεως. Η αγάπη νίκησε το μίσος. Στη ζωή του Κάλτσιου η ύλη έδειξε το σιχαμερό προσωπείο της και αυτός είδε μέσω αυτής τον σατανά, αλλά και τον Θεό.
Ο Κάλτσιου περιφρουρεί τον άνθρωπο, τη ζωή και τον κόσμο, όπως ο ίδιος ο Υιός του Θεού τον έχει δημιουργήσει.

Πνευματικοί αδελφοί του, ιερείς, τον κατήγγειλαν στο Κόμμα, όπως ο Άννας και ο Καϊάφας τον Χριστό, και τον έστειλαν για εκδίκαση στον Πιλάτο αυτού του αιώνα. Η αντίδραση των κομμουνιστών εναντίον του ήταν άγρια και ανελέητη. Δε θέλουν να του πάρουν τη ζωή, αλλά θέλουν να τον σκοτώσουν πνευματικά, ηθικά, ψυχικά...

Αλλά στο κρατητήριο ζει μέσα στη Χάρη του αγίου Πνεύματος. Υπάρχει μέσα του τόση αγάπη, ώστε λιώνει όλες τις έχθρες. Και για να φανεί πόση καλοσύνη έχει, οι εχθροί τον χτυπάνε, ενώ αυτός τούς δείχνει αγάπη.
Ο ιερέας Κάλτσιου προσεύχεται για τούς εχθρούς του και η προσευχή του τούς καίει. Η πίστη του αφανίζει κάθε πονηρό πνεύμα και η ζωή του είναι μιά μαρτυρική παρουσία. Ο πατήρ Κάλτσιου συγχωρεί για όλα τα βάσανα πού προσωπικά πέρασε, αλλά καυτηριάζει τους εχθρούς των ανθρώπων, τους εχθρούς της αλήθειας και του Χριστού. Θεωρούμε ότι είναι μιά από εκείνες τις πνευματικές κορυφές, λίγες στον κόσμο, με τις οποίες ο Θεός ενεργεί στον κόσμο για να τον σώσει.
Οι κομμουνιστές βλέπουν στον ιερέα Κάλτσιου την απόδειξη τής αδυναμίας τους, γιατί είναι ένα βαρύ πρόβλημα του διεθνούς κομμουνισμού κι ένα λαμπρό παράδειγμα της χριστιανικής πίστεως.

Στην Μονή Πέτρου Βόντα της Ρουμανίας το λείψανο του π.Γεωργίου Κάλτσιου βρέθηκε άφθαρτο επιβεβαιώνοντας έτσι την αγιότητα του βίου του.

Να ζητάμε ταπεινά το έλεος του Θεού. Τότε θα νιώθης τα χάδια τα θεϊκά. Πολλοί άνθρωποι που έσφαλαν και πόνεσαν γιατί πλήγωσαν τον Θεό και όχι γιατί ξέπεσαν στα μάτια των ανθρώπων, αγίασαν. Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου
iconandlight.wordpress.com/2020/11/22/να-αναγνωρίζης-ότι-στενοχώρησες-τον-π/

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων
Ἦχος δ’

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ΄ ἡμῶν, κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ΄ ἡμῶν. Ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Γρηγορίου Ακραγαντίνων
Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοὶς δικαιώμασι Πάτερ τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμὴν τῶν εὐσεβῶν διὰ τοῦτο πρὸς λειμῶνας ἀειθαλεῖς, Ἰθύνεις τοὺς βοώντας σοὶ δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σου, πάσιν ἰάματα.

Στιχηρὰ τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου
Ἦχος δ’ Ἔδωκας σημείωσιν

Γνώμην αὐτεξούσιον, καὶ λογισμὸν αὐτοκράτορα, τῶν παθῶν κληρωσάμενος, τῷ κρείττονι δέδωκας, νουνεχῶς παμμάκαρ, τὴν ἡγεμονίαν, κατὰ τοῦ χείρονος ζυγῷ, δικαιοτάτῳ Πάτερ χρησάμενος· ἐντεῦθεν ἐπιτήδειος, πρὸς θεοπτίαν γεγένησαι, καὶ Θεοῦ κατανόησιν, ἱεράρχα θεόπνευσε.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

iconandlight.wordpress.com