Βάδιζε εδώ στη γη όχι σαν θνητός, αλλά σαν Ουράνιος άνθρωπος! Το όνομα Χριστιανός χωρίς χριστιανική ζωή είναι μία υποκρισία.

 

Συναξάριον.
Τῇ ΚΗʹ (28ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ Στεφάνου τοῦ Νέου. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας, συρόμενος κατὰ γῆς, διὰ τὴν τῶν ἁγίων Εἰκόνων προσκύνησιν, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Πέτρος, τυπτόμενος ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκονων, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἁγία Ἅννα, τυπτομένη πρὸς τὸ κατειπεῖν τοῦ ἁγίου Στεφάνου, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες Βασίλειος ‘’ὅς τυφλωθεὶς καὶ ἐξεντερισθεὶς τελειοῦται’’· Στέφανος ὁ εἰς Σουγδαΐαν ἐξορισθεὶς· Ιωάννης ὁ ἀπὸ Λεγαταρίων συρόμενος κατὰ γῆς τελειοῦται· καὶ Γρηγόριοι δύω ἐξορισθέντες, ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκονων (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων, τῶν συμμαρτυρησάντων τῷ ἁγίῳ Στεφάνῳ, ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκόνων.(767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Εἰρηνάρχου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἑπτὰ Ἁγίων γυναικῶν καὶ Ἀκακίου Πρεσβυτέρου τοῦ καὶ βαπτίσαντος αὐτόν ἐν Σεβαστείᾳ. Σὺν αὐτοῖς ἐμαρτύρησε καὶ Παίδων θεῖος χορός (303)
Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου Ἐπισκόπου γενομένου Θεοδοσιουπόλεως Ἀρμενίας, ἐπὶ τῆς βασιλείας Μαυρικίου.
Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Τιμόθεος καὶ Θεόδωρος, οἱ Ἐπίσκοποι· Πέτρος, Ἰωάννης, Σέργιος, Θεόδωρος καὶ Νικηφόρος, οἱ Ἱερεῖς· Βασίλειος καὶ Θωμᾶς, οἱ Διάκονοι· Ἱερόθεος, Δανιήλ, Χαρίτων, Σωκράτης, Κομάσιος, Εὐσέβιος, οἱ Μοναχοί· καὶ Ἐτιμάσιος, ἐν Τιβεριουπόλει ξίφει τελειοῦνται (361-362)

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ἀρχιεπίσκοπος Ῥοστὼφ ἐν Ῥωσσίᾳ, ἀνιψιὸς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥάντονεζ (1395)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ῥωμανὸς Ἐπίσκοπος Μακεδονίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος Zverev τῆς Alma-Ata (1920)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ναζάριος Gribkov (1937)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ἀρσένιος Μπόκα ὁ Ρουμάνος Νέος Ὁμολογητής, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθεὶς, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη ἐν τῇ Μονῇ Πρίσλοπ ἐν ἔτει 1989
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐκοιμήθῃ ὁ ἅγιος Γέροντας Ἰγνάτιος Καπνίσης τῆς Εὐβοίας (2019)

Άγιος Αρσένιος Μπόκα

Βάδιζε εδώ στη γη όχι σαν θνητός, αλλά σαν Ουράνιος άνθρωπος! Οι καλλίτερες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού πρέπει να είναι οι ζωές μας.

Νίκησε το κακό με το καλό! Μείνε πρόβατο και με την δύναμη του Χριστού θα νικήσεις τους λύκους!

Χριστιανός να είσαι και όχι μόνο να φαίνεσαι! Ιδού ένα από τα πρωταρχικά σου καθήκοντα. Το όνομα Χριστιανός χωρίς χριστιανική ζωή είναι μία υποκρισία.
Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, μιμείται τον Κύριο Ιησού: με τα λόγια του, με τα έργα του και με τις σκέψεις του. Για την εκπλήρωσι των εντολών του Θεού χρειάζεσαι την απλότητα.

Υπάρχουν και δάκρυα αόρατα. Δεν πρέπει βέβαια να κλαις για να σε βλέπει ο κόσμος. Η βαθιά Μετάνοια είναι τα αόρατα δάκρυα. Αισθάνεσαι ξαφνικά πόσο αμαρτωλός είσαι και αμέσως αναβλύζουν τα δάκρυα από τα μάτια σου.

«Οι λαϊκοί βλέπουν τους μοναχούς μέσα από τα πάθη τους, από τα οποία πολεμούνται, και δεν θέλουν να πιστεύσουν ότι είναι δυνατόν οι μοναχοί να κάμουν μία ενάρετη ζωή. Η αρετή είναι ακατανόητη, ενίοτε ονομάζεται απ’ αυτούς και υποκρισία. Έτσι, αδελφέ μοναχέ, σκέπασε τους ανθρώπους εν αγάπη με την πολλή σου προσευχή και θα ιδής να ανάπτη στις καρδιές αυτών των εκκοσμικευμένων χριστιανών, με τους οποίους συνομιλούσες, μία θεία φλόγα, την οποία δεν ημπορώ να περιγράψω, αλλά μόνο με πάθος την υποστηρίζω».

Όποιος θέλει να νικήσει τον κόσμο, ας προσεύχεται στον Πατέρα ή μυστικά ή με το νου του για όποιον ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας. Η υπομονή στην πίεση του κακού, η συγχώρηση των αδελφών μας και η μυστική προσευχή γι’ αυτούς ενώπιον του Θεού είναι οι πνευματικές δυνάμεις, με τις οποίες μεταστρέφουμε προς το καλύτερο τον κόσμο με τις κακίες του. Επιμένοντας σ’ αυτό το έργο μπορείς να γίνεις αιτία σωτηρίας και των εκ του κόσμου αδελφών σου».

Οι δοκιμασίες και οι ανησυχίες των καιρών μας έχουν κι αυτό τον καλό σκοπό: μας προκαλούν να βρεθούμε κοντά στον Θεό, πού είναι το τελευταίο στήριγμα γιά την αιώνια ανάπαυσι μας.
Η ίδια η υπομονή στον αόρατο πόλεμο έχει γιά στήριγμά της την προσευχή. Να προσεύχεσαι πάντοτε με δύναμη και ελπίδα, και μην ανησυχείς για τίποτε.
Η προσευχή σου θα σε κάνει σοφό και θα είσαι χαρούμενος και ειρηνικός στο πνεύμα.

Δώστε μας τις καλύτερες μητέρες (ταπεινές και πιστές στον Θεό) και θα σας δώσουμε τούς καλλίτερους ανθρώπους.
Δεν υπάρχει καμμία ανώτερη τέχνη από την τέχνη της αγωγής.

Όποιος αποφεύγει την υπομονή, αποφεύγει και την Σωτηρία. Η Σωτηρία δεν είναι μόνο να μὴν κάνεις το κακό, αλλὰ και να υπομένεις με ανδρεία το κακό.

Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης των πτωχών που έχυσαν για τις βοήθειές σου σ᾿ αυτούς θα είναι για σένα αστραφτερά μαργαριτάρια στην πέραν του τάφου ζωή σου. Όσα δάκρυα θα χύσει ο πτωχός εξ αιτίας της ψυχρότητας και αδιαφορίας σου, θα πέσουν στην ψυχή σου σαν μία φλόγα φωτιάς μπροστά στον θρόνο του Θεού.

Τις έσχατες ημέρες οι θρησκείες όλο και περισσότερο θα ενδιαφέρονται για τον οικουμενισμό (ένωση), αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες αρέσεις όλων των εποχών. Είναι η αίρεσι όλων των αιρέσεων! Η πτώσι της Εκκλησίας από τους ιδίους της τους υπηρέτες, τα όργανα της Δύσης. Τα αποτελέσματά του είναι τα σάπια συντρίμμια που πέφτουν, ακόμα κι αν είναι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί ή λαϊκοί. Ας επιστρέψουμε στην αγία παράδοσι, στα δόγματα και στους κανόνες των αγίων πατέρων των 7 οικουμενικών Συνόδων. Διαφορετικά, θα πάμε στην κόλασι.

Ήθελα να πιάσω στα χέρια μου τη ρίζα του πόνου, που δεν είναι άλλη από την αμαρτία… Προσεύχομαι «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών», ακούω ξαφνικά, μέσα μου, τη πικρή αντιπαράθεση «μην προσεύχεσαι σε Μένα να τους δώσω ειρήνη, προσευχήσου οι άνθρωποι να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους αν θέλουν να δουν ειρήνη στη Γη»... σαφώς τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Μια γυναίκα είπε στον π. Αρσένιο «Σχεδόν όλα τα τρόφιμα έχουν δηλητηριαστεί στις μέρες μας», εννοώντας τις χημικές ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα, κι ο π. Αρσένιος της απάντησε: «Κάνετε το σημείο του Τιμίου Σταυρού σε ό, τι τρώτε και πίνετε: νερό, τσάι, καφέ, μπισκότα, φρούτα, ψωμί και σε κάθε φαγώσιμο. Ακόμα κι αν είναι δηλητηριασμένα, το σημείο του Τιμίου Σταυρού καταργεί κάθε δηλητήριο. »

«Σε λυπάμαι που είσαι αδύναμος στην πίστη. Θα αποτύχεις εξαιτίας του φόβου.
Ο φόβος είναι από τον διάβολο. Μην φοβάστε να σώσετε τις ψυχές σας. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί, αλλά όλα επιτρέπονται από τον Θεό. Είναι ο σύντροφος του καθενός, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο.
Θα πέσουν και οι εκλεκτοί. Λυπάμαι που είστε οι τελευταίοι. Θα σας κοσκινίσουν. Θα βάλουν φόρους, φόρους και άλλους φράχτες.
Θα τα πάρουν όλα! …Οι άνθρωποι σχεδόν θα χάσουν την ελπίδα τους.
Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους…».

***

Άγιος Στέφανος ο Νέος

Ο άγιος Στέφανος, γεννήθηκε το 715 από ευσεβείς και επιφανείς γονείς που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνοι, τον Ιωάννη και την Άννα, στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ο Θεός τους χάρισε το τέκνο το έταξαν στην υπηρεσία Του και βαπτίσθηκε από τον άγιο πατριάρχη Γερμανό [12 Μαΐου] ο οποίος το έθεσε υπό τη σκέπη του πρωτομάρτυρος.
Επί αυτοκράτορα Λέων Γ’ του Ίσαυρου άρχισαν τα πρώτα μέτρα για την απαγόρευση των ιερών εικόνων και τον διωγμό των υπερασπιστών τους με τους γονείς του να κρίνουν συνετό να απομακρυνθούν από τη Βασιλεύουσα και να εμπιστευθούν τον γιό τους στους μοναχούς της μονής του Αγίου Αυξεντίου, πλησίον της Χαλκηδόνας.

Μετά τον θάνατο του Λέοντος του Γ’, στέφθηκε αυτοκράτορας ο γιος του, Κωνσταντίνος Ε’.
Το 754 ο Κωνσταντίνος Ε’ συγκάλεσε μια σύνοδο με τη συμμετοχή τριακοσίων επισκόπων υποταγμένων στην εξουσία του, η οποία κατ’ εντολήν του διακήρυξε την κατάργηση της προσκύνησης των εικόνων. Παντού οι ομολογητές καίγονταν, ξυλοκοπούνταν ή φυλακίζονταν, τα μοναστήρια έκλειναν, οι μοναχοί προπηλακίζονταν και αναγκάζονταν δια της βίας να επιστρέψουν στην τάξη των λαϊκών και να νυμφευθούν ενώ όσοι αντιστέκονταν, υφίσταντο ακρωτηριασμό της μύτης, της γλώσσας ή άλλες βιαιοπραγίες πριν σταλούν στην εξορία. Αυτοί συνέρρεαν κατά πλήθη στη Μονή του Αγίου Αυξεντίου για να βρουν κοντά στον άγιο Στέφανο παρηγοριά και ενθάρρυνση για να παραμείνουν στέρεοι στην ομολογία της Ορθοδοξίας. Τους συμβούλευε να μεταναστεύσουν σε περιοχές ανέγγιχτες ακόμη από τα απάνθρωπα αυτοκρατορικά μέτρα: στη Μαύρη Θάλασσα, στον Περσικό Κόλπο, στην Κύπρο, στις ακτές της Συρίας και κυρίως στη νότια Ιταλία, όπου χιλιάδες μοναχοί έβρισκαν τότε καταφύγιο.
Απτόητος απέναντι στα κατασταλτικά μέτρα, ο άγιος Στέφανος συνέχιζε την αντίστασή του και κλήθηκε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να υπογράψει τις αποφάσεις της αιρετικής συνόδου κάτι που αρνήθηκε και αυτοί για να τον μειώσουν ηθικά διέδωσαν ότι είχε ασελγήσει σε μια μοναχή.

Τον έκλεισαν σε μια μονή της Κωνσταντινουπόλεως, αφού έκαψαν το μοναστήρι του. Καταδικάσθηκε σε εξορία στην Προκόννησο της Προποντίδας το 755 και αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη φυλακή του πραιτωρίου όπου συνάντησε άλλους 342 μοναχούς ομολογητές της πίστεως.
Όλοι έφεραν σημάδια βασανισμού: άλλοι ήταν ακρωτηριασμένοι στη μύτη, άλλοι στα αυτιά ή στη γλώσσα, άλλοι πάλι είχαν υποστεί αισχρούς εξευτελισμούς και είχαν βουτηχτεί σε ακαθαρσίες.

Μετά από ένδεκα μήνες στη φυλακή ο Στέφανος έλαβε την αποκάλυψη του επικείμενου τέλους του και νήστευσε σαράντα ημέρες, Ο τύραννος είχε αναρτήσει παντού αναγγελίες για την απόφαση της εκτελέσεως του αρχηγού της ορθοδόξου παρατάξεως, με σκοπό να τρομοκρατήσει όσους έκρυβαν στο σπίτι τους μοναχούς ή ομολογητές της πίστεως και στη μεγάλη αναταραχή που ακολούθησε, το πλήθος υποκινούμενο από τους στρατιώτες έσπευσε στο πραιτώριο, πήρε τον άγιο και τον έσυρε στους δρόμους υβρίζοντας και κτυπώντας τον.
Όταν ο όχλος έφθασε στον ναό του Αγίου Θεοδώρου, ένας από αυτούς, ονόματι Φιλομάτιος, κτύπησε τον άγιο στο κεφάλι με ένα δοκάρι, του έσπασε το κρανίο και τα μυαλά του χύθηκαν στο χώμα (η τρύπα στην Κάρα του φαίνεται).
Το νεκρό σώμα του αγίου συνέχισαν να το κτυπούν με πέτρες μέχρι ότου παραμορφώθηκε και το έριξαν στην τάφρο που προοριζόταν για τους ειδωλολάτρες και τους κατάδικους, ήτανε 20 Νοεμβρίου του 765.
Η Τιμία κάρα του οσίου Στεφάνου του Νέου και Ομολογητή φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας

***

Όσιος Ιωαννίκιος ο Μεγάλος «ὁ ἐν Ὀλύμπῳ»(754 ἢ 762 – 846)
Εορτάζει στις 4 Νοεμβρίου

Ο όσιος Ιωαννίκιος ο Μεγάλος «ὁ ἐν Ὀλύμπῳ» γεννήθηκε στα 754 (η 762) στην κώμη των Μαρυκάτων, βόρεια της λίμνης Απολλωνιάδας, της Βιθυνίας. Οι γονείς του ήταν αγρότες και από επτά ετών του ανέθεσαν να φυλάει χοίρους. Ευσεβής εκ φύσεως, ο Ιωαννίκιος, είχε εντούτοις παρασυρθεί με τους γονείς του να προσχωρήσει στην αίρεση των εικονομάχων.

Επιστρέφοντας από μια νικηφόρα εκστρατεία, πέρασε κοντά από το περιώνυμο μοναστικό κέντρο του όρους Ολύμπου της Βιθυνίας και συνάντησε ένα γέροντα ασκητή ο οποίος του κατέδειξε την πλάνη του σχετικά με τις ιερές εικόνες. ‘Ο νέος ανδρας μετανόησε αμέσως, προσκύνησε την εικόνα του Χριστού και ελαβε την απόφαση να ακολουθήσει την οδό της ασκήσεως και της μετανοίας.
Προέβλεψε, μεταξύ άλλων, την ήττα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Α’ του Ραγκαβέ (813) στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, την ανάρρηση στην εξουσία του Λέοντος Ε’ του Αρμενίου (813-820) και τον τρομερό διωγμό που θα εξαπέλυε κατά των ορθοδόξων. Επιστρέφοντας στο, όρος Άλσος της Λυδίας, στην αρχή της βασιλείας του Λέοντος Ε’ του Αρμενίου, ο όσιος δηλητηριάσθηκε από έναν Πέρση (μάγο), ονομαζόμενο Γουρία. Την επόμενη νύκτα όμως, εμφανίσθηκε στο ονειρό του ο άγιος Ευστάθιος (20 Σεπτ.). Του έδωσε να φάει ένα κομμάτι ξύλο που τον γιάτρεψε αμέσως. Ως δείγμα της ευγνωμοσύνης του έκτισε στον τόπο εκείνο εκκλησία και μοναστήρι αφιερωμένο στον άγιο Ευστάθιο
Κατά τον διωγμό του Λέοντος Ε’ του Αρμενίου, ο όσιος δεχόταν πολλούς επισκέπτες στο ερημητήριό του. Παρηγορούσε και στερέωνε στην ορθόδοξη πίστη μοναχούς και λαικούς.

Την εποχή που ο τύραννος Θεόφιλος ο εικονομάχος (813-842) καταδίωκε αγρίως την Εκκλησία και ιδιαιτέρως τους μοναχούς που υπερασπίζονταν τις άγιες εικόνες, ο Θεός φανέρωσε τη δύναμη της αληθινής πίστεως κάνοντας νέα θαύματα με μεσολαβητή τον άγιο ερημίτη. Καθώς προς το τέλος της ζωής του ο Θεόφιλος άρχισε να αμφιβάλλει για την ορθότητα όσων πίστευε (841), απέστειλε μερικούς αγγελιοφόρους του στον άγιο Ιωαννίκιο, για να λάβει συμβουλές. Ο μακάριος Γέρων ήταν κατηγορηματικός. Τους είπε: «Οποιος δεν αποτίει την οφειλόμενη τιμή στις εικόνες του Χριστού, της Θεοτόκου και των αγίων, δεν θα μπορέσει να γίνει δεκτός στη Βασιλεία των ουρανών, ακόμη και αν έζησε μια κατά τα άλλα ενάρετη ζωή. Οπως ακριβώς όσοι περιφρονούν τη δική σου εικόνα, βασιλέα, τιμωρούνται αυστηρά, το ίδιο και όσοι εμπαίζουν την εικόνα του Χριστού θα ριφθούν στο αιώνιο πυρ». Λέγεται ότι τον επόμενο χρόνο, καθώς ο Θεόφιλος ήταν στα τελευταία του, είπε να του φέρουν μία εικόνα του Χριστού και την ασπάσθηκε με δάκρυα πριν ξεψυχήσει. Η γυναίκα του, η ευσεβεστάτη αυγούστα Θεοδώρα (11 Φεβρ.), φρόντισε γρήγορα να χειροτονηθεί ο Μεθόδιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (14 Ιουν.), κατά την προφητεία του οσίου Ιωαννικίου, και απο κατέστησε οριστικά την τιμή των αγίων εικόνων (842).
Κάποιοι μοναχοί που φθονούσαν τη φήμη του, έβαλαν μια μέρα φωτιά στο κελλί του. Ηδη ενενήντα δύο χρόνων τότε, και επιθυμώντας να αναπαυθεί, ο ανθρωπος του Θεού είδε στο γεγονός αυτό ένα θεϊκό σημάδι και αποφεύγοντας να ξανακτίσει το ερημητήριό του επέστρεψε στη Μονή Αντιδίου, εκεί ακριβώς όπου είχε πρωταρχίσει τον ισάγγελο βίο του, πριν πενήντα δύο ετη, διασχίζοντας αόρατος το πλήθος των επισκεπτών.

Εκοιμήθη εκεί εν Κυρίω στις 4 Νοεμβρίου του 846, αφού προείπε στον φίλο του άγιο Μεθόδιο, που είχε έρθει στο προσκέφαλό του, ότι θα τον ακολουθούσε οκτώ μήνες αργότερα. Την ώρα του θανάτου του οι μοναχοί του όρους Ολύμπου είδαν μια πύρινη στήλη να υψώνεται από τη γη στον ουρανό.
Η κάρα του φυλάσσεται στη Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Ορους.

***

«Η Δύναμη των Αγίων Εικόνων»
– Ο δαίμονας μισεί την προσκύνησή Τους

Mας διηγήθηκε κάποιος από τους Γέροντες, ότι έλεγε ο αββάς Θεόδωρος ο Αιλιώτης πως ήταν κάποιος Έγκλειστος στο Όρος των Ελαιών στα Ιεροσόλυμα, πολύ αγωνιστής, τον οποίο πολεμούσε ο δαίμονας της πορνείας.
Μια ημέρα λοιπόν, καθώς του έκανε σφοδρή επίθεση, άρχισε ο Γέροντας να χάνει το κουράγιο του και να λέει στον δαίμονα:
«Ως πότε δεν υποχωρείς; Φύγε λοιπόν, γέρασες μαζί μου».
Του φαίνεται τότε οφθαλμοφανώς ο δαίμονας και του λέει:
«Ορκίσου ότι δεν θα πείς σε κανέναν όσα θα σου πω και δεν σε ξαναπολεμώ άλλο».
Και ορκίστηκε ο Γέροντας: «Μα Αυτόν που κατοικεί στους ουρανούς, δε θα πω σε κανέναν όσα μου πείς».
Του λέει ο δαίμονας: «Μην προσκυνήσεις αυτήν την Εικόνα και δεν σε πολεμώ άλλο».
Εικόνιζε δε η Εικόνα την Δέσποινα μας, την αγία Θεοτόκο, να κρατά στην αγκαλιά τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Λέει ο Έγκλειστος στον δαίμονα:
«Άφησέ με να το σκεφτώ».

Την άλλη ημέρα λοιπόν το γνωστοποιεί στον αββά Θεόδωρο τον Ηλιώτη (ο οποίος και μας τα διηγήθηκε), που κατοικούσε τότε στην Λαύρα Φαράν. Κι όταν ήρθε αυτός, του τα διηγήθηκε όλα.
Τότε ο Γέροντας του λέει:
«Πράγματι, αββά, εμπαίχτηκες με το να ορκιστείς· όμως καλά έκανες και το είπες. Γιατί σε συμφέρει βέβαια περισσότερο να μην αφήσεις πορνείο σε τούτη την χώρα, στο οποίο δεν θα μπείς, από το να αρνηθείς να προσκυνήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό μαζί με τη Μητέρα του».
Αφού λοιπόν και μ’ άλλα λόγια τον εστήριξε και τον ενδυνάμωσε, πήγε στον τόπο του.

Ξαναπαρουσιάζεται τότε ο δαίμονας στον Έγκλειστο και του λέει:
«Τι συμβαίνει, κακόγερε; δεν ορκίστηκες ότι δεν το λες σε κανένα; και πως τα είπες όλα σ’ εκείνον που ήρθε σε σένα; Σου λέω, κακόγερε, πρέπει να κριθείς σαν επίορκος την ημέρα της κρίσεως».
Κι αποκρίθηκε ο Έγκλειστος:
«Ότι μεν ορκίστηκα και παραβίασα τον όρκο το ξέρω, αλλά για τον ιδικό μου Δεσπότη και Ποιητή τον παραβίασα, δεν θα ακούσω όμως εσένα. Γιατί θα απαιτηθεί από σένα, σαν αίτιο, και της κακής συμβουλής και της επιορκίας η αναπόφευκτη τιμωρία».
(*) Ιωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον, Κεφάλ. 45, σελ. 54-55,ἐκδόσεις Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος 1983.
Επιμέλ.ἡμετ. Οικοδομὴ και Παραμυθία Τριμηνιαία Έκδοσις της Ιεράς Γυναικείας Μονής των Αγίων Αγγέλων, Αφίδναι Αττικής, Αριθμὸς τεύχους 2 ● Δεκέμβριος 2012 – Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2013
http://www.hristospanagia.gr/?p=51099#more-51099 

***

«Έδεσαν τα μάτια του Θεού»
Συγκλονιστικό γεγονός στην κομμουνιστική Ρωσία

Το συνταρακτικό γεγονός που θα διηγηθούμε συνέβη στην περιοχή Narymsk της Ρωσίας, στο βόρειο τμήμα της επαρχίας του Τόμσκ, το 1932 ή το 1933. Στο μέρος αυτό είχαν εγκατασταθεί οικογένειες εξόριστες από το κομμουνιστικό καθεστώς.

Κάποτε κάποιοι από τους εξορίστους έφτιαχναν ένα σταύλο για τα άλογα. Αυτοί έδωσαν εντολή σε μία γυναίκα που ζούσε εκεί δίπλα, ονόματι Μαρία Ιβάνοβνα, να τους μαγειρεύει, ενώ οι ίδιοι τής έφερναν τα τρόφιμα που θα μαγείρευε. Όταν έφτασε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αυτοί που δούλευαν τής έφεραν να τους μαγειρέψει κρέας.
Η γυναίκα τούς απάντησε:
–Τώρα είναι Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είστε πιστοί άνθρωποι! Πώς μπορείτε να τρώτε κρέας μέσα στη νηστεία; Δεν μου πάει να σας το μαγειρέψω.
Ο επικεφαλής της είπε:
-Δεν είναι δική σου δουλειά αυτό. Μαγείρεψε! Οι άνδρες δουλεύουν και εσύ πρέπει να τους ταΐσεις. Εάν δεν θέλεις το κρέας, μην το τρως εσύ!
Οι άνδρες ήλθαν να φάνε. Ήταν δέκα. Η Άννα είχε φτιάξει σούπα με κρέας. Μαγείρεψε το κρέας όπως την διέταξαν, αλλά η ψυχή της ήταν στενοχωρημένη. «Πώς μπορείτε να το φάτε; Ξέρετε, είναι περίοδος νηστείας τώρα».

Η γυναίκα έφυγε από την κουζίνα. Πάνω από το τραπέζι είχε κρεμάσει μία εικόνα του Χριστού. Οι άνδρες ένιωσαν άβολα. Μόνο ο Ιβάν φάνηκε «τολμηρός». Πήρε μία πετσέτα που κρεμόταν πάνω σε έναν πάγκο και γέλασε:
–Θα δέσουμε τα μάτια του Θεού και έτσι δεν θα δει ότι τρώμε κρέας. Έτσι δεν θα είναι αμαρτία!
Έτσι έδεσαν τα μάτια της εικόνας. Η οικοδέσποινά τους δεν είδε τίποτε από αυτά που έκαναν. Μετά το γεύμα, ο έξυπνος τύπος άρχισε να λύνει τα μάτια της εικόνας, λέγοντας:
-Να! Ο Θεός δεν είδε τίποτε!
Η Άννα Ιβάνοβνα τον είδε.
-Τί κάνεις, Ιβάν; Έχασες τα λογικά σου; Γρήγορα να ζητήσεις συγχώρεση;
Τον μάλωσε όσο μπορούσε, αλλά ο Ιβάν μόνο γέλασε:
–Εάν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει. Κοίταξε: μας έχουν πάρει τα πάντα, μας έχουν εξορίσει και ο Θεός δεν έχει τιμωρήσει κανέναν! Πού είναι λοιπόν ο Θεός; Δεν πιστεύω πια ότι Αυτός υπάρχει.

Όταν γύρισε σπίτι του, είπε στην γυναίκα του, την Ευδοκία, τί είχε κάνει.
–Πω, πω! Τί έκανες; Ζήτα συγχώρεση, μετανόησε!, του είπε εκείνη κατατρομαγμένη.
Όμως αυτός επανέλαβε τα ίδια: «Εάν πραγματικά υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει».
-Πώς μπορείς να λές τέτοιες ανοησίες; Η γυναίκα του άρχισε να κλαίει.
-Μην κλαίς, Ευδοκίτσα μου. Εάν είναι να υποφέρω, θα υποφέρω. Τουλάχιστον θα γνωρίζω ότι υπάρχει Θεός.

Η γυναίκα του σηκώθηκε το πρωί και άρχισε να κάνει δουλειές στην κουζίνα. Αυτός την ακολούθησε και προσπάθησε να ανάψει την λάμπα πετρελαίου, ανάβοντας ένα σπίρτο. Η γυναίκα του εξεπλάγη.
-Γιατί ανάβεις την λάμπα, Ιβάν; Ο ήλιος έχει ανέβει, έχει φωτίσει για τα καλά.
-Τί εννοείς; Είναι σκοτάδι!
Το σπίρτο έκαιγε στα δάχτυλά του, αλλά δεν το έβλεπε. Μετά πήρε ένα δεύτερο σπίρτο. Η γυναίκα του πήρε το σπίρτο, το άναψε μπροστά στα μάτια του και τον ρώτησε: «βλέπεις τώρα;». Όμως αυτός ψαχούλευε γύρω από το τραπέζι όπου ήταν η λάμπα. Δεν έβλεπε τίποτε, ούτε το σπίρτο ούτε τον ήλιο.
Μαύρη νύχτα είχε πέσει στα μάτια του. Η γυναίκα του άρχισε να τρέμει και να θρηνεί: ο άνδρας της είχε τυφλωθεί! Ο Ιβάν κατάλαβε: ο Κύριος του είχε πάρει την όραση. Άρχισε να κλαίει. Αυτό σήμαινε ότι υπήρχε Θεός!
-Γρήγορα να πάμε στο νοσοκομείο, του είπε η γυναίκα του.
-Γιατί να πάμε στο νοσοκομείο; απάντησε ο Ιβάν. Ο Θεός με έχει τιμωρήσει. Το νοσοκομείο δεν θα βοηθήσει.
Η Ευδοκία έπεσε γονατιστή μπροστά στις εικόνες για να ικετεύσει για τον άνδρα της.
-Γιατί κλαις; είπε ο Ιβάν. Μόνος μου το ζήτησα. Η τιμωρία έχει έλθει.
Την επόμενη νύκτα είδε ένα όνειρο. Ο Κύριος ήλθε κατευθείαν από την εικόνα την οποία είχε χλευάσει ο Ιβάν και του είπε:
–Εσύ μου έδεσες τα μάτια και εγώ σου έδεσα τα μάτια.
40 μέρες αργότερα, τα μάτια του έγιναν καλά. Η γυναίκα του Ιβάν προσευχόταν με μεγάλη θέρμη. Και ο Ιβάν έγινε ένας μεγάλος κήρυκας της Ορθόδοξης πίστης.
Το περιστατικό καταγράφεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Πρωθιερέα Βαλεντίν Biryukov, «On Earth We’re Just Learning How to Live», μετάφραση (στα αγγλικά) Αδελφότητας Αγίου Γερμανού της Αλάσκας, 2016, σελ. 137-140.

Μην φοβάστε …Ο φόβος είναι από τον διάβολο. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί, αλλά όλα επιτρέπονται από τον Θεό. Θα πέσουν και οι εκλεκτοί. Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους… π. Αρσένιος Μπόκα, ο Προφήτης των εσχάτων
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/27/54490/

Αυτό πού επιτρέπει ο Θεός είναι καλό, διότι τίποτε δεν γίνεται στον κόσμο χωρίς την θέληση Του. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί. Θα σας κοσκινίσουν. Να έχεις μέσα σου Τον Χριστό και μη φοβάσαι όταν οι δυνάμεις του κακού σε περικυκλώνουν, είναι μαζί σου και αναχαιτίζει το χάος! θα κάμη να μείνουν ανενέργητες όλες οι άσφαιρες απειλές τους. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – π. Αρσένιος Μπόκα
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/29/%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8c-%ce%b4%ce%b9/

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’

Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοῦ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβαζόμενος Στέφανε, δόγματι στεῤῥῶς ἀντετάξω, Κοπρωνύμου τοῦ ἄφρονος· μυρίας δὲ αἰκίας ὑποστάς, καὶ θάνατον ἐπώδυνον σοφέ, τῆς ἀσκήσεως ἐλάμπρυνας τὴν στολήν, αἱμάτων σου ταῖς ἀρδείαις. Δόξα τῷ σὲ ἰσχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, προστάτην ἀκοίμητον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείαν ἄσκησιν, ἐνδεδειμένος, σκεῦος γέγονας, δικαιοσύνης, διαπρέπων ταῖς σεπταῖς ἀναβάσεσι· καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν εἰκόνα σεβόμενος, μαρτυρικῆς ἠξιώθης φαιδρότητος. Θεῖε Στέφανε, ἐν ὅπλῳ ἡμᾶς στεφάνωσον, τῆς θείας εὐδοκίας τοὺς ὑμνοῦντάς σε.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού. Αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της Πίστεως ξίφει· και δι᾽ αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, Οσιομάρτυς αοίδιμε Στέφανε.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Μάρτυρος Εἰρηνάρχου
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Εἰρήνης τὸν πρύτανιν, ὁμολογήσας πιστῶς, τῆς πλάνης τὸν τάραχον, κατέλιπες νουνεχῶς, θεόφρον Εἰρήναρχε, ὅθεν δι’ ὕδατος τε, καὶ πυρὸς ὡς διῆλθες, ἔβης τροπαιοφόρος, πρὸς οὐράνιον λῆξιν, εἰρήνην καὶ σωτηρίαν, πάσιν αἰτούμενος.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεος σου ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις , ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com