Οι τρεις Ιεράρχες έζησαν σε μία εποχή που από τη μία είχανε αρκετά ζωντανή ακόμα τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων και απ’ την άλλη το μήνυμα του Χριστού. Ωστόσο, με την αλήθεια της Εκκλησίας και τον δυναμισμό που έχει η πίστη των Αγίων προσέλαβαν τον πολιτισμό εκείνης της εποχής και τους όρους της ελληνικής φιλοσοφίας και τα εκκλησίασαν. Αυτή είναι η μεγάλη συμβολή των τριών αυτών Πατέρων.
Πολέμησαν τις αιρέσεις από αγάπη. Δεν ήταν πολεμοχαρείς, αλλά ειρηνικοί, άνθρωποι της προσευχής. Ωστόσο, δεν θέλησαν να αφήσουν τους ανθρώπους της εποχής στο σκοτάδι. Έμαθαν φιλοσοφία, ρητορική, μαθηματικά, αστρονομία και τόσα άλλα για να μπορέσουν να τα πάρουν όλα αυτά και να τα πάνε στην Εκκλησία. Και το κατάφεραν.
Δίχως αυτούς δεν θα είχαμε Βυζάντιο, δεν θα είχαμε τέτοια πολύχρονη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αν αυτή δεν είχε εμποτιστεί από τα νάματα του Χριστού και την πίστη στην Εκκλησία Του. Θεμελιωτές ήταν οι τρεις αυτοί Ιεράρχες και όλοι οι άλλοι άγιοι που πήραν τη σκυτάλη από αυτούς και συνέχισαν τον ίδιο δρόμο.
Σήμερα καλούμαστε να πάρουμε στα χέρια μας αυτό που μας αναλογεί. Να αγκαλιάσουμε τη σύγχρονη εποχή μας με αγάπη, να την προσλάβουμε και να τη βάλουμε μες στην Εκκλησία. Να μπορέσουμε να βάλουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου μέσα στον κόσμο ώστε ο κόσμος να έρθει μέσα στην Εκκλησία. Και να πλατύνουμε τα όριά της ώστε να μπορέσει να δεχτεί ακόμη περισσότερους.
Δεν καλούμαστε να είμαστε οχυρωμένοι χριστιανοί πίσω από τεράστια τείχη και να βλέπουμε μόνο εχθρούς. Καλούμαστε να είναι τέτοια η αγάπη μας και τέτοια η σταθερότητα της πίστης μας, ώστε να στεκόμαστε μπροστά στις προκλήσεις των καιρών και στις δυσκολίες που έρχονται από την εκκοσμικευμένη ζωή μας και τον πολιτισμό μας – που είναι αντίχριστος σε μεγάλο βαθμό – και να μπορούμε να πούμε: «Ελάτε. Αφού δεν είστε ικανοποιημένοι εκεί, μπείτε μέσα και γευθείτε». Το Ευαγγέλιο λέει «έρχου και ίδε», «γεύσασθε και ίδετε». Αυτή είναι η δική μας αποστολή.
Σκοπός είναι να πάμε στον Παράδεισο όλοι μαζί, όχι να σώσουμε ο καθένας τον εαυτό του. Πολλοί άγιοι της Εκκλησίας παρακαλούσαν τον Θεό να δούνε στον Παράδεισο και τα πνευματικά τους παιδιά, τους αδελφούς τους και τον λαό τους ολόκληρο, διαφορετικά δεν επιθυμούσαν τη δική τους σωτηρία. Έχουμε αρχιερείς που μπαίνανε μπροστά ακόμη και σε θέματα που δεν ήταν αμιγώς πνευματικά αλλά δεν είχαν στεγανά. Ήθελαν όλους να τους σώσουνε. Έτσι κάνανε οι άγιοι της Εκκλησίας.
Και ο κόσμος πάντα έτσι κάνει. Όταν έχουμε ανάγκη ζητάμε τη βοήθεια του Θεού κι όταν δεν έχουμε ανάγκη Τον διώχνουμε. Η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται γιατί οι άνθρωποι μένουν αθεράπευτοι. Η αγάπη του Θεού, όμως, μένει γιατί η Εκκλησία θυσιάζεται διαρκώς. Η Εκκλησία είναι του Χριστού και έχει την αγάπη Του, η οποία ουδέποτε εκπίπτει. Είναι πάντα εδώ και μας περιμένει.
Από το βιβλίο: π. Γεώργιος Σχοινάς, Η Καρδία μου ενώπιόν Σου. Αθήνα 2022, σελ. 29.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου