Να λέτε την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Σαν Μεταλαβιά είναι, γιατί παίρνετε την δύναμη του ονόματος του Χριστού!
Να ’στε μόνο καθαροί. Να εξομολογείσθε και έπειτα να την λέτε. Τότε οχυρώνεσθε, αγιάζετε. Διαφορετικά, ζεματίζετε τον κακό που κάθεται πάνω στις αμαρτίες σας. Και θα λυσσάξει να σε φάει….
Να προσεύχεσθε στην Παναγία με τους Χαιρετισμούς και την Παράκλησή της. Αν δεν προλαβαίνετε, να της φωνάζετε: «Παναγία μου, Παναγία μου προφθάσε». Το όνομά Της, τα ’χει όλα μέσα. Να λέτε πολλές φορές και το «χαίρε Νύμφη ανύμφευτε».
Και μόνο να πείτε με την καρδιά σας: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς» έχει τέτοια δύναμη, που μπορεί να σας κρατήσει όλη την ημέρα. Αρκεί να το λέτε όπως πρέπει…
Σήμερα αφηνιάζουνε οι άνθρωποι γιατί ζούνε χειρότερα από χοίρους και πάνε και κοινωνούνε κιόλας. Ο χοίρος είναι το φυσικό του να ζει στη λάσπη. Οι άνθρωποι προδίδουνε την φυσικότητα και την ανθρωπιά τους, όταν ζούν στη βρωμιά της ακατανόμαστης ζωής…
Χωρίζουνε τα ανδρόγυνα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν να αγαπούν. Ο εγωισμός το πείσμα και η σαρκική λύσσα φταίνε και χωρίζουν… Όποιος αγαπά, υποχωρεί, υπομονεύεται, θυσιάζεται! Όποιος δεν αγαπά, εκμεταλλεύεται και διατάσσει…
Παλιά ερχότανε ο άνδρας από την δουλειά. Κουρασμένος, αποκαμωμένος. Φώναζε στη γυναίκα του, που είχε ρόλο στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά και να φροντίζει οικιακά την οικογένεια : «ήντα κάνεις κερά μου; Πως επεράσετε με τα κοπέλια μας;». Αυτή έβγαινε χαρούμενη και τον υποδεχόταν: «καλώς τον αφέντη μας! Έλα σε περιμένομε. Έβαλα τα χάρτζα (υλικά) στο τζισβέ (μπρίκι) και σε περίμενα να ’ρθεις να ψήσω τον καφέ στην πυροστιά. Να τον πιούμε μαζί». Αγκαλιαζόταν όμορφα στην αυλή και μπαίνανε μέσα. Τα παιδιά, τους περιτριγυρίζανε χαρούμενα γιατί νοιώθανε την αγάπη. Δεν είχανε τότες τα παιδιά ψυχολογικά που έχουνε τώρα, γιατί μεγαλώνανε σε καλά σπίτια. Κάθε ένας είχε το ρόλο του. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Τώρα, επίθεση από την γυναίκα στον άνδρα μόλις μπεί στο σπίτι. Η βλασφήμιες και οργή από τον άνδρα μόλις γυρίσει και αγριεύουν τα παιδιά…Έχουνε και τα μηχανήματα (κινητά, υπολογιστές) και κολλάνε εκεί. Ξεχνούνε πως έχουνε γυναίκα και παιδιά… Τα παιδιά που βλέπουνε τέτοια, σκοτώνουνε την αθωότητά τους. Θα βγούν άρρωστα στην κοινωνία.
Το φάσε μπούκ και τα όμοιά του (φέις μπούκ και παρόμοιες εφαρμογές), όσα σπίτια δεν εκλείσανε, θα τα κλείσει!
Να ’χετε ταπείνωση και ανεξικακία! Όλα τ’ άλλα τα δύσκολα θα έρθουνε μετά μοναχά ντος!
Όποιος συγχωρεί, ότι αμαρτωλό κι αν έχει κάνει, θα βρεί τρόπους να τον σώσει ο Θεός, ο,τι κι αν κάνει.
Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα και γυμνάζει την ψυχή. Να την αγαπήσετε. Άνθρωπος που δεν θα λυπήσει την κοιλιά του, δύσκολα θα χαροποιήσει την καρδιά του!
Όταν δεχθείς λογισμό υπερηφάνειας και κατάκρισης, σταματά η ευχή στην καρδιά. Ζητάς συγχώρηση με καυτά δάκρυα και επανέρχεται.
Όταν προσεύχομαι με βαθείς αναστεναγμούς με δέχεται ο Θεός. Η προσευχή βγαίνει από την καρδιά. Όταν προσεύχομαι και χασμουριέμαι, δεν συμμετέχει η καρδιά. Η κεφαλή (εγκέφαλος) μουρμουρίζει και ο σατανάς σε ζαλίζει. Σε αποκοιμίζει.
Να προσπαθείτε και θα έρχεται η Χάρη. Αρκεί να μετανοείτε και να εξομολογείσθε ειλικρινά.
Ο Θεός είναι Φως! Άπλετον (η συνηθισμένη της έκφραση) και ανερμήνευτον! Εκεί τα ξέρεις όλα, δεν ρωτάς τίποτα, μόνο απολαμβάνεις. Είναι φως οντότητας. Πως να σας πω…σκέφτεται, μιλεί, μόνο αγαπά, ενεργεί όλα τα καλά…(είναι πρόσωπο).
Όποιος προσέχει την γλώσσα του, μπορεί να κουμαντάρει όλα τα άλλα μέρη του σώματός του.
Υπάρχουν άνθρωποι που βρωμάει η ψυχή τους από την σάρκα τους! Και άλλοι που ευωδιάζουν και οι σάρκες τους από το πνεύμα τους!
Η μεγαλύτερη νίκη είναι να κουμαντάρουμε το νού μας και τη γλώσσα μας! Δύσκολο πολύ! Εκεί βοηθά η δική μας διάθεση και η δύναμη του Θεού όταν την ζητάμε…
Οι γνησίως μετανοούντες είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ενώ γλυκάθηκαν στην αμαρτία, μπόρεσαν με αγώνα και την αποστράφηκαν
Να σταυρώνεις τα υλικά του φαγητού σου. Να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς» σε κάθε πατάτα, σε κάθε κομμάτι κρέας. Μετά να σταυρώνεις το τσουκάλι. Αγιάζεται το φαγητό και αυτοί που γεύονται απ’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου