Ὁ Προφήτης Ἠλίας μὲ τὸν ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη τῆς Εὐβοίας στὸν Παράδεισο
Τὸν θέλω τὸν Παράδεισο, αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμός μου, νὰ βρῶ μιὰ ἀκρίτσα νὰ ἀναπαύομαι, νὰ μὴν βασανίζομαι σέ ‘κεῖνο τὸ αἰώνιο πῦρ τῆς κολάσεως καὶ τίποτε ἄλλο δὲν θέλω.
Διάβασα λίγο (κάποτε), προσευχήθηκα καὶ πλάγιασα, δὲν κοιμήθηκα. Καὶ μετὰ ἄρχισα νὰ βλέπω αὐτά. Ἄρχισε ἡ ψυχή μου νὰ ἀνεβαίνη στὰ οὐράνια νοερῶς καὶ ἔβλεπε τὸν Παράδεισο πνευματικά. Ξαφνικὰ βλέπω, ὄχι φαντάσματα καὶ τέτοια δαιμονικά, βλέπω ὅτι βρίσκομαι κάπου. Καὶ βλέπω ἕναν γέρο ὅπου τόν ‘λέγαν Ἠλία, μὲ μιὰ μηλωτὴ καὶ βάδιζα σ’ ἕναν φαρδὺ δρόμο, ποὺ ἦταν ἕνας δρόμος ὅλο βιολέττες κάθε λογῆς καὶ γαρύφαλλα σπαρτὰ σὰν τὸ στάρι. Καὶ λέω:
–Πάτερ, πῶς νὰ περάσωμε ὅλα αὐτὰ τὰ λουλούδια; θὰ τὰ πατήσωμε.
–Ὄχι, πάτερ μου, λέει, αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος μας, περᾶστε πάτερ μου, περᾶστε. Δὲν παθαίνουν τίποτα τὰ λουλούδια αὐτά.
Καὶ ὅπως γύρισα τὸ μάτι μου δεξιά-ἀριστερὰ γιὰ νὰ μὴν πατήσω τὰ λουλούδια, βλέπω κάτι σπιτάκια λευκὰ μὲ ὡραῖα ἄνθη.
–Ἄραγε αὐτὲς οἱ κατοικίες, ἀνθρώπους δὲν ἔχουν; τὸν ἐρώτησα.
–Ἄχ! πάτερ μου, λέει, αὐτὰ εἶναι τῶν ἀνθρώπων. Αὐτοὶ τὰ ἑτοιμάζουν ἀπ’ τὴ γῆ, ἀπ’ τὸν κόσμο.
Βλέπω ἕνα φαρδὺ χωματένιο δρόμο καὶ τοῦ λέω:
–Καλά, πάτερ μου, ὅταν περνοῦν τὰ αὐτοκίνητα, δὲν θὰ τὰ χαλάσουν τὰ λουλούδια;
–Δὲν περνοῦν, πάτερ μου, ἀπ’ ἐδῶ οὔτε αὐτοκίνητα, οὔτε (ἄλλοι) ἄνθρωποι περνοῦν, μόνο ἐκεῖνοι ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς διαλέξει νὰ περνοῦν αὐτὸν τὸν δρόμο.
Ἐκεῖνα τὰ ἄνθη δὲν θὰ τὰ ξεχάσω ποτέ μου, γιατί ἀπὸ τὸ βράδυ σκεφτόμουν καὶ ἔλεγα «πῶς θὰ εἶναι ἄραγε ἐκεῖνος ὁ κόσμος ἐκεῖ πάνω;». Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μας φωτίζει καὶ βλέπομε, ὄχι φαντάσματα καὶ δαιμονικὰ πράγματα ἀλλά, μὲ συγχωρεῖτε, «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσι». Καὶ κάθε ἄνθρωπος ἑτοιμάζει κατὰ τὰ ἔργα του ἐκεῖ πάνω.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: “Ὁ Γέρων Ἰάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Α’. Διηγήσεις (ἀποσπάσματα). Ἔκδοση «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης:
Ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ καὶ πανήγυρις· ἑορτάζει ὁ προφήτης Ἠλίας. Πῶς θὰ ἑορτάσουμε τὴν ἡμέρα αὐτή; Ἂν ἑορτὰσουμε ὅπως θέλει ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἅγιος, εὐλογία σ᾽ ἐμᾶς· διαφορετικά…, ὁ Κύριος λέει ὅτι μισεῖ τὶς ἑορτὲς καὶ τὰ πανηγύρια μᾶς (βλ. Ἠσ. 1,14).
Ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ προφήτου Ἠλία πέρασαν τρεῖς χιλιάδες χρόνια. Ἄλλαξε ὁ κόσμος; Μόνο ἐξωτερικά· ὁ ἄνθρωπος μένει ὁ ἴδιος.
Ὅπως ἡ χελώνα ὅπου νὰ πὰῃ ἔχει μαζὶ τὸ καύκαλό της, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος, ὅπου κι ἂν φτάσῃ, φέρει μέσα του τὴν κακία. Ὁ κόσμος εἶνε σήμερα ἴδιος ἢ καὶ χειρότερος ἀπ᾽ ὅ,τι ἦταν τότε.
Σᾶς ἐρωτῶ· Ἂν ἐρχόταν πάλι ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ μᾶς ἔβλεπε, τί θὰ ἔκανε; Θὰ ἤλεγχε ὅλους.
Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα· θὰ τὸν δίωκαν. Τώρα τοῦ ἀνάβουμε κεριὰ καὶ λαμπάδες, ἀλλὰ ποιός τὸν δέχεται καὶ τὸν ἀκούει ὅπως ἡ φτωχὴ χήρα; Κι ἂν ἐρχόταν ὁ Χριστὸς κ᾽ ἔπαιρνε κόσκινο καὶ μᾶς κοσκίνιζε ὅλους, ἄντρες – γυναῖκες, ποιός θὰ τὸν ἀκολουθοῦσε; ὁ κόσμος θὰ τὸν σταύρωνε πάλι ὅπως τότε οἱ Ἑβραῖοι.
Μιὰ φορὰ τὸν σταύρωσαν ἐκεῖνοι, πολλὲς φορὲς τὸν σταυρώνουμε ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι Χριστιανοί.
Κάθε φορὰ ποὺ ἕνα βρωμερὸ στόμα ἀνοίγει καὶ βλαστημάει τὰ θεῖα, κάθε φορὰ ποὺ ἕνα βρωμερὸ χέρι στὰ δικαστήρια παλαμίζει τὸ Εὐαγγέλιο, κάθε φορὰ ποὺ ἕνα παιδὶ ἀντιμιλάει ἢ καὶ σηκώνει χέρι στὴ μάνα του, κάθε φορὰ ποὺ ἕνας ἰσχυρὸς ἀδικεῖ τὸν ἀδύνατο, σταυρώνουμε τὸν Κύριο.
Ποιό θά ᾽νὲ τὸ τέλος; Δὲν σᾶς τὸ λέω ἐγώ. Ἀνοῖξτε τὰ Εὐαγγέλια, διαβάστε τὴν Ἀποκάλυψι. Ἔρχεται μεγάλη ὀργή! Κορόϊδευε κόσμε, χώριζε ἀντρόγυνα, γλέντα, βγάζε τὰ μάτια σου, κάνε ὅ,τι θέλεις· στὸ τέλος δὲν θὰ ξεφύγῃς. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσῃ.
Ποιός θὰ μᾶς σώσῃ; Ἂν ὑπάρχουν δέκα δίκαιοι, ὅπως εἶπε κάποτε ὁ Θεὸς στὸν Ἀβραὰμ (βλ. Γέν. 18,32). Δὲν τὸ βλέπω. Θέλω νὰ ἐλπίζω.
Μόνο τὰ μικρὰ ἀθῷα παιδιά, ἂν αὐτὰ γονατίσουν καὶ προσευχηθοῦν, μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσῃ. Οὔτε δεσποτᾶδες οὔτε παπᾶδες, κανεὶς· ὅλοι μᾶς φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Ἕνα μόνο θὰ μᾶς σώσῃ, ἡ μετάνοια καὶ ἐπιστροφή.
Ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ τὰ ἔσχατα χρόνια – Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
…Καὶ θὰ στείλει ὁ Θεὸς τὸν Προφήτη Ἠλία νὰ διδάξει τοὺς Χριστιανοὺς νὰ φυλάγουν τὴν πίστη των.
Ὁ ἀντίχριστος ἀδερφοί μου εἶναι ἄνθρωπος, ὁποὺ ἔχει κακὴ γνώμη, κακὴ προαίρεση καὶ κατοικεῖ ὁ διάβολος στὴν καρδιά του, καὶ λέγει πὼς εἶναι Θεός, καὶ ὁ ἀντίχριστος θὰ θανατώσει τὸν προφήτη Ἠλίαν.
Ἐγὼ ἀδερφοί μου ἐξετάζοντας ἔμαθα καὶ κατάλαβα, πὼς ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ ὁ ἀντίχριστος ἦλθε καὶ θανάτωσε τὸν προφήτη Ἠλία. Ὁ Προφήτης Ἠλίας χριστιανοί μου εἶναι ζωντανὸς τόσους χρόνους καὶ ξέρει ὁ Θεὸς ποὺ τὸν ἔχει φυλαγμένο μέχρι σήμερα.
Ἀνίσως καὶ θέλετε νὰ μάθετε ποὺ βρίσκεται, ἐδῶ κοντὰ εἶναι κι αὐτός, τὰ λόγια ποὺ σᾶς λέγω ἐκείνου εἶναι. Ὁ Προφήτης Ἠλίας ὅταν ἔλθει νὰ διδάξει δὲν θὰ φανερωθεῖ στὸν κόσμο, καθὼς λέγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, «ἰνὰ μὴ ἐλθὼν πατάξη τὴν γῆν ἄρδην», αὐτὸ λέγει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ μὴ φοβίσει καὶ ταράξει τὸν κόσμο καὶ τὴ γῆν, δὲν θέλω τὸν φανερώσει εἰς σᾶς τοὺς χριστιανούς. Ἀμὴ τί ἔχει παιδί μου νὰ φανερωθεῖ; Ὁ ζῆλος του καὶ ἡ διδασκαλία του.
Αὐτὰ τὰ δύo μὲ ἀξίωσε ὁ Πανάγαθος Θεὸς διὰ τὴν εὐσπλαχνία του καὶ μοῦ χάρισε, καὶ μὴν καρτερεῖται ἄλλον Ἠλίαν νὰ σᾶς διδάξει.
Ἀμὴ τί καρτεροῦμε; Λυπηρὸν εἶναι νὰ σᾶς τὸ πῶ! Σήμερον, αὔριον καρτεροῦμε δῖψες, πεῖνες μεγάλες, ποὺ νὰ δίνουμε χιλιάδες φλουριὰ καὶ νὰ μὴν βρίσκουμε λίγο ψωμὶ ἢ νερό.
Σήμερον, αύριον περιμένουμε θανατικὲς ἀσθένειες μεγάλες ποὺ νὰ μὴν προφταίνουμε οἱ ζωντανοὶ νὰ θάβουμε τοὺς πεθαμένους. Σεισμὸς παγκόσμιος θὰ γίνει, ὅλος ὁ κόσμος θὰ γίνει ἕνας κάμπος.
Θὰ πέσουν ὅλα τὰ βουνά, ὅλα τὰ σπίτια. Ἡ Θάλασσα θὰ σηκωθεῖ ψηλὰ 15 πήχεις ἀπὸ τὰ ψηλότερα βουνά. Τὰ ἄστρα θὰ πέσουν ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὁ ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη θὰ σκοτισθοῦν, ὁ οὐρανὸς ὅπου φαίνεται, ἡ γῆ καὶ τὰ πάντα καὶ ὅλος ὁ κόσμος θὰ χαλάσει.
Πότε θὰ γίνουν αὐτά; Ὁ Χριστὸς μᾶς λέγει: Ἐπλησίασε τώρα κοντά, ἄγγιξε τὸ μαχαίρι τὸ κόκκαλο. Ξαφνικὰ θὰ γίνουν, μποροῦν νὰ γίνουν καὶ ἀπόψε.
Τάχα νὰ μὴν εἶναι τώρα ἡ ἀρχή; Δὲν βλέπετε πὼς χάθηκαν τὰ γεννηματά σας καὶ τὰ σπαρτά; Στέρεψαν οἱ βρῦσες, τὰ ποτάμια. Σήμερα μᾶς στερεῖ τὸ ἕνα, αύριο τὸ ἄλλο, καὶ ἀπὸ λίγο μᾶς τὰ δίδει ὁ Θεός, καὶ μεὶς σὰν ἀναίσθητοι δὲν τὰ στοχαζόμεθα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ὁ ΑΙΤΩΛΟΣ» – ΔΙΔΑΧΕΣ Δ’
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: Ὁ προφήτης Ἠλίας τροχάει καὶ ἑτοιμάζει την μαχαίρα του!
-Γέροντα, ὅταν ἔρθουν ὁ Προφήτης Ἠλίας καὶ ὁ Ἐνώχ, γιὰ νὰ κηρύξουν μετάνοια, ὁ κόσμος θὰ καταλάβει, γιὰ νὰ συνέλθει;
-Αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔχουν καλὴ διάθεση, θὰ καταλάβουν. Αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔχουν καλὴ διάθεση, δὲν θὰ καταλάβουν καὶ θὰ πλανηθοῦν…
Ὁ Χριστὸς μᾶς προειδοποίησε ὅτι πρέπει νὰ προσέχουμε πολύ, γιατί «ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα καὶ τέρατα πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἶ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς».
-Δημήτριος: Γέροντα, τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ προφήτου Ἡλίου λέει ὅτι εἶναι ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς Παρουσίας Χριστοῦ. Αὐτός, καθὼς εἶναι γνωστό, δὲν κοιμήθηκε, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁ Ἐνώχ. Θὰ ἔρθει ὁ προφήτης Ἠλίας στὴν γῆ;
-Γ. Παΐσιος (χαμογελῶντας): Ὁ προφήτης Ἠλίας τροχάει καὶ ἑτοιμάζει την μαχαίρα του! Καὶ μάλιστα πρῶτα θὰ ἀρχίσει ἀπὸ τοὺς Πατριάρχες, δεσποτᾶδες, παπᾶδες καὶ μοναχούς!
-Νικόλαος: Καὶ λαϊκούς.
-Γ. Παΐσιος: Τὰ δικά σας εἶναι ἀγνοήματα, ἐνῷ τὰ δικά μας εἶναι ἁμαρτήματα (…) Ἔτσι δὲν λέει ἡ εὐχὴ τῆς θείας λειτουργίας; «Ὑπὲρ τῶν ἐμῶν ἁμαρτημάτων καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων».
Βιβλίο: “Σκεῦος Ἐκλογῆς”, Ἱερομόναχου Χριστόδουλου Ἀγγέλογλου
Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης: «ἦρθε ὁ Προφήτης Ἠλίας μαζὶ μὲ τὸν Τίμιο Πρόδρομο καὶ μὲ πῆραν νὰ λειτουργήσουμε»
Στὰ χρόνια τῆς βουλγαρικῆς κατοχῆς ἡ μάνα Ἀργυρὼ ἔμενε στὸ μοναστηράκι κοντὰ στὸν Γέροντα καὶ τὸν φρόντιζε.
Μιὰ βραδιά, γύρω στὶς 2.20 π.μ., ἀκούστηκε ἕνας δυνατὸς θόρυβος σὰν νὰ ἔπεσε ὁ τοῖχος τῆς Ἐκκλησίας.
Φοβήθηκε μήπως ἦρθαν οἱ Βούλγαροι νὰ σκοτώσουν τὸν Γέροντα, ἀλλὰ εἶδε ὅτι ἡ ἐκκλησία ἦταν κλειδωμένη.
Βγῆκε στὴν αὐλή, ὅμως πουθενὰ ὁ Γέροντας. Προχώρησε στὴν γωνιὰ τοῦ φράχτη καὶ βλέπει τότε νὰ ἔρχεται πετῶντας κάτι μαῦρο.
Ὅταν πλησίασε καὶ κατέβηκε στὴν αὐλή, κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Γέροντας. Ἦταν λουσμένος στὸ φῶς καὶ εἶχε μία ἔντονη γλυκειὰ εὐωδία πάνω του.
Μόλις τὴν εἶδε, τὴ μάλωσε ποὺ ἦταν ἔξω μέσα στὴ νύχτα.
«Μὰ φοβήθηκα μὴν ἔπαθες τίποτα κακὸ» τοῦ ἀπάντησε.
«Ὄχι, ὄχι, ἦρθε ὁ Προφήτης Ἠλίας μαζὶ μὲ τὸν Τίμιο Πρόδρομο καὶ μὲ πῆραν νὰ λειτουργήσουμε πάνω στὸν Προφήτη Ἠλία» της εἶπε μὲ ἁπλότητα.
Τὴν ἐπιτίμησε ὅμως νὰ μὴ φανερώσει μέχρι τὸν θάνατό του σὲ κανέναν ὅσα εἶδε ἐκεῖνο τὸ βράδυ.
Αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς διὰ σώθηκε, γιατί ἡ μάνα Ἀργυρώ το διηγήθηκε στὴν μητέρα τῆς Κυριακῆς Κωνσταντινίδου.
Πηγή: “Ὁ Ὅσιος Γεώργιος τῆς Δράμας” Ἔκδοσις Ι. Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας.
Γερόντισσα Γαλακτία: «Θυμήσου τὸν Προφήτη Ἠλία»
«Δὲν ἔμαθες κόρη μου ἀκόμα νὰ μᾶς ἐπικαλεῖσαι; Γιατί εἴμαστε εἰς στὸν Οὐρανὸ κι ἐμεῖς καὶ οἱ Ἅγιοὶ Ἄγγελοι; Ἐσεῖς νὰ μᾶς καλεῖτε συνεχῶς καὶ στὰ πῖὸ μικρά σας νὰ σᾶς βοηθήσουμε.
Ὄχι μόνο δὲ θὰ σφάξετε τὰ εἴκοσι γίδια ἀλλὰ ὅσοι ἔχετε εἴκοσι θὰ τὰ κάνετε σαράντα. Ὅσοὶ ἔχετε δύο θὰ τὰ κάνετε τέσσερα. Ὅσοὶ ἔχετε τέσσερα θὰ τὰ διπλασιάσετε νὰ τὰ κάνετε ὀκτώ.
Φτάνει μὲ ἀνοικτὴ καρδιὰ νὰ μὲ καλεῖς ἐμένα κι ἄλλους. Ὄχι μόνο ἐμένα. Διότι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα κόρη μοῦ ὁ κόσμος ὡς τώρα στὰ μοναστήρια ἔδινε χρήματα, φαγώσιμα, φροῦτα, τυριά, ὅτι παρήγαγε ὁ καθένας, ἀπὸ εὐλάβεια: “νὰ πάω στὸ μοναστήρι στὸν Ἀϊ Νικόλα ὅτι παράγω”. Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα δὲ θὰ σᾶς φέρνει κανείς. Κανείς.
Γιὰ κάποιο διάστημα θὰ τρῶτε μόνο μὲ ὅτι ἔχετε. Ὅτί παράγετε. Οὔτε ἠλεκτρικό, οὔτε καύσιμα θὰ ὑπάρχουν.
Γι’ αὐτὸ πρέπει ν’ αὐξήσετε τὰ γίδια…Ἄκουσε κόρη μου, θὰ ἔχετε στὸ στάβλο τέσσερις μπάλες σανό. Θὰ πᾶς τὴν μία ἡμέρα καὶ θὰ πιάσεις τὴ μιά, θὰ ταΐσεις τὰ ζῶα σου. Τὴ δεύτερη ἡμέρα θὰ πάρεις μὶὰ ἄλλη μπάλα, θὰ ταΐσεις τὰ ὑπόλοιπα καὶ ἐκεῖ πὸὺ θὰ ἀρχίσεις νὰ σκέφτεσαι “θὰ μᾶς τελειώσουν τα σανὰ καὶ θὰ πεθάνουνε τὰ ζὰ” ἐμεῖς καὶ οἱ ἄγγελοί σας, τὰ δύο ποὺ θὰ μείνουν σανὰ θὰ τὰ κάνουμε εἰκοσιδύο. Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα στὶς δύσκολες μέρες ποὺ ἔρχονται δὲν θὰ ζήσετε μὲ τὴ λογικὴ τοῦ αἰῶνος τούτου ἀλλὰ μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὴν πίστη, φτάνει νὰ ἐπικαλεῖστε ἐμᾶς μὲ πίστη.
Ἔτσι ὅλα θὰ αὐξάνονται παιδί μου, ὅλα! Θυμήσου τὸν Προφήτη Ἠλία. Θὰ ζήσετε εὐλογημένες μέρες κι ἂς μὴν ὑπάρχει πολὺ τεχνολογία πρὸς στιγμῆς, μετὰ θὰ ἀποκατασταθοῦν ὅλα. Ἀλλὰ πρέπει νὰ δώσετε ἐξετάσεις, τί πίστη ἔχετε;».
Πηγή: YouTube: ΚΣΤ’ Πνευματικὴ Σύναξη Διαλόγου μὲ τὸν Μόρφου Νεόφυτο (05.10.2023) (ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ) στὸ 1:42.
Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης: Μὴν περιμένουμε νὰ ἔρθει ἕνας προφήτης Ἠλίας γιὰ νὰ μᾶς σώσει.
-Μὴν περιμένουμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νὰ ἔρθει ἕνας προφήτης Ἠλίας γιὰ νὰ μᾶς σώσει.
Γιατί, ἂν ἔρθει ἐκείνη ἡ ἐποχή, θὰ εἶναι πολὺ τραγικὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, καὶ πιὸ πολὺ γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ὅταν θὰ ἔρθει ὁ Προφήτης Ἠλίας στὴ γῆ.
Εἶναι ἐδῶ στὴ γῆ, ὁ Προφήτης, ἐδῶ εἶναι, μεταξύ μας, καὶ θὰ ἔρθει (φανερωθεῖ) στὴν καθορισμένη ὥρα του, ἡ ὁποία θὰ εἶναι φοβερὴ γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες …
Θὰ ἔρθουν χρόνια δύσκολα, ἀλλὰ μὴ φοβᾶστε. Τὰ παιδιά Του ὁ Θεὸς δὲν τὰ ἐγκαταλείπει, θὰ τὰ φυλάει σκανδαλωδῶς.
-Δηλαδή, Γέροντα;
-Τί δηλαδή; Νά, ἅμα δὲν θὰ ἔχεις νὰ φᾶς, θὰ ξυπνᾶς τὸ πρωί, θὰ βρίσκεις μιὰ φραντζόλα πάνω στὸ τραπέζι καὶ θὰ λές: «Αὐτὸ ἀπὸ ποῦ ἦρθε»; Ἀλλὰ πρέπει νὰ ἔχεις πίστη. Χωρὶς πίστη, δὲν γίνεται τίποτα.
Ὅταν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος καὶ ἀρχίσει τὴ δράση του, οἱ ἄνθρωποι θὰ κάνουν βιαιότητες. Ὁ Χριστός, ὅμως, θὰ φροντίζει τὰ παιδιά του γιὰ τὴν τροφή τους, ὅπως φρόντιζε τοὺς Ἰσραηλῖτες στὴν ἔρημο. Θυμᾶμαι ὅτι στὸ Ἅγιον Ὅρος, πρὶν τὸν πόλεμο τοῦ 40, οἱ μοναχοὶ τρέφονταν μὲ τὰ μικρὰ ραδίκια καὶ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες τροφές. Ἀλλὰ τὴν περίοδο τῆς πείνας ὁ Θεὸς αὔξησε τόσο τὰ ραδίκια, ποὺ ἔφτασαν περίπου ἕνα μέτρο καὶ ἦταν πολὺ τρυφερά. Μ’ αὐτὰ τρέφονταν οἱ μοναχοὶ καὶ δὲν πέθαναν τῆς πείνας. Τὸ ἴδιο θὰ φροντίσει καὶ γιὰ ἐμᾶς ὁ Θεὸς τὴν περίοδο τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅταν ἔχω ἕνα πρόβλημα καὶ λέω στὸν Θεὸ «Ἂς γίνει τὸ θέλημά Σου» καὶ τὸ ἐννοῶ, μετὰ πὼς νὰ Τοῦ ζητήσω τί θέλω ἐγώ; Εἶναι σωστό; Θὰ λὲς μόνο: «Νὰ γίνει τὸ θέλημά Σου»!
Ὁ Θεὸς ἔθρεψε τοὺς Ἑβραίους σαράντα χρόνια μὲ τὸ μάννα. Οὔτε ἔσπερναν, οὔτε θέριζαν, οὔτε ὄργωναν, οὔτε εἶχαν τίποτα, κανένα ζῶο. Καὶ κάθε πρωὶ πήγαιναν ἔξω, ἄνοιγαν τὴν πόρτα τους καὶ ἔβρισκαν στὸ κατώφλι μιὰ κατσαρόλα μὲ τὸ μάννα, ποῦ εἶχε oλες τὶς οὐσίες ὅλων τῶν φαγητῶν. Καὶ ζήσανε σαράντα χρόνια, ὄχι ἕναν χρόνο καὶ τρία χρόνια. Σαράντα! θ’ ἀφήσει τώρα, λές, ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον ποῦ θὰ Τὸν ἀκολουθήσει; Ὄχι! Δὲν θὰ τὸν ἀφήσει!
Παιδί μου, ἂν μπορούσαμε νὰ δοῦμε πόσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός, πὸσο καλὸς εἶναι ὁ Θεός, θὰ τρελαινόμασταν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἱερὰ Μονὴ Δαδίου «Παναγία ἡ Γαυριώτισσα» Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης – Ὁ Πνευματικὸς τῆς Μονῆς Δαδίου, σελ. 233
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου