Ο ιερέας αναπαύεται συνέχεια;

 

«Η εργάσιμη ημέρα ενός ιερέα αποτελείται από δύο ώρες λειτουργίας το πρωί και δύο το βράδυ. Και σε πολλές εκκλησίες, ειδικά στις αγροτικές, οι λειτουργίες τελούνται μόνο τα Σαββατοκύριακα, και τον υπόλοιπο χρόνο δεν είναι σαφές τι κάνουν οι ιερείς. Είναι όντως αυτό δουλειά;»

Ο ιερέας Σεργίου Πασκόφ απαντά στην ερώτηση:

«Για να είμαι ειλικρινής, η τελευταία φορά που άκουσα μια τέτοια άποψη ήταν κατά τη σοβιετική εποχή, όταν ήμουν στο σχολείο. Μας δίδαξαν ότι μόνο οι άσχετες ηλικιωμένες γυναίκες πήγαιναν στην εκκλησία και ότι όλοι οι ιερείς ήταν παράσιτα. Δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο από τότε που έγινα ιερέας πριν από 14 χρόνια. Αντίθετα, οι άνθρωποι συχνά σχολιάζουν τις δυσκολίες της ιερατικής διακονίας και λένε ότι δεν θα συμφωνούσαν με αυτήν για κανένα χρηματικό ποσό. Έχω προτείνει σε μερικούς ευσεβείς ενορίτες να σκεφτούν την ιεροσύνη (είναι δύσκολο να το κάνεις μόνος σου, άλλωστε), αλλά μου απάντησαν: «Χρειάζεται μόνο να κουβαλάμε τους δικούς μας σταυρούς, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να σηκώσουμε τους σταυρούς της ιεροσύνης». Είναι πραγματικά μια δύσκολη διακονία.»

Τελούμε λειτουργίες λιγότερο συχνά από ό,τι σε μια εκκλησία μεγάλης πόλης, αλλά εγώ εξακολουθώ να τελώ Λειτουργία 110-115 ημέρες το χρόνο (τις μέτρησα μία φορά). Και υπηρετώ μόνος μου, χωρίς διάκονο. Επίσης, παρακολουθώ τακτικά θρησκευτικές λειτουργίες, που είναι ιεραποστολικό έργο. Πάντα κάνω κήρυγμα σε βαπτίσεις, γάμους, αγιασμούς διαμερισμάτων και σπιτιών και κηδείες. Και πρέπει να προετοιμαστώ γι' αυτό. Διαβάζω καθημερινά την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες. Για να φέρει τον Λόγο του Θεού στους ανθρώπους, ένας ιερέας πρέπει να ζει ο ίδιος με αυτόν τον Λόγο, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης της θρησκευτικής του εκπαίδευσης.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα για το πώς μοιάζει η «σύντομη» εργάσιμη ημέρα ενός ιερέα: τις παραμονές των Κυριακών και των αργιών, τελώ την ολονύχτια αγρυπνία, η οποία ξεκινά στις 5:30 μ.μ. και διαρκεί περίπου δυόμισι ώρες. Μετά την ολονύχτια αγρυπνία, πηγαίνω για εξομολόγηση. Τις κανονικές Κυριακές, ακούω 20-30 εξομολογήσεις, αλλά πριν από τις μεγάλες αργίες, έως και 100. Αυτό διαρκεί περίπου δύο ώρες. Το βράδυ, πρέπει ακόμα να προετοιμαστώ για το κήρυγμα της επόμενης ημέρας, να διαβάσω το Ευαγγέλιο, το Ψαλτήρι και τον κανόνα προσευχής μου. Αυτό διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα. Το πρωί, οι ώρες ξεκινούν στις είκοσι παρά οκτώ και η Λειτουργία ξεκινά λίγο μετά τις οκτώ. Μετά τη Λειτουργία, τελώ μια προσευχή για περίπου μισή ώρα, και αν είναι ο Αγιασμός των Υδάτων, διαρκεί περίπου 50 λεπτά. Αν αυτή η ημέρα τιμά ιδιαίτερα σεβαστούς αγίους στη Ρωσία ή εικόνες της Μητέρας του Θεού, διαβάζω τον Ακάθιστο κατά τη διάρκεια της προσευχής και στη συνέχεια η προσευχή διαρκεί περίπου μία ώρα. Αφού τελειώσω την προσευχή, τελώ τη λιτίγια. Διαρκεί περίπου 10 λεπτά. Έπειτα έρχονται οι νεκρώσιμες ακολουθίες. Συχνά πρέπει να ταξιδεύω σε γειτονικά χωριά για τις νεκρώσιμες ακολουθίες. Συνήθως είναι 20-25 χιλιόμετρα προς τη μία κατεύθυνση, αλλά υπάρχουν χωριά που απέχουν έως και 40 χιλιόμετρα από το χωριό μας. Συνήθως τελώ τις νεκρώσιμες ακολουθίες στο σπίτι για περίπου μία ώρα. Εκτός από τις λειτουργίες και τις νεκρώσιμες ακολουθίες, πολλοί ιερείς έχουν τη δική τους κοινωνική ή κοινοτική διακονία. Τρεις φορές την εβδομάδα, εξασκούμαι στο τζούντο με τα παιδιά και μετά από μια δίωρη εκπαιδευτική συνεδρία, κάνω ομιλίες. Μιλάω επίσης τακτικά με άτομα που θέλουν να βαπτίσουν τα παιδιά τους - τόσο τους γονείς όσο και τους νονούς. Έχω τρεις απαιτήσεις: να έχουν τουλάχιστον κάποια γνώση της Ορθόδοξης πίστης και να είναι έτοιμοι να κοινωνήσουν στα παιδιά τους μία φορά το μήνα και τουλάχιστον τέσσερις φορές το χρόνο οι ίδιοι. Αυτές οι ομιλίες μπορεί μερικές φορές να διαρκέσουν αρκετές ώρες.

Επισκέπτομαι επίσης την αποικία κάθε εβδομάδα, τελώντας προσευχές, μνημόσυνα και μερικές φορές λειτουργίες. Ξεκίνησα ως εθελοντής, αλλά στη συνέχεια έλαβα την ευλογία του αρχιεπισκόπου - κάθε εκκλησιαστικό έργο πρέπει να υποστηρίζεται από την ευλογία της ιεραρχίας. Έτσι τώρα, εκτός από τις λειτουργίες και τις τελετουργίες, αυτό είναι επίσης μέρος της δουλειάς μου. Διοργανώνουμε ανοιχτά μαθήματα σε σχολεία, όχι μόνο τα δικά μας αλλά και σε γειτονικά χωριά. Ένα ανοιχτό μάθημα μπορεί να γίνει σχεδόν οπουδήποτε, αλλά ο τρόπος που το διεξάγουμε καθορίζει αν θα μας προσκαλέσουν ξανά ή αν θα είμαστε κλειστοί για πάντα. Οι τζουντόκα μου κάνουν επίσης επιδείξεις στα σχολεία. Έτσι, δεν θα έλεγα ότι η εργάσιμη ημέρα μου είναι «σύντομη», αλλά σίγουρα θα την έλεγα ακανόνιστη.

Ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο, αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ κάποιον που δεν είναι συνηθισμένος στη σκληρή δουλειά να γίνει καλός ιερέας. Συνήθως, τέτοιοι άνθρωποι αποβλήθηκαν από το θεολογικό σεμινάριο. Έτσι, με εκπλήσσει πολύ που ο μύθος των αδρανών ιερέων εξακολουθεί να υπάρχει.