Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΖʹ (27ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου ἐν τῇ, Μητρὶ τῶν Ἐκκλησιῶν ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γεωργίας τῶν Σλαυϊκῶν χωρῶν καὶ τοῦ ῾Αγίου Ὄρους τοῦ Ἄθωνος, ἑορτάζεται ἡ παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. (14ῃ Σεπτεμβρίου) μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Ἐπιχάρεως τῆς ἐκ Ῥώμης (298)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Μάρκου ἐπισκόπου Βύβλου τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ , Ἀριστάρχου ἐπισκόπου τῆς ἐν Συρίᾳ Ἀπαμείας, καὶ Ζήνωνος ἐπισκόπου Διοσπόλεως τῆς Λαοδικείας, ἐκ τῶν ῾Εβδομήκοντα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φλαβιανοῦ τοῦ Α´, Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας, πνευματικοῦ πατρὸς γενομένου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καὶ ἐν ἔτει τετρακοσιοστῷ καὶ τρίτῳ (403) εἰρηνικῶς τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Φιλήμονος ἐπισκόπου, καὶ Φουρτουνιανοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἁγία μάρτυς Γαϊανὴ τὰ νώτα φλεχθεῖσα τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δεκαπέντε Μαρτύρων, οἵτινες ἐν πλοίῳ ἐμβληθέντες τοῦ πλοίου πυρποληθέντος, ἐν τῇ θαλάσσῃ ἀπεπνίγησαν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος, ἡγούμενος τῆς Μονῆς, ἀνεψιὸς τοῦ ὁσίου Βασιλείου τοῦ κτήτορος τῆς Μονῆς τοῦ Βαθέως Ῥύακος, οὗ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον ἀνακομισθὲν εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον (963-975)· καὶ ἡ Σύναξις τῶν τριῶν ὁσίων καὶ Ἡγουμένων τῆς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τοῦ ἐπιλεγομένου Βαθέος Ῥύακος, Βασιλείου τοῦ καὶ κτίτορος αὐτῆς, Λουκᾶ καὶ Ἰγνατίου.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ ὁσίου Σαββατίου, Ῥώσου τοῦ Θαυματουργοῦ, πρώτου οἰκιστοῦ τῆς νήσου Σολόφκυ ἐν τῇ Λευκῇ Θαλάσσῃ, ἐν ἔτει ͵αυλε´ (1435) εἰρηνικῶς τελειωθέντος.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ ὁσίου Ζωσιμᾶ τοῦ ἐν Σολοβσκῃ τῆς Λευκῆς Θάλασσας, τοῦ Ῥώσσου.(15ος αἰ.)
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου, μητροπολίτου Μόσχας.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, ἡ ἀνάμνησις τοῦ ὁράματος καὶ τῆς ἀφωνίας τοῦ Προφήτου Ζαχαρία.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ ἁγίου νέου Ἱερομάρτυρος Ἀνθίμου τοῦ Ἴβηρος, Ἐπισκόπου Οὐγγροβλαχίας, μεγάλου Φωτιστοῦ τῶν Ῥουμανικῶν λαῶν, ἐν ἐξορίᾳ βασανισθέντος, τυφλωθέντος καὶ ἐν τέλει ἐν ποταμῷ ὑπὸ τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν καταποντισθέντος καὶ ἀποπνιγέντος, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἑπτακοσιοστῷ δεκάτῳ καὶ ἕκτῳ (1716).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς παρθένου τῆς Ζαγκλιβερινῆς, ῥάβδοις συνθλασθεῖσα, ἐτελειώθη ἐν τῷ ͵αψξδʹ (1764).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἄρχιππος Σεστακόφ τοῦ Ἐρημητηρίου τοῦ Γκλίνσκ (1896)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου (Shishokin)(1918), Γερμανού (Kosolapov) (1919) καὶ Μιχαὴλ (Platonov) (1919), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὴν ἀνακομιδὴν ἑορτάζομεν τῶν τιμίων Λειψάνων τῶν τριῶν ὁσίων τῆς Μονῆς τοῦ Ντιβέγιεβο Ἀλεξάνδρας (Melgunov) Ἡγουμένης τῆς καὶ κτιτόρισας αὐτῆς, Μάρθας (Melyukova) καὶ Ἑλενας (Manturova), γενομένην ἐν ἔτει σωτηρίῳ 2000.
Μνήμη Ἐθνομαρτύρων·
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς δολοφονίας τοῦ «Ἁγίου τῆς πολιτικῆς» Ἰωάννου Καποδίστρια, τοῦ μαρτυρικοῦ Κυβερνήτη καὶ Θεμελιωτὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας ἔμπροσθεν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Ναυπλίου τὴν Κυριακὴν 27ης Σεπτεμβρίου 1831
Ὁ Καπετάν Κώττας ὁ Μακεδονομάχος, δι᾿ ἀγχόνης τελειοῦται ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1905
Ιωάννου Καποδιστρίου αιωνία η μνήμη,
και αιώνια η ευγνωμοσύνη μας!!!
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Είναι επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας”.
– Ο «αρχηγός» της Ελλάδας πρέπει να είναι Άγιος.
– …γιατί τον πονηρό άνθρωπο, τον καταλαβαίνει ή ένας άλλος πονηρός ή ένας Άγιος. …Έτσι ένας Άγιος, με καλό τρόπο, χωρίς να κάνει κακό, φυλάγεται και γλυτώνει και εμάς όλους από τις παγίδες… Έτσι, καλό είναι να θέλουμε από τους Άρχοντές μας να είναι Άγιοι… όχι πονηροί, αλλά Άγιοι… αυτό είναι πολύ καλό.
(Αθανάσιος Ρακοβαλής. Από το βιβλίο του: ”Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…”)
***
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ο Μάρτυρας της Ρωμηοσύνης έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν».
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός : «…Το μέγεθος όμως της θυσίας του ήταν εις θέση να εκτιμήσουν οι άλλοι. Έτσι, ο αυστριακός διπλωμάτης και ιστορικός Πρόκες Όστεν σημειώνει στην ιστορία του, ότι, όπως ήταν τότε η Ελλάδα, πιθανώτερο ήταν να στηρίξει ο Καποδίστριας την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα τον Καποδίστρια3. Και πράγματι, ο Καποδίστριας αποτελεί μοναδική περίπτωση –ίσως όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία– πολιτικού, που αρνήθηκε κάθε «χρηματικήν χορηγίαν», δια να μη επιβαρύνει το δημόσιο Ταμείο4. Δεν ζήτησε, ούτε πήρε τίποτε από την Πατρίδα, αλλά έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα!.. Ο Καποδίστριας, ως πολιτικός σπουδασμένος στη Δύση (Πάντοβα), ασκημένος στα Δυτικά ανακτοβούλια, και συνεπώς Ευρωπαίος, έγινε δεκτός αρχικά από τις Μεγάλες Δυνάμεις, μολονότι συγκρατημένα από μερικές, όπως η Αγγλία. Παρακολουθούσαν όμως την εκδίπλωση του προγράμματός του για να διαπιστώσουν τους άδηλους στόχους του. Όταν, έτσι, διαπιστώθηκε ρωμαίικη –ελληνορθόδοξη δηλαδή– γραμμή πλεύσεώς του, επιστρατεύθηκαν όλα τα διατιθέμενα από τη διπλωματία μέσα για την εξόντωσή του. Η Αγγλία, κυρίως, οργάνωσε μυστική εκστρατεία εναντίον του, χρησιμοποιώντας τα εντός της Ελλάδος όργανά της. ..
Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο ενοχλητικός γινόταν ο Καποδίστριας για την φράγκικη και μόνιμα αντιστρατευόμενη την Ορθοδοξία Ευρώπη. Θρεμμένος με τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις της Κυπρίας μητέρας του (Αδαμαντίας), ήταν δεμένος με την Ορθοδοξία και το εκκλησιαστικό σώμα, βλέποντάς το ως κιβωτό σύνολης της ζωής και, συνεπώς, ως «περιέχον» και την πνευματική και την πολιτική ζωή του Έθνους/Γένους. Το γεγονός μάλιστα, ότι δυο από τις αδελφές του έγιναν ορθόδοξες μοναχές, τι άλλο φανερώνει από την εκκλησιαστικότητα της οικογενείας του; Έτσι, και αν ακόμη κατά την παραμονή του στην Ευρώπη, ως ευφυής και ικανός διπλωμάτης, κατόρθωνε να συγκαλύπτει το αληθινό φρόνημά του, όταν ανέλαβε τα ηνία της ανοργάνωτης ελληνικής πολιτείας, δεν είχε λόγο να αποκρύψει τους αληθινούς στόχους του. Ήδη η πρώτη προκήρυξή του προς τον ελληνικό λαό άρχιζε με τη φράση: «Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών».
Ο χαρακτηρισμός του Καποδίστρια ως «του πρώτου και τελευταίου Κυβερνήτου, που αγάπησε και ενδιεφέρθη ειλικρινώς δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος» δεν είναι υπερβολή…
Ο πιστός φίλος του Καποδίστρια Εϋνάρδος μπόρεσε να συνειδητοποιήσει πολύ ενωρίς τη σημασία της δολοφονίας του αληθινού Πατέρα της Ελληνικής Πατρίδος: «Ο θάνατος του Κυβερνήτου –έγραφε– είναι συμφορά δια την Ελλάδα, είναι δυστύχημα δι’ όλην την Ευρώπην […]. Το λέγω με διπλήν θλίψιν: ο κακούργος, όστις εδολοφόνησε τον κόμητα Καποδίστρια, εδολοφόνησε την πατρίδα του». Το είπαμε όμως παραπάνω: Το δολοφονικό χέρι κατευθυνόταν από τις δυνάμεις εκείνες, που ενήργησαν στη δολοφονία, ως ηθικοί αυτουργοί, πραγματοποιώντας έτσι τον σκοπό τους: την ανακοπή και ανατροπή ενός μεγάλου πατριωτικού έργου, που ερχόταν σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους.
Ο πολιτικός Καποδίστριας Μάρτυρας της Ρωμηοσύνης, π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
https://www.kapodistrias.info/kapodistrias-ekklisia/o-politikos-kapodistrias-martyras-tis-romiosinis
***
Η προφητεία ενός τρελού
Θα γράψω για μια προφητεία ενός τρελού προς Εκείνον όταν ζούσε.
Το ιστορικό αυτό ντοκουμέντο έφτασε πριν μόλις λίγες ημέρες, από έναν απόγονο της οικογένειας των Χαιρέτηδων, που η ιστορία τους ξεπερνά τα χίλια χρόνια και φτάνει πίσω στο Βυζάντιο και τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκα. Ευχαριστώ κατ’ αρχήν δημόσια τον Μανούσο Χαιρέτη.
Ένας λοιπόν Χαιρέτης ο Κήρυκος, και παρ’ ότι ήταν 16 χρόνια μεγαλύτερος από τον Καποδίστρια, βρέθηκε στην Πάδοβα της Ιταλίας για να σπουδάσει ιατρική.
Στην ίδια σχολή φοιτά και ο Καποδίστριας μαζί με έναν άλλο φίλο τον Κωνσταντίνο Βαρδαλάχο. Καποδίστριας, Χαιρέτης και Βαρδαλάχος φοιτούν στη ίδια σχολή, αλλά γίνονται και συγκάτοικοι.
Η Ελλάδα στη καρδιά τους. Γίνονται ΕΝΑ και οι Ιταλοί τους αποκαλούν ( I tre Greci ) οι τρεις Έλληνες.
Ένα καλοκαίρι θα βρεθούν στην Βενετία για διακοπές, και θα φιλοξενηθούν στο σπίτι του Θεσσαλού Νικολαΐδη. Ένα πρωινό θα επισκεφθούν το φρενοκομείο του San Servolo. Δίπλα από την πόρτα του φρενοκομείου ένας τρόφιμος φώναζε στα Ιταλικά.
“Ω συ Έλλην νέε”. Ο νέος που απευθυνόταν ο τρελός ήταν ο Χαιρέτης. Όταν πλησίασε του είπε: “σου προλέγω ότι μιαν ημέρα θα υπηρετήσεις μέγαν αφέντην του κόσμου”. Πράγματι αρκετά χρόνια μετά στη Κωνσταντινούπολη ο Χαιρέτης θα γίνει γιατρός του Σουλτάνου Μαχμούτ.
Στη συνέχεια ο τρελός απευθύνθηκε στον Βαρδαλάχο και του είπε: “θα διατρέξεις πολλούς τόπους διδάσκων και επί τέλους ευρύς τάφος θα σε δεχθεί”. Ο Βαρδαλάχος βρέθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας. Όταν ο Καποδίστριας τον κάλεσε στην Ελλάδα, να προσφέρει τις γνώσεις και υπηρεσίες του δεν το σκέφτηκε για πολύ. Μπήκε σ’ ένα πλοίο με τη βιβλιοθήκη του και κίνησε να έλθει. Μεταξύ Σερίφου και Σίφνου το πλοίο του ναυάγησε. Ο ευρύς τάφος της θάλασσας τον δέχτηκε.
Στο τέλος ο τρελός είχε αφήσει τον Ιωάννη Καπιδίστρια στον οποίο είπε: “μιάν ημέραν θα Κυβερνήσεις το ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΝ ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…”.
Μάλιστα. Και σήμερα εκτός από θλίψη έχω και θυμό. Γιατί κάποιοι πολιτικάντηδες προσπαθούν χρόνια να το ξεφτιλίσουν.
Ο Καποδίστριας έκανε έκκληση ακόμη και στους ιερείς να χρησιμοποιούν την γλώσσα της Αλήθειας και σήμερα επικρατεί το απόλυτο ψέμμα… Ας είναι. Κοντοζυγώνει η αλήθεια… Τελικά από μικρό κι’ απο τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
Ιωάννης Κορνιλάκης
***
Ιωάννης Καποδίστριας, το πρότυπο της τελειότητος της πολιτικής
Κατά τον Σπηλιάδη Νικόλαο: «Ήταν εφάμιλλος του Σωκράτους κατά την ηθικήν, του Θεμιστοκλέους κατά το φιλόπατρι, του Αριστείδου κατά την δικαιοσύνη, άλλος Κόδρος κατά την αυταπάρνηση, άνθρωπος του Πλουτάρχου μ’όλας τας αρετάς… Ήλθεν εις την Ελλάδα, δια να την σώση από τον όλεθρον και υπέρ αυτής αγωνιζόμενος ν ‘αποθάνη».
«Επί επτά χρόνια η προσωπικότητα του Καποδίστρια εδέσποζε στην ευρωπαϊκή διπλωματία με μιά αληθινή φυσική και ηθική ομορφιά … που αγωνιζόταν να φτιάξει έναν κόσμο που θα τον αποτελούσαν άνθρωποι τόσο τέλειοι όσο και αυτός…» (F. Huiller)
«Με την όμορφη ελληνική κατατομή, που θύμιζε αρχαίους θεούς, και την εικόνα μιά γνήσιας και υψηλής νοημοσύνης και ευφυϊας, με την προσηνή απλότητα των τρόπων της συμπεριφοράς του και την έμφυτη κομψότητα της ομιλίας του σε όλες τις γλώσσες, ο Καποδίστριας περιβαλλόταν από την εκτίμηση και τις εκδηλώσεις τιμής και από αυτούς ακόμη τους πολιτικούς του αντιπάλους» (Pictet de Rochemont)
Η κόμησσα Λυδία Βλούδωφ γράφει: «Κατά την διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου της Βιέννης η προσωπικότητα του Καποδίστρια επεσκίαζε τους πάντες… Ήταν η προσωποποίηση των ποιητικών εικόνων των αγαπημένων μας συγγραφέων και σοφών, που τους θεωρούμε ως υπερφυσικά και αθάνατα όντα, απρόσιτα στις απόπειρες της ανθρώπινης κακίας ... Τα ωραία χαρακτηριστικά του, το ευγενικό του ήθος, το βαθιά μελαγχολικό του βλέμμα, των ωραίων μελανών ματιών του, όπου μέσα τους σπινθηροβολούσαν οι ιερές ιδέες, η ευφυϊα, η διορατικότητα, η γλυκύτητα, κατέθελγαν τους πάντες … Μιά γαλήνια, καθαρή ατμόσφαιρα τον περικύκλωνε, ωσάν να φωτιζόταν από τον δύοντα ήλιο, που η αντανάκλασή του σχημάτιζε φεγγοβολή γύρω από το πρόσωπό του, με την καλλονή αρχαίου αγάλματος …».
Ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Βασίλι Ζουκόφσκι« Έχει το σεβασμό της Ρωσίας και ολόκληρης της Ευρώπης».
Και ο Goethe-Γκαίτε επιπλέον έγραψε : «Ο Καποδίστριας πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους τόσο τίμιους όσο τίμιος ήταν και ο ίδιος. Στην προσπάθειά του αυτή θα δοκίμαζε τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις και θα συναντούσε τις πιο βαθιές αντιδράσεις»
Σε στενό κύκλο προσκεκλημένων του, τον Απρίλιο του 1829, έκανε μιά θλιβερή και απαισιόδοξη πρόβλεψη:
«Θα σας φανερώσω ένα πολιτικό μυστικό, που αργά ή γρήγορα δυστυχώς θα πραγματοποιηθεί: Ο Καποδίστριας δεν θα μπορέσει να κρατηθεί για μακρό χρονικο διάστημα στην διοίκηση των ελληνικών πραγμάτων, γιατί δεν διαθέτει την απαραίτητη γι’ αυτές τις καταστάσεις ιδιότητα: Δεν είναι στρατιωτικός. Δεν έχουμε κανένα παράδειγμα, κατά το οποίο άνθρωπος του γραφείου και του πνεύματος να μπορέσει να διοικήσει ένα επαναστατημένο κράτος και να υποτάξει σε νόμους στρατιωτικούς και στρατηγούς και κοτζαμπάσηδες. Με το σπαθί στο χέρι, και ως αρχηγός του στρατού, μπορείς να διατάσσεις, να νομοθετείς και να επιβάλλεις τήρηση των νόμων, οπότε ημπορείς να είσαι βέβαιος ότι θα σε υπακούσουν και θα πειθαρχήσουν. Χωρίς όμως την στρατιωτική σπάθη είναι αμφίβολη η επιτυχία … Και ο Καποδίστριας δεν κρατάει σπαθί … Σας το προλέγω … Δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά …»
Στο βιβλίο του Β. Γεωργιάδη ” Ο πρώτος Κυβερνήτης” διασώζεται μία στιχομυθία, το 1840, του Πετρομπέη Μαυρομιχάλη με τον ιατροφιλόσοφο Πύρρο, ο οποίος κατηγορούσε τον Καποδίστρια. Του απαντά ο Μαυρομιχάλης: “Δεν τα μετράς καλά φιλόσοφε! Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία. Κι εγώ έχασα τους δικούς μου και το έθνος έχασε έναν άνθρωπο που δεν θα τον ματαβρεί και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα”. (εκδ. “Λιβάνη”, σελ. 231). Αυτά το λόγια από το στόμα του Πετρομπέη έχουν διαφορετική αξία και βαρύτητα.
***
Το μίσος του Μέττερνιχ για τον «άγιος της πολιτικής» Καποδίστρια
Σε επιστολή προς την κόμησσα Δωροθέα Lieven, ο Metternich αναφέρει: «Η παρουσία του Κερκυραίου με εξοργίζει. Το μυαλό μου μού λέει ότι ο Καποδίστριας δεν έχει καθόλου μυαλό. Στοιχηματίζω όμως ότι το ίδιο θα λέει κι εκείνος για μένα… Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει μόνον αυτός και τελικά επιβάλλει τις γνώμες του. Ο Ρώσος υπουργός Nesselrode είναι πολιτικά νεκρός. Μπροστά στον Καποδίστρια είναι σαν να μην υπάρχει…»
Σε άλλη επιστολή του προς την ιδία κατά τη διάρκεια του συνεδρίου στο Troppau, γράφει: «Είχε αρκετά ωραία σπίτια και άνετα για όλα τα μέλη του συνεδρίου. Οι δρόμοι της όμως ήταν γεμάτοι λάσπη, ώστε μονάχα επάνω σε σανίδες μπορούσε να περπατήσει κανείς. Αν όμως κατά τύχη συναντούσες κάποια κυρία αριστοκράτισσα και ήθελες να την χαιρετήσεις, έπρεπε να εγκαταλείψεις τις σανίδες και τότε χωνόσουν στη λάσπη ως τη μέση, εφόσον η κυρία ήταν καλά ασφαλισμένη μέσα στην άμαξά της…»
Ενώ σε άλλο σημείο της γράφει: «Οι κυρίες της αριστοκρατίας, όταν συναντούσαν τον Καποδίστρια, κατέβαιναν από τις σανίδες των δρόμων ή από τις άμαξές τους και χώνονταν στις λάσπες, καταστρέφοντας έτσι τα παπούτσια τους, τις κάλτσες και τα φορέματά τους… προς χάριν του… Τόση ήταν η γοητεία που ασκούσε στο ωραίο φύλο…».
«Άν μπορούσα να κάνω τον Καποδίστρια ό,τι εγώ θέλω, τότε τα πάντα θα προχωρούσαν σύντομα και ευνοϊκά… Ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος γίνεται εμπόδιο στις δικές μου αποφάσεις και προτάσεις μόνον και μόνον εξαιτίας της επιρροής του υπουργού του. Χωρίς τον Καποδίστρια, όλα θα είχαν ρυθμισθεί όπως εγώ θα ήθελα ...»
«Ο πρώτος υπουργός του αυτοκράτορα συνεχίζει να μας κρατάει σε ανυπόφορη αναμονή! … Πόσο κακό μας προξενεί με τον τρόπο που ενεργεί, πόσο ερεθίζει τα πνεύματα, πώς διαστρέφει τα γεγονότα, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά! Από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, δεν εμφανίστηκε άλλος όμοιός του τόσο επικίνδυνος! ...»
Σε άλλη του επιστολή προς την ίδια, έγραφε: «Ο αγώνας ανάμεσα στον Καποδίστρια και σε μένα μοιάζει με αγώνα ανάμεσα σε μιά θετική και μιά αρνητική δύναμη. Δύο δυνάμεις της ίδιας φύσεως θα συγχωνεύονταν. Στη δική μας όμως περίπτωση, καμιά από τις δύο δεν θα μπορέσει να θριαμβεύσει, προτού ο ένας από τους δύο αντιπάλους εκμηδενιστεί. Από πόση όμως υπομονή έχω ανάγκη για να κρατηθώ; … Τότε μονάχα θα μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχα, όταν ο Καποδίστριας θα έχει θανατωθεί! … Ενόσω ζεί, θα είναι πάντοτε επικίνδυνος. Όμως, για να ειπώ την αλήθεια, αυτός είναι ένας έντιμος και πολύ χρήσιμος άνθρωπος, ενώ εγώ; … Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας!»
«Είμαι σίγουρος – έγραφε στη Lieven – ότι ο ίδιος ο Καποδίστριας δεν έχει ιδέα για το θέμα αυτό, γιατί είναι αντίθετος με τους βασιλικούς θεσμούς και τους βασιλιάδες. Αυτός μονάχα τη δημοκρατία σκέπτεται. Προσωπικά όμως θα ευνοούσα την άνοδό του στον θρόνο, αρκεί να έφευγε από τη θέση που κατέχει σήμερα … Θέλω να τον συντρίψω πριν με συντίψει!…»
https://www.kapodistrias.info/ti-eipan-kai-ti-egrapsan
Ο μεγάλος ευεργέτης της Ελλάδος Εϋνάρδος, μέσα σε μια φράση κλείνει επιγραμματικά τις επιπτώσεις για την Ελλάδα από τη δολοφονία του μεγάλου του φίλου: «Ο ενάρετος ανήρ … όστις εθυσίασε το πάν διά την πατρίδα του, απέθανε θύμα ιδιαιτέρας εκδικήσεως … Οι Έλληνες πάσης φατρίας θέλουν γνωρίσει αργότερα την αμέτρητον ζημίαν, την οποίαν υπέφερον, θέλουν ιδεί εντός ολίγου, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ικανός ν’ αναπληρώση την έλλειψιν του Κόμητος Καποδίστρια, και όταν εξετάσουν όλα όσα έπραξε διά την πατρίδα του, θέλουν τον αναγνωρίσει ως τον αγαθώτερον άνθρωπον. Ο θάνατος του Κυβερνήτου είναι συμφορά διά την Ελλάδα. Είναι δυστύχημα Ευρωπαϊκόν, δεν φοβούμαι να το είπω … Το λέγω με διπλήν θλίψιν, ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του».
https://www.kapodistrias.info/ti-eipan-kai-ti-egrapsan
Με λένε Ιωάννη, έρχομαι από την Κέρκυρα, κυβέρνησα αυτό το μέρος, το νοιάζομαι, το αγαπάω και κάθε βράδι που έχει ησυχία κάνω παρέα στους Εύζωνές μας… Ιωάννης Καποδίστριας
https://iconandlight.wordpress.com/2024/09/27/%ce%bc%ce%b5-%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b5-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%bc%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%ad%cf%81%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b1/
Ιωάννης Καποδίστριας, ο μαρτυρικός Κυβερνήτης της Ελλάδος, το πρότυπο της τελειότητος της πολιτικής
https://iconandlight.wordpress.com/2024/09/26/%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%85/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ
Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀστέρα πανέκλαμπρον τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, λαμπτῆρα τὸν ἔνδοξον, μετ’ εὐφροσύνης πιστοί, ἐνθέως τιμήσωμεν, μνήμην αὐτοὺ τὴν θείαν, καὶ σεπτὴν ἐκτελοῦντες, κράζοντες ὁμοφώνως· ὦ Καλλίστρατε Μάρτυς, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰγνατίου τῆς Μονῆς τοῦ Βαθέος Ῥύακος
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Ἀπὸ βρέφους τῷ Θεῷ, ἀνατεθεὶς ὡς Σαμουήλ, καὶ τῷ γάλακτι σοφέ, τῷ τῆς ἀσκήσεως τραφείς, ἐν ἀκακίᾳ ηὐξήθεις καὶ σωφροσύνῃ, Βασίλειον καὶ γάρ, θεῖον τὸν γνήσιον, μυοῦντά σε καλῶς, ἔσχες Ἰγνάτιε, ἀγώνων τὰ παλαίσματα, καὶ τὸν πρὸς δράκοντα πόλεμον, ὃν καὶ νικήσας, στεφανηφόρος, τῷ Κυρίῳ παρίστασαι.
Ἀπολυτίκιον. Τῶν Ὁσίων. Ἦχος δ΄.
Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν, κατὰ τὴν Σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός Σου ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, ἐν εἰρήνη κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Χοροῦ σε ἠξίωσε Νεομαρτύρων ὁ σὸς Νυμφίος τοῖς θαύμασι τὴν τελευτήν σου, Σεμνή, δοξάσας ὁ Ὕψιστος. Ἔλαθες γὰρ τὴν φύσιν, ἀνδρικῶς τὸν Βελίαρ, Μάρτυς καταβαλοῦσα, Ἀκυλίνα, διό σου τὴν μνήμην τοὺς ἐκτελοῦντας, σῶσον ἡμᾶς ταῖς πρεσβείαις σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μητρὸς σου τοῖς ῥήμασι στοιχειωθεῖσα πιστῶς, πατρὸς τὴν ἀσέβειαν ἀπεβδελύξω στεῤῥῶς, ἐνθέῳ φρονήματι, ὅθεν καὶ τῶν μαστίγων, ἐνεγκοῦσα τὸ ἄλγος, ἤθλησας Ἀκυλίνα, ὡς παρθένος φρονίμη, διὸ Παρθενομάρτυς, τιμῶμεν τοὺς ἄθλους σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνας τῆς Ζαγκλιβερινῆς
Ηχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ζαγκλιβέριον χαίρει ἐν τῇ ἀθλήσει σου, ἡ σὲ βλαστήσασα κώμη ὡς ἄνθος εὔοσμον, Ἀκυλίνα τοῦ Χριστοῦ καλλιπάρθενε, σὺ γὰρ ἐνήθλησας στεῤῥῶς, καὶ ἐδέξω ἐκ Θεοῦ, τὸ στέφος τῆς ἀφθαρσίας, ἐκδυσωποῦσα ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (Β´) 4.10.2000 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ.
https://www.youtube.com/watch?v=xmXUmnDis3E&ab_channel=AnaniasKoustenis
Νικηταράς, Καποδίστριας, Κώττας. Τρεις μεγάλοι Έλληνες 25-09-2019 Ομιλία του Αρχιμ. Ανανία Κουστένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου