Η Προσευχή του Ιησού.

 

Μετά τα λόγια αυτά, ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ήρθε η ώρα· δόξασε τον Υιό σου, για να σε δοξάσει και ο Υιός σου, καθώς του έδωσες εξουσία πάνω σε κάθε σάρκα, για να δώσει αιώνια ζωή σε όσους του έδωσες. Και αυτή είναι η αιώνια ζωή, να γνωρίζουν εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και τον Ιησού Χριστό, τον οποίο απέστειλες. Εγώ σε δόξασα στη γη· τελείωσα το έργο που μου έδωσες να κάνω. Και τώρα, Πατέρα, δόξασέ με μαζί σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν γίνει ο κόσμος. Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο· ήταν δικοί σου, και μου τους έδωσες, και τήρησαν τον λόγο σου. Τώρα έχουν καταλάβει ότι όλα όσα μου έδωσες είναι από εσένα· γιατί τους έδωσα τα λόγια που μου έδωσες, και τα δέχτηκαν, και πραγματικά κατάλαβαν ότι από εσένα εξήλθα, και πίστεψαν ότι με απέστειλες. Προσεύχομαι γι' αυτούς· δεν προσεύχομαι για όλο τον κόσμο, αλλά για εκείνους που μου έδωσες, γιατί είναι δικοί σου. Και όλα αυτά Το δικό μου είναι δικό σου, και το δικό σου είναι δικό μου· και δοξάστηκα εν αυτοίς· δεν είμαι πλέον εν τω κόσμω, αλλά αυτοί είναι εν τω κόσμω, και έρχομαι προς σε. Πάτερ άγιε, φύλαξέ τους εν τω ονόματί σου, όσους μου έδωσες, για να είναι ένα, όπως εμείς· ενώ ήμουν μαζί τους στον κόσμο, τους φύλαξα εν τω ονόματί σου· όσους μου έδωσες, τους φύλαξα, και κανένας από αυτούς δεν χάθηκε, παρά μόνο ο υιός της απώλειας· για να εκπληρωθεί η Γραφή. Τώρα όμως έρχομαι προς σε, και αυτά λαλώ εν τω κόσμω, για να έχουν την χαρά μου πλήρη μέσα τους· έδωσα σε αυτούς τον λόγο σου· και ο κόσμος τους μίσησε, επειδή δεν είναι από τον κόσμο, όπως εγώ δεν είμαι από τον κόσμο· δεν παρακαλώ να τους βγάλεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό· δεν είναι από τον κόσμο, όπως εγώ δεν είμαι από τον κόσμο· αγίασέ τους εν τη αληθεία σου· ο λόγος σου είναι αλήθεια· καθώς με απέστειλες στον κόσμο, έτσι κι εγώ τους απέστειλα στον κόσμο· και γι' αυτούς αγιάζω. τον εαυτό μου, για να αγιαστούν κι αυτοί μέσω της αλήθειας. Δεν προσεύχομαι μόνο για αυτούς, αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε μένα μέσω του λόγου τους. Για να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος με μένα και εγώ ενωμένος με εσένα, για να είναι κι αυτοί ένα ενωμένοι με εμάς, για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες. Και τη δόξα που μου έδωσες, τους έδωσα. Για να είναι ένα, όπως εμείς είμαστε ένα. Εγώ ενωμένος με αυτούς, και εσύ ενωμένος με μένα. Για να γίνουν τέλειοι σε ένα· και για να γνωρίσει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες και τους αγάπησες, όπως εσύ αγάπησες εμένα. Πατέρα, θέλω κι αυτοί που μου έδωσες να είναι μαζί μου όπου είμαι εγώ, για να δουν τη δόξα μου που μου έδωσες, επειδή με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Δίκαιε Πατέρα, ούτε ο κόσμος σε γνώρισε, εγώ όμως σε γνώρισα, και αυτοί γνώρισαν ότι εσύ με απέστειλες. Και τους διακήρυξα το όνομά σου, και θα το δηλώσω, για να είναι η αγάπη με την οποία με αγάπησες μέσα τους, και εγώ ενωμένος με αυτούς» (Ιωάννης 17:1-26).

Στο Κατά Ιωάννην 17, ο Ιησούς ολοκληρώνει τη συζήτησή Του με τους μαθητές Του με μια μακρά προσευχή. Την ονομάζουμε «Κυριακή Προσευχή» επειδή ο Κύριος προσευχήθηκε πραγματικά. Μια άλλη προσευχή, που ονομάζεται επίσης Κυριακή Προσευχή, βρίσκεται στο Κατά Ματθαίον 6:9-13 (βλ. Λουκάς 11:2-4) και δόθηκε από τον Ιησού ως παράδειγμα ή υπόδειγμα για τους μαθητές Του.

Στο υπό μελέτη απόσπασμα, ο Ιησούς προσευχόταν στη σκιά του σταυρού. Τι ένιωθε εκείνη τη στιγμή; Το Φιλιππησίους 2:5 μας καλεί να έχουμε «αυτό το φρόνημα που ήταν και στον Χριστό Ιησού». Για να έχουμε τα ίδια συναισθήματα και σκέψεις με Εκείνον, πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα ίδια πράγματα που Τον απασχολούσαν. Ποιες ήταν οι σκέψεις του Ιησού την παραμονή του θανάτου Του;

1. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΝΑ ΔΟΞΑΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ο πρωταρχικός στόχος του Ιησού ήταν να δοξάσει τον Θεό.  «Πάτερ, ήρθε η ώρα· δόξασε τον Υιό σου, για να σε δοξάσει και ο Υιός σου» (Ιωάννης 17:1). Αν και ο Ιησούς επιθυμούσε να δοξάσει τον Θεό, το πρώτο Του αίτημα ήταν «δόξασε τον Υιό σου» (17:1· πρβλ. 17:5). Γιατί το ζήτησε αυτό ο Ιησούς;

Ο Ιησούς δεν προσευχόταν μόνο για τον εαυτό Του. Προσευχόταν να Τον δοξάσει ο Θεός, ώστε να μπορέσει και Εκείνος να δοξάσει τον Θεό. Οι σκέψεις του κατευθύνονταν προς τη δόξα του Θεού! Είχε πει προηγουμένως ότι δεν επιζητούσε τη δική Του δόξα, αλλά τη δόξα του Πατέρα Του (7:18· πρβλ. 8:50).

Ο Ιησούς έδωσε δύο ακόμη λόγους για να Τον δοξάσει ο Θεός. Πρώτον, ζήτησε από τον Θεό να Τον δοξάσει, ώστε να μπορέσει να δώσει στους ανθρώπους το δώρο της αιώνιας ζωής. Ο Θεός είχε ήδη δώσει στον Ιησού μεγάλη εξουσία και δύναμη, επομένως είχε την εξουσία να δώσει αιώνια ζωή σε όσους γνώριζαν τον Θεό (17:2, 3). Δεύτερον, ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα να Τον δοξάσει επειδή είχε εκπληρώσει το έργο που του είχε δοθεί από τον Θεό στη γη (17:4, 5). Αποκάλυψε το όνομα του Θεού στους αποστόλους, και τώρα εκείνοι το είχαν κάνει και τήρησαν τον λόγο Του, γνωρίζοντας ότι αυτός ο λόγος ήταν από τον Θεό (17:6-8).

Εφόσον ο στόχος του Ιησού ήταν να δοξάσει τον Θεό, κι εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε να τον δοξάζουμε. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Μέσα από τη λατρεία μας και τις πράξεις μας

Όταν λατρεύουμε τακτικά τον Θεό, δοξάζουμε το όνομά Του. Αλλού, ο Ιησούς είπε: «Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς» (Ματθαίος 5:16).

Μέσα από την υπακοή μας

Ο Ιησούς, του οποίου ο πρωταρχικός στόχος ήταν να δοξάσει τον Πατέρα Του, είπε επίσης ότι η επιθυμία Του ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα (Ιωάννης 5:30, 6:38). Επομένως, αν θέλουμε να δοξάσουμε τον Θεό, πρέπει πρώτα να προσπαθήσουμε να κάνουμε το θέλημά Του. Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε τι επιθυμεί ο Θεός από εμάς; Μόνο μελετώντας τον Λόγο Του, την Αγία Γραφή! Κάνοντας ό,τι έχει προστάξει στην αποκάλυψή Του, μπορούμε να φέρουμε δόξα στο όνομά Του.

2. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ

Το κύριο μέρος της προσευχής του Ιησού στο Κατά Ιωάννην 17 είναι μια ικεσία προς τον Θεό για τους αποστόλους Του. Αυτός έφευγε από τους αποστόλους Του και ανησυχούσε γι' αυτούς. Γι' αυτό, προσευχόταν πρωτίστως γι' αυτούς (17:6-19).

Τι συγκεκριμένα ζήτησε ο Ιησούς; Έκανε διάφορα αιτήματα σχετικά με τους μαθητές Του, τα οποία μπορούν να ομαδοποιηθούν υπό την επικεφαλίδα «αγιασμός». Πολλά από αυτά που είπε σε αυτή την προσευχή ισχύουν για όλους τους Χριστιανούς.

Η υψηλή τιμή της μαθητείας

Είπε για αυτούς τους ανθρώπους ότι Του δόθηκαν από τον Πατέρα (17:6). Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή δόθηκαν στον Ιησού, όλα αποφασίστηκαν για αυτούς και χωρίς τη συμμετοχή τους. Στη συνέχεια, μιλάει για αυτούς ως εκείνους στους οποίους δόθηκαν τα λόγια του Θεού. Καταλάβαιναν και πίστευαν ότι ο Ιησούς προερχόταν από τον Θεό και μιλούσε στο όνομα του Θεού (17:7, 8). Ο Ιησούς «δοξάστηκε σε αυτούς» (17:10) και είπε ότι ήταν διαφορετικοί από τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν πολύτιμοι για Αυτόν (17:9).

Η φύση αυτού του κόσμου

Αν και ο Ιησούς μίλησε κυρίως για τους μαθητές Του, μίλησε επίσης και για αυτόν τον «κόσμο», τονίζοντας τη διαφορά μεταξύ αυτού και των αποστόλων ή μαθητών Του.

Ο Ιησούς απεικόνισε τον κόσμο με αρνητικό τρόπο και δεν προσευχήθηκε γι' αυτόν ως τέτοιο (17:9). Αυτό μπορεί να μας φαίνεται περίεργο, αφού γνωρίζουμε ότι ο Θεός (και επομένως ο Χριστός) αγαπούσε τον κόσμο (3:16). Σαφώς, ο Χριστός δεν προσευχόταν για τον κόσμο που Του αντιστεκόταν. Ο Ιησούς μίλησε για την αμαρτωλή πλευρά του κόσμου, για τους ανθρώπους υπό τη δύναμη του Σατανά.

Αυτός ο κόσμος μισούσε τους ακολούθους Του (17:14). Στο 17:16, αντιπαραβάλλεται με τους αποστόλους ως ξένους. Οι άπιστοι διαφέρουν από τους μαθητές του Ιησού: απορρίπτουν τη σωτηρία και τις σωτήριες διδασκαλίες και αντιτίθενται στον Χριστό και τους ακολούθους Του. Ο αμαρτωλός κόσμος ούτε γνωρίζει ούτε επιθυμεί να γνωρίσει τον Θεό (17:25).

Ωστόσο, ο Ιησούς δεν έχει καμία εχθρότητα προς τον κόσμο. Επιθυμεί να πιστέψει ο κόσμος (17:21). Επιθυμεί να γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι ότι ο Θεός τον έστειλε, ότι ο Θεός αγαπά τους μαθητές Του όπως ο Πατέρας αγαπά τον Υιό (17:23). Και παρόλο που ο κόσμος στο σύνολό του Του αντιστέκεται, ο Ιησούς εξακολουθεί να αγαπά τον κόσμο και επιθυμεί να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.

Η στάση των μαθητών απέναντι στον κόσμο

Σε αυτή τη γη, οι μαθητές του Ιησού βρίσκονται σε ένα παράξενο και εχθρικό περιβάλλον στο οποίο διακινδυνεύουν τον θάνατο. Ο Ιησούς δεν ζήτησε να απομακρυνθεί από αυτό το περιβάλλον (17:15). Στην πραγματικότητα, οι ακόλουθοί Του στάλθηκαν σε αυτόν τον κόσμο (17:18). Ο Ιησούς ποτέ δεν υποστήριξε θρησκευτικά κινήματα που καλούσαν τους πιστούς να ζουν χωριστά από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Ιησούς «φύλαξε» τους ακολούθους Του (17:11, 12). Τους «φύλαξε» από τον Σατανά και ήθελε να είναι ασφαλείς. Με άλλα λόγια, ήθελε να παραμείνουν πιστοί και σωσμένοι. Ενώ ζούσαν «στον κόσμο», έπρεπε να προσπαθούν να παραμένουν «όχι εκ του κόσμου» (17:14, 16). Οι μαθητές του Ιησού δεν έπρεπε να υποκύψουν σε αυτόν τον κόσμο ασπαζόμενοι τις αξίες του.

Η ανάγκη για αγιασμό

Πώς μπορούσαν οι μαθητές, ενώ ήταν «μέσα» στον κόσμο, να παραμείνουν «όχι εκ του κόσμου»; Μέσω του αγιασμού (17:17, 19). Τι σημαίνει να είσαι «αγιασμένος»; Σημαίνει να γίνεις άγιος, να ξεχωρίσεις για το έργο του Θεού. Οι απόστολοι ήταν χωρισμένοι από τον κόσμο, τις αξίες και τους πειρασμούς του. Ωστόσο, ο αγιασμός τους έπρεπε να συνεχιστεί. Ο αγιασμός δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά μάλλον μια συνεχής διαδικασία. Οι απόστολοι έπρεπε να παραμένουν ξεχωρισμένοι συνεχώς. Είχαν ήδη δείξει αδυναμία πριν ο Ιησούς φτάσει στο τέλος της επίγειας πορείας Του, και ακόμη και μετά ήταν αδύναμοι. Χρειάζονταν συνεχή αγιασμό.

Με ποιους τρόπους γίνεται ο αγιασμός;

Μπορούσαν να αγιαστούν μέσω της αλήθειας, η οποία είναι ο Λόγος του Θεού! Ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Αγίασέ τους μέσω της αλήθειας· ο λόγος σου είναι αλήθεια» (17:17· πρβλ. 17:19). Αυτό το απόσπασμα χρησιμοποιείται συχνά για να αναφερθεί σε άπιστους. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να σωθεί χωρίς τον Λόγο του Θεού· ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο, αυτό το αίτημα απευθυνόταν στους αποστόλους, οι οποίοι ήταν ήδη μαθητές του Χριστού.

Αποτελέσματα του αγιασμού

Τα εδάφια 24 και 26 συζητούν τα πιθανά αποτελέσματα αυτού του αγιασμού. Πρώτον, αν οι απόστολοι αγιαστούν, θα είναι σε θέση να εκπληρώσουν την ελπίδα του Ιησού να είναι πάντα μαζί Του (17:24). Έπειτα, αν αγιαστούν, η αγάπη του Θεού θα μένει μέσα τους (17:26).

Τι πρέπει να μας διδάσκει η προσευχή του Ιησού για τον αγιασμό των μαθητών Του;

• Ζούμε σε ένα εχθρικό περιβάλλον, έναν αμαρτωλό κόσμο. Οι αξίες αυτού του κόσμου δεν ήταν ποτέ οι αξίες του Χριστού.

• Πρέπει να κρατήσουμε τον εαυτό μας μακριά από τον κόσμο. Αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποδεχτεί τις αξίες αυτού του κόσμου, θα χαθούμε για τον Χριστό. Για να παραμείνουμε πιστοί, χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού.

• Χρειαζόμαστε αγιασμό, αποχωρισμό από τον κόσμο, για να είμαστε έτοιμοι να υπηρετήσουμε τον Κύριο στο έργο Του. Σήμερα, ο αγιασμός είναι μια συνεχής διαδικασία. Πρέπει να προσπαθούμε να αφιερωνόμαστε όλο και περισσότερο στον Χριστό.

• Μπορούμε να αγιαστούμε μόνο μέσω του Λόγου. Κάθε Χριστιανός πρέπει να διαβάζει, να μελετά και να προσπαθεί να υπακούει στον λόγο του Θεού για να είναι πιο χρήσιμος στη βασιλεία του Κυρίου μας.

3. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Μια άλλη σκέψη που απασχόλησε τον Ιησού κατά τη διάρκεια αυτής της προσευχής ήταν η ενότητα των μαθητών ή η ενότητα της εκκλησίας. Τα πρώτα εδάφια του κεφαλαίου 17 χρησιμεύουν ως ένα είδος εισαγωγής, στα οποία ο Ιησούς ζήτησε από τον Θεό να τον βοηθήσει να ολοκληρώσει αυτό για το οποίο ήρθε στον κόσμο (17:1-5). Για το υπόλοιπο κεφάλαιο, ο Ιησούς προσευχήθηκε κυρίως για τους μαθητές Του. Στο 17:20-24, η προσοχή Του στρέφεται στους μελλοντικούς πιστούς. Ο Ιησούς προσευχήθηκε όχι μόνο για τους αποστόλους Του, αλλά και για εκείνους που θα πίστευαν σε Αυτόν μέσω του κηρύγματός τους. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν εκείνοι που βαφτίστηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής, εκείνοι των οποίων τις μεταστροφές μαθαίνουμε στο βιβλίο των Πράξεων και όλοι εκείνοι που θα έρχονταν σε Αυτόν στο μέλλον. Και αυτό σημαίνει ότι είμαστε ανάμεσά τους!

Ο Ιησούς ζήτησε να είναι όλοι οι πιστοί ενωμένοι:  «Παρ’ όλα αυτά, δεν παρακαλώ μόνο για αυτούς, αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε μένα μέσω του λόγου τους· για να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος με μένα και εγώ ενωμένος με εσένα· για να είναι κι αυτοί ένα ενωμένοι με εμάς, για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες· και τη δόξα που μου έδωσες, έδωσα σε αυτούς· για να είναι ένα, όπως εμείς είμαστε ένα, εγώ ενωμένοι με αυτούς και εσύ ενωμένοι με μένα· για να γίνουν τέλειοι σε ένα, και να γνωρίσει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες και τους αγάπησες όπως αγάπησες εμένα» (Ιωάννης 17:20-23).

Αναμφίβολα προέβλεψε ότι οι μαθητές Του θα ήταν επιρρεπείς σε διχασμό. Ακόμα και στην εποχή της Καινής Διαθήκης, οι Χριστιανοί χωρίζονταν σε ομάδες για ασήμαντα ζητήματα (βλ. Α΄ Κορινθίους 1:10-12). Ο Ιησούς ήθελε οι μαθητές Του να είναι ενωμένοι, ώστε ο κόσμος να πιστέψει σε Αυτόν (17:21, 23)! Αυτός είναι ένας εξαιρετικός λόγος για να ενωθούν οι Χριστιανοί. Βλέποντας τις διαιρέσεις που υπάρχουν μεταξύ των πιστών, είναι απίθανο οι άπιστοι να θελήσουν να ενταχθούν στην εκκλησία.

Η ενότητα για την οποία προσευχόταν ο Ιησούς δεν είναι η επιφανειακή ενότητα θρησκευτικών ομάδων που κηρύττουν ανόμοιες διδασκαλίες ενώ ομολογούν πίστη στον Χριστό. Όταν οι αδελφοί μαλώνουν μεταξύ τους για ασήμαντα ζητήματα, όσοι ζουν στον κόσμο απομακρύνονται από το μήνυμα του Χριστού.

Ομοίως, ο Χριστός δεν επιθυμούσε την επίτευξη ενότητας χωρίς τον λόγο του Θεού. Δεν προσευχήθηκε για «ειρήνη με κάθε κόστος», μια ενότητα που απαιτούσε την περιφρόνηση των διδασκαλιών της Αγίας Γραφής. Αντίθετα, ο Ιησούς προσευχήθηκε για εκείνους που θα πίστευαν με βάση τις διδασκαλίες των αποστόλων, οι οποίοι διατήρησαν τον λόγο του Θεού (17:6, 20). Ο μόνος δρόμος προς την ενότητα είναι μέσω του λόγου του Θεού.

Όταν όσοι από εμάς έχουμε αποδεχτεί τον Ιησού ως Υιό του Θεού προσπαθούμε να ακολουθούμε τις εντολές του Θεού, τότε θα είμαστε ενωμένοι. Μόνο τότε θα εκπληρωθεί αυτό που ζήτησε ο Ιησούς στην προσευχή Του.

4. ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ένα άλλο πράγμα που απασχολούσε τις σκέψεις του Ιησού εκείνη την εποχή, αν και δεν δηλώθηκε ρητά, ήταν η σωτηρία του κόσμου. Ο Ιησούς προσευχήθηκε για ενότητα μεταξύ των μαθητών Του, ώστε μέσω αυτών ο κόσμος να «γνωρίσει» και να «πιστέψει» ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού για να τους σώσει. Προσευχήθηκε να γνωρίσουν οι άνθρωποι τη σωτήρια αγάπη του Θεού (17:21-23).

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Ιησούς ανησυχούσε για τη σωτηρία του κόσμου, αφού γνωρίζουμε από τις Γραφές ότι «τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον μονογενή του Υιό, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (3:16). Ο Ιησούς είπε ότι ήρθε στη γη για να «αναζητήσει και να σώσει το χαμένο» (Λουκάς 19:10). Επομένως, δεν είναι ασυνήθιστο ότι τη νύχτα πριν από τη σταύρωσή Του, ο Ιησούς σκεφτόταν τη σωτηρία του κόσμου. Πριν από την ανάληψή Του, μίλησε αρκετά ξεκάθαρα για το να φέρει όλα τα έθνη σε Αυτόν για να τα σώσει από την αιώνια καταδίκη. Έδωσε εντολή στους μαθητές Του να πάνε και να κηρύξουν το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη σε όλο τον κόσμο, ώστε να σωθούν (Ματθ. 28:18-20· Μάρκος 16:15, 16).

Η προσευχή του Κυρίου μας αποκαλύπτει ότι ο Ιησούς ενδιαφερόταν για τη σωτηρία των χαμένων. Η εκκλησία σήμερα πρέπει να έχει παρόμοια ανησυχία. Ως Χριστιανοί, πρέπει να προσπαθούμε να παραμένουμε καθαροί και αμόλυντοι από τον κόσμο. Πρέπει να αγαπάμε αληθινά τους άλλους, να κάνουμε καλά έργα και να τηρούμε την καθαρότητα της υγιούς διδασκαλίας. Στόχος μας πρέπει να είναι να λατρεύουμε τον Θεό «εν πνεύματι και αληθεία» (4:24). Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η κύρια ευθύνη μας ως εκκλησία του Κυρίου είναι να συνεχίσουμε να αναζητούμε τους χαμένους και να τους οδηγούμε στη σωτηρία!

ΣΥΝOΨΗ

Τι σκεφτόταν και τι ένιωθε ο Ιησούς τη νύχτα που προδόθηκε και αιχμαλωτίστηκε; Προσευχήθηκε για τη δοξασία του Θεού, τον αγιασμό των μαθητών, την ενότητα της εκκλησίας και τη σωτηρία του κόσμου! Για να δοξάσουμε τον Θεό, πρέπει να εκπληρώσουμε το θέλημά Του όπως περιέχεται στον λόγο Του. Για να αγιαστούμε, πρέπει να μελετάμε συνεχώς τον λόγο Του και να προσπαθούμε να τον εκπληρώσουμε. Για να είμαστε ενωμένοι, πρέπει να ευθυγραμμίσουμε την πίστη, τις πεποιθήσεις, τη ζωή και τη λατρεία μας με τον λόγο του Θεού. Για να σώσουμε τον κόσμο, πρέπει να κηρύττουμε τον λόγο!