Το Τρισμακάριστο Ξύλο, ο Ζωηφόρος Σταυρός, επάνω στον οποίο έπαθε τον ατιμωτικό και φρικτότατο θάνατο ο απαθείς την Θεότητα Υιός και Λὀγος του Θεού, από ξύλο ατιμίας και καταδίκης έγινε ξύλο μυριόφυτο, ξύλο δόξης, τιμής και ευλογίας για τους πιστούς, αιτία δύναμης και ζωής ηθικής.
Ο Τετραμερής Σταυρός του Κυρίου, μετέβαλε την όψη της ανθρωπότητας γιατί κατέλυσε την πολύθεο πλάνη του αρχαίου κόσμου και ανύψωσε την αληθινή και ουράνιο θρησκεία της αγάπης. Κατήργησε τις υλικές και πομπώδεις θυσίες και ανύψωσε την αληθινή και πνευματική λατρεία. Κατήργησε την κατάρα του Νόμου και το θάνατο, και ως καλλίρρους ποταμός διέχυσε και διαχέει παντού την ειρήνη και την ευλογία στους πιστούς.
«Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός Βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστὠν το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και το δαιμόνων το τραύμα».
Ο θάνατος του Κυρίου μας επάνω στο Σταυρό Του είναι η ζωή και τό στήριγμα των πιστών. Οι πιστοί ατενίζοντες τον Τίμιο Σταυρό ενισχύθηκαν και αγωνίστηκαν γενναίως εναντίον της κακίας και του Σατανά. Έγιναν ισχυροί και ήρωες χαρακωμένοι με την μεγίστη αρετή της αυταπάρνησης.
Ο άνθρωπος της κάθε εποχής χωρίς την χάρη και την δύναμη του Τιμίου Σταυρού είναι ασθενής και αδύναμος και δεν μπορεί να εκτελέσει τις ηθικές εκείνες εντολές για να σωθεί και να ξαναβρεί και πάλι τον Παράδεισο, την Εδέμ.
Ο άνθρωπος της κάθε εποχής χωρίς την χάρη και την δύναμη του Τιμίου Σταυρού απομακρύνεται του υψηλού προορισμού του, πού είναι η είσοδός του πάλι στον Παράδεισο. Να γιατί η φιλόστοργος Μητέρα Εκκλησία μας σοφώς καθώρισε να υψώνεται σήμερα στο μέσο των Ιερών Ναών ο Τίμιος και Ζωηφόρος Σταυρός του Κυρίου μας, για να ενισχύονται οι πιστοί στον αγώνα της αρετής και να μπορέσουν να διαπεράσουν αισίως την πολυτάραχο θάλασσα της ζωής και να φθάσουν στο γαλήνιο λιμάνι.
Δυστυχώς όμως, σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί δεν έχουμε την αρετή της αυταπάρνησης και δεν αγωνιζόμαστε για να απαλλαγή η ψυχή μας από τά πάθη, τά μίση και τις κακίες και να ενωθούμε με τον Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό.
Αυταπάρνηση, λοιπόν, χρειάζεται να έχει ο κάθε ένας από εμας, εάν πράγματι θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, όχι στην ταυτότητα αλλά στην καρδιά, στην πράξη, και συνάμα να είμαστε αδέλφια του Μεγάλου αδελφού μας του Ιησού Χριστού, ο Οποίος για εμάς σήκωσε το Σταυρό Του και για εμάς έπαθε εκουσίως, ο Μόνος αναμάρτητος.
Ο Ιησούς Χριστός μας καλεί και μας προσκαλεί, την αγία αυτή ημέρα της Σταυροπροσκύνησης, στον υψηλό και ιερό αγώνα κατά της κακίας, πού είναι η απάρνηση του εαυτού μας, η απάρνηση του εγώ μας: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».
Η σημαία του Χριστού είναι αιματόβρεκτος, είναι σημαία αγώνων κατά της κακίας. Ας αγωνιστούμε, αδελφοί μου, κάτω από την σημαία του Εσταυρωμένου Ιησού για να κυριεύσουμε τά οχυρά φρούρια της θεοστηγούς αμαρτίας και τότε νικητές και θριαμβευτές θα μπούμε στην αιώνιο και ακατάλυτο Πόλη, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. ΑΜΗΝ. http://panagiamilesiotisa.blogspot.com/2012/03/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου