Η Μόσχα, το Φανάρι, η Ορθοδοξία και η επανεκλογή του Πούτιν

Ελλάς, Ρωσία συμμαχία! Το σύνθημα αυτό φαίνεται πως αναβιώνει και πάλι στον ελληνικό λαό ενισχυόμενο από την οικονομική κυρίως κρίση που ταλανίζει την χώρα. Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί ιερείς και λαϊκοί ατενίζουν προς τον Ορθόδοξο ρωσικό λαό αναζητώντας να βρουν στη Μόσχα τη λύση στα αδιέξοδα που την οδήγησαν αδέξιοι, φιλοχρήματοι και ανίκανοι στη συντριπτική πλειονότητά τους πολιτικοί.

Σε πολλά στόματα σιγοψιθυρίζεται τώρα πως η λύση που θα τραντάξει συθέμελα ολάκερη την οικουμένη έχει να κάνει με τη συγκρότηση μίας συνομοσπονδίας των Ορθοδόξων λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Μίας συνομοσπονδίας που θα λειτουργήσει και θα έχει ως βάση και μοχλό τα ήθη και τις αξίες του ευαγγελικού λόγου. Το γεγονός τούτο θα σηματοδοτήσει σειρά ραγδαίων και σημαντικών εξελίξεων σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα. Κατά πόσο όμως είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Μπορεί η βεβαία επιστροφή του Βλαδιμίρ Πούτιν στον προεδρικό θώκο του Κρεμλίνου να συνδυαστεί με την επίτευξη αυτού του στόχου που σήμερα εκφράζεται ως απλή επιθυμία; Η θα μπορούσαμε κάλλιστα να το χαρακτηρίσουμε ως ουτοπία;

Αυτό πάντως που είναι εμφανές είναι πως δυτικά παρασκηνιακά επί το πλείστον κέντρα εξουσίας γνωρίζουν καλώς την ύπαρξη της τάσης αυτής. Μάλιστα συστηματικά ιδιαίτερα τα τελευταία είκοσι χρόνια λαμβάνουν τα μέτρα τους επιχειρώντας να αποτρέψουν κάτι τέτοιο! Με κάθε τρόπο προσπαθούν σε επίπεδο προπαγάνδας να αποκόψουν την προώθηση ενός τέτοιου στόχου. Γι’ αυτό άλλωστε κατασκευάζουν αναχώματα που θα εμποδίσουν μία τέτοια ανεπάντεχη γι’ αυτά εξέλιξη. Ως τέτοια λοιπόν αναχώματα νοούνται το τεχνητό κρατίδιο των Σκοπίων, η ίδρυση του κρατιδίου της Βοσνίας, το Κοσσυφοπέδιο, η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., οι πονηρές επισκέψεις του αιρετικού Πάπα σε Ορθόδοξες χώρες, η ενίσχυση της πολιτικής του νοσηρού οικουμενισμού από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η προώθηση διασπαστικών κινήσεων στους κόλπους των Ορθοδόξων Εκκλησιών κ.ο.κ. Ακόμη και κλειστά σεμινάρια σε πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ διοργανώθηκαν για τους ομογενείς Έλληνες αλλά και τους υπόλοιπους Ορθοδόξους τα τελευταία χρόνια παρουσιάζοντας τον Βλαδιμίρ Πούτιν ως δικτάτορα και νέο Χίτλερ!!! Και αυτό για να δημιουργήσουν θύλακες αντίστασης σε ένα ενδεχόμενο συγκρότησης συνομοσπονδίας ορθοδόξων χωρών, από τον μόνο Ορθόδοξο πολιτικό που δύναται να το πράξει.

Καθετί ακόμη που προωθούσε άμεσα η έμμεσα μία τέτοια ιδέα αποτελούσε στόχο για τα δυτικά -μασωνικά κέντρα εξουσίας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό σημειώνουμε τη μεθοδική υποβάθμιση του άτυπου Κοινοβουλίου Ορθόδοξων βουλευτών. Συγκαταλέγουμε επίσης την βιαία, όπως αποδείχθηκε απομάκρυνση του Κ. Καραμανλή από το πολιτικό προσκήνιο, επειδή αντιτέθηκε εν γνώσει η αγνοία στα σχέδια αυτά και προχώρησε σε συμφωνίες με τη Μόσχα. Συμφωνίες που όχι μόνο έφεραν ακόμη πιο κοντά τους δύο αδελφούς λαούς αλλά εμμέσως καλλιεργούσαν την ιδέα αυτή. Ακόμη και η άδικη, κατευθυνόμενη και αποφασισμένη στην αλλοδαπή, ως διακαώς λέγεται, προφυλάκιση του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου, αρχιμανδρίτη Εφραίμ εντάσσεται στην πολεμική αυτής ακριβώς της ιδέας.

Πολεμική, ωστόσο, που ουσιαστικά φανερώνει τον φόβο των δυτικών. Φόβος που δείχνει, αν κρίνουμε από τις μέχρι σήμερα ενέργειές τους, πως οι πιθανότητες επίτευξης της ιδέας είναι πολύ αυξημένες. Και οι πιθανότητες αυτές ενισχύονται ακόμη περαιτέρω, με μία νέα εκλογή του Πούτιν. Ο πολιτικός αυτός ισχυρός άνδρας της Ρωσίας φαίνεται ότι κατανόησε τη δύναμη της Ορθοδοξίας. Και κυρίως συνειδητοποίησε εξ αρχής το ευεργετικό για την χώρα του λειτουργικό νόμο του Ευαγγελίου σε ότι αφορά την ασφάλεια και τη στήριξη του λαού του. Και όταν στράφηκε στα νάματα της Ορθοδοξίας μέσα από το θυσιαστικό πλαίσιο των νεομαρτύρων, όπως αυτού του Αγίου Ευγενίου Ραντιόνωφ διαπίστωσε τις πολλαπλές ευλογίες του τριαδικού Θεού. Ευλογίες που κατέστησαν τη Ρωσία και πάλι μέσα σε λίγα μόλις χρόνια σε παγκόσμια δύναμη με τη διαφορά ότι τώρα τη δύναμή της την αντλεί από το Θεό, γεγονός που δημιουργεί προοπτική ανόδου.

 

Αποτίναξη της σκλαβιάς από Μόσχα και Φανάρι

 

Εάν μάλιστα το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Μόσχας καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τις μικρότητες και τις ιδιοτέλειες που το συνδέουν με την ανάδειξή του, ως τρίτη Ρώμη και με άσημες για τον ουρανό πρωτοκαθεδρίες τότε το σκηνικό θα αλλάξει. Και την αλλαγή θα σηματοδοτήσει η παρέμβαση και η ενεργή παρουσία του Θεού. Παρέμβαση που θα δώσει στο Κοινό Ποτήριο, από όπου μεταλαμβάνουν οι ορθόδοξοι λαοί μία νέα προοπτική εξόδου του νέου Ισραήλ, ανάλογη μ’ αυτή του προφήτη Μωυσέως. Προοπτική που θα μεταλαμπαδεύσει το φως της Ορθοδοξίας σε ολάκερο τον πλανήτη, εξαφανίζοντας τα χάρτινα βασίλεια του Αντιδίκου και εξουδετερώνοντας τα σχέδια του περί εγκαθίδρυσης Παγκόσμιας κυβέρνησης.

Βέβαια σε ανάλογο απεγκλωβισμό από ιδιοτελείς αμιγώς στόχους οφείλει να προχωρήσει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο δυστυχώς, όπως διαπιστώνεται λειτουργεί τις περισσότερες φορές ως τυφλό όργανο των δυτικών εξουσιών προκειμένου να απολαμβάνει την στήριξή τους, αφού βρίσκεται επί του παρόντος τουλάχιστον σε «εχθρικό» γι’ αυτό έδαφος... Πρέπει λοιπόν τάχιστα να αποτινάξει το ζυγό της κοσμικής διπλωματίας και να ενδυθεί με το ένδυμα της απόλυτης αποδοχής του θελήματος του Χριστού. Και αυτό θα σημάνει το έναυσμα για να κρούσουν και πάλι οι καμπάνες της λευτεριάς του και να δώσει τέλος στη Βαβυλώνια σκλαβιά αιώνων που επέτρεψε ο ουρανός να βιώνει.

Δια του τρόπου αυτό οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα καταστούν εμπράκτως και όχι τύποις αδελφές επιταχύνοντας την επιθυμία των ορθοδόξων χριστιανών και επιβεβαιώνοντας στα δυτικά παρασκηνιακά κέντρα της εξουσίας τη λαϊκή ελληνική ρήση που θέλει πάντα αυτό που φοβάσαι τελικά να το παθαίνεις!

Ωστόσο, το παράδειγμα του Πούτιν ο οποίος συνειδητά εστράφη τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του και οι οικογένειές τους στην Ορθοδοξία οφείλουν να το ακολουθήσουν και άλλοι Ορθόδοξοι ηγέτες. Οφείλουν να αποτινάξουν το ζυγό της μασωνίας που τους καθιστά τυφλά όργανα των εντολών του Αντιδίκου κλυδωνίζοντας συθέμελα και ενίοτε γκρεμίζοντας το οικοδόμημα που κλήθηκαν να κυβερνούν. Οφείλουν να συστήσουν μία νέα φιλική εταιρία που θα σηματοδοτήσει την αρχή μίας σειράς ραγδαίων γεγονότων και αλλαγών σε Ανατολή πρωτίστως αλλά και στη Δύση. Μία φιλική εταιρία που θα κάνει πράξη την επιθυμία των Ορθοδόξων λαών να συγκροτήσουν μία ομοσπονδία και η οποία θα λειτουργεί σύμφωνα με τις διδαχές του Ευαγγελίου. Μία ομοσπονδία υπόδειγμα που θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για τους λαούς εκείνους που νομίζουν ότι η ευτυχία βρίσκεται στο εφήμερο, για τους λαούς εκείνους που ως άλλοι Φαρισαίοι ζουν σε διαρκή υποκρισία σταυρώνοντας καθημερινά τον Χριστό.

Συντάκτης: ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012