ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ : Έχουμε ευθύνη.

Είχε έρθει στο Καλύβι ενας άθεος μέχρι τό κόκκαλο. Άφοϋ εΐπε διάφορα, μετά μοϋ λέει: «Έγώ είμαι εικονομάχος». Άπό εκεί πού δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε δτι είναι είκονομάχος. «Βρε αθεόφοβε, τοϋ λέω, εσύ άφοϋ δεν πιστεύεις σε τίποτε, τί μοϋ λες δτι είσαι εικονομάχος; Τότε, τον καιρό της Εικονομαχίας³, μερικοί Χριστιανοί από υπερβολικό ζήλο έπεσαν σέ πλάνη, έφθασαν στην άλλη άκρη, και μετά ή Εκκλησία τοποθέτησε τό θέμα· δεν είναι δτι δεν πίστευαν».Ύποστήριζε εν τφ με­ταξύ δλη την σημερινή κατάσταση. Μαλώσαμε εκεί πέρα. «Καλά, τοϋ λέω, κατάσταση είναι αύτη; Δικαστικοί νά φοβούνται νά δικάσουν, νά κάνουν μηνύσεις για εγκλη­ματίες και νά τούς απειλούν ό ένας και ό άλλος καί νά άναγκάζωνται νά τις αποσύρουν; Και τελικά ποιοί κυ­βερνούν; Σέ αναπαύει αύτη ή κατάσταση; Υποστηρίζεις αυτούς; Έσύ είσαι εγκληματίας. Γι' αυτό ήρθες; "Αντε, φύγε από εδώ!». Τον έδιωξα.

-   Γέροντα, δεν φοβάστε έτσι πού μιλάτε;

-Τί νά φοβηθώ; Τον τάφο μου τόν έχω ανοίξει. "Αν δέν τον είχα ανοίξει, θά μέ απασχολούσε πού θά κουραζό­ταν ό άλλος νά σκάψη. Τώρα θά χρειασθή νά ρίξη μόνο λίγους τενεκέδες χώμα...

Έχω ύπ' δψιν μου έναν άλλον άθεο, έναν βλάσφη­μο, πού τόν αφήνουν στήν τηλεόραση καί μιλάει, ενώ έχει πει τά πιο βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν Πα­ναγία. Δέν παίρνει καί ή Εκκλησία μιά θέση νά άφορίση μερικούς. Αυτούς έπρεπε νά τούς άφορίζη ή Εκκλη­σία. Λυπούνται τόν αφορισμό!

-   Γέροντα, τί θά καταλάβουν μέ τόν αφορισμό, αφού τί­ποτε δέν παραδέχονται;

-Τουλάχιστον νά φανή ότι ή Εκκλησία παίρνει μιά θέση.

-     Ή σιωπή της, Γέροντα, είναι σάν νά τά άναγνωρίζη;

-     Ναί. Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα γιά τήν Παναγία καί κανείς δέν μίλησε. Λέω σέ κάποιον: «Δέν είδες τί γράφει εκείνος;». «Έ, τί νά τούς κάνης, μοϋ λέει. Θά λερωθής, άν άσχοληθής μαζί τους». Φοβούνται νά μιλήσουν.

-     Τί εϊχε νά φοβηθή, Γέροντα;

Νά μή γράψουν τίποτε γι' αυτόν καί έκτεθή, καί ανέ­χεται νά βλασφημήται ή Παναγία! Νά μή θέλουμε νά   βγάλη ό άλλος τό φίδι άπό τήν τρύπα, γιά νά έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό εΐναι έλλειψη αγάπης. "Υστερα αρχίζει ό άνθρωπος νά κινήται άπό συμφέρον. Γι' αυτό βλέπεις ένα πνεϋμα σήμερα: «Μέ τον τάδε νά έχουμε σχέ­σεις, γιά νά μας λέη καλά λόγια. Μέ τον άλλο νά τά έχου­με καλά, γιά νά μη μας διασύρη κ.λπ. Νά μη μας πάρουν γιά κορόιδα, νά μη γίνουμε θύματα». "Αλλος αδιαφορεί και δέν μιλάει. «Νά μη μιλήσω, λέει, γιά νά μή μέ γρά­ψουν οι εφημερίδες». Οί περισσότεροι δηλαδή εΐναι τε­λείως αδιάφοροι. Τώρα άρχισε λίγο κάτι νά γίνεται. Τό­σον καιρό δέν έγραφε κανένας τίποτα. Είχα βάλει τις φωνές πρίν άπό χρόνια σέ κάποιον στο "Αγιον "Ορος. «Πολύ πατριωτισμό έχεις», μοϋ λέει. Πριν άπό λίγο καιρό ήρθε καί μέ βρήκε: «"Ολα τά διέλυσαν, μοϋ λέει, οικογέ­νεια, παιδεία...». Τοϋ λέω καί έγώ μέ τήν σειρά μου: «Πολύ πατριωτισμό έχεις!».

"Ολη αυτή ή κατάσταση έχει κάνει ένα κακό καί ένα καλό. Τό κακό εΐναι ότι καί εκείνοι πού είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν νά αδιαφορούν, γιατί λένε: «Έγώ θά σιάξω τήν κατάσταση;». Τό καλό εΐναι δτι πολλοί άρχισαν νά προβληματίζωνται καί νά αλλάζουν. Μερικοί έρχο­νται καί μέ βρίσκουν καί προσπαθούν νά δικαιολογή­σουν ένα κακό πού έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθή.

- Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα νά ομολογούμε τό «πιστεύω» μας;

- Χρειάζεται διάκριση. Εΐναι φορές πού δέν πρέπει νά μιλήσουμε καί άλλες φορές πού πρέπει νά ομολογούμε μέ παρρησία τό «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, άν δέν μιλήσουμε. Σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει νά κάνη ό,τι γίνεται ανθρωπίνως καί δ,τι δέν γίνεται ανθρωπίνως νά τό άφήνη στον θεό. Έτσι θά έχου­με ήσυχη τήν συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπο­ρούσαμε. Άν δέν αντιδράσουμε, θά σηκωθούν οί προ­γονοί μας άπό τούς τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα γιά τήν πατρίδα καί εμείς τί κάνουμε γι' αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Όρθοδοξία, με τήν παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμήται από τους ίδιους τους "Ελλη­νες

και έμεις νά μή μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κά­ποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τί είναι αυτά πού κάνει ό τάδε;». «Τί νά πής, μου λέει, αυτός δλος βρωμάει». «"Αν βρωμάη δλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. "Εναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τοϋ λέω, "δεν συμφωνώ μ' αυτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις νά έξυπηρετηθής έσΰ και νά ρημάξουν δλα;».

"Αν οί Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδρά­σουν, αυτοί θά κάνουν χειρότερα. Ένώ, άν αντιδράσουν, θά τό σκεφθούν. Άλλα καί ol σημερινοί Χριστιανοί δέν είναι γιά μάχες. Οί πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύ­δια· άλλαξαν δλο τον κόσμο. Καί στήν βυζαντινή εποχή μιά εικόνα έβγαζαν άπό τήν Εκκλησία καί αντιδρούσε ό κόσμος. Έδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, γιά νά αναστη­θούμε εμείς, καί εμείς νά αδιαφορούμε! Άν ή Εκκλησία δέν μιλάη, γιά νά μην έρθη σέ ρήξη με τό κράτος, άν οί μητροπολίτες δέν μιλούν, γιά νά τά έχουν καλά μέ δλους, γιατί τούς βοηθάνε στά Ιδρύματα κ.λπ., oi Αγιορείτες πάλι άν δέν μιλούν, γιά νά μήν τούς κόψουν τά επιδό­ματα⁴, τότε ποιος θά μιλήση; Είπα σέ κάποιον ηγούμε­νο: «Άν σας πούν δτι θά σας κόψουν τά επιδόματα, νά πήτε: "θά κόψουμε καί εμείς τήν φιλοξενία", γιά νά προ­βληματισθούν». Οί καθηγητές της θεολογίας κ.λπ. δέν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι· θά χάσουμε τον μισθό μας, καί μετά πώς θά ζήσουμε;». Τά μοναστή

ρια έν τω μεταξύ τά έπιασαν με τις συντάξεις. Γιατί εγώ δεν θέλω νά πάρω οΰτε αυτήν την ταπεινή σύνταξη τοϋ Ο.Γ.Α.; Ακόμη και ασφαλισμένο σε μια ασφάλεια τοϋ Ο.Γ.Α. νά τον έχουν τον μοναχό, και αυτό δεν είναι τί­μιο. Νά τον έχουν ασφαλισμένο ως άπορο, ναί· αυτό τον τιμά. 'Αλλά νά τον έχουν ασφαλισμένο στον Ο.Γ.Α., για­τί; Ό μοναχός άφησε μεγάλες συντάξεις, έφυγε από τον κόσμο καί ήρθε στο μοναστήρι, και νά πάρη πάλι σύ­νταξη! Και νά φθάνουμε για τήν σύνταξη νά προδώσουμε τον Χριστό!

-      Δεν εννοείτε, Γέροντα, άν λ.χ. μιά μοναχή δούλεψε ως δασκάλα μερικά χρόνια καί δικαιούται κάποια σύνταξη;

-      Καλά, αυτή τέλος πάντων. Τώρα δμως νά σοϋ πω, άν καί αυτήν τήν σύνταξη τήν διάθεση κάπου, θά πάρη μιά γερή σύνταξη από τον Χριστό.   ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ<<ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ>>