Από τη δημοσιογραφική ομάδα του ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ
Μιρικάζουν οι εν δυνάμει εξουσιαστές πεπαλαιωμένα συνθήματα και διασταυρώνουν τα ξίφη τους για όλα τα θέματα όσο πλησιάζουμε προς την Κυριακή των εκλογών. Τότε που για μία και μόνο μέρα το λόγο-και μαζί και την ευθύνη-θα πάρει ο “κυρίαρχος λαός”. Το 20% σχεδόν του οποίου δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσει. Συν ένα παγιωμένο 30% αποχής που καταγράφεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Μιρικάζουν οι εν δυνάμει εξουσιαστές πεπαλαιωμένα συνθήματα και διασταυρώνουν τα ξίφη τους για όλα τα θέματα όσο πλησιάζουμε προς την Κυριακή των εκλογών. Τότε που για μία και μόνο μέρα το λόγο-και μαζί και την ευθύνη-θα πάρει ο “κυρίαρχος λαός”. Το 20% σχεδόν του οποίου δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσει. Συν ένα παγιωμένο 30% αποχής που καταγράφεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Μπούχτισε ο Έλληνας από τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”. Θέλει καθαρές
κουβέντες. Οι πολιτικοί παλαιάς κοπής που εξαντλούσαν την σοβαροφάνειά
τους σε ένα κοστούμι και μια ασορτί γραβάτα πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι
εποχές, που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν τύποι σαν τους ήρωες των
αξέχαστων ελληνικών ταινιών, τον Γκόρτσο και τον Καλοχαιρέτα, μας έφεραν
στο σημερινό χάλι.
Τα παλαιά κόμματα δοκιμάστηκαν και ξαναδοκιμάστηκαν και κορόιδεψαν και ξανακορόιδεψαν τον λαό. Πλέον χρειάζεται μια εναλλακτική. Μια ελπίδα. Η ελπίδα όμως χρειάζεται και τόλμη. Γιατί ελπίδα με αμφιβολία είναι δειλία, ενώ ελπίδα με φόβο είναι αδυναμία. Πρέπει επομένως να τολμήσουμε αυτήν την Κυριακή.
Ο σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε πως “Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή”
Αυτή τη “θαυμάσια στιγμή” είναι στο χέρι μας να τη ζήσουμε την προσεχή Κυριακή διασχίζοντας ο καθένας τον προσωπικό του Ρουβίκωνα. Ξεπερνώντας τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.
Δεν είναι ψέμα πως και στο παρελθόν ελπίσαμε πολλά, γιατί μας έταξαν πολλά. Μόνο που τότε δεν ήταν ελπίδα, αλλά όπως συνήθως ήταν μια αναβαλλόμενη απογοήτευση.
Τέτοια ήταν και η απογοήτευση από τον νύν πρωθυπουργό που ξαναζητά την ψήφο μας.
Πόσο φερέγγυος είναι ένας κυβερνήτης ο οποίος διερρήγνυε τα ιμάτιά του κατά του μνημονίου και μετά το ταξίδι στο Βερολίνο και την ιστορική δήλωση “όλοι κάνουμε λάθη”, μετετράπη στον θερμότερο υποστηρικτή του;
Πως μπορεί να εμπιστευτεί κανείς ξανά έναν τέτοιο κυβερνήτη, ιδίως όταν ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της εκλογικής μάχης υπέπεσε σε ουκ ολίγα ολισθήματα που αποδεικνύουν πως τα λόγια του από τις πράξεις του απέχουν παρασάγγας. Παραδείγματα αρκετά:
Είναι ο πολιτικός εκείνος που είπε σε πρόσφατη ομιλία του είπε πως από το 2015 θα υπάρξει επαναφορά συντάξεων για ομογενείς Βορειοηπειρώτες, αλλά τόσο νοιάζεται για τους Βορειοηπειρώτες που δεν έβαλε ούτε έναν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ.
Είναι επίσης ο πολιτικός που έφτιαξε σποτάκι που μιλάει με τα παιδια αλλά στην....σκληρή πραγματικότητα δεν αφήνει τους 18αρηδες να ψηφισουν σε αυτες τις εκλογές
Είναι ο πολιτικός που “δεσμεύτηκε” πως οι θρησκευτικές εικόνες δεν θα απομακρυνθούν ποτέ από τα δημόσια κτίρια, αλλά κατήργησε την αργία της Κυριακής, εκμηδενίζει το μάθημα των Θρησκευτικών, φτιάχνει τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική, φτιάχνει και τέμενος.
Είναι έτσι η ελπίδα;
Πριν ψηφίσουμε λοιπόν ας αναλογιστούμε πως πάντα υπάρχουν δύο δρόμοι. Μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε να πάρουμε τον λιγότερο ταξιδεμένο; http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/52408
Τα παλαιά κόμματα δοκιμάστηκαν και ξαναδοκιμάστηκαν και κορόιδεψαν και ξανακορόιδεψαν τον λαό. Πλέον χρειάζεται μια εναλλακτική. Μια ελπίδα. Η ελπίδα όμως χρειάζεται και τόλμη. Γιατί ελπίδα με αμφιβολία είναι δειλία, ενώ ελπίδα με φόβο είναι αδυναμία. Πρέπει επομένως να τολμήσουμε αυτήν την Κυριακή.
Ο σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε πως “Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή”
Αυτή τη “θαυμάσια στιγμή” είναι στο χέρι μας να τη ζήσουμε την προσεχή Κυριακή διασχίζοντας ο καθένας τον προσωπικό του Ρουβίκωνα. Ξεπερνώντας τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.
Δεν είναι ψέμα πως και στο παρελθόν ελπίσαμε πολλά, γιατί μας έταξαν πολλά. Μόνο που τότε δεν ήταν ελπίδα, αλλά όπως συνήθως ήταν μια αναβαλλόμενη απογοήτευση.
Τέτοια ήταν και η απογοήτευση από τον νύν πρωθυπουργό που ξαναζητά την ψήφο μας.
Πόσο φερέγγυος είναι ένας κυβερνήτης ο οποίος διερρήγνυε τα ιμάτιά του κατά του μνημονίου και μετά το ταξίδι στο Βερολίνο και την ιστορική δήλωση “όλοι κάνουμε λάθη”, μετετράπη στον θερμότερο υποστηρικτή του;
Πως μπορεί να εμπιστευτεί κανείς ξανά έναν τέτοιο κυβερνήτη, ιδίως όταν ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της εκλογικής μάχης υπέπεσε σε ουκ ολίγα ολισθήματα που αποδεικνύουν πως τα λόγια του από τις πράξεις του απέχουν παρασάγγας. Παραδείγματα αρκετά:
Είναι ο πολιτικός εκείνος που είπε σε πρόσφατη ομιλία του είπε πως από το 2015 θα υπάρξει επαναφορά συντάξεων για ομογενείς Βορειοηπειρώτες, αλλά τόσο νοιάζεται για τους Βορειοηπειρώτες που δεν έβαλε ούτε έναν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ.
Είναι επίσης ο πολιτικός που έφτιαξε σποτάκι που μιλάει με τα παιδια αλλά στην....σκληρή πραγματικότητα δεν αφήνει τους 18αρηδες να ψηφισουν σε αυτες τις εκλογές
Είναι ο πολιτικός που “δεσμεύτηκε” πως οι θρησκευτικές εικόνες δεν θα απομακρυνθούν ποτέ από τα δημόσια κτίρια, αλλά κατήργησε την αργία της Κυριακής, εκμηδενίζει το μάθημα των Θρησκευτικών, φτιάχνει τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική, φτιάχνει και τέμενος.
Είναι έτσι η ελπίδα;
Πριν ψηφίσουμε λοιπόν ας αναλογιστούμε πως πάντα υπάρχουν δύο δρόμοι. Μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε να πάρουμε τον λιγότερο ταξιδεμένο; http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/52408
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου