Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Θηβαίος…

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Θηβαίος
Ό ερημικός και ήουχος τόπος είναι από τους βασικούς παράγοντες ανάπτυξης της αυτοσυγκέντρωσης και προσευχής προς το Θεό. Αυτό φαίνεται καθαρά στη ζωή του Αγίου Παύλου του Θηβαίου. Άνηκε σε πλούσια οικογένεια της Κάτω Θηβαίδας της Αιγύπτου. Όταν ο Δέκιος (249-251) κήρυξε τον τρομερό διωγμό κατά των χριστιανών, ο Παύλος, μόλις 15 χρονών, χάνει τους γονείς του. Με εσωτερική παρακίνηση του Άγιου Πνεύματος (κατ” άλλους φοβούμενος μη παραδοθεί στους διώκτες των χριστιανών από τον έπ” αδελφή γαμπρό του, πού του ζητούσε την περιουσία) φεύγει και ζητά καταφυγή σωτηρίας στην έρημο. Εκεί, μέσα στην ησυχία της φύσης, βρήκε καιρό για συστηματική μελέτη και προσευχή. Όταν πέρασε ο διωγμός του Δεκίου και επανήλθε ή γαλήνη, ο Παύλος εξακολουθεί να μένει στην έρημο και, μάλιστα, αποφασίζει να μείνει μόνιμα. Τόσο δε ολοφάνερη είχε γίνει μέσα στην έρημο ή πνευματική υπεροχή του και ή ταπεινοφροσύνη του, ώστε, όπως κάποτε στον Κύριο μας, έρχονταν πλήθη λαού να Τον ακούσουν έτσι και στον Παύλο έρχονταν πολλοί αναχωρητές να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Ή φήμη του είχε φθάσει και στην ακοή του μεγάλου Αντωνίου, πού κίνησε και τον συνάντησε μέσα σε ατμόσφαιρα ανέκφραστης χαράς. Οταν μετά από λίγους μήνες επανήλθε ο Άγιος Αντώνιος, βρήκε τον όσιο Παύλο πεθαμένο, και δύο λιοντάρια έστεκαν κοντά στον τάφο του, τον όποιο είχαν σκάψει με τα νύχια τους. ο μεγάλος ερημίτης ήταν τότε 113χρονών.


1. Ευαγγέλιο Μάρκου α” 12, 45.
Απολυτίκιο. Ηχος γ”. Θείας πίστεως.
Θειου Πνεύματος, τή έπινεύσει, πρώτος ώκησας, έν τη έρήμω, Ήλιου τον ζηλωτήν μιμησάμενος” και δι” όρνέου τραφείς ώς ισάγγελος, ύπ” Αντωνίου τω κόσμω εγνώρισαι. Παύλε όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλυβίτης
Έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα (κατ” άλλους γεννήθηκε στην Κων/πολη στίς αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα) και ήταν γιος του Εύτροπίου, συγκλητικού στο αξίωμα, και της Θεοδώρας. ο Ιωάννης δεν θέλησε ν” ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλυτέρων αδελφών του, πού κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα. Άλλα προτιμούσε να αφιερωθεί στην υπηρεσία της πίστης. Επειδή όμως οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι στη Μονή των Ακοίμητων, όπου και έγινε μοναχός. Άλλα, μετά από καιρό, ή αγάπη για τους γονείς του άναψε θερμή στην καρδιά του. Οταν μάλιστα πληροφορήθηκε, ότι ή μητέρα του ήταν απαρηγόρητη για την εξαφάνιση του, και ο πατέρας του ακολουθούσε ζωή εντελώς κοσμική. Αποφάσισε λοιπόν να αναχωρήσει από τη Μονή Ακοίμητων με τη συγκατάθεση του ηγουμένου. Παρουσιάσθηκε στους γονείς του ως ένας άγνωστος μοναχός. Αυτοί δεν τον γνώρισαν. Άλλ” ήταν τόση μεγάλη ή ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, πού τον παρακάλεσαν να έρχεται καθημερινά στο σπίτι. Δέχθηκε με τη συμφωνία να του κατασκευάσουν μια καλύβα στο βάθος του περιβολιού της πατρικής του οικίας. Εκεί ο Ιωάννης έστησε την κατοικία του, και μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε, με τη χάρη του Θεού, να φέρει στο σωστό δρόμο τους γονείς του. Την ήμερα όμως πού αποκάλυψε πώς ήταν γιος τους, ο Θεός παρέλαβε τη μακάρια ψυχή του.
Απολυτίκιο. Ήχος δ”. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ βρέφους τον Κύριον, επιποθήσας θερμώς, τον κόσμον κατέλιπες, και τα εν κόσμω τερπνά, και ήσκησας άριστα έπηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων έθραυσας τάς ενέδρας, των δαιμόνων παμμάκαρ* διό σε Ιωάννη ο Χριστός, άξίως εδόξασε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΣΟΦΙΟΣ
Ό Άγιος αυτός ήταν από την Αλεξάνδρεια στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (250). ο πατέρας του ονομαζόταν Νείλος και είχε το αξίωμα του ανθυπάτου. ο Πανσόφιος σπούδασε σε μεγάλο βαθμό τα Ελληνικά γράμματα, καθώς επίσης και την Αγία Γραφή. Οταν πέθανε ο πατέρας του, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί έζησε 27 ολόκληρα χρόνια ασκούμενος στην αρετή και την ησυχία. Καταγγέλθηκε όμως στον Αύγουστάλιο της Αλεξανδρείας, ο όποιος διέταξε και τον έφεραν μπροστά του. Εκεί ο Πανσόφιος με την αρετή και τη μεγάλη γνώση πού τον διέκρινε, συνέτριψε μία προς μία τις πλάνες των ειδώλων. Εξευτελισμένος ο τύραννος διέταξε και τον έδειραν μέχρι θανάτου. Έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
0Ι ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Απεβίωσαν ειρηνικά. (Γιατί αναφέρονται σαν μάρτυρες, δεν γνωρίζουμε).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΛΠΙΔΙΟΣ, ΔΑΝΑΞ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου, εκτός του Δάνακτος, πού μνημονεύεται κατά την 16η Ιανουαρίου. «Ολοι μαζί βρίσκονται στον Συναξαριστή του Delehaye Sinaxaria Selecta σελ. 393, 50, χωρίς βιογραφικά στοιχεία.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ
ο εν Λεσνόβω Σερβίας (+ 11ος αϊ.).
Η ΑΓΙΑ ΙΤΑ, ηγουμένη (Ιρλανδή)
  Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων» του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.     http://www.hellasforce.com/blog/%ce%b5%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-15%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b7%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%b1%cf%81/