H AΓΑΠΗ.

Ο Παππούλης τόνιζε πως «η εποχή μας είναι περίοδος παρακμής. Και είναι περίοδος διάλυσης, καθώς δεν υπάρχει πραγματική αγάπη. Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να

προσφέρουν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά, αφού σε κάθε ενέργεια αγάπης σκέφτονται τον εαυτό τους και κρατάνε κάτι γι’ αυτούς, όπως στον έρωτα ο καθένας αναγνωρίζει κι αγαπάει στον άλλο μονάχα το είδωλό του. Έτσι, η εποχή μας είναι περίοδος μοναξιάς κι εγωκεντρισμού. Για να καλυφθεί αυτό το κενό, η ανασφάλεια, οι παρενέργειες της μοναξιάς, οι νέοι καταφεύγουν στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ και στη μουσική. Επίσης, υπάρχει απαξίωση του ιστορικού παρελθόντος. Η κοινωνική διάλυση που χαρακτηρίζει την εποχή μας θα δημιουργήσει ένα κόσμο δίχως πνεύμα κατανόησης κι αλληλεγγύης, στην ουσία δίχως το Θεό. Αναπόφευκτα, θα ακολουθήσει μοιραία η πορεία προς το θάνατο».

Ο Παππούλης, όμως, συνέχιζε με λόγους κατανυκτικούς να συμβουλεύει: «Η αγάπη είναι πιο γλυκιά από την ίδια τη ζωή μας. Η αγάπη είναι γέννημα της αληθινής γνώσης του Θεού. Η πίστη είναι κάποια γνώση Θεού. Αφού, λοιπόν, είναι γνώση χωρίς απόδειξη, θα πει πως η πίστη είναι υπέρλογη, με την οποία χωρίς απόδειξη ενωνόμαστε, μετουσιωνόμαστε με το πανάγαθο Πνεύμα του, το Ακτιστο Φως, κατά ένα τρόπο που είναι πέρα από τη σύλληψη ανθρωπίνου νου. Εύχομαι όλος ο κόσμος να πλησιάσει, το Θεό, που είναι αγάπη, για να σωθεί, γιατί αυτός είναι ο προορισμός μας.

»Η ψυχή δεν έχει τέλος, έχει εικόνα και μορφή που μοιάζει με τον άγγελο, γιατί όπως οι Αγγελοι έχουν εικόνα και μορφή κι όπως ο απ’ έξα) άνθρωπος έχει εικόνα, έτσι κι ο μέσα έχει εικόνα όμοια με τον Αγγελο και μορφή όμοια με τον απ’ έξω άνθρωπο. Η ψυχή είναι δώρο Θεού στον άνθρωπο, που θέλει να τη σώσει και να την πάρει κοντά του. Η ψυχή μας κοντά στο Θεό είναι αθάνατη. Ο πόνος της ψυχής είναι το πνευματικό κέρδος. Ο Χριστός μας έφερε καινούργια αγάπη, καινούργια χαρά, καινούργιο άνθρωπο».

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑ'Ι'ΔΗΣ

ΤΟΜΟΣ Β'