«Μη καταπιστεύσεις με,ανθρωπίνη προστασία»
.Ο Θεός έχει τη δύναμη αυτά που σχεδιάζει να τα πραγματοποιεί,ενώ ο άνθρωπος πολλές φορές διαψεύδεται στις προσδοκίες του.Ακόμη και οι πιο αγαθοί άνθρωποι με τις πιο καλές διαθέσεις ενδέχεται να αμς απογοητεύσουν.
Ο πρφήτης Ιερεμίας λέγει:«Επικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς τήν ἐλπίδα ἔχει ἐπ’ ἄνθρωπον καί στηρίζει σάρκα βραχίονος αὐτοῦ ἐπ’ αὐτόν»(Ιερεμ.17,5),αυτός δηλαδή που θα στηρίξει τα χέρια του πάνω σ'αυτόν και θα απομακρυνθεί από τον Κύριο.Οι άνθρωποι τον εαυτό τους δεν μπορούν να στηρίξουν,πολύ περισσότερο τους άλλους.
«Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού»(Ψαλμ.145,4).
Κατά την ημέρα του θανάτου μας,όλα τα στηρίγματα θα πέσουν.
Θυμάστε το περιστατικό του Δαβίδ·ήθελε
να μετρήσει τους άντρες των στρατευμάτων του,για να δει πόσο δυνατός
ήταν.Μέχρι εκείνη την ώρα τον προστάτευε ο Θεός σε όλα.όταν όμως ο Θεός
είδε ότι ο Δαβίδ άρχισε να υπολογίζει περισσότερο τα στρατεύματά του από
τον ίδιο,τότε τιμώρησε τον Δαβίδ,γιατί άρχισε να ελπιζει στους
ανθρώπους(B'Βασιλειών 24,2 κ.ε.)
Ακόμη θυμηθείτε τον Ιησού και τον Πιλάτο.Ο Πιλάτος λέγει στον Ιησού:«εξουσίαν έχω απολύσαί σε και εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε»Τι απάντησε ο Ιησούς;Δε θα είχες καμία εξουσία επάνω μου,«εἰ μή ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν».
Εαν δεν είχε παραχωρήσει ο Θεός,τίποτε δεν θα είχε γίνει.
Η
Παναγία είναι η αληθινή προστασία των ανθρώπων,γιατί αυτή γέννησε τον
Ιησού,που ήταν,είναι και θα είναι αυτός που διευθύνει τον κόσμο.Ιησούς
Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός καί εις τους αιώνας».
Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας σε ένα λόγο του γράφει πως,όταν ο Χριστός αναλήφθηκε στους ουρανούς,η Παναγία ήταν εκείνη που στήριξε με την προστασία της τους μαθητές.Τους ενθάρρυνε,τους υπενθύμιζε τα λόγια του Χριστού,τους δυνάμωνε με την παρουσία της,έδινε κουράγιο στους διωγμούς που είχαν.Είναι μετά τον Θεό η προστασία μας.
Τη μνημονεύουμε πρώτη στους αγίους και επικαλούμαστε τις μητρικές της πρεσβείες.Η Παναγία είναι το κοινό αγαθό του ανθρωπίνου γένους.
Σαν άνθρωποι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε δίψυχοι.Δεν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.Γι'αυτό και μπερδευόμαστε στη ζωή μας.Είμαστε άνθρωποι που θέλουμε να ακουμπάμε και τα δύο μας χέρια σε δύο κυρίους.Και στο Θεό και στον κόσμο · ακατάστατοι.
Πολλοί από μας όταν απελπιστούμε από τον κόσμο,καταφεύγουμε στον Θεό και στη Θεοτόκο.Μας αρέσει να καταφεύγουμε στους ισχυρούς της γης,είτε λέγονται πολιτικοί,είτε οικονομικοί παράγοντες,είτε ακόμη και φορείς κοινωνικών ιδεών,για να λύσουμε τα προβλήματά μας.Εμπιστεύομαστε τον εαυτό μας σε ανθρώπους.Από εκεί ξεκινάνε και οι απογοητεύσεις οι καθημερινές και η απελπισία.
«Επίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου, καί αὐτός σε διαθρέψει»(Ψαλμ.54,23)λέγει ο ψαλμωδός.
Άλλοι πάλι ελπίζουν και έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και τα χρήματά τους.Αυτοί είναι ακόμη χειρότεροι.Απογοητεύονται ακόμη πιο πολλές φορές.
ΟΑββάς Ισαάκ γράφει πως,εαν δεν απογοητευτεί ο άνθρωπος από την πεποίθηση στον εαυτό του,δε θα βρει τον Θεό.«Εμαυτόν απελπίζω εννοών τά έργα μου Κύριε».
Να απελπιστούμε από τον εαυτό μας,για να ζήσουμε τον Θεό.Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η αιμορρούσα γυναίκα.Έπρεπε να απελπισθεί από όλους και να δαπανήσει όλα της τα χρήματα,στα οποία είχε μεγάλη εμπιστοσύνη,για να αναζητήσει τον Θεό.Έτσι και εμείς να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στον Υιό της Παρθένου και στην παναγία μητέρα του,για να έχουμε ασφαλή προστασία στη ζωή μας.Αμήν.
Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας σε ένα λόγο του γράφει πως,όταν ο Χριστός αναλήφθηκε στους ουρανούς,η Παναγία ήταν εκείνη που στήριξε με την προστασία της τους μαθητές.Τους ενθάρρυνε,τους υπενθύμιζε τα λόγια του Χριστού,τους δυνάμωνε με την παρουσία της,έδινε κουράγιο στους διωγμούς που είχαν.Είναι μετά τον Θεό η προστασία μας.
Τη μνημονεύουμε πρώτη στους αγίους και επικαλούμαστε τις μητρικές της πρεσβείες.Η Παναγία είναι το κοινό αγαθό του ανθρωπίνου γένους.
Σαν άνθρωποι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε δίψυχοι.Δεν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.Γι'αυτό και μπερδευόμαστε στη ζωή μας.Είμαστε άνθρωποι που θέλουμε να ακουμπάμε και τα δύο μας χέρια σε δύο κυρίους.Και στο Θεό και στον κόσμο · ακατάστατοι.
Πολλοί από μας όταν απελπιστούμε από τον κόσμο,καταφεύγουμε στον Θεό και στη Θεοτόκο.Μας αρέσει να καταφεύγουμε στους ισχυρούς της γης,είτε λέγονται πολιτικοί,είτε οικονομικοί παράγοντες,είτε ακόμη και φορείς κοινωνικών ιδεών,για να λύσουμε τα προβλήματά μας.Εμπιστεύομαστε τον εαυτό μας σε ανθρώπους.Από εκεί ξεκινάνε και οι απογοητεύσεις οι καθημερινές και η απελπισία.
«Επίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου, καί αὐτός σε διαθρέψει»(Ψαλμ.54,23)λέγει ο ψαλμωδός.
Άλλοι πάλι ελπίζουν και έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και τα χρήματά τους.Αυτοί είναι ακόμη χειρότεροι.Απογοητεύονται ακόμη πιο πολλές φορές.
ΟΑββάς Ισαάκ γράφει πως,εαν δεν απογοητευτεί ο άνθρωπος από την πεποίθηση στον εαυτό του,δε θα βρει τον Θεό.«Εμαυτόν απελπίζω εννοών τά έργα μου Κύριε».
Να απελπιστούμε από τον εαυτό μας,για να ζήσουμε τον Θεό.Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η αιμορρούσα γυναίκα.Έπρεπε να απελπισθεί από όλους και να δαπανήσει όλα της τα χρήματα,στα οποία είχε μεγάλη εμπιστοσύνη,για να αναζητήσει τον Θεό.Έτσι και εμείς να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στον Υιό της Παρθένου και στην παναγία μητέρα του,για να έχουμε ασφαλή προστασία στη ζωή μας.Αμήν.
Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ Φραγκάκου:«Η Θεόπαις Μαριάμ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου