Νά γιατί θὰ ἔχουμε καὶ 2ο γύρο Κορωνοϊοῦ…

 

Μία θεολογική Ὀρθόδοξη ξεκάθαρη προσέγγιση στὰ ὅσα  μὰς ἀπασχολοῦν καὶ  μᾶς προκαλοῦν ἀνασφάλειες.

Ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ κανονικοῦ ἐκπροσώπου, τοῦ ὀρθοδόξου ἱερέα Του δὲν μεταδίδει καμία σωματικὴ λοιμώδη κολλητικὴ ἀσθένεια ἀντίθετα ὁ Χριστὸς καὶ μέσω τοῦ ἐκπροσώπου Του (κανονικοῦ ὀρθοδόξου ἱερέα) καὶ μέσω τῶν Ἁγίων ὀρθοδόξων λειψάνων, εἰκόνων ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὴν σκόνη τῶν ὀρθοδόξων ναῶν μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς θεραπεύει καὶ ἀπὸ σωματικὰ ἀδιάβλητα πάθη καὶ ἀπὸ ψυχοσωματικὰ διαβλητὰ ἁμαρτωλὰ πάθη.

 

Γράφει ὁ π. Ἰωάννης ἐκ Μακεδονίας

Θεσσαλονίκη, 8.8.2020

 

Ὁ covid-19 εἴτε «φυσικός», εἴτε δημιουργημένος σὲ «πονηρὰ» βιοτεχνολογικὰ ἐργαστήρια μᾶς ἀναγκάζει σὰν ὀρθοδόξους χριστιανοὺς νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε Ἁγιοπνευματικά. Μᾶς ὁδηγεῖ σὲ καλοπροαίρετη θεοδικεία, δηλαδὴ ἀναρωτιόμαστε γιατί ὁ Χριστὸς μᾶς ἐπιτρέπει νὰ βιώνουμε βάσανα καὶ πειρασμοὺς κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή μας.

Ὅλοι μας ξέρουμε ἀπὸ τὴν θεόπνευστη ζωὴ καὶ θεολογία μας –σὰν ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ- ὅ,τι μεταπτωτικὰ –δηλαδὴ ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίσαμε συνειδητὰ νὰ ἀρνιόμαστε στὸν Ἁγιοτριαδικὸ Θεό μας νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖ καὶ σοφοποιεῖ πάσχουμε ὅλοι μας τὶς ἴδιες ἀκριβῶς ψυχοσωματικὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀπόλυτα εὐσυνείδητης ἐλεύθερης ἄρνησης.

Ἂς εἴμαστε εἰλικρινεῖς: τὸ ἴδιο προπατορικὸ ἁμάρτημα τὸ ἐπαναλαμβάνουμε σταθερότατα στὴν καθημερινή μας ἐπίγεια ζωή. Ἡ Ἁγία Τριάδα ἐδῶ καὶ 13,8 δὶς χρόνια συνέχει καὶ συγκροτεῖ καὶ ἐξελίσσει ὅλο τὸ ἄλογο ὑλικὸ Συμπάν, ἄμεσα μὲ τὴν Ἄκτιστη Θεία Ἐνέργεια Της χωρὶς Φυσικοὺς Νόμους. Ἔτσι τὰ λεγόμενα φυσικὰ φαινόμενα εἶναι θεϊκὰ ἐνεργήματα. Ὁ πατὴρ διὰ τοῦ Λόγου (πρὸ καὶ μετὰ τὴν σάρκωσή Του) ἐν Ἁγίω Πνεύματι, μὲ τὴν Ἁγιοτριαδικὴ Ἄκτιστη Θεία Ἐνέργεια Του μέσα ἀπὸ σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, πυρκαγιὲς καὶ λοιπὰ νομιζόμενα ἀπὸ μᾶς ‘’φυσικὰ κακὰ’’ κινεῖ-λειτουργεῖ ἄμεσα τὴν ‘’μηχανὴ’’ τοῦ ἀλόγου ὑλικοῦ Σύμπαντος- δηλαδὴ τὸ σύνολο ὅλων τῶν ὑλικῶν quanta (=πακέτων ἐνεργείας) ποὺ τὸ συγκροτοῦν (τὸ ἄλογο ὑλικὸ σύμπαν). Ἐξαίρεση ἀποτελοῦν μόνο τὰ λογικά Του κτίσματα Ἄγγελοι καὶ Ἄνθρωποι. Ὁ Θεὸς συνέχει καὶ συγκροτεῖ τὴν οὐσία τῶν φύσεών μας –γιατί κάθε θεῖο κτίσμα λογικὸ ἢ ὄχι εἶναι ὑλικὸ σὲ σύγκριση μὲ τὸν μόνο αὐθύπαρκτο καὶ ἄυλο Ἁγιοτριαδικὸ μας Θεό. Ἡ ἐξαίρεση ἔγκειται ὅ,τι

σὰν λογικὰ θεία κτίσματα (πνεύματα οἱ Ἄγγελοι, ψυχοσωματικοὶ οἱ Ἄνθρωποι) ἔχουμε σχέση ἐλεύθερη μὲ τὸν Θεὸ μας διαπροσωπική, θετικὴ ἢ ἀρνητική. Θετικὴ ὅταν τὸν ἀφήνουμε νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖ καὶ σοφοποιεῖ, ἀρνητικὴ ὅταν τοῦ τὸ ἀρνιόμαστε, πάντα συνειδητὰ καὶ ἐλεύθερα.

Ἂν ἐμεῖς οἱ ἐπίγειοι ψυχοσωματικοί, μεταπτωτικοὶ Ἄνθρωποι δὲν ἁμαρτάναμε ἀμετανόητα –ὅπως προπεριγράψαμε τότε ὁ Θεός μας θὰ μᾶς φώτιζε καὶ δόξαζε ἐξελίσσιμα, καθημερινά, ἀδιάκοπα. Μόνο τότε θὰ βιώναμε ὅλα τὰ θεῖα ἐνεργήματα –ποὺ ἀκροθιγῶς ἀναφέραμε- χωρὶς νὰ ὑποφέρουμε ψυχοσωματικὰ ἀπὸ ὅσα τώρα μᾶς φαίνονται κακά. Αὐτὸ μᾶς τὸ ἐπιβεβαιώνουν στὴν πράξη ὅλοι οἱ ἐπίγειοι Ἅγιοί μας ὅταν κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωὴ τους ζοῦσαν ἐνίοτε ἐμπειρίες Θεοδωρήτου Δοξασμοῦ. Αὐτὸ συνέβαινε καὶ πρὶν τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου (π.Χ.) καὶ μετὰ τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου (μ.Χ.) Τρανὰ καὶ ἐλαχιστότατα δειγματοληπτικὰ παραδείγματα: Τὸν 6ο π.Χ. αἰώνα τὰ τρία ἑβραιόπουλα παρέμειναν ἄκαυστα ριγμένα ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα μέσα σὲ φοβερότατο πῦρ. Τὸν ἴδιο αἰώνα ὁ Δανιὴλ παίζει μὲ φοβερὰ λιοντάρια σὰν μὲ γατάκια μέσα στὸν λάκκο τῶν λεόντων, ποὺ τὸν ἔριξε ‘’τιμωρητικὰ’’ ὁ Ναβουχοδονῶσορ.

Μετὰ Χριστὸν ἀπὸ τὸν 1ο μ.Χ. αἰώνα ὡς σήμερα τὸν 21ον μ.Χ. αἰώνα οἱ ἱερομάρτυρες καὶ ὁσιομάρτυρες Ὀρθόδοξοι Ἅγιοι – δοξασμένοι ἀπὸ τὸν Χριστό μας, ἀντέχουν φρικτότατα ψυχοσωματικὰ μαρτύρια καὶ θανάτους σωματικοὺς μὲ ὑπομονή, συγχωρητικότητα, ταπείνωση, ἀγάπη ὅλα σὲ ἁγιοπνευματικὴ ἀναμάρτητη ποιότητα.

Μέχρι σήμερα 2020 μ.Χ. τέτοιοι μάρτυρες ἀριθμοῦν περίπου 150 ἑκατομμύρια, χονδρικά. Ἐπίσης τέτοιοι δοξαζόμενοι ὀρθόδοξοι Ἅγιοι –μάρτυρες ἢ ὄχι- βιώνουν ἐνίοτε ἄρση τῶν ἀδιαβλήτων (=ἀκατηγορήτων) παθῶν ὅπως πείνα, δίψα, σωματικὲς-ψυχικὲς παθήσεις, σωματικὸ θάνατο, σωματικὰ ἔνστικτα κ.ο.κ. Ἂς θυμηθοῦμε βίους σὰν τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου (1ος μ.Χ. αἰώνας), Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ (18ος-19ος μ.Χ. αἰώνας) κ.ο.κ. Τὰ ὑπενθυμίζουμε ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ ἀλληλοδιδαχθοῦμε ὅταν ἀφήνουμε τὸν Θεάνθρωπο Χριστό μας –τὸν σαρκωμένο Λόγο- νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖ καὶ σοφοποιεῖ σὰν Πατέρας καὶ Γιατρὸς μας μέσα στὴν μήτρα τῆς Θεοτόκου (ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας), τῆς μανούλας μας, τῆς Παναγίτσας μας, μαζὶ –στὴν ἴδια μήτρα μὲ ὅλα μας τὰ Ἅγια ἀδελφάκια Ἁγίους, Ἀγγέλους καὶ Ἁγίους Ἀνθρώπους-. (Ἀνθρώπους ζωντανοὺς καὶ κεκοιμημένους, ἐπιγείους καὶ ἐπουρανίους ὀρθοδόξους Ἁγίους).

Ὁ Χριστός μας δὲν ἁγιοποιεῖ κανέναν ἐπίγειο ἢ ἐπουράνιο Ἅγιο ἄνθρωπο ἀτομικὰ ἀλλὰ μόνον ἐνδοεκκλησιαστικὰ μαζὶ καὶ μέσα στὴν Θεοτόκο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλους τοὺς καλοπροαιρέτους δικαίους καὶ εὐσυνειδήτους ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους θὰ τοὺς βαπτίσει ὀρθοδόξους εἴτε κατὰ τὴν ἐπίγεια εἴτε κατὰ τὴν μεταθανάτια ζωή τους. Εἴτε διὰ κανονικοῦ ὀρθοδόξου ἱερέως του, εἴτε ἄμεσα ὁ ἴδιος. Τρανὸ παράδειγμα οἱ εἰσπηδητικότες μάρτυρες ἐθνικοὶ τῶν πρώτων τριῶν μ.Χ. αἰώνων ποὺ δὲν τοὺς βάπτισε διὰ κανονικοῦ ὀρθοδόξου ἱερέως ὁ Χριστός μας ἀλλὰ ἄμεσα ὁ ἴδιος μέσα στὸ αἷμα τους (κλασσικὸ παράδειγμα δύο ἀπὸ τοὺς βασανιστὲς ἐθνικοὺς (=εἰδωλολάτρες) στρατιῶτες τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους (3ος μ.Χ. αἰώνας).

Μὴν ξεχνᾶμε ὅ,τι ὁ Χριστός μας ὁ ἴδιος ἀμεσότατα- εἴτε διὰ τοῦ κανονικοῦ ὀρθοδόξου ἐπισκόπου ἢ ἱερέα Του εἴτε χωρὶς αὐτὸν –ὅταν ὁ ἱερέας λείπει λόγω εἰδικῶν συνθηκῶν ὅπως προπεριγράψαμε- ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, τονίζουμε ἐμφαντικά μᾶς βαπτίζει, ἐξομολογεῖ, συγχωρεῖ, λειτουργεῖ, ἁγιάζει, κοινωνεῖ, μνημονεύει, παντρεύει κ.ο.κ.

Στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία μας ὁ κανονικὸς ἱερέας δὲν ἀντιπροσωπεύει τὸν Χριστό, ποὺ δῆθεν περιορίζεται μόνο στὸν οὐρανὸ (παπισμὸς) ἀλλὰ τὸν ἐκπροσωπεῖ, δηλαδὴ εἶναι ἡ αἰσθητὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καὶ ἄλλοι Ἅγιοι ὅταν χρησιμοποιοῦν γιὰ τὸν ὀρθόδοξο ἱερέα τὴν λέξη ἀντιπρόσωπος Χριστοῦ τὴν ἐννοοῦν μὲ τὴν ὀρθόδοξη σημασία της, δηλαδὴ ἐκπρόσωπος Χριστοῦ.

Λοιπὸν ἐπανερχόμαστε στὸ κύριο θέμα μας. Κατὰ τὸν Χριστοδώρητο δοξασμὸ τους οἱ ἐπίγειοι συνάνθρωποι μας ὀρθόδοξοι ἅγιοι, νιώθουν ψυχοσωματικὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ προπεριγράψαμε. Ὅταν εἶναι μόνον καθερώμενοι ἢ φωτισμένοι βιώνουν ἔντονα τὴν ὀρθόδοξη χαρμολύπη. Χαρὰ γιατί αἰσθάνονται μέσα τους καὶ γύρω τους τὴν ἔντονη αἰσθητὴ παρουσία (ψυχοσωματικὴ πάντα) τοῦ Πατερούλη καὶ Ἰατροῦ, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Μανούλας τους Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων Ἀδελφῶν τους Ἀγγέλων καὶ Ἀνθρώπων (Ἀνθρώπων ζώντων καὶ κεκοιμημένων). Νιώθουν σὰν βρέφη ποὺ τὰ περιποιοῦνται οἱ γονεῖς τους καὶ ὅλα τους τὰ ἀδελφάκια (μικρὰ καὶ μεγάλα). Ἄρα δὲν νιώθουν μοναξιὰ καὶ ἀνασφάλεια.

Βέβαια πότε-πότε παιδαγωγικὰ ὁ Χριστός μας τοὺς περιορίζει αὐτὴ τὴν αἴσθηση τῆς ἀσφάλειας καὶ τῆς σιγουριᾶς. Ἔτσι οἱ ἅγιοι ἐπίγειοι συνάνθρωποι μας καταλαβαίνουν ἔμπρακτα πόσο ἀδύναμοι εἶναι χωρὶς τὸν Χριστοδώρητο ἁγιασμὸ (κάθαρση, φωτισμό, θέωση-δοξασμό). Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο παραχωρεῖ ὁ Χριστὸς νὰ τοὺς πειράξουν οἱ δαίμονες μὲ τοὺς φανταστικοὺς κακοὺς λογισμούς. Ἔτσι οἱ ἅγιοί μας καταλαβαίνουν πόσο ἁμαρτωλοὶ εἶναι καὶ πόση ἀνάγκη ἔχουν τῆς θείας βοηθείας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστός μας –κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή τους δὲν τοὺς μεταμορφώνει τελείως τὰ διαβλητὰ (=κατηγορήσιμα) ψυχοσωματικὰ πάθη τους (3φ=φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία κ.ο.κ.) σὲ ἅγιες ἀρετὲς (=ἐξαγιασμένα ψυχοσωματικὰ πάθη).

Ὅταν οἱ Δαίμονες –κατὰ Θεία πάνσοφη παιδαγωγικὴ παραχώρηση μᾶς πειράζουν μέσω φανταστικῶν λογισμῶν ἢ καὶ αἰσθήσεων ἄθελά τους μᾶς ὠφελοῦν. Τὸ κάνουν βέβαια ἀπὸ κακὴ προαίρεση, δηλαδὴ μᾶς προτρέπουν νὰ ἱκανοποιοῦμε μὲ λογισμούς, λόγους, πράξεις τὰ διαβλητὰ ψυχοσωματικά μας πάθη γιατί μόνον ἔτσι ἀρνιόμαστε στὸν Χριστό μας νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖ καὶ σοφοποιεῖ –ὅπως προείπαμε- καὶ παγιωνόμαστε τόσο στὸ κακὸ ποὺ ἀπὸ τώρα καὶ αἰώνια συνειδητὰ –μὴ γένοιτο- νὰ ἀρνιόμαστε νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖ καὶ σοφοποιεῖ. Δηλαδὴ

δοκιμάζεται ἡ ἐλεύθερη καὶ συνειδητὴ μετάνοια ἢ ἀμετανοησία μας, καταλαβαίνουμε τὴν φοβερή μας ἁμαρτωλότητα ποὺ εἶναι ὁ μεταδοτικότατος ὑπερμολυσματικὸς ‘’κορωνοϊὸς’’ τῆς ἁμαρτίας μας, ἀπὸ τὸν ὁποῖο συμπάσχουμε συναμφότεροι καὶ ἀλληλομολυνόμαστε.

Ἐμεῖς -ἀφελῶς τώρα- μὲ τὴν ἐπιδημία τοῦ συμβατικοῦ κορωνοϊοῦ πανικοβληθήκαμε μὴν χάσουμε τὴν σωματικὴ ὑγεία καὶ ζωή μας. Τρέξαμε σὲ ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια γιατί ἀναζητήσαμε μόνο τὴν σωματικὴ θεραπεία ἀπὸ τὴν λοιμώδη ἀσθένεια. Εἴδαμε τὸν Χριστὸ καὶ τὰ Ἅγια Ὀρθόδοξα Μυστήρια σὰν θεραπεία (πανάκεια) μόνον τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν. Αὐτὸ εἶναι καλὸ κι ἔτσι κάνουν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ σὲ παρόμοιες περιπτώσεις. Νὰ ὑπενθυμίσουμε σὲ ὅλους μας ὅ,τι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται σταθερὰ σὰν φωτοαντίγραφο σ’ ὅλους τοὺς μεταπτωτικοὺς ἀνθρώπινους αἰῶνες. Μόνον ἡ τεχνολογία ἐξελίσσεται. Τίποτε ἄλλον δὲν ἀλλάζει. Τὸ μόνο ‘’καινὸ’’ (=καινούργιο) στὴν πανανθρώπινη μεταπτωτικὴ κοινὴ ἱστορία μας εἶναι ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Λόγου ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια, περίπου.

Τονίζουμε ἐπιπρόσθετα ὅ,τι ὁ Χριστὸς ἐπιτρέπει τὰ ἀδιάβλητα πάθη ποὺ προπεριγράψαμε- γιατί αὐτὰ εἶναι ἡ σωματοποίηση καὶ ἡ συνέπεια τῶν διαβλητῶν ψυχοσωματικῶν μας παθῶν καὶ τίποτε λιγότερο (ἤτοι ἐξαιτίας τῶν διαβλητῶν παθῶν πάσχουμε καὶ τὰ ἀδιάβλητα). Κύριος σκοπὸς τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι νὰ καταλάβουμε ὅ,τι λόγω τῆς ψυχοσωματικῆς ἀμετανόητης ἁμαρτωλότητας μας ὑποφέρουμε ψυχοσωματικά. Εἶναι πανεύκολο γιὰ τὸν Χριστό μας νὰ θεραπεύσει κάθε ἀδιάβλητο σωματικὸ πάθος μας. Τὸ κάνει, ἂν θέλει ἀστραπιαῖα. Ξέρει ὅμως ὁ πάνσοφος Θεάνθρωπος Πατέρας μας καὶ Ἰατρὸς μας ὅ,τι τότε ἐλεύθεροι ἀπὸ σωματικὰ βάσανα θὰ ἁμαρτάνουμε ἀνεξέλεγκτα. Ἄλλωστε αὐτὸ ἀκριβῶς (τὸ νὰ ἁμαρτάνουμε ἀνεξέλεγκτα) ἐπιδιώκουμε νὰ καταφέρουμε μὲ τὶς ἐπίγειες γνώσεις, ἐπιστῆμες, τεχνικές, τεχνολογίες (ἰατρικὲς κλπ). Δηλαδὴ νὰ ἱκανοποιοῦμε τὰ διαβλητὰ ψυχοσωματικὰ ἁμαρτωλά μας πάθη σωματικὰ ὑγιεῖς καὶ ἀσφαλεῖς μὲ τὴν φρούδα ἐλπίδα μιᾶς ἐκκοσμικευμένης εἰρήνης.  Ἂν καὶ ὅπως τόνιζε¹  ο Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Σέρβος Ἱεράρχης 1880-1955 μ.Χ.) οἱ ψυχρές μας ἀλληλοσυγκρούσεις γιὰ ἱκανοποίηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας ἐνίοτε καταλήγουν σὲ θερμότατους πολύνεκρους πολέμους (ποὺ λόγω ἀνάπτυξης τῆς πολεμικῆς τεχνολογίας γίνονται ὅλο καὶ πιὸ καταστροφικοὶ καὶ πολύνεκροι).

Ὁ ἴδιος Ἅγιος στὸ βιβλίο του ‘’Ἀργὰ βαδίζει ὁ Χριστὸς’’²  μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν κοινὴ ὀρθόδοξη ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας ὅ,τι ἐνῶ ἐμεῖς θέλουμε γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε, νὰ λύσουμε κάθε πρόβλημα καὶ πειρασμὸ εἴτε μόνοι μας (οὐμανιστικὰ) εἴτε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε, εὐτυχῶς, ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς ἱκανοποιεῖ τὸ αἴτημά μας.

Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ἐπιτρέψει 2ο γύρο κορωνοϊοῦ ἢ ἄλλους πειρασμοὺς ποὺ μόνον ὁ Ἴδιος γνωρίζει καὶ κάπως, ἐξελικτικά, γνωστοποιεῖ στὴν Θεοτόκο καὶ σὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Του Ἀγγέλους ἢ Ἀνθρώπους.

Τονίζουμε ὅ,τι ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ κανονικοῦ ἐκπροσώπου, τοῦ ὀρθοδόξου ἱερέα Του δὲν μεταδίδει καμία σωματικὴ λοιμώδη κολλητικὴ ἀσθένεια ἀντίθετα ὁ Χριστὸς καὶ μέσω τοῦ ἐκπροσώπου Του (κανονικοῦ ὀρθοδόξου ἱερέα) καὶ μέσω τῶν Ἁγίων ὀρθοδόξων λειψάνων, εἰκόνων ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὴν σκόνη τῶν ὀρθοδόξων ναῶν μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς θεραπεύει καὶ ἀπὸ σωματικὰ ἀδιάβλητα πάθη καὶ ἀπὸ ψυχοσωματικὰ διαβλητὰ ἁμαρτωλὰ πάθη.

Ἐνίοτε, κατὰ τὴν πάνσοφη πρόνοιά Του, ὅπως ὑπενθυμίσαμε, ἐπιτρέπει ὅσο καὶ ὅταν πρέπει σὲ κάποιους ἀπὸ ἐμᾶς νὰ νοσήσουμε, νὰ κολλήσουμε συμβατικὴ ἀσθένεια κλπ. μόνο γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ μετανοήσουμε (π.χ. ὁ Μέγας Παχώμιος καὶ ἑκατοντάδες συνασκητὲς μοναχοὶ στὴν ἐποχὴ του πέθαναν ἀπὸ ἐπιδημία χολέρας, 4ος μ.Χ. αἰὼν στὴν Αἴγυπτο). Γι’ αὐτὸ ἡ καλύτερη προσευχὴ εἶναι, μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος (4ος μ.Χ. αἰὼν) εἶναι γιὰ ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους ἐπιγείους Ἁγίους (δηλαδὴ ἁγιοποιημένους καὶ σοφοποιημένους ἁμαρτωλοὺς)  ἡ ἑξῆς: Χριστέ μας διὰ τῆς Θεοτόκου καὶ μέσα στὴν Θεοτόκο ὅπως θέλεις καὶ γνωρίζεις ἐλέησέ μας δηλαδὴ νὰ μᾶς ἁγιοποιεῖς καὶ σοφοποιεῖς ψυχοσωματικὰ ἀπὸ τώρα καὶ αἰώνια. Ἡ προσευχὴ ἀποδίδεται σὲ νεοελληνικὴ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία.

***

Ὁ ὄλεθρος τῶν παρὰ φύσιν σαρκικῶν

 ἁμαρτημάτων καὶ τῶν ἐκτρώσεων

Οἱ ἄνθρωποι ἱκανοποιοῦμε τὰ διαβλητὰ (=κατηγορητέα) ψυχοσωματικά μας πάθη (3φ=φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φθόνος, κακία κ.ο.κ.) μὲ λογισμούς, μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα.

Γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν ἀμετανόητη ἁμαρτωλότητά μας, ὁ Πατέρας μας καὶ Γιατρός μας, ὁ Χριστός μας, ἐπιτρέπει παιδαγωγικὰ νὰ βιώνουμε τὰ ἐπιχείρα (=ἀποτελέσματα) τῆς ἀμετανόητης ἁμαρτωλότητάς μας.

Τὰ διαβλητά μας πάθη –ὅπως προαναφέραμε- ἱκανοποιοῦμε συνεχῶς ὅλοι μας καὶ περισσότερο ἐγὼ (σᾶς τὸ ἐξομολογοῦμαι) μὲ λογισμούς, λόγους καὶ ἔργα. Τὰ ἐπιχείρα εἶναι τὰ λεγόμενα βάσανα (λοιμοί, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, πυρκαγιές, πόλεμοι ψυχροὶ ἢ θερμοὶ κ.ο.κ.).

Ἂν καὶ λόγω τῆς πωρωμένης καὶ ἐπίμονης ἀμετανόητης ἁμαρτωλότητάς μας εἴμαστε ‘’σκληρόπετσοι’’ καὶ ‘’ἀναίσθητοι’’ καὶ πρέπει νὰ φᾶμε πολὺ ξύλο σὰν παλιόπαιδα ποὺ εἴμαστε, εὐτυχῶς γιὰ ἐμᾶς, ἡ Μανούλα μας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ τὰ ἀδελφάκιά μας, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ οἱ Ἅγιοι Ἄνθρωποι -ζωντανοὶ (ἐπίγειοι) καὶ κεκοιμημένοι-, παρακαλοῦν τὸν Χριστό μας νὰ παιδαγωγηθοῦμε ἐλαφρά. Ἂς ποῦμε  ὁ Χριστὸς νὰ μᾶς ρίξει 2-3 ἀντὶ γιὰ 10 ‘’ξυλιές’’.

Ἰδιαίτερη παιδαγωγία ἀπὸ τὸν Χριστὸ μας πάσχουμε λόγω τῶν σαρκικῶν μας ἁμαρτημάτων ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία ἢ οἱ παρὰ φύσιν σαρκικὲς σχέσεις μεταξὺ ἑτεροφυλοφίλων ἐκτὸς καὶ κυρίως ἐντός τοῦ ἱερώτατου καὶ Ἁγιότατου ὀρθοδόξου Γάμου (τέτοιες παρὰ φύσιν σαρκικὲς ἑτερόφυλες σχέσεις εἶναι οἱ πρωκτικὲς καὶ στοματικὲς ποὺ συνιστοῦν τὴν γενικότερη καὶ γενικευμένη ὁμοφυλοφιλικὴ πρακτικὴ-σωματικὴ παραχρησία). Αὐτὲς ἐπηρεάζουν ἀρνητικότατα ὁλόκληρη τὴν ψυχοσωματικὴ ὀντότητα τῶν συζύγων μέχρι τελευταίου γενετικοῦ γονιδιόματος. Γι’ αὐτὸ σύγχρονοι Ἅγιοι, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης κ.ἄ. συμβούλευαν τὰ νέα ὀρθόδοξα ἀνδρόγυνα, τοὺς ὑποψήφιους νέους γονεῖς, νὰ τὰ ἀποφεύγουν γιὰ νὰ μὴν γεννοῦν παιδιὰ σπαστικά, αὐτιστικά, ὁμοφυλόφιλα κλπ. (δεῖτε ἀναλυτικότερα τὰ παρακάτω κείμενα3 ).

Ἐπίσης φοβερὰ ἁμαρτάνουμε μὲ τὶς συνειδητὲς ἐκτρώσεις, μὲ τὴν συνειδητὴ συνεργεία ἰατρῶν γυναικολόγων-ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ ἀσυνείδητες ἐκτρώσεις λόγω ἄγνοιας γονέων καὶ πνευματικῶν ἐνίοτε.

Ἐξηγούμεθα: Ἕνα στεῖρο ἀνδρόγυνο ἐπιθυμεῖ ὁλόκαρδα, καλοπροαίρετα, ἕνα παιδάκι. Ἀποφασίζει νὰ προχωρήσει σὲ τεχνητὴ γονιμοποίηση. Προκαλεῖται μὲ εἰδικὴ ὁρμονοθεραπεία ἔκτακτη ὠορρηξία στὴν γυναίκα. Κατόπιν προσλαμβάνει ὁ γιατρὸς ἀπὸ τὶς σάλπιγγες 4-5 ὠάρια, τὰ γονιμοποιεῖ ἐκτὸς μήτρας –in vitro- δανειζόμενος σπέρμα ἀπὸ τὸν σύζυγο ἢ συγγενῆ ἢ φίλο τοῦ ζευγαριοῦ ἢ δανείζεται σπέρμα ἀπὸ τράπεζα σπέρματος. Τὰ –in vitro- γονιμοποιημένα ὠάρια ἐξετάζονται καὶ ξεχωρίζονται ἀπὸ τὸν γιατρὸ σὲ ‘’ζωηρὰ’’ δηλαδὴ ὑγιῆ καὶ σὲ ‘’κοιμισμένα’’ δηλαδὴ ἄρρωστα. Τὰ ‘’κοιμισμένα’’ πετάγονται στὸ νεροχύτη τοῦ ἰατρείου. Ἂν τὰ ὑγιῆ δὲν τὰ θέλει ἡ μάνα, μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ ἢ ὅλα φυλάσσονται μέσα σὲ ἀποθῆκες ψυχροῦ ἀζώτου (-272 βαθμοὺς κελσίου) γιὰ τρία περίπου χρόνια. Ἡ μοίρα τους ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα εἶναι προκαθορισμένη καὶ ἀνάλογη. Συγκεκριμένα ἢ πετάγονται σὰν ἄχρηστα ἔπειτα ἀπὸ 3 χρόνια ἢ χρησιμοποιοῦνται γιὰ καλλυντικὰ γιατί περιέχουν πολλὰ βλαστοκύτταρα ἢ πωλοῦνται ἐντὸς τριῶν ἐτῶν σὲ ἄλλους ὑποψηφίους γονεῖς παρένθετους, ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ προσφέρουν δικά τους ὠάρια καὶ σπερματοζωάρια καὶ ἀγοράζουν ἕτοιμα κατεψυγμένα γονιμοποιημένα ψυχοσωματικὰ ἀνθρωπάκια.

Κατὰ τὴν ὀλιγόωρη ἢ τρίχρονη παραμονὴ τους αὐτοὶ οἱ πλήρεις ψυχοσωματικοὶ ἄνθρωποι, -ἀδελφοί μας, παιδιά μας-, βιώνουν ἐντονότατη ἀρνητικὴ ἐπίδραση στὴν ψυχὴ τους ἔστω κι ἂν τὸ κορμάκι τους εἶναι ἄπλαστο ἀκόμη. Μὴν ξεχνᾶμε ὅ,τι ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὸ 1ο δευτερόλεπτο τῆς ὕπαρξής μας –κατὰ τὴν ὥρα τῆς σωματικῆς μας σύλληψης, -ἐντὸς ἢ ἐκτὸς μήτρας- ἔχει δική της πλήρη αἴσθηση, συνείδηση, μνήμη κλπ. ποὺ τὴν ἐπηρεάζει ψυχοσωματικὰ γιὰ ὅλη τὴν ἐπίγεια ὕπαρξή της.

Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης (1907-1991 μ.Χ.) διέγνωνε βαθύτατα ψυχολογικὰ προβλήματα σὲ μεγάλους ἀνθρώπους, παιδιὰ καὶ ἐφήβους γιατί οἱ γονεῖς τους οἱ σαρκικοὶ δὲν τοὺς ἤθελαν σὰν κυήματα καὶ σκεφτόντουσαν νὰ τοὺς ἐκτρώσουν. Ἕνιωθαν σὰν πεταμένα ‘’ὀρφανὰ’’ ποὺ οἱ σαρκικοί τους γονεῖς ἀνέχτηκαν νὰ τὰ μεγαλώσουν καὶ νὰ μὴν τὰ πετάξουν. Ὅλα αὐτὰ βέβαια ὅταν μετανοήσουν ὀρθόδοξα γονεῖς καὶ παιδιὰ σταδιακὰ ὁ Χριστὸς τὰ θεραπεύει ἀλλὰ ὄχι ἀμέσως γιὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε τὰ μαῦρα μας τὰ χάλια, -γονεῖς καὶ παιδιὰ- καὶ νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ αὐτὰ νὰ μὴν ἐπαναλάβουν τὰ ἴδια σφάλματα καὶ λάθη μὲ τοὺς γονεῖς⁴ .

Ἀσυνείδητες ἐκτρώσεις γίνονται ἐπίσης μὲ τὴν χρήση ἀντισυλληπτικοῦ χαπιοῦ τῆς μίας ἡμέρας καὶ μὲ τὴν χρήση ἐνδομητριακοῦ σπειράματος. (Διαβάστε σχετικὰ τὸ ἔγκριτο, ἐμπεριστατωμένο ἰατρικά, ἄρθρο τοῦ π. Ἰωακεὶμ Φωτίου ⁵ ).

***

Τὰ λάθη δικά μου, τὰ ὀρθόδοξα μόνο τοῦ Χριστοῦ μας. Συγχωρέστε με ποὺ ὑποφέρετε τὰ πάνδεινα, 98% ἐξ’ αἰτίας μου, ὅλοι σας ἀδελφάκιά μου πολύπαθα καὶ ἀγαπημένα. Ὁ Χριστός μας νὰ σᾶς φυλάει ἀπὸ ἐμένα καὶ ἀπὸ δαιμονικοὺς λογισμοὺς ὅλους σας ὀρθοδόξους, ἑτεροδόξους, ἀλλοδόξους. Τοὺς ὀρθοδόξους σὰν ἐν Χριστῷ ἀδελφάκιά μου μέσα στὴν μήτρα τῆς Μανούλας μας Θεοτόκου (Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας). Τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους σὰν κατηχούμενους δυνάμει ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Εἶστε ὅλοι θύματά μου, δυστυχῶς.

Τέλος καὶ τῷ Χριστῷ Δόξα.

 

***

1. Ὑπάρχει σχετικὴ ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ἡ ὁποία ἐκφωνήθηκε στὸ Chicago τῶν ΗΠΑ ΤΟ 1927. Βλέπε σχετικὰ στὸ βιβλίο: ‘’Πόλεμος καὶ Βίβλος’’, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἐκδόσεις Παρρησία, Ἀθήνα 2016
2. ‘’Ἀργὰ βαδίζει ὁ Χριστός, Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐκδόσεις ‘’Ἐν πλῶ’’, Ἰούνιος 2013
3. του π. Ἰωάννη «Λόγος περὶ ὁμοφυλοφιλίας»στὸν σύνδεσμο:

http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1480-monaxioan13617.html καὶ τοῦ ἀρχιμανδρίτη Σαράντη Σαράντου  ‘’Λόγος περὶ ὁμοφυλοφιλίας’’ στὸν σύνδεσμο:

http://anavaseis.blogspot.com/2013/06/blog-post_5800.html

καὶ στὸν σύνδεσμο

https://pavlosmelas1904.blogspot.com

/2019/07/blog-post_6.html  για τὴν διδασκαλία σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία τῶν Ἁγίων γερόντων Ἀναστασίου Κουδουμιανοῦ, Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτη τοῦ ἐν Ἀριζόνα καὶ ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου Μυτηλιναίου. Ἐπιπλέον, τοῦ ἀρχιμανδρίτη Σαράντη Σαράντου: «Gay Pride»… καὶ τὰ ἐπίλοιπα περὶ ὁμοφυλοφιλίας στὸν σύνδεσμο εδῶ.

4. Βλέπε σχετικὰ ‘’Βίος καὶ Λόγοι’’ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς Χανίων, Κρήτη
5.  Διαβάστε τὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἰωακεὶμ Φωτίου, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου μὲ τὸν τίτλο: ‘’Τὸ ἐνδομήτριο σπείραμα’’ (τὸ κοινῶς ‘’σπιρὰλ’’ ἢ ‘’coil’’ ἢ ‘’δαχτυλίδι’’) στὸν σύνδεσμο

http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/2098-keim.html

orthodoxia.gr