Όποιος μας παραδίδει στο σταυρό, μας αποθέτει στην αγκαλιά της Αγίας Τριάδας… θα θελήσουμε από σταυρωτές να γίνουμε σταυρωμένοι; Αν το θελήσουμε, θα ζήσουμε την Βασιλεία του Θεού, αιώνια. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Μνήμη των εγκαινίων του Ιερού Ναού της Αγίας του Χριστού ημων Αναστάσεως (Παναγίου Τάφου, 336)
Προεόρτια της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Ιερομάρτυρος Κορνηλίου του κεντυριωνος (†α΄αι. )
Μαρτύρων Αριστείδου, Γορδιανού, Ζωτικού, Ηλεί, Κρονίδου, Λεοντίου, Λουκιανού, Μακρόβιου, Ουαλεριανού, Σελεύκου, Σεραπίωνος και Στράτωνος
Οσίων Πέτρου του εν τω Ατρώᾳ της Βιθυνίας (κατ’ ἄλλους “εν τη Αγρέᾳ”) και Ιεροθέου του νέου Ιβηρίτου, του εκ Καλαμάτας (†1745)
Εικόνα της Μητέρας του Θεού “Μπογιάνα» (Boyanovskaya)

Εορτάζουν στις 13 Σεπτεμβρίου

Κύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου, και τόπον σκηνώματος δόξης σου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τι συμβαίνει στους διώκτες της Εκκλησίας του Χριστού; Ρωτήστε τον διώκτη της Εκκλησίας Σαύλο (Σαούλ), τι του συνέβη. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26: 14), του είπε ο Κύριος. Και ο Σαούλ βαπτίστηκε και έγινε ο Παύλος, ο Απόστολος.

Τι συνέβη στον Ηρώδη, τον πρώτο διώκτη των Χριστιανών; Τι συνέβη στον Ιουλιανό τον Παραβάτη; Πέθαναν και οι δυο με φρικτό θάνατο, ενώ οι δολοπλοκίες τους ενάντια στον Χριστό διαλύθηκαν σαν καπνός.

Αλλά έτσι συνέβαινε πάντα στην ιστορία: κάποιοι διώκτeς μεταστρέφονταν στον χριστιανισμό,  ενώ άλλοι πέθαιναν με φρικτούς θανάτους. Πάντοτε οι προσπάθειες του ενός ή του άλλου χριστιανομάχου εκμηδενιζονται σαν καπνός.

Όταν επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ, ο αυτοκράτορας Αδριανός, ήθελε να εκδικηθεί τους Ιουδαίους και τους Χριστιανούς, διότι δεν ξεχώριζε τους Χριστιανούς από τους Εβραίους. Διεσκορπίσε τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο, και έκτισε έναν ειδωλολατρικό ναό στο σημείο όπου βρισκόταν ο Ναός του Σολομώντος. Επίσης μετονόμασε την Ιερουσαλήμ “Αίλια”, με βάση το όνομά του ‘’Αίλιος’’ [Aelius], και απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να ονομάζει  την πόλη αυτή Ιερουσαλήμ. Έκτισε ναό προς τιμήν  του φαύλου Ερμή στον Γολγοθά, άλλον ναό για τον Δία πάνω από τον τάφο του Κυρίου και έναν ναό προς τον Άδωνη, στη Βηθλεέμ.

Πράγματι πόσο τραγικό θα ήταν, για τους Χριστιανούς εκείνης της εποχής, να βλέπουν τα ιερά τους προσκυνήματα να χλευάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Αλλά όμως στο τελος τι συνεβη; Ο αυτοκράτορας Αδριανός βρήκε φρικτο θάνατο και, όσο για τους ειδολωλατρικούς ναούς του, αυτοί κατακρήμνιστηκαν  την εποχή των θεοστέπτων βασιλέων Ελένης και Κωνσταντίνου, Στη θέση τους ανεγέρθηκαν περικαλλείς χριστιανικοί ναοί, που μέχρι σήμερα στέκουν ακλόνητοι!

«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Ω, πόσο μάταιη και χαμένη είναι κάθε μάχη ενάντιον του Χριστού!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Σεπτεμβριος), Εκδ. Αθως

Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ

Όποιος μας παραδίδει στο σταυρό, μας αποθέτει στην αγκαλιά της Αγίας Τριάδας, μας χαρίζει το εισιτήριο για την Αιώνια Μακαριότητα. Όλοι μας κατά κάποιο τρόπο είμαστε σταυρωτές του Ιησού ή του αδελφού μας. Το ερώτημα είναι, θα θελήσουμε από σταυρωτές να γίνουμε σταυρωμένοι; Αν το θελήσουμε, θα ζήσουμε την Βασιλεία του Θεού, αιώνια, και θα την κάνουμε γνωστή και στην εποχή μας και στο περιβάλλον μας.

***

Συνήθως εκείνο που περιμένουμε, όταν εκπληρώνουμε τις εντολές του Θεού, είναι το καταπληκτικό αποτέλεσμα, όπως διαβάζουμε κάτι τέτοια στους βίους των αγίων.

Όταν, για παράδειγμα, κάποιος μας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, γυρίζουμε και το άλλο, αν και δεν περιμένουμε, να μας χτυπήσει και σ΄αυτό, αλλά περιμένουμε ν΄ακούσουμε τον άλλον να λέει:
«μπράβο ταπείνωση!». Και μεις μεν παίρνουμε την αμοιβή μας, εκείνος δε την σωτηρία της ψυχής του. Όμως δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Πρέπει να πληρώσεις το τίμημα και πολύ συχνά χτυπιέσαι σκληρά. Αυτό που έχει σημασία είναι το να είσαι έτοιμος γι΄αυτό.

Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει.

Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.
από το βιβλίο: «Μάθε να προσεύχεσαι», εκδ. Η Έλαφος

***

Πιστεύω πως μια από τις αίτιες που μας εμποδίζουν να γνωρίζουμε τον πραγματικό εαυτό μας και να βρίσκουμε τον προσωπικό μας δρόμο είναι το ότι δεν έχουμε συναίσθηση πόσο τυφλοί είμαστε!
Πόσο επίμονα θ’ αναζητούσαμε τη θεραπεία αν ξέραμε ότι είμαστε τυφλοί! Θα την αναζητούσαμε όπως, ίσως, έκανε ο Βαρτιμαίος: από τους ανθρώπους, τους γιατρούς, τους ιερείς, τους θεραπευτές, υστέρα, μη έχοντας πια καμιά ελπίδα στους «άρχοντες, τους υιούς των ανθρώπων εν οίς ουκ εστί σωτηρία» μπορεί να γυρίζαμε στο Θεό. Αλλά η τραγωδία είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε την τύφλωσή μας. Τόσα πολλά πράγματα ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μας, που μας κάνουν να μη  βλέπουμε τα αόρατα για τα οποία είμαστε τυφλοί. Ζούμε σ’ ένα κόσμο πραγμάτων που αποσπούν την προσοχή μας και μας επιβάλλονται. Δεν είναι ανάγκη εμείς να τα προσέξουμε. Εκείνα από μόνα τους στέκονται μπροστά μας! Τα μη ορατά όμως δεν επιβάλλονται μόνα τους, πρέπει εμείς να τα αναζητήσουμε και να τα ανακαλύψουμε. Ο γύρω κόσμος απαιτεί την προσοχή μας, ο Θεός μας προσκαλεί διακριτικά. Θυμάμαι κάτι που ένας γέροντας μοναχός μου είπε κάποτε:

«Το Άγιο Πνεύμα μοιάζει σαν ένα μεγάλο δισταχτικό πουλί που κατέβηκε κάπου κει κοντά μας. Όταν το βλέπεις να έρχεται πιο κοντά, μην κουνιέσαι για να μην το τρομάξεις. Άφησέ το να ρθεί δίπλα σου».

Για να συνεχίσουμε λίγο ακόμα με τα σύμβολα της διακριτικότητας που είναι το χαρακτηριστικό μιας καρδιάς πού προσφέρεται αλλά δεν εξευτελίζεται, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στο «Μικρό Πρίγκιπα» του Αntoine de Saint-Exupery. Στο σημείο όπου η αλεπού περιγράφει πώς ο μικρός Πρίγκιπας θα μπορούσε να την εξημερώσει. Θα χρειαστεί να είναι πολύ υπομονετικός, να κάθεται λίγο μακριά της, να την κοιτάζει με την άκρη του ματιού του και να μην λέει τίποτε, γιατί τα λόγια προκαλούν παρεξηγήσεις. Μέρα με τη μέρα θα κάθεται πιο κοντά και σιγά σιγά θα γίνουν φίλοι. Βάλε το «Θεό» στη θέση της αλεπούς και θα δεις την αγάπη, την παρθενική σεμνότητα, τη διακριτικότητα που προσφέρεται αλλά δεν εξευτελίζεται. Ο Θεός δε δέχεται μια γλειώδη, αβασάνιστη σχέση, ούτε επιβάλλει την παρουσία Του, την προσφέρει. Κι η προσφορά Του αυτή δε μπορεί να γίνει δεχτή παρά μόνο με ίσους όρους. Δηλαδή με την αντίστοιχη προσφορά μιας ταπεινής, γεμάτης αγάπη καρδιάς. Μιας προσφοράς κι απ’ τους δυο που σεμνά και διακριτικά θ’ αναζητούν ο ένας τον άλλο με βαθύ κι αμοιβαίο σεβασμό και με επίγνωση της αγιότητας και της άφατης ομορφιάς που χαρίζει η αμοιβαία αγάπη.

Ο εξωτερικός κόσμος μας επιβάλλεται. Ο εσωτερικός κόσμος μπορεί να γίνεται αντιληπτός, αλλά δεν εκλιπαρεί την προσοχή μας: πρέπει να προχωρούμε σιγά και προσεκτικά. Να καιροφυλαχτούμε για τον εσωτερικό μας κόσμο, σαν το θαυμαστή των πουλιών που για να τα παρατηρήσει παίρνει μια θέση στο δάσος ή στους αγρούς και καθεται σιωπηλός, αλλά γεμάτος ένταση. Στέκει ακίνητος, αλλ’ όμως άγρυπνος και παρατηρητικός.

Για τους έσχατους καιρούς από τον Άγιο Λαυρέντιο του Chernigov

“ Εσείς δεν βλέπετε…. αλλά εάν μπορούσατε να δείτε… 
” Σας το λέω με μεγάλη μου λύπη, έλεγε, ότι τότε θα αγοράζετε σπίτια, και θα σκοτώνεται έτσι την ώρα σας με τον εξωραϊσμό των μεγάλων και υπέροχων μοναστικών κτηρίων. Έτσι όμως, δεν θα έχετε χρόνο για προσευχή, αν και κάνατε όρκο να παραμείνετε ακτήμονες. Δεν θα είναι δύσκολο να σωθείτε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, αρκεί να πορευθείτε όμως, με πολύ σοφία και φρόνηση…
Καθένας, που θα υπερνικήσει όλους αυτούς τους πειρασμούς θα σωθεί, ερχόμενος μεταξύ των πρώτων. Οι πρώτοι από εσάς, θα είναι όπως οι λαμπτήρες, οι τελευταίοι όμως θα είναι σαν τον Ήλιο. Αφήστε όλα αυτά τα γήϊνα και προετοιμάστε άλλες κατοικίες για εσάς.

“Οι μοναχοί στα μοναστήρια θα επιτύχουν να μπούνε στον έβδομο ουρανό (Παράδεισο) αλλά εάν ξέρατε μόνο, τί δόξα περιμένει εκείνους τούς αγνούς, πού ζούνε μέσα στον κόσμο!
Γιατί ο Κύριος θα πει, σε εκείνους τους σχηματοφόρους μοναχούς, να κάνουν τόπο για αυτούς τους μυστικούς αγνούς Χριστιανούς, για αυτούς που δεν έζησαν όπως εμείς, σε μοναστήρι. Και αυτοί αργότερα οι τελευταίοι, θα προηγηθούν υπερβολικά των πρώτων!
Καταλαβαίνετε ότι ενώπιον του Θεού, οι μυστικοί Χριστιανοί θα είναι ανώτεροι από εκείνους μέσα στα μοναστήρια; Καταλαβαίνετε τί εννοώ;” ρώτησε ο γέροντας.

“Να μην φοβάστε, αλλά νά πείτε σε όλους να μη φοβούνται!
Θα γίνει ένας πόλεμος, συνέχισε ο μπάτιουσκα, και όπου θα λάβει χώρα, κανένας άνθρωπος δεν θα μείνει! 
Αλλά πριν από αυτόν ο Κύριος θα στείλει ασθένειες στους αδύνατους στην πίστη, ώστε να σώσει τις ψυχές τους και να μη κολαστούν από την προδοσία…
Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος δεν θα είναι για τη μετάνοια των ανθρώπων ( όπως οι προηγούμενοι), αλλά θα γίνει για την εξολόθρευσή τους. Αλλά ο Κύριος, θα αφήσει ζωντανούς τούς ισχυρότερους στην πίστη, για να αντιμετωπίσουν τον ερχόμενο Αντίχριστο… Αλλά μην απελπίζεσθε. Ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει τα παιδιά Του.

Όποιος μας παραδίδει στο σταυρό, μας αποθέτει στην αγκαλιά της Αγίας Τριάδας, μας χαρίζει το εισιτήριο για την Αιώνια Μακαριότητα. Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/12/%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%af%ce%b4%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80/

Απολυτίκιον Εγκαινίων του ναού της Αναστάσεως, Ήχος δ’.

Ως τού άνω στερεώματος τήν ευπρέπειαν, καί τήν κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, τού αγίου σκηνώματος τής δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, καί πρόσδεξαι ημών, τάς εν αυτώ απαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, η πάντων ζωή καί ανάστασις.

Απολυτίκιο. Ήχος α’.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

Απολυτίκιον Αγίας Πολυχρονίας, μητρός Αγ. Γεωργίου.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω τροπαιοφόρω, μαρτυρίω μετέσχες, διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Απολυτίκιον. Αγίας Νίνας ισαποστόλου της Γεωργίας
Ήχος πλ. α΄. Τον Συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Χ.Μ.Μπούσια)

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες
ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού,
Νίνα, σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον·
όθεν τιμώντές σε πιστώς,
Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου,
τῆς ἀγνωσίας πόῤῥῳ σκέδασον.

Κοντάκιον Εγκαινίων του ναου της Αναστάσεως

Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τούς πιστούς, εν ώ εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τόν οίκον, στερέωσον Κύριε.

Μεγαλυνάριον.
Συν τω Γεωργίω τω θαυμαστώ, και Πολυχρονία, συγγενέσι σου τον Χριστόν, Νίνα Ιβηρίας, ικέτευε απαύστως, υπέρ των όσοι πόθω, υμάς γεραίρουσι.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών
Στιχ. γ’. Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.
Ήρας επί των ώμων Χριστέ, τον Σον Σταυρόν, επί το πάθος ερχόμενος, και τύπον ημίν παρέσχες, εν Σοι τοις θέλουσι ζην, πως συνδοξασθώμέν Σοι και ζήσωμεν, αυτός καταξίωσον, και ημάς συμμετόχους Σοι, των παθημάτων, και της δόξης γενήσεσθαι, την Σην νέκρωσιν, εαυτοίς περιφέροντας, νέκρωσόν μου Φιλάνθρωπε, σαρκός τα σκιρτήματα, και εκ του θείου Σου φόβου, μέλη τα ταύτης καθήλωσον, νεκρόν προς τον κόσμον, ζώντα δε ταις εντολαίς Σου, μόνον ποιήσας με.

Κάθισμα Ήχος δ’
Ταχύ προκατάλαβε

Τα πάντα εφώτισε τη παρουσία Χριστός, τον κόσμον ανεκαίνισε Πνεύματι θείω αυτού, ψυχαί εγκαινίζονται, οίκος γάρ ανετέθη, νύν εις δόξαν Κυρίου, ένθα και εγκαινίζει, των πιστών τας καρδίας, Χριστός ο Θεός ημών, εις σωτηρίαν βροτών.

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Ιωάννου Μοναχού

Την μνήμην των Εγκαινίων, επιτελούντες Κύριε, σε τον τού αγιασμού δοτήρα δοξάζομεν, δεόμενοι αγιασθήναι ημών, τα αισθητήρια των ψυχών, τη πρεσβεία των ενδόξων αθλοφόρων, αγαθέ Παντοδύναμε.

Ήχος α’  Ιωάννου Μοναχού

Εγκαινίζου εγκαινίζου η νέα Ιερουσαλήμ, ήκει γάρ σου το φώς, και η δόξα Κυρίου επί σε ανατέταλκε, Τούτον τον οίκον ο Πατήρ ωκοδόμησε, τούτον τον οίκον ο Υιός εστερέωσε, τούτον τον οίκον το Πνεύμα το Άγιον ανεκαίνισε, το φωτίζον και στηρίζον, και αγιάζον τας ψυχάς ημών.

iconandlight.wordpress.com