Από τη στιγμή που βαπτιζόμαστε γίνεται ένας γάμος φοβερός. Από την πλευρά του Θεού, έχει τα πάντα:
παρηγοριά, κατάργηση θανάτου, άνοιγμα του Παραδείσου, αιωνιότητα…. Από την άλλη, τη δική μας, έχει πισωγυρίσματα: τώρα σε θέλω, τώρα όχι. Και όμως ο Θεός είναι εκεί με την προκλητική του αγάπη και ορμάει να σε αγκαλιάσει, εσύ όμως τον αποστρέφεσαι και φεύγεις…
Ο Θεός βρίσκεται παντού, όμως εσύ δεν Τον βλέπεις διότι είναι θολά τα μάτια της ψυχής από την αμαρτία…Είναι εκεί και περιμένει… Περιμένει να βαδίσεις κοντά Του, όπως ο Πέτρος πάνω στα κύματα της θάλασσας, αλλά με πίστη και με εμπιστοσύνη ώστε με το χέρι Του έτοιμο να σε κρατήσει αν αρχίσεις να βουλιάζεις.
Περιμένει… Δεν θέλει να παρέμβει στην ελευθερία σου αν δεν Τον θέλεις. Πολλές φορές κρύβεται εκεί που δεν φαντάζεσαι. Όχι ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να τον ανακαλύψεις. Εκείνος σου αποκαλύπτεται αλλά εσύ δεν τον βλέπεις διότι δεν θέλεις. Μας μιλάει μέσα από τη σιωπή και με διάφορους τρόπους «Φωνή αὔρας λεπτῆς, εκεί θα είναι ο Κύριος». (Γ΄Βα 19,11-12).
Ψάξε να Τον βρεις, μην Τον αρνείσαι. Όσο απομακρύνεσαι, απομακρύνεται και Εκείνος από αγάπη. Δεν καταλαβαίνεις την αγάπη Του , γιατί δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι επάνω στον σταυρό είναι για σένα. Ακόμα και αν ήσουν ο μοναδικός άνθρωπος επάνω στην γη, το ίδιο θα έκανε διότι η αγάπη Του φτάνει μέχρι τέλους.
Σταμάτα να Του φωνάζεις, σταμάτα να Τον διώχνεις ενώ σου χτυπάει την πόρτα, σταμάτα να φεύγεις. Περίμενε…κάνε λίγο χώρο άστον να βάλει ένα κομμάτι από το παζλ στη ζωή σου στη σωστή του θέση. Αφού εκείνος έφτιαξε την εικόνα. Να Του δώσεις χώρο και χρόνο να το κάνει. Αυτό το δόσιμο λέγεται εμπιστοσύνη έστω και αν βγαίνει από αδυναμία «Πιστεύω, κύριε βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» (Μᾶρκ. 9,24).
Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να Τον ακούσεις που σου μιλάει , σου μιλάει συνέχεια, χρόνια τώρα. Άκουσέ Τον… ….Γιατί όμως δεν τον ακούμε ; Κάνουμε πολλές φορές λάθος εσωτερικές τοποθετήσεις . . .
Κάνουμε λάθη. Προσπαθούμε πολλές φορές να γίνουμε εξωτερικά “Άγιοι” αλλά δεν είμαστε εσωτερικά και καρδιακά άνθρωποι.Σαν να πας από το δημοτικό στο Πανεπιστήμιο. Πως θα σταθώ ενώπιον της εικόνας του Κυρίου ή της Θεοτόκου στους Χαιρετισμούς, όταν δεν μπορώ να ακούσω για λίγο το παιδί μου ή να σταθώ παλεύοντας για τα λάθη μου στη σχέση μου με τον άνθρωπό μου.
Μην προσπαθούμε να φορέσουμε την Αγιότητα στο φαίνεσθαι αλλά να την κατακτήσουμε με πόνο, αγώνα και άσκηση ώστε να φυτρώσει μέσα στο «είναι». Τότε θα μιλάμε για πραγματική μεταμόρφωση. Η μετάνοια δεν είναι μάσκα που τη φοράς όποτε σε βολεύει αλλά πρόσωπο μεταμορφωμένο με τη χάρη του Θεού.
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν φαίνεται σε στημένες καταστάσεις αλλά σε μικρά , καθημερινά, απλά και αυθόρμητα. Αυτό που λέει ο σοφός λαός ότι ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, ο μαχητής στον πόλεμο και ο αθλητής στον στίβο του αγώνος. Αυτό φαίνεται από τις διαγνώσεις των παιδιών και των εγγονιών για τις συμπεριφορές των μανάδων και των γιαγιάδων εκτός του χώρου του Ιερού Ναού :
“Πάτερ μπορεί να βλέπεις τη μάνα μου κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και να κάνει μετάνοιες και δωρεές αλλά πρέπει να δεις τη συμπεριφορά της μέσα στο σπίτι”. Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι κριτές διότι έχουν τον έλεγχο της αγάπης και της αγνότητος σε ό,τι βλέπουν. Τα παιδιά μας κρίνουν και θα κρίνουν τον κόσμο διότι έχουν μέσα τους τον Παράδεισο και θέλουν την εικόνα αυτή να τη βλέπουν ενσαρκωμένη σε όλα τα πρόσωπα.
Θεωρούμε ότι είμαστε ΟΚ! Με κάποιες καλές εξωτερικές συμπεριφορές αλλά αυτό είναι τεράστια πλάνη. Αυτό που πάλι λέει ο λαός μας “Από έξω κούκλα αλλά από μέσα πανούκλα”. Με το να πάρουμε το “ΟΚ” της κοινωνίας, το γνωστό “τι θα πει ο κόσμος”, δεν γίνεται τίποτα, είναι σαν να κάναμε μια τρύπα στο νερό. Χαμένες καταστάσεις, χαμένος χρόνος…Σαν να χτίσαμε επάνω στην άμμο.
Το εξωτερικό μεταμορφωμένο αποτέλεσμα θα πάρει την θεραπευμένη μορφή ή τη δαιμονική μετατροπή ανάλογα με την ποιότητα της εσωτερικής πηγής. Για το ακάθαρτο νερό που βγαίνει από τη βρύση φταίει η βρόμικη πηγή. Αν η καρδιά είναι προδομένη, ακάθαρτη, αυτό θα βγεί παντού: στους λογισμούς, στις επιθυμίες, αλλά και στις πράξεις.
Μην νομίζουμε ότι το μέσα μας, οι λογισμοί μας , οι επιθυμίες μας δεν είναι άξια αναφοράς επειδή δεν βγαίνουν προς τα έξω ή τα κρύβουμε. Χρειάζεται προσοχή ! Νήψη , προσευχή , και άσκηση … Σε όλους τους τομείς! Σε οντολογικό επίπεδο….
Να πηγαίνουμε συχνά στην εξομολόγηση, με σκοπό κάθε φορά να σκάβουμε περισσότερο, ώστε να πηγαίνουμε βαθύτερα στον βυθό της καρδιάς και της ύπαρξης μας. Τότε μόνο θα καθαρίσουμε τα θολωμένα νερά για να αντικρύσουμε τον Νυμφίο…..
π. Σπυρίδων Σκουτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου