Κύριε, άνοιξε τους πνευματικούς οφθαλμούς μας, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε το απροσμέτρητο βάθος της αγάπης Σου και να φλεγόμαστε με αγάπη για Σένα. Άγιος Αυγουστίνος Ιππώνος, ο υιός των δακρύων και Άγιος Λάζαρος ο κράλης της Σερβίας.

 

 

Προφήτης Αμώς (8ος αιων π.Χ.), πατηρ Προφήτου Ησαΐα
Άγιοι Απόστολοι εκ των Ο΄, Αχαϊκός, Στεφανᾶς, Φουρτουνάτος εν Κορίνθω, συνεργοί Απ. Παύλου (1ος αιων.)
Ησύχιος εν Δορυστολω της Κάτω Μοισίας (297) και Βίτος, Μόδεστος και Κρησκεντία Μάρτυρες εν Ρώμῃ ( 303), Δουλάς μάρτυς από το Ζεφύριον της Πραιτωριάδος (της Κιλικίας) ( 305-313) και μάρτυς Γραῦς
Ορσίσιος της Ταβέννησης, μαθητής του Οσίου Παχωμίου του Μεγάλου (308 η 380),
αββάς Δουλάς ο εν Αιγύπτῳ (5ος αιων.)
Ιερώνυμος ο εν Βηθλεέμ ,φίλος του ιερου Αυγουστίνου (420),  και Ιωσήφ ο Βηθλεεμιτης.
Αυγουστίνος Ιππωνος (430) βαπτίσθηκε τη νύχτα του Πάσχα (25 Απριλίου) του 387 μ.Χ. απὸ τον Αγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων και Μονικα η μητερα αυτού (387),
Μιχαήλ πρώτος μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας.(988-991 ).
Όσιος Σάββας της μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη (1350)
Άγιος Λάζαρος Α’ (Γαβριηλάνοβιτς) Κράλης της Σερβίας (1389)
Σπυρίδων, Πατριάρχης Σερβίας (1389)
Εφραίμ, Πατριάρχης Σερβίας (1400)

Ιωνάς μητροπολίτης Κιέβου, Μόσχας και πάσης Ρωσίας (1461) και Κοσμάς της Μονής Βαλαάμ Ρωσίας, ομολογητής ιεραπόστολος Ρωσίας και Λεττονίας (1968)
σύναξις πάντων των αγίων Νεομαρτύρων της Σερβίας, Σλοβενίας, Κροατίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Μαυροβουνίου και Σκοπίων τα έτη 1941-2000 υπό Λατίνων, Ζάγκρεμπ Δοσίθεος, Μαυροβουνίου Ιωαννίκιος, Σεράγιεβο Πέτρος, οι Επίσκοποι Γκόνι-Κάρλοβιτς Σάββας, Μπαναλιούκας Πλάτων, οι ιερομάρτυρες Ραφαήλ εν Σισιβάτς (ιερομόναχος), Μπράνκο Ντομπροσάλιεβιτς, Γεώργιος Μπόγκιτς, Δανιήλ Μπάμπιτς, και ο Μάρτυς Βουκασίν εξ Ερζεγοβίνης.
Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου, πέραν εν τοις Μαρανικίου (ἤ Μαρινακίου).

Εορτάζουν στις 15 Ιουνίου

Ο Άγιος Αυγουστίνος Ιππώνος, ο υιός των δακρύων
κι η αγία μητέρα του Μόνικα

Η Αγία Μόνικα, μητέρα του ιερού Αυγουστίνου, γεννήθηκε το 332 μ.Χ. στην πόλη Ταγάστη της βόρειας Αφρικής από γονείς Χριστιανούς, ευσεβείς και φιλόθεους. Νυμφεύθηκε τον εθνικό διοικητή Πατρίκιο, ο οποίος ζούσε βίο έκλυτο. Αισθανόταν ενοχλημένος από την αδιάλειπτη προσευχή της, έβρισκε την φιλανθρωπική της διάθεση υπερβολική, αδυνατούσε να κατανοήσει την διάθεσή της να επισκέπτεται τους πάσχοντες και τους ασθενείς. Η Αγία Μόνικα αντιμετώπιζε όλη αυτήν την κατάσταση με προσευχή και υπομονή, και αγωνιζόταν να αναθρέψει τους δύο υιούς της και τη θυγατέρα της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Ο Άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε το έτος 354 μ.Χ. Γνώριζε ότι αυτά που είναι αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά από τον Θεό. Η προσευχή της Αγίας εισακούσθηκε και ο Θεός φώτισε την καρδιά του Πατρικίου και μετά από δεκαέξι χρόνια βαπτίσθηκε Χριστιανός, και κοιμηθηκε εν ειρήνη το 371 μ.Χ. Ο νεαρος Αυγουστίνος σπουδαζοντας στην Καρχηδόνα, υπο την επίδραση του διεφθαρμένου περιβάλλοντος στο οποιο ζούσε, εξέκλινε σε βίο έκλυτο, από τον οποίο απόκτησε και εξώγαμο τέκνο. Αφού συμπλήρωσε τις σπουδές του διορίσθηκε δάσκαλος της ρητορικής στα Μεδιόλανα. Κατά το Σεπτέμβριο του 386 μ.Χ., σε ηλικία τριάντα δύο ετών, βρισκόμενος στον κήπο της κατοικίας του και διαλογιζόμενος τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία τον απασχολούσαν, νόμισε ότι άκουσε σαν παιδική φωνή, επανειλημμένα να του λέγει : «Πάρε και διάβασε». Ταραγμένος έσπευσε προς τον κήπο, όπου πριν λίγο είχε αφήσει τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, και αφού τις βρήκε, τις άνοιξε. Τα μάτια του έπεσαν στο χωρίο της προς Ρωμαίους Επιστολής: «Ως εν ημέρα ευσχήμονος περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω. Αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε τας επιθυμίας». Οπως λέγει ο ίδιος ο Αυγπυστίνος: «Δεν ήθελα να δω κάτι επί πλέον και δεν ήταν αναγκαίο. Διότι μόλις ετελείωσα την ανάγνωση των λίγων αυτών λέξεων και αμέσως εχύθηκε στην καρδιά μου φως, το οποίο της εχάρισε την ειρήνη και αμέσως διαλύθηκε το σκοτάδι, με το οποίο την περιέβαλαν οι αμφιβολίες μου». Οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του και τα φλογερά κηρύγματα του επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου έλκυσαν την χάρη του Θεου στην καρδιά του. ”Μια μέρα χτύπησε την πόρτα της μητρόπολής του μια χήρα γυναίκα πού έκλαιγε.
—Γιατί κλαις;
—Για το παιδί μου.
—Είναι άρρωστο;
—Όχι είναι ζωηρό, πολύ άτακτο. Δέ’ μ’ ακούει. Κάνει κακές παρέες, γυρίζει μέρα -νύχτα. Αχ, θα χάσω το παιδί μου!…
Ο ιερός Αμβρόσιος την παρηγόρησε και της είπε•
—Παιδί, πού η μάνα του προσεύχεται και κλαίει, δε’ θα χαθεί. Από τα δάκρυα της αγίας Μόνικας βγήκε ο Ιερός Αυγουστίνος, τον οποιο έπειτα δίδασκε και κατηχούσε ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων. ”

Λίγο αργότερα, την νύχτα του Πάσχα στις 25 Απριλίου του 387 μ.Χ., ο Αυγουστίνος βαπτίσθηκε από τον Άγιο Αμβρόσιο και η Αγία μητερα του ήταν παρούσα. Ο Άγιος Αμβρόσιος συνέταξε και τον πρώτον κατά την βάπτισιν του Ιερού Αυγουστίνου ψαλέντα ύμνον «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν Κύριε και δεόμεθά σου ο Θεός ημών». Μετά μερικούς μήνες κοιμήθηκε η αγαπημένη του μητέρα στην πόλη Όστια. Γράφει για την στάση της μητέρας του Μόνικας στις «Εξομολογήσεις» του: «Η μητέρα μου έχυνε για εμένα περισσότερα δάκρυα από όσα χύνουν οι μητέρες επάνω στα νεκρά τέκνα τους. Με την θέρμη της πίστη, την οποία της χάριζε η μεγάλη της ευσέβεια, με έβλεπε ηθικώς νεκρό. Και Συ Κύριε εισάκουσες την δέησή της και δεν περιφρόνησες τα δάκρυά της, με τα οποία πότισε το έδαφος, παντού όπου προσευχόταν. Οι πόνοι της να με αναγεννήσει διά του Πνεύματος ήταν σκληρότεροι από αυτούς τους οποίους υπέφερε να με γεννήσει διά της σαρκός».

Ο ιερός Αυγουστίνος χειροτονήθηκε από τον γέροντα Επίσκοπο Βαλέριο πρεσβύτερος, και το 396 μ.Χ. από το Μητροπολίτη Νουμιδίας βοηθός Επίσκοπος. Μετά το θάνατο του Επισκόπου Βαλερίου εξελέγει Επίσκοπος Ιππώνος. Ζώντας ασκητικά εργαζόταν αδιάλειπτα με ένθεο ζήλο για την καταπολέμηση των αιρέσεων. Υπηρέτησε όσο λίγοι την αλήθεια του Χριστού με τη γραφίδα. Τα κείμενά του είναι ωκεανός σοφίας και χάριτος. Κοιμήθηκε με ειρήνη, στις 28 Αυγούστου 430 μ.Χ., σε ηλικία εβδομήντα έξι ετών, πλήρης πικρίας, καθ’ όσον οι Βάνδαλοι, αφού ερήμωσαν την Αφρική, πολιορκούσαν ήδη την Ιππώνα. Το τίμιο λείψανό του από τη Σαρδηνία, όπου μεταφέρθηκε από Ορθοδόξους Αρχιερείς εκδιωχθέντες από τους Αρειανούς, κατατέθηκε στη Μητρόπολη της Παβίας κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ.

***

Άγιος Μεγαλομάρτυς Λάζαρος, Κράλης της Σερβίας (1389)

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Λάζαρος Α’, Κράλης-ηγεμόνας της Σερβίας γεννήθηκε στο χωριό Πρίλεπετς της Σερβίας το 1329 . Ενυμφεύθη μία συγγενή του τσάρου Στεφάνου Δουσάν, την αγία Μιλίτσα (19 Ιουλίου – 11 Νοεμβρίου), με την οποία απέκτησε πέντε θυγατέρες και τρεις γιους. Ο Άγιος Λάζαρος ήταν σε όλη του τη ζωή υπόδειγμα πίστεως, δικαιοσύνης και αρετής και εθεωρείτο προστάτης του Ορθοδόξου Μοναχισμού. Από ευλάβεια και αγάπη προς τον Θεό ανήγειρε πολλούς ναούς και μονές.

Ο άγιος ηγεμόνας ανέλαβε πολλές εκστρατείες κατά των Τούρκων, τέλος συγκέντρωσε όλους τους τοπικούς άρχοντες και αρχηγούς του στρατού στο Κρούσεβατς και τους παρότρυνε να ξεχάσουν τις έριδές τους για να αγωνισθούν από κοινού όλοι κατά των εχθρών του Σταυρού.

Σύμφωνα με μία παράδοση, την παραμονή της αποφασιστικής μάχης του Κοσσυφοπεδίου με τους Τούρκους, του εμφανίσθηκε άγγελος Κυρίου και τον ρώτησε εάν προτιμούσε την επίγεια εξουσία ή την Ουράνια Βασιλεία: μπορούσε να κινήσει τις δυνάμεις του σε άμεση επίθεση κατά των Τούρκων και να έχει εγγυημένη τη νίκη, ή να συγκεντρώσει πρώτα το στρατό του για την ιερουργία της Θείας Λειτουργίας· στην περίπτωση όμως αυτή θα ηττάτο. Ο ηγεμόνας απάντησε: «Αν προτιμήσω την επίγεια βασιλεία, θα έχω κάτι μηδαμινό, φθαρτό και εφήμερο, ενώ η Βασιλεία των Ουρανών είναι αιώνια». Διάλεξε το δρόμο για τη Βασιλεία του Θεού. Όλος ο Σέρβικος στρατός συγκεντρώθηκε στη λευκή Εκκλησία της Σαμοντρέζα και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Αντιμετώπισαν τον στρατό του σουλτάνου Μουράτ που ήταν διπλάσιος σε αριθμό στην πεδιάδα του Κοσσυφοπεδίου, στις 15 Ιουνίου 1389. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε και ο Μουράτ ο Α’ και ο Κράλης Στέφανος. Ο πρίγκιπας Λάζαρος αιχμαλωτίσθηκε και κατόπιν αποκεφαλίσθηκε. Την στιγμή που έσκυβε το κεφάλι στο ξίφος, προσευχήθηκε και είπε: «Συ, ο Δημιουργός, ο κρίνων τα εμά ανομήματα τα εν γνώσει και αγνοία, δέομαι Σου και παρακαλώ Σε, συγχώρησον, α ουκ έπραξα κατά το Σον θέλημα και σώσον τον εμόν λαόν ή μάλλον τον λαόν τον Σόν». Όταν ο διάδοχος σουλτάνος Βαγιαζίτ έμαθε με πόση αξιοπρέπεια ο χριστιανός αυτός ηγεμόνας δέχθηκε τον θάνατο, έδωσε την άδεια να ενταφιασθεί με τιμές στον ναό της Αναλήψεως στην Πριζρένη. 
Έναν χρόνο αργότερα, κατά την ανακομιδή του το τίμιο λείψανο ανέδιδε εξαίσια ευωδία αφθαρσίας και μεταφέρθηκε στην Μονή Ραβάνιτσα. 

Κατά την μεγάλη έξοδο των Σέρβων τον 17° αιώνα, τα λείψανα του ηγεμόνα μεταφέρθηκαν από την Ραβάνιτσα στο Βρντνίκ (Νέα Ραβάνιτσα) στην βόρεια Σερβία. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατατέθηκαν στον καθεδρικό ναό του Βελιγραδίου, και κατά την επέτειο της μάχης του Κοσσυφοπεδίου, το 1989, εκτέθηκαν για προσκύνημα στους πιστούς όλης της χώρας, πριν αποκατασταθούν στην Μονή Ραβάνιτσα.

Παρ’ όλο που η παπαρούνα είναι σπάνιο φυτό στη Σερβία, ωστόσο την άνοιξη η πεδιάδα του Κοσσυφοπεδίου κοκκινίζει από τις αναρίθμητες που φύονται εκεί. Ο λαός πιστεύει ότι το έντονο κόκκινο χρώμα τους οφείλεται στο αίμα των σκοτωμένων στρατιωτών.

Ομιλία
για τον Βασιλέα των βασιλέων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

δι᾿ ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην· 16 δι᾿ ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται, καὶ τύραννοι δι᾿ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆς. 17 ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν. (Παροιμίες 8: 15-17).

Κανένας βασιλιάς να μην σκεφθει ότι βασιλεύει με τη δική του σοφία και δύναμη, γιατί θα γίνει περίγελως των αδυνάτων και των αφρόνων. Κανένας ηγεμόνας να μην σκεφθεί ότι θεσπίζει δικαιοσύνη μεταξύ των ανθρώπων με την ευφυΐα του και τη θέλησή του, διότι αυτό θα ήταν μωρία αδιανόητη, ακόμη και για τα παιδιά. Ας μη σκεφθούν οι πρίγκιπες, οι ηγεμόνες και οι δικαστές, ότι κυβερνούν σύμφωνα με τη βούληση και το έλεος κάποιου άλλου, αντίθετα με το θέλημα και το έλεος του Θεού, διότι όλοι εκείνοι που ξεχνούν τον Θεό, θα τραυματιστούν θανάσιμα πάνω στον πάγο στον οποίο κινούνται.
«Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ (= Εγώ αγαπώ εκείνους που με αγαπούν)», λέει ο Κύριος. Αυτό, ο Κύριος το λέει πρωτίστως στους βασιλιάδες, τους πρίγκιπες και τους κριτές της ανθρωπότητας. Γιατί, αν αυτοί αγαπούν τον Κύριο, είναι πολύ αγαπητοί στον Κύριο. Αν αγαπούν τον Κύριο, και ο λαός τον οποίο κυβερνούν και κρίνουν, θα Τον αγαπά. Και, αν ο λαός αγαπά τον Κύριο, θα αγαπά και τους βασιλείς του.

Εφόσον ένας άνθρωπος είναι ανυψωμένος με δύναμη και εξουσία πάνω από τους ανθρώπους, τόσο πιο κοντά θα πρέπει να είναι στον Θεό, απ’ ό,τι ο λαός πάνω από τον οποίο είναι ανυψωμένος.

Ω, αδελφοί μου, ο Κύριος σταυρώθηκε στον Σταυρό για μας και, έτσι έδειξε την αγάπη Του σε μας. Αυτός που σταυρώθηκε για μας, μας αγαπά πολύ περισσότερο από εκείνον που απλώς χαίρεται μαζί μας στο τραπέζι μας. Και όμως, όταν αγαπάμε τόσο τους φίλους μας που απλώς βρίσκονται μαζί μας στο τραπέζι, πώς λοιπόν δεν θα πρέπει να αγαπάμε Αυτόν που, από αγάπη για μας, σταυρώθηκε στο Σταυρό;

Ω! Παντευλόγητε Κύριε, άνοιξε τους πνευματικούς οφθαλμούς μας, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε το απροσμέτρητο βάθος της αγάπης Σου και να φλεγόμαστε με αγάπη για Σένα.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
http://prologue.orthodox.cn/June8.htm
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ.84-85)

Μετετέθει το λείψανο του Αββά Δουλά αφού υπόμεινε με ταπείνωση και μακροθυμία τον φθόνο των αδελφών του… οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού, γιατί έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό… Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/14/46177/

 

Απολυτίκιον. Προφήτου Αμως, πατρος Προφήτου Ησαΐα Ήχος β´

Του Προφήτου σου Αμώς την μνήμην, Κύριε εορτάζοντες, δι᾽ αυτού σε δυσωπούμεν, Σώσον τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ιερού Αυγουστίνου. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Των δακρύων τοις ρείθροις εν Χριστώ ανεγέννησας, ον το πρώην Μόνικα φύσει, Αυγουστίνον απέτεκες, ο πλούτος γαρ της Χάριτος Χριστού, εδείχθη υπερμέτρως εν αυτώ, και ανύψωσεν εις θρόνον επισκοπής, Ιππώνος η διέπρεψε· δόξα τω φιλανθρώπω Ιησού, ότι σωθήναι άπαντας, θέλει σφοδρώς αμαρτωλούς, δι’ ούς σάρκα προσείληφε.

Εις τον Στίχον. Ήχος β΄. Ότε εκ του Ξύλου.

Έσπειρας εν δάκρυσι πολλοίς, Μόνικα υιού σωτηρίαν, αποστατήσαντος, και επανεγέννησας, τούτον ευχαίς μητρικαίς, ενδυθείς γαρ βαπτίσματος, την σώζουσαν χάριν, Εκκλησίας δέδεικται, αρχιερεύς θαυμαστός, δείξας ότι οίδεν η Χάρις, κρίμασι γεννάν υπερλόγοις, εκ των λίθων τέκνα θεοτίμητα.

Ωδή ε’. Ίνα τι με απώσω.

Σου ειδώς την καρδίαν, ο ετάζων ανθρώπων καρδίας Άγιε, εκ βυθού απάτης, σε ανείλκυσε και ανεγέννησε, διά Αμβροσίου, Μεδιολάνων ποιμενάρχου, και φωτί θείας γνώσεως έπλησε.

Ωδή ζ΄. Παίδες Εβραίων.

Ίδε μητέρων φιλοστόργων, μήτερ Μόνικα κλαυθμόν απελπισίας, βλεπουσών εις οδούς, τας ψυχοφθόρους τέκνα, και συν τω Αυγουστίνω σου, δότε ταύταις την ελπίδα.

Ωδή θ΄. Εξέστη επί τούτω.

Η θλίψις και το άλγος το μητρικόν, εις χαράν μετεβλήθησαν Μόνικα, ότι ιδού, σπείρασα εν δάκρυσι προσευχάς, νυν έχεις Αυγουστίνόν σου, σύνοικον Αγίων Ιεραρχών, και θείων Διδασκάλων, εκτρέφοντα πλουσίως, την Εκκλησίαν τοις συγγράμμασι.

Ωραία ανθοδέσμη μυρεψική, εκ δακρύων αγίων συντέθειται, και τους πιστούς, κατευωδιάζει χαρμονικώς, Μόνικα η πολύαθλος, άμα Αυγουστίνω γλυκεί υιώ, διδάσκουσα τους πάντας, καρπούς ευχής εμπόνου, και μετανοίας ύψος άπειρον.

iconandlight.wordpress.com