αββάς Πιώρ, μαθητής του Αγ. Αντωνίου του Μεγάλου (4ος αι.)
αββάς Ιωσήφ της Πανεφώ, μαθητής του Αγ. Αντωνίου του Μεγάλου (4ος αι.)
αββάς Βησσαρίων ο αναχωρητής, μαθητής του Αγ. Αντωνίου του Μεγάλου και του αββα Μακαρίου του μεγάλου (και στις 20 Φεβρουαρίου, 4ος αι.)
Ίσαυρος Διάκονος, Βασίλειος και Ιννοκέντιος οι Αθηναίοι και Ερμείας, Περεγρίνος και Φήλιξ, μάρτυρες στην Απολλωνία Ηπείρου (σημ. Poian Αλβανίας) (284)
Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ, μάρτυρες στην Περσία (362)
Υπάτιος ο εν Ρουφινιαναίς της Χαλκηδόνας, Βιθυνίας (446)
Βάρας ο εν Κωνσταντινουπόλει, ιδρυτής της μονής του Προδρόμου Πέτρας και συνασκήτης του οσίου Παταπίου
Σάλβα μάρτυς, δούκας του Ἀκχαλτσίχε Γεωργίας (1227)
Εορτάζουν στις 17 Ιουνίου.
Στίχοι
Πολλών ιδρώτων και πόνων Βησσαρίων,
Πολλάς θανών εύρηκεν αντιμισθίας.
Στίχοι του οσίου Ιωσὴφ του αναχωρητού
Θείος συ κύκνος, Ιωσήφ, εν τω τέλει,
Θνήσκων μετ ̓ ωδής, ως κύκνους θνήσκειν λόγος
Στίχοι του αββά Πιώρ
Ψυχήν Πίωρ πίειραν αρεταίς έχων,
Πίων απήλθε ψυχικού λίπους γέμων.
Στίχοι του αγίου Μάρτυρος Σάλβα
Γενναίως Σάλβας αρνηθείς δώρα πλάνου,
Γενναίως αθλεί πίστιν ομολογήσας
Στίχοι του οσίου Βάρα
Ξένως ο θυμιάσας άνακτα, Βάρας,
Παντάνακτα θυμιά νυν εν τω πόλω.
Είπε ο
Αββάς Λωτ στον Aββά Iωσήφ του Πανεφώ: «Αββά, εγώ κατά την δύναμή μου
κάνω την λίγη μου προσευχή. Kαι τη λίγη μου νηστεία, και την μελέτη, και
την ησυχία. Kαι κατά την δύναμή μου φυλάττω τον νου μου καθαρό από
κακούς λογισμούς. Τι άλλο να κάμω;» Tότε ο Iωσήφ σηκώθηκε πάνω,
και άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό. Kαι, ω του θαύματος! τα δέκα
δάχτυλα των χεριών του, έγιναν σαν δέκα λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ:
– «Αν θέλεις, γίνε όλος σαν φωτιά».
Έλεγε ο αββάς Ιωσήφ:
Είμαστε με τον αββά Ποιμένα όταν αποκάλεσε τον Αγάθωνα αββά. Και του λέμε
– Είναι νεαρός· γιατί τον ονομάζεις αββά;
Και ο αββάς Ποιμήν είπε
– Το στόμα του τον έκανε να ονομάζεται αββάς.
Ενώ κάποιοι αδελφοί συζητούσαν γενικά για την αγάπη, ο αββάς Ιωσήφ είπε: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι αγάπη». Και πρόσθεσε: «Ο αββάς Αγάθων είχε ένα μικρό κλαδευτήρι. Μια φορά που τον επισκέφτηκε ένας αδελφός το είδε και το επαίνεσε. Ε, δεν τον άφησε να φύγει, παρά μόνον αφού το πήρε μαζί του».
Είπε ο Αββάς Ποιμήν στον Αββά Ιωσήφ: «Πες μου, πώς θα γίνω μοναχός;». Και του αποκρίθηκε: Αν θέλης να βρής ανάπαυση και εδώ και εκεί, σε κάθε περίσταση λέγε: Εγώ ποιος είμαι; Και μη κρίνεις τον άλλο».
Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ιωσήφ, λέγοντας:« Τί να κάμω; Γιατί, ούτε να κακοπαθήσω μπορώ ούτε να εργαστώ και να δώσω αγάπη». Του λέγει ο γέρων: Αν δεν μπορής τίποτε απ’ αυτά να κάμης, τουλάχιστο φύλαξε τη συνείδησή σου από κάθε κακό απέναντι του πλησίον σου. Και σώζεσαι».
Ένας αδελφός συμβουλεύτηκε τον Αββά Ιωσήφ, λέγοντας: «Θέλω να βγω από το κοινόβιο και να κάνω μονήρη βίο». Και του λέγει ο γέρων :«Όπου βλέπεις η ψυχή σου να ειρηνεύει και να μην βλάπτεται, μείνε». Του λέγει ο αδελφός: «Και σε κοινόβιο ειρηνεύω και ζώντας μόνος. Τι θέλεις λοιπόν να κάμω;». Και του λέγει ο γέρων: Αν ειρηνεύης στο Κοινόβιο και ζώντας μόνος, βάλε τους δυο λογισμούς σου σαν σε ζυγαριά. Και οπού βλέπεις ότι μάλλον εκεί ωφελείται και γέρνει ο λογισμός σου, αυτό κάμε».
Πήγε ένας από τους γέροντες στον σύντροφό του, για να ξεκινήσουν και να επισκεφθούν τον Αββά Ιωσήφ. Και λέγει: «Πες στον μαθητή σου να μας σαμαρώση τον όνο». Και του απαντά: «Φώναξέ τον και ό,τι θέλεις το κάνει». Λέγει: «Πώς τον λένε;». Ο δε άλλος είπε: «Δεν ξέρω». Και του λέγει ο πρώτος: «Πόσο καιρό είναι μαζί σου, οπού δεν ξέρεις το όνομά του;». Και είπε: «Είναι δυο χρόνια». Και είπε ο πρώτος: Αν συ σε δυο χρόνια δεν ξερής το όνομα του μαθητή σου, εγώ σε μια μέρα τί χρειάζεται να το μάθω;»
Είπε ο Αββάς Ιωσήφ στον Αββά Λώτ: «Δεν μπορείς να γίνης μοναχός, αν δεν γίνης σαν φωτιά, φλογιζόμενος όλος».
***
Έγινε κάποτε σύσκεψη στη Σκήτη για κάποιον αδελφό που έσφαλε· και μιλούσαν οι πατέρες. Ο δε αββάς Πίωρ σιωπούσε. Ύστερα δε σηκώθηκε, βγήκε και παίρνοντας ένα σακκί, το γέμισε με άμμο και το φορτώθηκε στον ώμο. Και βάζοντας σε ζεμπιλακι λίγη άμμο, το φορτώθηκε από εμπρός. Τον ρώτησαν λοιπόν οι πατέρες τι σήμαινε αυτό και λέγει: «Αυτό το σακκί με την πολλή άμμο είναι τα δικά μου φταιξίματα, οπού είναι πολλά. Και τα άφησα από πίσω μου, για να μη κουρασθώ απ’ αυτά και κλάψω. Και να, αυτά τα λίγα του αδελφού μου είναι μπροστά μου και αυτά σκέπτομαι διαρκώς, κρίνοντας τον. Αλλά δεν πρέπει έτσι να κάνη τινας. Έπρεπε τα δικά μου να φέρω από εμπρός και γι’ αυτά να γνοιασθώ και να παρακαλώ τον Θεό να μου τα συγχωρήση». Και σηκώθηκαν οι πατέρες και είπαν: «Αληθινά, αυτή είναι η οδός της σωτηρίας».
Ο αββάς Πίωρ, έτρωγε περπατώντας. Τον ρώτησε κάποιος: « Γιατί τρώς έτσι;, Και είπε: «Δεν θέλω νάχω το φαγητό σαν έργο, αλλά σαν πάρεργο». Και σ’ άλλο που ρώτησε το ίδιο, είπε: «Για να μην αισθάνεται η ψυχή σωματική ευχαρίστηση καθώς τρώγω».
Αββάς Βησσαρίων «περίμενε, φεύγω μαζί σου. Είμαι και εγώ αμαρτωλός…». Ω! πόσο υπέροχοι ήταν οι άγιοι στην αδελφική τους αγάπη!
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/19/%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%ac%cf%82-%ce%b2%ce%b7%cf%83%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5-%cf%86%ce%b5%cf%8d%ce%b3%cf%89-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%af/
Όταν ο
αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Με
την αληθινή αγάπη, τη σιωπή, και την προσευχή ωφελούμε τον άλλον
μυστικά. Αββάς Λωτ – Άγιος Πορφύριος
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/21/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5/
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Ο Θεός των πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών κατά την σην επιείκειαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.
Των εν όλω τω κοσμώ μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι’ αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός· τω λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Ως εννεάριθμον, του Λόγου σύνταγμα, εχθρών τας φάλαγγας, κατετροπώσαντο, Ίσαυρος Φήλιξ συν αυτοίς, Ερμείας και Περεγρίνος, άμα Ιννοκέντιος, Μανουήλ και Βασίλειος, Ισμαήλ ο ένδοξος, και Σαβέλ ο μακάριος’ διό και τα βραβεία της νίκης, εύρον ως Μάρτυρες Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου