Βλέπω
όμως μεγάλη διαφορά των τότε ποιμένων με τους τωρινούς. Εκείνοι ήταν
αγωνιστές, τούτοι φυγόμαχοι. Εκείνοι ενδιαφέρονταν για τα δόγματα και τα
ιερά βιβλία, τούτοι για τα ιμάτια και τα διαδήματα. Αυτοί αφήνουν τα
πρόβατα και φεύγουν ως μισθωτοί˙...Εκείνοι
έθεταν και την ψυχή τους υπέρ των προβάτων, μιμούμενοι τον Καλό
Ποιμένα. Πόσο άξιοι θαυμασμού οι μακάριοι εκείνοι άνδρες, των οποίων τα
ονόματα έχουν γραφτεί στο βιβλίο της ζωής˙ τους οποίους φοβήθηκαν οι
δαίμονες και τρόμαξαν οι αιρετικοί˙ και «Ἐφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα»
(Ψαλμ. 62.12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου