Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο. Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης.

 

 

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης, αυτάδελφοι ιατροί (284)
25 μάρτυρες στη Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας
Άγιοι 2000 Μάρτυρες
Άγιοι Απολλωνία και Μαυρίκιος
Κωνσταντίνος ο Αλαμάνος, εκ των 300 Αλαμάνων Πατέρων της Κύπρου, ( 12ος αἰ.)
Ιωάννης της Ρίλας Βουλγαρίας (946) [ανακομιδή λειψάνων]
Πέτρος ο πατρίκιος, ο γενόμενος στην τοις Ευάνδρου της Κωνσταντινουπόλεως (854)
Βασίλειος της Μονής του «Βαθέος Ρύακος» στη Λυκαονία Μ. Ασίας (10ος αἰ.) και Λέοντος του «γυμνού» του αναχωρητού.

Εορτάζουν στις 1 Ιουλίου.

Στίχοι
Bολαίς αδελφούς ου διέσπων οι λίθοι,
Ως εις έν άμφω συμπεπηγότας λίθον (ήτοι τον Xριστόν).
Πρώτη Iουλίοιο λίθοισιν Aνάργυροι ήθλουν.

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, ήταν αδέρφια, έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.
Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστευσαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ’ αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.
Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο που τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι’ αυτό τον λόγο τους ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τους επιτέθηκε με πέτρες και τους θανάτωσε.

***

Φθόνος και κατάκριση
Γέρων Σωφρόνιος του Essex

Πρέπει να υποφέρωμεν τας μικράς θλίψεις της καθημερινής μας ζωής και να μη πέσωμεν εις την οργήν, εις το μίσος ή ο,τιδήποτε παρόμοιον, και έτσι θα ημπορούμεν να βλέπωμεν τον πόνο του ανθρώπου και όχι την κακήν αυτού πλευρά. Μια τέτοια στάσις χαρακτηρίζει τη ζωή ενός αληθώς μεγάλου ανθρώπου, η οποία μας υπερβαίνει… Ακόμη και εις τας μικροτέρας λεπτομερείας της ζωής, να παραμένετε εν πνεύματι εκεί, όπου ευρίσκεται ο Κύριος, πέραν του “καταπετάσματος” της ογδόης ημέρας. Παραμένετε εκεί εν πνεύματι, αλλά σωματικώς να συνηθίζεται να ζείτε εις τας συγκεκριμένας περιστάσεις της ζωής σας…  Δεν θα ήτο υποφερτός ο κόσμος αυτός αν ο Χριστός δεν ήτο Θεός. Αλλ΄ εφ΄ όσον είναι Θεός, τα πάντα είναι κατορθωτά. Και ας είπωμεν εις τον Πατέραν αυτόν – διότι είναι Πατήρ ημών – εις όλας τα θλίψεις μας. “Δόξα σοι, Ύψιστε Θεέ, δόξα σοι εις τους αιώνας των αιώνων”.

175. Ποιό είναι το όπλο του εχθρού εναντίον της σωτηρίας μας; Ο φθόνος. Στο Ευαγγέλιο ο Πιλάτος γνωρίζει ότι οι Εβραίοι θέλουν να σκοτώσουν τον Χριστό από φθόνο. Ο φθόνος είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Γι’ αυτό, πάνω από όλα πρέπει ν’ αποφεύγουμε το λογισμό της ζηλοφθονίας.

176. Η ζήλεια είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση. Κάποιος είναι πάντοτε δυνατότερος από μας. Οι άλλοι έχουν πάντα κάτι που θα θέλαμε κι εμείς να έχουμε. Στην κατάσταση της ζήλειας απωθούμε τους άλλους· και η ζωή καταντά πράγματι σαν εικόνα του Θεού αμαυρωμένη και ταραγμένη.

177. Προσπαθείστε να μην κατηγορείτε ποτέ τον άλλον, αλλά να προσεύχεσθε γι’ αυτόν. Όταν κρίνουμε κάποιον για τα ελαττώματά του, σημαίνει ότι δεν βλέπουμε τα δικά μας.

178. Στην κατάσταση της πτώσεώς μας είμαστε ανίκανοι να κρίνουμε σωστά τον αδελφό μας. Να μην είστε τόσο βέβαιοι ότι ο αδελφός σας σφάλλει. Μην τον κρίνετε.

179. Είναι προτιμότερο να μην κρίνουμε. Ζω με το φόβο του Θεού, σημαίνει φοβούμαι να κρίνω τον άλλο με τρόπο αμαρτωλό, και όχι όπως θα τον έκρινε ο Θεός.

180. Τί ζητώ άραγε, όταν κρίνω τον αδελφό μου; Εφόσον δεν τον βλέπω, όπως τον βλέπει ο Κύριος, το παν θα είναι λανθασμένο. Αρχίστε με αυτήν την προσευχή, με την σκέψη να είστε υπάκουοι, να μην κρίνετε τους αδελφούς σας. Αρχίστε από τον πόθο να υπηρετήσετε τους άλλους με αγάπη, όπως ο Σιλουανός, που ζητούσε κατά τις εορτές να μπορεί να διακονεί στην Τράπεζα τις εκατοντάδες των μοναχών. Ήταν τόσο ευτυχής να βλέπει πόσο ο Χριστός αγαπούσε αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα παιδιά του Θεού. Τους διακονούσε με πολλή αγάπη. Όταν οι εργασίες της καθημερινής ζωής πραγματοποιούνται με αυτό το πνεύμα, μπορούν να γίνουν μια πολλή ευχάριστη πνευματική τροφή. Τη νύκτα χάρη στη διάθεση αυτή της διακονίας η καρδιά σας θα είναι πολύ απαλή θα κλαίτε ενώπιον του Θεού για τα ελαττώματά σας, για την ατέλεια της αγάπης σας.

181. Η δυσκολία να συνεργαζόμαστε με τον πλησίον προέρχεται πάντοτε από την έλλειψη προσευχής και αγάπης. Όπως λέει ο Γέροντας Σιλουανός, μπορεί να συμβεί, ώστε παρά τις φλογερότερες προσευχές η πρόοδος να είναι δύσκολη. Εν τούτοις, όταν κατορθώσουμε με την επίκληση του Ονόματος του Ιησού να ζούμε σταθερά με κάποιο πρόσωπο, γινόμαστε ικανοί να ζούμε με εκατομμύρια άλλα πρόσωπα που του μοιάζουν.

183. Να είστε πολύ προσεκτικοί! Μην επιτρέπετε σε κανένα αρνητικό λογισμό να εισδύσει στην καρδιά σας.

184. Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον, όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να θυμάστε επίσης τους λόγους του Χριστού: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31).

Αν κρίνετε τους άλλους για ασήμαντα και εξωτερικά πράγματα, θα χάσετε το παν.

187. Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

189. Να αποβάλετε κάθε πνεύμα περιεργείας. Κάνετε το διακόνημα σας, χωρίς να σας ενδιαφέρει αν οι άλλοι κάνουν το δικό τους. Όταν απουσιάζει η περιέργεια, ο καθένας δέχεται από τον Θεό ό,τι του ταιριάζει. Δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Θεό. Είναι τόσο δυνατός και τόσο δίκαιος, ώστε δεν μπορούμε τίποτε να Του κρύψουμε.

190. «Δώρησαι μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου», λέγει ο Άγιος Εφραίμ στην προσευχή του. Όταν αρχίζουμε να συγκρίνουμε τις προσπάθειες μας με τις προσπάθειες των άλλων, ο εχθρός μπορεί να βρει τρόπους να μας αποθαρρύνει.

191. Όταν έριδες, εχθρότητες, βίαιες σχέσεις εκδηλώνονται μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορεί να διατηρηθεί η ενότητα, παρά αν ο καθένας υπομένει τα ασθενήματα των άλλων. Για τον Απόστολο Παύλο είναι προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί (βλ. Α’ Κορ. 6,7-8).
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Ρωτήσανε κάποια φορά έναν σοφό, ποιά μάτια, βλέπουν καλύτερα; τα μαύρα, τα πράσινα ή τα γαλανά; των ανδρών ή των γυναικών; των ανθρώπων ή των ζώων;
Και απαντάει, των φθονερών. Γιατί βλέπουν από μακριά, και τα μικρότερα πράγματα· και εκείνα πού δεν υπάρχουν. Ένα μόνον πράγμα δεν βλέπουν, το καλό· Κρύψου όσο θέλεις, φύγε και στην έρημο, τα μάτια του Φθονερού σε βλέπουν τι κάνεις. Έχει μάτια σα τηλεσκόπια και βλεπει πολυ μακριά. Τα μάτια του φθονερού βλέπουν και τα μικρότερα ελαττώματα.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Η απουσία του φθόνου μεταξύ των αγίων είναι ένα εκπληκτικό και υπέροχο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επιτρέπουν φθόνο να αγγίξει τις καρδιές τους, αλλά, με όλες τις δυνάμεις τους, εργάζονται στην εξύψωση των συντρόφων τους και στην ταπείνωση του εαυτού τους».

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλοί δεν βλέπουν τα δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τα χαρίσματα των άλλων και τους πιάνει η ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται και κάνουν την ζωή τους μαύρη.. Θυμάστε τον Κάιν και τον Άβελ; Δεν έψαξε ο Κάιν να βρη τα δικά του χαρίσματα, αλλά κοιτούσε τα χαρίσματα του Άβελ· οπότε καλλιέργησε τον φθόνο προς τον αδελφό του, μετά τα έβαλε και με τον Θεό και τελικά από τον φθόνο έφθασε στον φόνο… Όταν ο άνθρωπος φθάση να χαίρεται για την πρόοδο των άλλων, τότε ο Χριστός θα του δώση όλη την πρόοδο των άλλων και θα χαίρεται όσο χαίρονται όλοι οι άλλοι, και τότε φυσικά θα είναι πολλή και η πρόοδός του και η χαρά του.

***

ΟΜΙΛΙΑ
Για τον πιστό λαό και τους άπιστους γραμματείς και Φαρισαίους.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ότι ο Χριστός όταν έλθη, μήτι πλείονα σημεία τούτων ποιήσει ών ούτος εποίησεν; (Ιωάν. 7:31)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιτέλεσε θαύματα ενώπιον όλων και ενώ όλοι τα είδαν, όμως δεν τα πίστεψαν όλοι. Άνθρωποι απλοί, πού ήταν αυτόπτες μάρτυρες στα θαύματά του, πίστεψαν σ’ Αυτόν. Δούλοι πού άκουσαν τα λόγια του πίστεψαν σ’ Αυτόν. Όμως οι ηγέτες των λαών και οι κύριοι των δούλων ενώ ήταν επίσης μάρτυρες στα θαύματά Του, δεν πίστεψαν σ’ Αυτόν. Έτσι λοιπόν, εκείνο τον καιρό βγήκαν αληθινά τα λόγια πού είπε ο Σωτήρας: Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι. (Ιωάν. 7:31). Εκείνοι πού ήταν πρώτοι, στις τιμές και τις εξουσίες, ήταν τελευταίοι ως προς την πίστη τους σ’ Αυτόν• και εκείνοι πού ήταν τελευταίοι, στις τιμές και εξουσίες, ήταν οι πρώτοι στην πίστη τους σ’ Αυτόν.

Γιατί άραγε ο λαός και οι δούλοι πίστεψαν, ενώ οι άρχοντες και οι γραμματείς δεν πίστεψαν;
Διότι οι απλοί άνθρωποι, ελεύθεροι και δούλοι, θεωρούσαν εαυτούς ασήμαντους κι ανάξιους και δεν είχαν προσωπική υπερηφάνεια, ούτε έτρεφαν φθόνο για τον Χριστό. Ο λαός και οι δούλοι, χωρίς κακία ή προκατάληψη, έβλεπαν τα θεϊκά έργα, άκουγαν τα θεϊκά λόγια και εξεπλήττοντο και ευφραίνοντο. Όμως οι άρχοντες και οι γραμματείς θεωρούσαν εαυτούς πρώτους μέσα στον λαό, αλλά και μέσα στον κόσμο και, κατά συνέπεια, ήταν γεμάτοι με υπερηφάνεια και φθόνο.
’Ήταν ανίκανοι, έστω και γιά ένα λεπτό, να κοιτάξουν τα θαυμαστά έργα ή ν’ ακούσουν τα θεϊκά λόγια χωρίς κακία και φθόνο.

Αδελφοί μου, δεν βλέπετε πώς ο άνθρωπος, χωρίς ταπείνωση και πραότητα, είναι ανίκανος να αναγνωρίσει την αλήθεια ή να συγχαίρει τη αλήθεια; Δεν βλέπετε πώς οι υπερήφανοι και φθονεροί δεν επιτρέπουν στον Θεό να προηγείται αυτών; Μα αυτό ακριβώς έκανε κάποτε και ο Σατανάς!

Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε Εσένα και εν Σοι να αγαλλόμεθα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Φεβρουάριος ), Εκδόσεις Άθως

***

​ Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι!

Διήγηση Στυλιανού…:
«Στις 27-9-2001 έπαθα ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο (θρομβωτικό) και το αριστερό χέρι και πόδι ήταν σε πλήρη ακινησία. Ο λόγος μου ήταν αργός και όχι σταθερός. Έμεινα στο Νοσοκομείο δέκα μέρες και ύστερα πήγα στο σπίτι. Κατά το τέλος Δεκεμβρίου του ιδίου έτους άρχισα να σηκώνωμαι και να κυκλοφορώ με μπαστούνι.
»Στις 9-1-2002 και ενώ έκανα αντιπηκτική αγωγή, παθαίνω το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο και ταυτόχρονα πνευμονική εμβολή. Πάλι το αριστερό χέρι και πόδι μένουν χωρίς κίνηση. Οι γιατροί λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία για μένα. Με αυτή την αγωγή δεν δικαιολογείται ο θρόμβος που προκάλεσε το εγκεφαλικό και την πνευμονική εμβολή. Βρίσκομαι και πάλι στο ΑΧΕΠΑ στο κρεββάτι του πόνου.

»Στις εννέα προς δέκα Ιανουαρίου, στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα, ενώ με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος, ξύπνησα και είδα όλο τον θάλαμο φωτισμένο άπλετα με ένα λευκό φως που δεν μπορώ να το περιγράψω. Γύρισα προς την πόρτα και αντί να δω κάποια νοσηλεύτρια, βλέπω δυό άνδρες με γαλάζια άμφια, με μορφή γαλήνια, την οποία γαλήνη μετάδωσαν και σε μένα πριν ακόμη τους μιλήσω. Όταν πλησίασαν κοντά μου τους ρώτησα ποιοί είναι και με πραεία φωνή μου είπαν: «Ο Κοσμάς και ο Δαμιανός είμαστε, Στυλιανέ, γιατροί είμαστε».
»Ο ένας κρατούσε ένα μικρό Άγιο Ποτήριο με την λαβίδα. Ο άλλος ένα δοχείο γυάλινο με ένα Σταυρό στην μέση και τρία Κλωνάρια βασιλικό. Πλησίασαν, με ράντισαν με τον αγιασμό και έπειτα ράντισαν και τον άλλο ασθενή του θαλάμου, τον Αναστάσιο, από ένα χωριό της Κοζάνης. Στην συνέχεια έρχονται να με κοινωνήσουν. Τους είπα ότι την προηγούμενη μέρα το απόγευμα είχα φάει κρέας και μου απάντησαν: «Μην στενοχωριέσαι, εμείς το γνωρίζουμε. Και ένα να γνωρίζης. Αυτόν που εμείς φέραμε σε σένα, Αυτόν και εσύ από εδώ και στο έξης θα δίνεις στους ανθρώπους».

»Μου έδωσαν το μάκτρο και με κοινώνησαν. Το ίδιο έκαναν και στον Ανάσταση. Αφού μας ευλόγησαν, έφυγαν και το φως έσβησε μόνο του. Τότε τινάχθηκα πάνω στο κρεββάτι και ένιωσα κάτι παράξενο. Πριν ακόμα αρχίσω να σκέφτωμαι και να συνειδητοποιώ τι συνέβη, ένιωθα την ευλογία τους. Έβγαλα από το στόμα μου τον Άγιο Άρτο και το χέρι μου κοκκίνισε. Τότε κατάλαβα πως ήταν κάτι το αληθινό, κάτι το υπαρκτό. Με δέος τον κατέλυσα. Δόξασα τον Θεό και πραγματικά περίμενα με αγάπη μέσα μου τον θάνατο.

»Αλλά συνέβη το αντίθετο. Ενώ ήμουν με 80 τοις εκατό αναπηρία και σύμφωνα με το νόμο 2643 ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες, από εκείνη την στιγμή άρχισαν όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Η αποκατάσταση της υγείας μου ήταν γρήγορη, θεαματική και οι γιατροί απορούσαν γι’ αυτό.

»Όταν μετά από λίγους μήνες βρέθηκα με κάποιον Γέροντα Αγιορείτη και του διηγήθηκα όλα αυτά, μου είπε: «Στυλιανέ, τι ήταν αυτό που σου έφεραν οι Άγιοι εκείνη τη νύχτα; Ήταν ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα Του, η θεία Κοινωνία. Ποιος είναι αυτός που δίνει στους ανθρώπους την θεία Κοινωνία; Ο Ιερέας. Στυλιανέ, παιδί μου, ήρθε η ώρα για τον θάνατο, όχι τον πνευματικό, αλλά τον θάνατο του παλαιού Στυλιανού, ήρθε η ώρα για να γίνης Ιερέας».

»Έτσι στις 14-12-2003, χωρίς προηγουμένως να το έχω σκεφθή ποτέ, χειροτονήθηκα Διάκονος από τα ευλογημένα χέρια του αειμνήστου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Κυρού Αντωνίου, και στις 23-5-2004 πρεσβύτερος, σε ηλικία 41 ετών».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’, και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά». Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.

Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/30/29532/

Απολυτίκιον Αγ. Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Ρώμης, Ήχος πλ. Δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ´. Θείας Πίστεως.

Θείου Πνεύματος τη χειρουργία,* θεραπεύετε παντοίας νόσους,* συν τω Κοσμά Δαμιανέ, οι Ανάργυροι·* ο γαρ Σωτήρ ιατρούς υμάς έδειξεν,* εις περιποίησιν πάντων και ίασιν·* όθεν ρύσασθε παθών, δυσχεριών και θλίψεων,* τους πόθω τω ναώ υμών προστρέχοντας.

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Ανατολίου

Ατελεύτητος υπάρχει των Αγίων η χάρις, ήν παρά Χριστού εκομίσαντο, όθεν αυτών και τα λείψανα, εκ θείας δυνάμεως, διηνεκώς ενεργούσι τοις θαύμασιν, ών και τα ονόματα μόνα, εκ πίστεως επιβοώμενα, των ανιάτων αλγηδόνων απαλλάττουσι, Δι’ ών Κύριε και ημάς, των της ψυχής και του σώματος παθών ελευθέρωσον, ως φιλάνθρωπος.

Θεοφάνους, Ήχος β´.

Πόθω θείω* και έρωτι των μελλόντων* πρακτικώς πολιτευσάμενοι,* τας σωτηρίους οδούς διηνύσατε·* όθεν το καρτερόν της ψυχής* ακηλίδωτον τηρήσαντες,* των ενύλων τελείως αντέστητε·* Πνεύματι δε Θείω χρυσωθέντες,* αχρύσως τας ιάσεις,* τοις νοσούσι παρέχετε·* δυάς ιερά,* φωταυγής ξυνωρίς,* πεφωτισμένον θείον ζεύγος Ανάργυροι,* οι εν θλίψεσι και νόσοιςεπισκεπτόμενοι ημάς και των ψυχών ημών τας νόσους,* αναργύρως ιώμενοι.

Ιωσήφ, Ήχος γ´.

Πως μη θαυμάσωμεν,* τους αθλητικούς υμών αγώνας,* Άγιοι Ανάργυροι·* υμείς γαρ τα φθαρτά παριδόντες* και ως σκύβαλα ηγησάμενοι,* προσεκολλήθητε Χριστώ,* τω δι᾿ ημάς ενανθρωπήσαντι·* διό και τοις ίχνεσι Τούτου επόμενοι,ευαγγελικώς τον βίον διηνύσατε· χάριν δε λαβόντες* την του Αγίου Πνεύματος,* πηγάζετε τοις πιστοίς* ιαμάτων χαρίσματα·εξαιτούμενοι τον Σωτήρα Χριστόν, ίνα άφεσιν δωρήση* ταίς ψυχαίς των πιστώς εορταζόντων* την πάμφωτον μνήμην υμών.

Ωδή Θ´. Ο Ειρμός. Εξέστη επί τούτω ουρανός.

Ως άστρον φαεινότατον η σεπτή,* των Χριστού Αναργύρων* επέλαμψε μνήμη και γαρ ο Κύριος* εδόξασεν τούτους αληθώς,* ως τούτου τοις ίχνεσι πολιτευσαμένους ειλικρινώς·* και νυν συν τοις Αγγέλοις,* ευφραίνονται δικαίως,* Θεόν των πάντων μεγαλύνοντες.

Ο φθόνος πριν εξέβαλε τον Αδάμ* Παραδείσου, απάτη του όφεως·* φθόνος υμάς, έκτεινεν επ᾿ όρους* λίθοις συχνοίς·* και νυν εις τα ουράνια,* ζώντες συγχορεύεται αθληταίς,* αεί συν τοις Αγγέλοις,* πρεσβεύοντες Τριάδι* υπέρ ημών θείοι Ανάργυροι.

Δόξα… Ήχος δ’

Πηγήν ιαμάτων έχοντες, Άγιοι Ανάργυροι, τας ιάσεις παρέχετε πάσι τοις δεομένοις, ως μεγίστων δωρεών αξιωθέντες, παρά της αενάου πηγής του Σωτήρος Χριστού, Φησί γαρ προς υμάς ο Κύριος, ως ομοζήλους των Αποστόλων, Ιδού δέδωκα υμίν τήν εξουσίαν, κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε αυτά εκβάλλειν, και θεραπεύειν πάσαν νόσον, και πάσαν μαλακίαν, Διό τοις προστάγμασιν αυτού καλώς πολιτευσάμενοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τα πάθη των ψυχών, και των σωμάτων ημών.

iconandlight.wordpress.com