Ομιλία
Περί εσπερίου κλαυθμού και ορθρινής αγαλλιάσεως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ αγαλλίασις» (Ψαλμός 29: 6).
Ο Θεός επιτιμά και ο Θεός πάλι ευδοκεί σε αγαλλίαση. Μία σκέψη μετανοίας μας αρκεί για να κατευνάσει την οργή του Θεού· διότι ο Θεός δεν οργίζεται με τους ανθρώπους όπως οργίζεται ένας που εχθρεύεται, αλλά η οργή Του προς τους ανθρώπους είναι όπως του πατέρα προς τα παιδιά του. Η οργή Του είναι στιγμιαία ενώ το έλεός Του άπειρο και αιώνιο. Εάν ο Θεός σε επιτίμησε το βράδυ, ορθρίζοντας όμως το πρωΐ θα σε κάνει να αγάλλεσαι: στην οργή Του και στο έλεός Του οι άνθρωποι Τον γνωρίζουν καλύτερα.
Ω αδελφοί μου, εάν οι άνθρωποι γνώριζαν διαρκώς και αναγνώριζαν τον Θεό ως τον Ποιητή κάθε αγαθού, ως Αγαθοποιό, δεν θα Τον γνώριζαν ποτέ ως Κριτή ο οποίος επιτιμά. Ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο όταν Τον αναγνωρίζουμε στο έλεός Του μάλλον, παρά στην οργή Του! Ωστόσο υπάρχουν και άνθρωποι εξαιρετικά αγνώμονες και άφρονες, οι οποίοι ποτέ δεν θυμούνται τον Θεό, όταν δείχνει το έλεός Του• απεναντίας Τον θυμούνται όταν τους επιτιμά και τους νουθετεί μέσα από αρρώστιες, θανάτους αγαπημένων, αποτυχίες και ονειδισμούς, φωτιές, ξίφη, σεισμούς, πλημμύρες, και πλήθος άλλων τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός φρονηματίζει «δια της ράβδου» όσους δεν αφυπνίστηκαν, υπενθυμίζει στους αγνώμονες την παρουσία Του, φέρνει σε συναίσθηση τους σφάλλοντες και υπενθυμίζει σε όλους ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός και Κύριος, ο Δωρεοδότης και ο Κριτής.
«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ άγαλλίασις». Τα λόγια αυτά σημαίνουν επίσης ότι το βράδυ είναι για δάκρυα και προσευχή, μετάνοια και θεία περισυλλογή. Το βράδυ ενδείκνυται ιδιαιτέρως για τη μετάνοια· και δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα. Το βράδυ ο άνθρωπος αναλογίζεται ανεμπόδιστα τα λόγια, τα έργα και τις σκέψεις του• και μετανιώνει για όλα όσα έχει κάνει ενάντια στον νόμο του Θεού.
Αν ένας άνθρωπος κλαίει με δάκρυα μετανοίας το βράδυ, κατά τη διάρκεια της ημέρας θα αγάλλεται. Θα ευφραίνεται αγαλλόμενος σαν αρτιγέννητο βρέφος, όπως αυτός που λούστηκε και ξεπλύθηκε και ανακουφίστηκε από τον ζυγό της αμαρτίας. Αν όμως περνά το βράδυ μέσα στην αμαρτία και το ξέφρενο γλεντοκόπι, τότε ξημερώνει γι’ αυτόν μια μέρα γεμάτη δάκρυα θλίψεως.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα και Διδάσκαλέ μας, επιτίμησέ μας, αλλά συγχώρησέ μας, συνέτισε και σώσε μας.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας των αιώνων
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»-Οκτώβριος, εκδ. Άθως)
Ψαλμός ΚΘ΄. 29
Υψώσω σε, Κύριε, ότι υπέλαβες με και ούκ εύφρανας τους εχθρούς μου επ΄εμέ. Κύριε ο Θεός μου, εκέκραξα προς σε και ιάσω με. Κύριε, ανήγαγες εξ Άδου την ψυχήν μου, έσωσας με από των καταβαινόντων εις λάκκον. Ψάλατε τω Κυρίω οι όσιοι αυτού και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού. Ότι οργή εν τω θυμώ αυτού και ζωή εν τω θελήματι αυτού· το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωί αγαλλίασις. Εγώ δε είπα εν τη ευθηνία μου· ου μη σαλευθώ εις τον αιώνα. Κύριε, εν τω θελήματι σου παρέσχου τω κάλλει μου δύναμιν, απέστρεψας δε το πρόσωπον σου και εγενήθην τεταραγμένος Προς σε, Κύριε, κεκράξομαι και προς τον Θεόν μου δεηθήσομαι. Τίς ωφέλεια εν των αίματι μου, εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν; Μή εξομολογήσεται σοι χους ή αναγγελεί την αλήθειαν σου; ‘Ηκουσε Κύριος και ηλέησε με· Κύριος εγεννήθη βοηθός μου. ΄Εστρεψας τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διέρρηξας τον σάκκον μου και περιέζωσας με ευφροσύνην. Όπως αν ψάλη σοι η δόξα μου και ου μη κατανυγώ· Κύριε ο Θεός μου, εις τον αιώνα εξομολογήσομαι σοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου